Gelezen, gedacht, gehoord...

[refo]

Laten we iig getuigen op ons werk toch???

De vraag is of dat mag of moet. Als je aangesteld ben om kaas te verkopen voor mijn werkgever (om misverstanden te voorkomen: dat doe ik niet) dan mag hij er op rekenen dat ik dat doe. In je vrije tijd kun je dan genoeg getuigen.

[J.C. Philpot]

We hebben twee nieuwe argumenten:
* Het afwijzen van vermaak (Herman)
* Het afwijzen van het willen winnen als zijnde in tegenstelling tot het liefdegebod (deze posting is verwijderd)

Ik geloof dat we deze argumenten niet selectief mogen toepassen. Als dit valide argumenten zijn, wat doen we dan met:
* Een potje schaak (vermaak + willen winnen)
* Een potje voetbal (vermaak + willen winnen)
* Een klassiek concert (vermaak)

[Tiberius]

Alles resumerend denk ik nog steeds dat de beroepskeuze van de heer Ruitenberg tot de christelijk vrijheid behoord. Hoewel ik een afkeer heb van alle vormen van professionele sport, kan ik geen steekhoudende bijbelse argumenten vinden om zijn keuze af te keuren.

Ik denk dat je daar gelijk in hebt.
Voor mezelf zou ik er wel moeite mee hebben, maar ik zie zo gauw geen Bijbelse argumenten tegen een dergelijk beroep.

Tegen de voorbeelden die Ejvl aandraagt (IT'er bij een crematorium, moskee, enz.) zijn wel Bijbelse argumenten te geven.
De vraag is wel: hoever wil je daarin gaan? Je wilt geen dienst leveren aan een crematorium, maar verkoop je dan wel een laptop of zo aan een medewerker van het crematorium? Of aan een geestelijke in de moskee? En een brood, verkoop je dat wel aan hen?

Voor mezelf zou ik denk ik de grens leggen of het product of dienst die ik lever intrinsiek bijdraagt aan dingen die tegen de Bijbel zijn. Dan zou ik als IT'er wel een laptop verkopen aan een crematorium, maar niet het IT-beheer verlenen. Of als bakker zou ik wel een brood verkopen, maar geen speciaal gemaakt religieus brood (mochten ze dat al hebben, zoals hostie bijvoorbeeld).

[liz boer]

Laten we iig getuigen op ons werk toch???

De vraag is of dat mag of moet. Als je aangesteld ben om kaas te verkopen voor mijn werkgever (om misverstanden te voorkomen: dat doe ik niet) dan mag hij er op rekenen dat ik dat doe. In je vrije tijd kun je dan genoeg getuigen.

Misschien desnoods met woorden?
Je houding en handelen doet zoveel meer dan woorden.

[ejvl]

Het probleem van sportbeoefening is dat het zorgt voor amusement en daarmee tegendraads is aan de volkomen liefde en gehoorzaamheid die God in het eerste gebod van ons vraagt. Het is ijdel vermaak aan toeschouwers bieden en daarmee is het dus nutteloos.

Maar natuurlijk vraag ik me ook dagelijks af wat het nut is van een HR-manager. Ik zie daar de toegevoegde waarde niet van en dus vind ik het een nutteloos beroep. Maar op zichzelf hoef ik daar dan geen bijbels oordeel over te vellen.

Maar als je verkoper of medewerker bent bij een bedrijf dat luchtkussens maakt en plaatst, dat is ook vermaak, dus nutteloos?
Of producent van reclameborden.
Of schrijver van romans, vermaak, nutteloos?
Of maker van spelletjes als Risk, Stratego, Monopoly, vermaak, nutteloos?
Of een cateringbedrijf voor barbeques, vermaak, nutteloos?
Of organist/muzikant met uitvoeringen in het concertgebouw, muziek van Bach bijvoorbeeld zonder geestelijke strekking.

En zo niet, waarom topsport als amusement wel nutteloos en andere amusementsvormen misschien niet?

Overigens ben ik tegen topsport, maar het is wel de moeite van het overdenken waard vind ik.

[Tiberius]

We hebben twee nieuwe argumenten:
* Het afwijzen van vermaak (Herman)
* Het afwijzen van het willen winnen als zijnde in tegenstelling tot het liefdegebod (deze posting is verwijderd)

Ik geloof dat we deze argumenten niet selectief mogen toepassen. Als dit valide argumenten zijn, wat doen we dan met:
* Een potje schaak (vermaak + willen winnen)
* Een potje voetbal (vermaak + willen winnen)
* Een klassiek concert (vermaak)

Ik denk niet dat Herman dat afwijst; ik althans zou dat niet doen.
Maar het gaat erom of je vermaak als beroep afwijst. Oftewel: een potje schaak/voetbal/schaatsen is prima, maar beroepsschaker/-voetballer/-schaatser niet.
Bovendien: waar leg je de grens van vermaak of ontspanning? Denk bijvoorbeeld aan werken op een camping of vakantiepark.

[J.C. Philpot]

We hebben twee nieuwe argumenten:
* Het afwijzen van vermaak (Herman)
* Het afwijzen van het willen winnen als zijnde in tegenstelling tot het liefdegebod (deze posting is verwijderd)

Ik geloof dat we deze argumenten niet selectief mogen toepassen. Als dit valide argumenten zijn, wat doen we dan met:
* Een potje schaak (vermaak + willen winnen)
* Een potje voetbal (vermaak + willen winnen)
* Een klassiek concert (vermaak)

Ik denk niet dat Herman dat afwijst; ik althans zou dat niet doen.
Maar het gaat erom of je vermaak als beroep afwijst. Oftewel: een potje schaak/voetbal/schaatsen is prima, maar beroepsschaker/-voetballer/-schaatser niet.
Bovendien: waar leg je de grens van vermaak of ontspanning? Denk bijvoorbeeld aan werken op een camping of vakantiepark.

Terechte aanvulling!

Andere beroepen waar je mee in de knel komt bij het criterium van "vermaak als beroep" zouden zijn: concertorganist, dirigent, speeltuinmedewerker, etcetera.

Als we een argument niet selectief willen toepassen, komen in dit geval meerdere beroepen in de knel.

Goede inhoudelijke discussie overigens!

[Herman]

Mijn stellingname van dit moment plaats ik zelf tegen de achtergrond van het lezen van Augustinus de Zielzorger van Frits van der Meer.

Augustinus is in zijn optreden als bisschop zeer duidelijk in het afwijzen van allerlei vermaak, culturele gebruiken en het heidendom dat zich daar onmiskenbaar in manifesteert. Hij denkt zeer sterk vanuit de antithese tussen het rijk van God en het rijk van de duivel. Het enige mogelijke wat hij dus kan doen en wat hij zijn bekeerlingen voor kan houden is een radicale breuk. Dus geen amfitheater, geen paardenrennen, geen jaarlijks beer die mag worden afgeschoten (hoewel een onschuldig dorpsvermaak), geen bezoek aan waarzeggers enz enz.

Die antithese mis ik eerlijk gezegd in ons huidige tijdsgewricht en als het al plaatsvindt dan vindt dat gedeeltelijk zijn vorm op een normatieve en wettische manier. Daar wordt ik niet vrolijk van.

Niettemin denk ik dat het begrip vermaak in zal zijn hoedanigheden, best wat vaker onderdeel mag zijn van een kritische manier van omgaan met de wereld om ons heen. Zeker als diverse psalmdichters ons voorhouden dat hun allerhoogst vermaak vooral de wet van God is.

Richting Ejvl wil ik aangeven dat het vermaak dus ingekaderd wordt door de vraag of het een plaats heeft in het dienen van God, of in het dienen van een andere heer. Dat kan ik niet voor iedereen bepalen en daarmee vallen veel van je voorbeelden binnen het handelen naar de christelijke vrijheid. Niettemin is binnen de sportwereld wel een duidelijke relatie naar idolatrie zichbaar (om het aanbidden van sporthelden eens met die term aan te duiden) en dat is gewoon een zelfverzonnen anglicisme voor afgoderij.

Daarmee breidt het begrip vermaak zich uit van beroepsmatige insteek naar algemeen.

[Mara]

Als we een argument niet selectief willen toepassen, komen in dit geval meerdere beroepen in de knel.

En al heb je een eerbaar beroep, kun je ook in de knel komen als christen. Zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving:
- Als je in een winkel werkt en er wordt van je verwacht om ook op zondag te komen werken.
- Je bent politieagent geworden om de maatschappij te beschermen. Maar op zondag moet je bij de Kuip of Arena staan om te voorkomen dat relschoppers actief kunnen worden.
- Je wordt op maandagochtend 9 uur in New York verwacht voor een vergadering, wanneer stap je in het vliegtuig?
- Je bent aannemer en je krijgt de opdracht om een gebouwencomplex te bouwen, w.o. een casino in gesitueerd wordt.
- Of je hebt een woning- en inrichtingwinkel en je wordt gevraagd om een nachtclub van stoffering en meubels te voorzien.
De man die bij ons vloerbedekking kwam leggen, moest diezelfde week een seksclub van tapijt voorzien.
Hij zei, als ik dat weiger, ben ik mijn baan kwijt. Want mijn baas geeft de opdracht waar ik heen moet.

Je houding en handelen doet zoveel meer dan woorden.

Zo waar.
Als ik iets af heb moeten leren, is "(s)preken".

[J.C. Philpot]

Mijn stellingname van dit moment plaats ik zelf tegen de achtergrond van het lezen van Augustinus de Zielzorger van Frits van der Meer.

Augustinus is in zijn optreden als bisschop zeer duidelijk in het afwijzen van allerlei vermaak, culturele gebruiken en het heidendom dat zich daar onmiskenbaar in manifesteert. Hij denkt zeer sterk vanuit de antithese tussen het rijk van God en het rijk van de duivel. Het enige mogelijke wat hij dus kan doen en wat hij zijn bekeerlingen voor kan houden is een radicale breuk. Dus geen amfitheater, geen paardenrennen, geen jaarlijks beer die mag worden afgeschoten (hoewel een onschuldig dorpsvermaak), geen bezoek aan waarzeggers enz enz.

Die antithese mis ik eerlijk gezegd in ons huidige tijdsgewricht en als het al plaatsvindt dan vindt dat gedeeltelijk zijn vorm op een normatieve en wettische manier. Daar wordt ik niet vrolijk van.

Niettemin denk ik dat het begrip vermaak in zal zijn hoedanigheden, best wat vaker onderdeel mag zijn van een kritische manier van omgaan met de wereld om ons heen. Zeker als diverse psalmdichters ons voorhouden dat hun allerhoogst vermaak vooral de wet van God is.

Richting Ejvl wil ik aangeven dat het vermaak dus ingekaderd wordt door de vraag of het een plaats heeft in het dienen van God, of in het dienen van een andere heer. Dat kan ik niet voor iedereen bepalen en daarmee vallen veel van je voorbeelden binnen het handelen naar de christelijke vrijheid. Niettemin is binnen de sportwereld wel een duidelijke relatie naar idolatrie zichbaar (om het aanbidden van sporthelden eens met die term aan te duiden) en dat is gewoon een zelfverzonnen anglicisme voor afgoderij.

Daarmee breidt het begrip vermaak zich uit van beroepsmatige insteek naar algemeen.

Ik onthoud me op dit moment van een reactie, omdat ik over de inhoud van je post na wil denken. Mooi dat je de vroege kerk hierbij betrekt. Dat mis ik weleens in onze gezindte.

[Zeeuw]

Noem eens een beroep wat in jouw gedachten komt dan? Dat er geen geboden van de Heere moedwillig overtreden moeten worden lijkt me evident.

Laten we bijvoorbeeld zeggen: Boekhouder worden bij een bedrijf wat gokkasten produceert.

Lijkt me zelfde als baliemedewerker bij Philip Morris. Zeg maar wat je er van vindt. Het lijkt me beide niet goed. Volgende is: door de week bij een winkel werken die op zondag ook open is etc. Ik vind het ingewikkeld.

Het is inderdaad ingewikkeld en niet zo zwart wit.
Neem bijvoorbeeld werk als IT-er, wil je een IT omgeving beheren van een crematorium? Van een moskee? Van een sportmerk?
En dat geldt niet alleen voor IT-ers, maar voor veel meer beroepen natuurlijk.

Zeker. Als ambtenaar moet ik soms besluiten voorbereiden waar ik het principieel niet mee eens ben. Ik vind dat dan een lastige afweging.

[DDD]

Laten we iig getuigen op ons werk toch???

De vraag is of dat mag of moet. Als je aangesteld ben om kaas te verkopen voor mijn werkgever (om misverstanden te voorkomen: dat doe ik niet) dan mag hij er op rekenen dat ik dat doe. In je vrije tijd kun je dan genoeg getuigen.

Op je werk is wat anders dan in/tijdens je werk, toch?

[Mistig]

Is professionele sport 'an sich' echt te veroordelen?

Paulus neemt sportbeoefening ook als voorbeeld om zaken duidelijk te maken.
Had hij dat gedaan als het verkeerd was?
Of moeten we dan een onderscheid maken tussen professionele sport (Feyenoord) en de semi-professionele sport (de plaatselijke voetbalclub)?

[Zeeuw]

Laten we iig getuigen op ons werk toch???

De vraag is of dat mag of moet. Als je aangesteld ben om kaas te verkopen voor mijn werkgever (om misverstanden te voorkomen: dat doe ik niet) dan mag hij er op rekenen dat ik dat doe. In je vrije tijd kun je dan genoeg getuigen.

Op je werk is wat anders dan in/tijdens je werk, toch?

Beide kan wel lijkt me. In je werk door het te doen getrouw als...en op in gesprekken met collega’s. Woorden en daden. Zonder de moralist van het bedrijf te worden.

[TSD]

Even tussendoor: Het is wel een goede inhoudelijke discussie geworden hier! Zonder ontsporingen (behalve bij de start)