AnneRinke schreef:Ik begin mijn mening hierover pas te vormen sinds een paar jaar, voor die tijd wist ik niet eens van het bestaan af van gemoedsbezwaarden wat betreft verzekeren, het ligt soms ook maar net aan de cultuur waarin je bent opgegroeid. Er zullen ook wel mensen zijn die niet verzekerd zijn omdat hun ouders niet verzekerd waren denk ik zo? Wanneer neem je anders zo'n beslissing? Een serieuze vraag overigens. Als je gaat trouwen? Of...?
Af en toe vraag ik me dus echt oprecht af wat mensen beweegt en stel ik op basis daarvan mijn visie/mening soms bij.
Het kan sociale druk zijn. Van ouders of van kerk.
Maar het kan ook zijn dat je thuis gezien hebt hoe het leven in afhankelijkheid door de Heere gezegend werd dat je daarom ook zo wil leven.
Als je trouwt moet je wederhelft het daar dan wel mee eens zijn of worden.
Het is geen makkelijke beslissing, je moet er echt wel met z'n tweeën achter staan.
En als je uit een kerk komt waar niet-verzekeren veel voorkomt is dat 'makkelijker' dan in een gemeente waar het door de kerkenraad als onverstandig wordt gezien. In zo'n geval is de gang naar de diaconie een behoorlijke stap.