Gelezen, gedacht, gehoord...

[Vagari]

Maar hoe zie je Christus erin? In de typologie? Of in Gods trouw dat Hij Jozef gebruikt om Zijn volk, waaruit de Christus geboren moest worden, te bewaren?

Soms ben ik bang dat het tweede aspect vergeten wordt, omdat men de typologie als echte, diepe uitleg ziet. Maar het tweede aspect staat mijns inziens toch echt vooruit, Gods handelen in de historie, om Zijn beloften te vervullen.

In alles. Gods handelen in de historie. Zeker. Maar de weg die Hij neemt, om Zijn Belofte te vervullen, is net zo belangrijk als dat Hij die neemt. Omdat Hij niet voor niets handelt zoals Hij handelt.

[refo]

Wat me trouwens opviel:

Psalmen 105:18-20 / STV
18 ‭‭Men drukte zijn voeten in den stok;‭²⁵‭ zijn persoon‭²⁶‭ kwam ‭in‭ de ijzers.‭²⁷‭‭ 19 ‭‭Tot den tijd toe, dat Zijn woord‭²⁸‭ kwam, heeft‭²⁹‭ hem de rede des‭³⁰‭ HEEREN doorlouterd.‭³¹‭‭ 20 ‭‭De koning‭³²‭ zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.‭³³‭‭

Waarom staat daar dat zijn persoon in de ijzers kwam? De kantt. zeggen: zijn ziel. Het voelt alsof ze hier afwijken van hun gebruikelijke taal. Ik weet dat het woord persoon nog enkele keren gebruikt wordt in de SV (meestal in het NT) maar hier past het voor mijn gevoel niet helemaal. KJV en Blue Letter Bible helpen ook niet echt. Of het klopt juist wel. Persoon: lichaam én ziel.

Als er staat 'mijn ziel' wordt bedoeld 'Ik' en 'zijn ziel' betekent 'hij'.
De kanttekenaren wijzen op de letterlijke betekenis van het vertaalde woord.

[-DIA-]

Wat me trouwens opviel:

Psalmen 105:18-20 / STV
18 ‭‭Men drukte zijn voeten in den stok;‭²⁵‭ zijn persoon‭²⁶‭ kwam ‭in‭ de ijzers.‭²⁷‭‭ 19 ‭‭Tot den tijd toe, dat Zijn woord‭²⁸‭ kwam, heeft‭²⁹‭ hem de rede des‭³⁰‭ HEEREN doorlouterd.‭³¹‭‭ 20 ‭‭De koning‭³²‭ zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.‭³³‭‭

Waarom staat daar dat zijn persoon in de ijzers kwam? De kantt. zeggen: zijn ziel. Het voelt alsof ze hier afwijken van hun gebruikelijke taal. Ik weet dat het woord persoon nog enkele keren gebruikt wordt in de SV (meestal in het NT) maar hier past het voor mijn gevoel niet helemaal. KJV en Blue Letter Bible helpen ook niet echt. Of het klopt juist wel. Persoon: lichaam én ziel.

Als er staat 'mijn ziel' wordt bedoeld 'Ik' en 'zijn ziel' betekent 'hij'.
De kanttekenaren wijzen op de letterlijke betekenis van het vertaalde woord.

Toch ligt er ook in de letterlijke geschiedenis een les. Heilsgeschiedenis. Alles wat tevoren geschreven is tot nut en lering. In het geval van Jozef heb ik vele Bijbellezingen gehoord, en er ligt toch een heenwijzing in naar Christus. Om een groot volk in het leven te behouden. Ook zo met o.a. het boek Ruth.

[Roos2018]

Wat me trouwens opviel:

Psalmen 105:18-20 / STV
18 ‭‭Men drukte zijn voeten in den stok;‭²⁵‭ zijn persoon‭²⁶‭ kwam ‭in‭ de ijzers.‭²⁷‭‭ 19 ‭‭Tot den tijd toe, dat Zijn woord‭²⁸‭ kwam, heeft‭²⁹‭ hem de rede des‭³⁰‭ HEEREN doorlouterd.‭³¹‭‭ 20 ‭‭De koning‭³²‭ zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.‭³³‭‭

Waarom staat daar dat zijn persoon in de ijzers kwam? De kantt. zeggen: zijn ziel. Het voelt alsof ze hier afwijken van hun gebruikelijke taal. Ik weet dat het woord persoon nog enkele keren gebruikt wordt in de SV (meestal in het NT) maar hier past het voor mijn gevoel niet helemaal. KJV en Blue Letter Bible helpen ook niet echt. Of het klopt juist wel. Persoon: lichaam én ziel.

Als er staat 'mijn ziel' wordt bedoeld 'Ik' en 'zijn ziel' betekent 'hij'.
De kanttekenaren wijzen op de letterlijke betekenis van het vertaalde woord.

nefesj = ziel (נפש)
nafsjo = zijn ziel (נפשו)
adam = persoon (אדם)
zijn persoon = adamo (אדמו)
vers 18: עִנּ֣וּ בַכֶּ֣בֶל רַגְל֑וֹ (כתיב רַגְלֹ֑יו) בַּ֜רְזֶ֗ל בָּ֣אָה נַפְשֽׁוֹ:
Binnen het kader van deze tekst mag ´nafsjo´ vertaald worden met ´zijn lichaam en ziel´, en een lichaam en ziel vormen een persoon.
Volgens de letterlijke vertaling van de SV had hier dus ´adamo´ moeten staan.
Toch staat er ´nafsjo´: het was de gewoonte in OT-ische tijden in dergelijke situaties voor ´persoon´ het woord ´nafsjo´ te gebruiken.
Daarom mag in hedendaags Nederlans dit woord gewoon gebruikt worden.
De keuze voor het woord ´nafsjo´ laat zien hoe groot de benauwdheid van Josef was tijdens zijn gevangenschap en hij in de boeien zat, zowel voor zijn lichaam als zijn ziel. Het was niet alleen een lichamelijke, maar ook een geestelijke strijd. De woordkeuze voor ´nafsjo´ toont aan dat de geestelijke strijd groter was dan de lichamelijke, al moeten we die ook niet onderschatten.

[Vagari]

Wat me trouwens opviel:

Psalmen 105:18-20 / STV
18 ‭‭Men drukte zijn voeten in den stok;‭²⁵‭ zijn persoon‭²⁶‭ kwam ‭in‭ de ijzers.‭²⁷‭‭ 19 ‭‭Tot den tijd toe, dat Zijn woord‭²⁸‭ kwam, heeft‭²⁹‭ hem de rede des‭³⁰‭ HEEREN doorlouterd.‭³¹‭‭ 20 ‭‭De koning‭³²‭ zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.‭³³‭‭

Waarom staat daar dat zijn persoon in de ijzers kwam? De kantt. zeggen: zijn ziel. Het voelt alsof ze hier afwijken van hun gebruikelijke taal. Ik weet dat het woord persoon nog enkele keren gebruikt wordt in de SV (meestal in het NT) maar hier past het voor mijn gevoel niet helemaal. KJV en Blue Letter Bible helpen ook niet echt. Of het klopt juist wel. Persoon: lichaam én ziel.

Als er staat 'mijn ziel' wordt bedoeld 'Ik' en 'zijn ziel' betekent 'hij'.
De kanttekenaren wijzen op de letterlijke betekenis van het vertaalde woord.

nefesj = ziel (נפש)
nafsjo = zijn ziel (נפשו)
adam = persoon (אדם)
zijn persoon = adamo (אדמו)
vers 18: עִנּ֣וּ בַכֶּ֣בֶל רַגְל֑וֹ (כתיב רַגְלֹ֑יו) בַּ֜רְזֶ֗ל בָּ֣אָה נַפְשֽׁוֹ:
Binnen het kader van deze tekst mag ´nafsjo´ vertaald worden met ´zijn lichaam en ziel´, en een lichaam en ziel vormen een persoon.
Volgens de letterlijke vertaling van de SV had hier dus ´adamo´ moeten staan.
Toch staat er ´nafsjo´: het was de gewoonte in OT-ische tijden in dergelijke situaties voor ´persoon´ het woord ´nafsjo´ te gebruiken.
Daarom mag in hedendaags Nederlans dit woord gewoon gebruikt worden.
De keuze voor het woord ´nafsjo´ laat zien hoe groot de benauwdheid van Josef was tijdens zijn gevangenschap en hij in de boeien zat, zowel voor zijn lichaam als zijn ziel. Het was niet alleen een lichamelijke, maar ook een geestelijke strijd. De woordkeuze voor ´nafsjo´ toont aan dat de geestelijke strijd groter was dan de lichamelijke, al moeten we die ook niet onderschatten.

Zeer hartelijk bedankt voor deze uitleg! Zo heeft refoforum toch nog enkele voordelen.

[eilander]

Zeventien dagen voor zijn heengaan schreef R.M. M'Cheyne:
"Waarde vriend! Ik schrijf u enige regels in antwoord op uw brief. Gij klaagt over de plagen van uw hart en dit zult gij blijven doen tot uw laatste uur toe. Gij weet nog weinig van de wereld van verbeelding die erin woont. Al wat aan ons is, is zonde. Ons boze hart bezoedelt al wat wij zeggen en doen; vandaar onze behoefte aan aanhoudende verzoening in het bloed van Jezus. Een enkele keer vergeving te ontvangen, zou niet voldoen aan de behoefte van de ziel. Wij hebben elke dag, ieder uur behoefte aan vergeving."
(...)
"Nog enige beproevingen, nog enige tranen, nog enige dagen van duisternis en dan zullen wij altijd met de Heere zijn."

[Erasmiaan]

Ik las een brief van ds. P. van Dijke (opvolger van ds. Ledeboer en feitelijke voorloper van de Gereformeerde Gemeenten). Hij schrijft de brief aan een kind van God. Het trof me hoe scherp en eerlijk ze voor elkaar waren en alle gronden ter discussie durfden stellen. Het kon lijden.

"Daar ik gehoord heb dat gij krank zijt naar het lichaam, zoo ben ik zeer begerig te weten hoe het met uwen zielstaat gesteld is. Ik heb u zoo dikwijls van Jezus hooren spreken. Maar hoe staat het nu tusschen u en den Heere? Ik heb u ook zoo dikwijls van gestalten hooren spreken, maar hoe staat het nu met uw zielsstaat voor de eeuwigheid? Weet gij nu al of Jezus een gestalte binnen in u heeft? Ik heb u ook zo menigmaal bekommerd hooren spreken over den toestand van Gods kerke, wellicht doet gij dat nog wel op dit oogenblik, maar kunt gij nu ook merken dat Jezus over u bekommerd is, om u in deze verlegenheid te helpen? Gij zijt altijd met al wat God u gegeven heeft ten dienste van Sion geweest, maar is Jezus nu ook met Zijn genaadegoederen u ten dienste? Gij hebt menigmaal verhoring in de gebeden van deze of gene zaak ontvangen, maar verhoort de Heere u nu ook tot uwe zaligheid? Gij zijt menigmaal anderen tot een hand en een voet geweest, maar is de Heere u nu ook tot een hand en een voet in deze verlegenheid? Alle deze vragen doe ik aan u en ook aan mijzelven. In zulke benauwde gelegenheden helpen geene menschelijke toespraken meer, maar dan zal de Heere zelf van vrede tot uwe ziele moeten spreken, anders is het voor eeuwig verloren. Veel beloften kan men hebben en de Beloofde missen. En waar dan heen? [...] Zoo getrouw als ik altijd met uwe ziel gehandeld heb, hoop ik nog steeds met u te blijven handelen, opdat gij toch vooral niet bedrogen uitkomt, want mocht het nu nog niet goed met u zijn, het is nu nog tijd om tot God te roepen. [...]"

[-DIA-]

Ik las een brief van ds. P. van Dijke (opvolger van ds. Ledeboer en feitelijke voorloper van de Gereformeerde Gemeenten). Hij schrijft de brief aan een kind van God. Het trof me hoe scherp en eerlijk ze voor elkaar waren en alle gronden ter discussie durfden stellen. Het kon lijden.

"Daar ik gehoord heb dat gij krank zijt naar het lichaam, zoo ben ik zeer begerig te weten hoe het met uwen zielstaat gesteld is. Ik heb u zoo dikwijls van Jezus hooren spreken. Maar hoe staat het nu tusschen u en den Heere? Ik heb u ook zoo dikwijls van gestalten hooren spreken, maar hoe staat het nu met uw zielsstaat voor de eeuwigheid? Weet gij nu al of Jezus een gestalte binnen in u heeft? Ik heb u ook zo menigmaal bekommerd hooren spreken over den toestand van Gods kerke, wellicht doet gij dat nog wel op dit oogenblik, maar kunt gij nu ook merken dat Jezus over u bekommerd is, om u in deze verlegenheid te helpen? Gij zijt altijd met al wat God u gegeven heeft ten dienste van Sion geweest, maar is Jezus nu ook met Zijn genaadegoederen u ten dienste? Gij hebt menigmaal verhoring in de gebeden van deze of gene zaak ontvangen, maar verhoort de Heere u nu ook tot uwe zaligheid? Gij zijt menigmaal anderen tot een hand en een voet geweest, maar is de Heere u nu ook tot een hand en een voet in deze verlegenheid? Alle deze vragen doe ik aan u en ook aan mijzelven. In zulke benauwde gelegenheden helpen geene menschelijke toespraken meer, maar dan zal de Heere zelf van vrede tot uwe ziele moeten spreken, anders is het voor eeuwig verloren. Veel beloften kan men hebben en de Beloofde missen. En waar dan heen? [...] Zoo getrouw als ik altijd met uwe ziel gehandeld heb, hoop ik nog steeds met u te blijven handelen, opdat gij toch vooral niet bedrogen uitkomt, want mocht het nu nog niet goed met u zijn, het is nu nog tijd om tot God te roepen. [...]"

Dat is echt! De ware christen verdraagt het wel, ook al is het niet altijd aangenaam, maar wil toch wel onderzocht worden, en dan kan er heel veel gezegd worden, immers, wat in de natuur geldt dat geldt ook het in het geestelijke. En hoewel je wel eens kunt schrikken als een kind van God eerlijk met je handelt, het kan wel tot onderzoek leiden. Ik geloof zeker dat we ons eerder bedriegen dan dat we ons niet bedriegen. Het zaligmakende werk kan heel nauw tegen het ware werk aanleunen. Zo zelfs dat een waar kind van God het niet altijd merkt. Denk aan Judas, die gepreekt heeft, en wonderen heeft gedaan in de Naam van Jezus. En toch was zijn beginsel niet uit God. Hoewel zijn roeping wel uit God was, en daaruit blijkt dat zelfs een geroepen predikant toch een verworpene kan zijn. Anderen gepredikt en zelf verwerpelijk. Daar zijn (dat weet ik) Gods ware knechten wel een bang voor, maar hiervan horen we minder naarmate een dominee verder van de oude bevindelijke leer afwijkt. De zekerheid lijkt dan zelfs toe te nemen, en vergissen lijkt niet te kunnen. Worden niet te snel de handen opgelegd? En wordt een mens zo niet te vaak bedrogen, denkende dat het goed is, omdat er geen nadere en nauwe ontdekking is?
En ik vrees ook dat velen een eerlijke behandeling moeten missen, en ook niet graag willen. Immers dat is tegen ons vlees?

[Herman]

Hier wordt niet met twee woorden gesproken. Onderzoek en vertroosting dienen toch hand in hand te gaan? Ik kan hier pas begrip voor opbrengen als ook blijkt dat het gesprek op het andere punt is voortgezet. Daarmee hoeft het onderzoek niet vervangen te worden door vertroosting, maar het kan gewoon niet zonder het: GIJ dan, mijn zoon, word gesterkt in de genade die in Christus Jezus is;

[-DIA-]

Hier wordt niet met twee woorden gesproken. Onderzoek en vertroosting dienen toch hand in hand te gaan? Ik kan hier pas begrip voor opbrengen als ook blijkt dat het gesprek op het andere punt is voortgezet. Daarmee hoeft het onderzoek niet vervangen te worden door vertroosting, maar het kan gewoon niet zonder het: GIJ dan, mijn zoon, word gesterkt in de genade die in Christus Jezus is;

Er is altijd geen plek om van zo te spreken. Wie met zielen omgaat moet weten wat hij of zij kan zeggen, of er plaats voor is of niet. Soms kan het wijs zijn om niets te zeggen.

[CvdW]

Anderen gepredikt en zelf verwerpelijk. Daar zijn (dat weet ik) Gods ware knechten wel een bang voor, maar hiervan horen we minder naarmate een dominee verder van de oude bevindelijke leer afwijkt.

Het lijkt mij niet verstandig om dit te schrijven.
Gods Woord schrijft: oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt.

[Tom]

Erasmiaan citeert uiteraard kwalijk alleen voor eigen parochie.
In de brief staan ook vertroostende zaken:

Ik denk menigmaal aan u, en wens u van ganser harte genade toe, om, als het Zijn wil is, welgetroost te sterven. [...]
Want mocht het nu nog niet goed met u zijn, het is nu nog tijd om tot God te roepen. [...]
Wat de kerk Gods aangaat bij u, dat zal op Gods tijd wel goed uitkomen. Als de Heere eens getoond heeft, dat Hij geen mensen nodig heeft, noch mensenijver, noch hoogmoed, noch gaven, dan zal de Heere de vervallen hut Davids weer wel eens oprichten. Geef het daarom toch aan God over. Mijn gebed is te allen tijde voor Gods zaak en kerk. [...]
De Heere bemint de oprechtheid, al is zij nog zo klein. Hij vernedert de hoogmoedigen en verhoogt de nederigen van geest. [...]
Nu, mijn zeer geachte vriendin, mijn hartelijke wens en bede is dat de Heere u genadig moge wezen met de uwen. [...]
De Heere Jezus zij met u allen. Amen! [...]

[Jantje]

Wat een discussies weer. @Erasmiaan plaatst hier een citaat uit een brief wat hém heeft aangesproken. Daar is toch niks mis mee?

Ik ben het wel eens met @CvdW dat het niet juist is om zo over predikanten te praten. Ik weet zeker dat er ook predikanten zijn, die @DIA niet kan bekoren, maar die bij tijd en wijle hetzelfde ervaren. Als we alle predikanten die niet in ons straatje passen, als Judassen zien, dan zijn we zeer levensgevaarlijk bezig. Dan mag schrik ons hart wel vervullen...!

[Erasmiaan]

Erasmiaan citeert uiteraard kwalijk alleen voor eigen parochie.
In de brief staan ook vertroostende zaken:

Ik denk menigmaal aan u, en wens u van ganser harte genade toe, om, als het Zijn wil is, welgetroost te sterven. [...]
Want mocht het nu nog niet goed met u zijn, het is nu nog tijd om tot God te roepen. [...]
Wat de kerk Gods aangaat bij u, dat zal op Gods tijd wel goed uitkomen. Als de Heere eens getoond heeft, dat Hij geen mensen nodig heeft, noch mensenijver, noch hoogmoed, noch gaven, dan zal de Heere de vervallen hut Davids weer wel eens oprichten. Geef het daarom toch aan God over. Mijn gebed is te allen tijde voor Gods zaak en kerk. [...]
De Heere bemint de oprechtheid, al is zij nog zo klein. Hij vernedert de hoogmoedigen en verhoogt de nederigen van geest. [...]
Nu, mijn zeer geachte vriendin, mijn hartelijke wens en bede is dat de Heere u genadig moge wezen met de uwen. [...]
De Heere Jezus zij met u allen. Amen! [...]

Natuurlijk stond er nog meer in die brief! Mij sprak aan en viel op hoe eerlijk hij handelde met dit kind van God (en dat heb ik vanmorgen overgetypt, vandaar dat ik mij beperkt heb). Er stond ook nog wat in over de vierschaar, maar dat heb ik er bewust buiten gelaten om mensen niet af te stoten. En wat zou dan mijn parochie zijn? Sorry, ik vind dit echt een stijlloze reactie.

[-DIA-]

Erasmiaan citeert uiteraard kwalijk alleen voor eigen parochie.
In de brief staan ook vertroostende zaken:

Ik denk menigmaal aan u, en wens u van ganser harte genade toe, om, als het Zijn wil is, welgetroost te sterven. [...]
Want mocht het nu nog niet goed met u zijn, het is nu nog tijd om tot God te roepen. [...]
Wat de kerk Gods aangaat bij u, dat zal op Gods tijd wel goed uitkomen. Als de Heere eens getoond heeft, dat Hij geen mensen nodig heeft, noch mensenijver, noch hoogmoed, noch gaven, dan zal de Heere de vervallen hut Davids weer wel eens oprichten. Geef het daarom toch aan God over. Mijn gebed is te allen tijde voor Gods zaak en kerk. [...]
De Heere bemint de oprechtheid, al is zij nog zo klein. Hij vernedert de hoogmoedigen en verhoogt de nederigen van geest. [...]
Nu, mijn zeer geachte vriendin, mijn hartelijke wens en bede is dat de Heere u genadig moge wezen met de uwen. [...]
De Heere Jezus zij met u allen. Amen! [...]

Natuurlijk stond er nog meer in die brief! Mij sprak aan en viel op hoe eerlijk hij handelde met dit kind van God (en dat heb ik vanmorgen overgetypt, vandaar dat ik mij beperkt heb). Er stond ook nog wat in over de vierschaar, maar dat heb ik er bewust buiten gelaten om mensen niet af te stoten. En wat zou dan mijn parochie zijn? Sorry, ik vind dit echt een stijlloze reactie.

Het verband wordt niet begrepen denk ik. Je gaat niet met hakmessen en houwelen te werk.