Gelezen, gedacht, gehoord...

[Posthoorn]

Wat is geloof anders dan gaan als Hij roept, aannemen als Hij geeft?

De vraag die ik stel is: Is dit, wat jij hier beschrijft, geloven? Want dan zou het inderdaad iets zijn wat in ons vermogen ligt.

[samanthi]

Wat is geloof anders dan gaan als Hij roept, aannemen als Hij geeft?

De vraag die ik stel is dit, wat jij hier beschrijft, geloven? Want dan zou het inderdaad iets zijn wat in ons vermogen ligt.

Zou je op mijn vraag ook nog willen reageren @posthoorn?
Ik ben 3cht benieuwd hoe jij iemand dan vertroost.

[Posthoorn]

Zou je op mijn vraag ook nog willen reageren @posthoorn?
Ik ben 3cht benieuwd hoe jij iemand dan vertroost.

Ik heb het daar eerder in deze topic al over gehad nav. een soortgelijke vraag. Misschien even nalezen?

Edit> Ik heb het even voor je opgezocht:

Wat zou jouw advies eigenlijk zijn aan deze mevrouw?

"Houd maar aan in het gebed."

[Posthoorn]

Hier een belangwekkend citaat van Wilhelmus à Brakel over deze materie:

XXX. Vraagt u dan: Wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
Ik antwoord: meent u het? Is 't waarheid, is 't ernst? Zou u alles, wat in de wereld vermakelijk is, wel willen missen, en afstand doen van uwe beminde, eerlijke, voordelige, vermakelijke zonde? Is de verzoening met God, God lief te hebben, te vrezen en te dienen in alle Godzaligheid, u beminnelijker dan alles wat er is? Wilt u, dat u dát kennen en boven alles beminnen mocht?
Zegt u: ja, ik meen het, 't is mij ernst.
Dan antwoord ik: bekeert u en gelooft het Evangelie.
Zegt u, dat weet men wel, dat men dan zalig worden zal.
Wel weet het met opmerking, dat het een onuitsprekelijke genade en voorrecht is, dat men op geloof en bekering zalig worden kán. God was niet gehouden u daarop zalig te maken, maar 't is Zijn vrije goedheid daarop de zaligheid te beloven en te geven. Welaan dan, bekeert u!
Vraagt u: kan ik wel? Is het in mijn macht?
Ik antwoord:
(a) Wees verzekerd, gelijk u het goedkeurt, dat het uw plicht is.
(b) Probeer het eens, als u 't begint, zult u ten eerste bevinden dat u blind zijt, dat u God, Christus, de weg om tot Christus te komen, de wedergeborenen staat der ziel en de ware heiligheid in hare natuur niet kent. En dat gij niet kent, hoe zult u dat doen? Maar behalve dat, u zult bevinden, als 't op een doen komt, dat gij niet wilt. "Ik wil niet", zal het eerste begin zijn van het nalaten. Daarbij is de boosheid van uw natuur zo groot, en de zonde is zó sterk, en de zaak is zó zwaar, dat u niet kunt. Zink dan in uw ellende en onmacht, en wees hopeloos en radeloos bij uzelf.
Vraagt u verder: Wat raad? Is er dan gans geen hoop voor mij?
Ik antwoord: niet in uzelf, maar wel bij God, en daar is hoop voor u, omdat u onder de bediening van het Evangelie leeft, het middel, ja het enige middel, waardoor God zielen bekeert. Verblijdt u dan, dat u onder de middelen leeft, en dat God u overtuiging geeft en begeerte tot bekering en zaligheid; neemt de middelen vlijtig waar, wees naarstig om de predikatiën en de catechisaties waar te nemen. Lees met aandacht veel in Gods Woord, of laat het u voorlezen, voegt u bij de Godzaligen, en verzoekt in hun bijeenkomsten toegelaten te worden. Volgt op de bewegingen tot bidden en tot Godzaligheid.
Zal ik dan bekeerd en zalig worden?
Ik antwoord: uw werk zal God niet bewegen om u de bekering te geven, maar ook, God zal u niet uitsluiten, als gij uzelf niet uitsluit; u hebt reden van hoop, omdat God u tot zover onder overtuiging gebracht heeft; wacht dan verder op de minste beweging des Geestes, volgt die op, en ziet toe, dat u ze niet tegenstaat. Blijft zo in volstandigheid onder de middelen, en geeft het niet op als u van uw begeerlijkheden telkens afgetrokken wordt.

Redelijke Godsdienst, H. 31

[Jeremiah]

Hier een belangwekkend citaat van Wilhelmus à Brakel over deze materie:

XXX. Vraagt u dan: Wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
Ik antwoord: meent u het? Is 't waarheid, is 't ernst? Zou u alles, wat in de wereld vermakelijk is, wel willen missen, en afstand doen van uwe beminde, eerlijke, voordelige, vermakelijke zonde? Is de verzoening met God, God lief te hebben, te vrezen en te dienen in alle Godzaligheid, u beminnelijker dan alles wat er is? Wilt u, dat u dát kennen en boven alles beminnen mocht?
Zegt u: ja, ik meen het, 't is mij ernst.
Dan antwoord ik: bekeert u en gelooft het Evangelie.
Zegt u, dat weet men wel, dat men dan zalig worden zal.
Wel weet het met opmerking, dat het een onuitsprekelijke genade en voorrecht is, dat men op geloof en bekering zalig worden kán. God was niet gehouden u daarop zalig te maken, maar 't is Zijn vrije goedheid daarop de zaligheid te beloven en te geven. Welaan dan, bekeert u!
Vraagt u: kan ik wel? Is het in mijn macht?
Ik antwoord:
(a) Wees verzekerd, gelijk u het goedkeurt, dat het uw plicht is.
(b) Probeer het eens, als u 't begint, zult u ten eerste bevinden dat u blind zijt, dat u God, Christus, de weg om tot Christus te komen, de wedergeborenen staat der ziel en de ware heiligheid in hare natuur niet kent. En dat gij niet kent, hoe zult u dat doen? Maar behalve dat, u zult bevinden, als 't op een doen komt, dat gij niet wilt. "Ik wil niet", zal het eerste begin zijn van het nalaten. Daarbij is de boosheid van uw natuur zo groot, en de zonde is zó sterk, en de zaak is zó zwaar, dat u niet kunt. Zink dan in uw ellende en onmacht, en wees hopeloos en radeloos bij uzelf.
Vraagt u verder: Wat raad? Is er dan gans geen hoop voor mij?
Ik antwoord: niet in uzelf, maar wel bij God, en daar is hoop voor u, omdat u onder de bediening van het Evangelie leeft, het middel, ja het enige middel, waardoor God zielen bekeert. Verblijdt u dan, dat u onder de middelen leeft, en dat God u overtuiging geeft en begeerte tot bekering en zaligheid; neemt de middelen vlijtig waar, wees naarstig om de predikatiën en de catechisaties waar te nemen. Lees met aandacht veel in Gods Woord, of laat het u voorlezen, voegt u bij de Godzaligen, en verzoekt in hun bijeenkomsten toegelaten te worden. Volgt op de bewegingen tot bidden en tot Godzaligheid.
Zal ik dan bekeerd en zalig worden?
Ik antwoord: uw werk zal God niet bewegen om u de bekering te geven, maar ook, God zal u niet uitsluiten, als gij uzelf niet uitsluit; u hebt reden van hoop, omdat God u tot zover onder overtuiging gebracht heeft; wacht dan verder op de minste beweging des Geestes, volgt die op, en ziet toe, dat u ze niet tegenstaat. Blijft zo in volstandigheid onder de middelen, en geeft het niet op als u van uw begeerlijkheden telkens afgetrokken wordt.

Redelijke Godsdienst, H. 31

Dank voor deze post!

We moeten aan een eind komen met onze bekering.

[samanthi]

Zou je op mijn vraag ook nog willen reageren @posthoorn?
Ik ben 3cht benieuwd hoe jij iemand dan vertroost.

Ik heb het daar eerder in deze topic al over gehad nav. een soortgelijke vraag. Misschien even nalezen?

Edit> Ik heb het even voor je opgezocht:

Wat zou jouw advies eigenlijk zijn aan deze mevrouw?

"Houd maar aan in het gebed."

Oké dus toch bidt er maar veel om, dat vind ik geen troost bieden, maar met een kluitje in het riet sturen, ze geloven het immers niet? God gaat niet voor je geloven hoor. Dat er in de mens niets ligt is 100 % waar, maar het is ook waar dat de Heere lokt en nodigt en dat Hij steeds zegt: Laat je met Mij verzoenen, Ik heb geen lust in je dood maar daarin heb Ik lust dat je je bekeert en leeft.
En dan kun je toch niet zeggen bidt er maar veel om?
Nee je mag wijzen op de beloften en wijzen dat ongeloof zonden is. En dan het helemaal niet zo goed is dat je er niet bij kan of het niet durft te geloven oid, dat is rechtstreeks God voor leugenaar maken.
Zijn roepen is echt en welmenend en Hij liegt niet, als Hij zegt kom tot Mij dan is daar geen verborgen agenda en ook geen voorwaarden.
Als je tot Hem gaat zal Hij je niet wegsturen, want niemand komt tot Hem tenzij dat de Vader Hem trekke.

[samanthi]

Hier een belangwekkend citaat van Wilhelmus à Brakel over deze materie:

XXX. Vraagt u dan: Wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
Ik antwoord: meent u het? Is 't waarheid, is 't ernst? Zou u alles, wat in de wereld vermakelijk is, wel willen missen, en afstand doen van uwe beminde, eerlijke, voordelige, vermakelijke zonde? Is de verzoening met God, God lief te hebben, te vrezen en te dienen in alle Godzaligheid, u beminnelijker dan alles wat er is? Wilt u, dat u dát kennen en boven alles beminnen mocht?
Zegt u: ja, ik meen het, 't is mij ernst.
Dan antwoord ik: bekeert u en gelooft het Evangelie.
Zegt u, dat weet men wel, dat men dan zalig worden zal.
Wel weet het met opmerking, dat het een onuitsprekelijke genade en voorrecht is, dat men op geloof en bekering zalig worden kán. God was niet gehouden u daarop zalig te maken, maar 't is Zijn vrije goedheid daarop de zaligheid te beloven en te geven. Welaan dan, bekeert u!
Vraagt u: kan ik wel? Is het in mijn macht?
Ik antwoord:
(a) Wees verzekerd, gelijk u het goedkeurt, dat het uw plicht is.
(b) Probeer het eens, als u 't begint, zult u ten eerste bevinden dat u blind zijt, dat u God, Christus, de weg om tot Christus te komen, de wedergeborenen staat der ziel en de ware heiligheid in hare natuur niet kent. En dat gij niet kent, hoe zult u dat doen? Maar behalve dat, u zult bevinden, als 't op een doen komt, dat gij niet wilt. "Ik wil niet", zal het eerste begin zijn van het nalaten. Daarbij is de boosheid van uw natuur zo groot, en de zonde is zó sterk, en de zaak is zó zwaar, dat u niet kunt. Zink dan in uw ellende en onmacht, en wees hopeloos en radeloos bij uzelf.
Vraagt u verder: Wat raad? Is er dan gans geen hoop voor mij?
Ik antwoord: niet in uzelf, maar wel bij God, en daar is hoop voor u, omdat u onder de bediening van het Evangelie leeft, het middel, ja het enige middel, waardoor God zielen bekeert. Verblijdt u dan, dat u onder de middelen leeft, en dat God u overtuiging geeft en begeerte tot bekering en zaligheid; neemt de middelen vlijtig waar, wees naarstig om de predikatiën en de catechisaties waar te nemen. Lees met aandacht veel in Gods Woord, of laat het u voorlezen, voegt u bij de Godzaligen, en verzoekt in hun bijeenkomsten toegelaten te worden. Volgt op de bewegingen tot bidden en tot Godzaligheid.
Zal ik dan bekeerd en zalig worden?
Ik antwoord: uw werk zal God niet bewegen om u de bekering te geven, maar ook, God zal u niet uitsluiten, als gij uzelf niet uitsluit; u hebt reden van hoop, omdat God u tot zover onder overtuiging gebracht heeft; wacht dan verder op de minste beweging des Geestes, volgt die op, en ziet toe, dat u ze niet tegenstaat. Blijft zo in volstandigheid onder de middelen, en geeft het niet op als u van uw begeerlijkheden telkens afgetrokken wordt.

Redelijke Godsdienst, H. 31

Toch maar beginnen met luisteren naar het bevel van geloof en bekering? toch?

[Posthoorn]

...

Redelijke Godsdienst, H. 31

Kan je dan nog zeggen houd maar aan in gebed?

Ook dat hoort bij het gebruiken van de middelen. Wij kunnen heel veel: lezen, bidden, nadenken - maar één ding kunnen we niet: geloven. En als dan de Geest het geloof niet schenkt, kun je twee dingen doen: 'zelf' gaan geloven, óf wachten en bidden tot Hij het schenkt.

[Jeremiah]

Laat toch de Bijbels spanning tussen aan de ene kant de oproep en eis tot geloof en bekering en aan de andere kant de totale doodstaat van de mens bestaan. De Bijbel is voor ons beperkte menselijke verstand niet kloppend te maken want het is een Goddelijke boek.

[samanthi]

Samanthi schreef
Kan je dan nog zeggen houd maar aan in gebed?

posthoorn schreef:
Ook dat hoort bij het gebruiken van de middelen. Wij kunnen heel veel: lezen, bidden, nadenken - maar één ding kunnen we niet: geloven. En als dan de Geest het geloof niet schenkt, kun je twee dingen doen: 'zelf' gaan geloven, óf wachten en bidden tot Hij het schenkt.

[/quote]

Nee dat haal ik er niet uit, en Redelijke Godsdienst heeft niet het laatste woord en bovendien staat er nog veel meer in dan alleen dit stukje.

Gelovig uitzien (DL) is iets anders dan ik kan het niet geloven, God moet het doen of bidt er maar veel om.

Ik weet voor 100% dat het een eenzijdig Godswerk is, maar ook Brakel zegt hier niet: je kunt je niet bekeren ens. nee zij eerste antwoord is: Dan antwoord ik: bekeert u en gelooft het Evangelie.

Wat er daarna geschreven wordt is een vertroosting als mensen schrikken omdat ze verschillende zaken in hun hart tegenkomen.

Wat is geloven? Je helemaal overgeven aan God! Hem voor waarachtig houden, Hem alleen geloven, Hem aanvaarden als Zaligmaker, Geloven dat je zonder Jezus voor eeuwig verloren gaat en dit ook verdient.
Kun je blijven volstaan met bidt er maar veel om? ook als je voor de poorten van de dood staat?
Ik zou willen schreeuwen spring in de armen van Jezus nu het nog kan, straks is het voor eeuwig te laat!!!

[samanthi]

Laat toch de Bijbels spanning tussen aan de ene kant de oproep en eis tot geloof en bekering en aan de andere kant de totale doodstaat van de mens bestaan. De Bijbel is voor ons beperkte menselijke verstand niet kloppend te maken want het is een Goddelijke boek.

Dat klopt helemaal, Jeremiah, maar naast de eis en het bevel en onze onmacht staat de gewilligheid van God om jou en mij zalig te maken.

[John Galt]

Ik denk dat er geen tegenstelling is. "Houd maar aan in het gebed" is iets anders dan "vraag er maar veel om". Dat laatste kan als dooddoener ervaren worden.
"Houd maar aan in het gebed"is in wezen niets anders dan: Blijf kloppen op de deur, blijf met Gods beloften naar Hem toegaan, net zolang tot Hij antwoordt.

Als je tot Jezus gaat, en er gebeurt niets, dan kun je je teleurgesteld afwenden. Maar je kunt ook blijven gaan, blijven roepen, zoals de Kananese vrouw en de vrouw bij de onrechtvaardige rechter. Dan zál Hij, na kortere of langere tijd, antwoord geven. Anders was Hij een leugenaar. Denk je dan: ik ben nu aan het geloven? Nee, dat zie je pas achteraf. Was het dan geen geloof? Jazeker wel.

[Posthoorn]

Ik denk dat er geen tegenstelling is. "Houd maar aan in het gebed" is iets anders dan "vraag er maar veel om". Dat laatste kan als dooddoener ervaren worden.
"Houd maar aan in het gebed"is in wezen niets anders dan: Blijf kloppen op de deur, blijf met Gods beloften naar Hem toegaan, net zolang tot Hij antwoordt.

Als je tot Jezus gaat, en er gebeurt niets, dan kun je je teleurgesteld afwenden. Maar je kunt ook blijven gaan, blijven roepen, zoals de Kananese vrouw en de vrouw bij de onrechtvaardige rechter. Dan zál Hij, na kortere of langere tijd, antwoord geven. Anders was Hij een leugenaar. Denk je dan: ik ben nu aan het geloven? Nee, dat zie je pas achteraf. Was het dan geen geloof? Jazeker wel.

Ik begrijp je gedachtegang. Toch geloof ik niet dat die juist is. Geloven is voor mij verbonden met de vrede met God. Wie nog zoekende is en bidt, heeft die vrede toch nog niet?
Je zult zeggen: en de Kananese vrouw dan? Vergeet niet dat dit geen bekeringsgeschiedenis is! Die vrouw hád het geloof al toen ze tot Jezus kwam, dat was idd. vrucht van haar geloof. Maar ze bad toch niet om bekering?

Het is een aantrekkelijke gedachte om het zoeken van een zondaar al 'geloof' te noemen. Maar geloven is, behalve met de vrede met God, toch ook met het kennen van God verbonden? En de nood van een ontdekte zondaar is nu juist, dat hij God niet kent.

[samanthi]

Ik denk dat er geen tegenstelling is. "Houd maar aan in het gebed" is iets anders dan "vraag er maar veel om". Dat laatste kan als dooddoener ervaren worden.
"Houd maar aan in het gebed"is in wezen niets anders dan: Blijf kloppen op de deur, blijf met Gods beloften naar Hem toegaan, net zolang tot Hij antwoordt.

Als je tot Jezus gaat, en er gebeurt niets, dan kun je je teleurgesteld afwenden. Maar je kunt ook blijven gaan, blijven roepen, zoals de Kananese vrouw en de vrouw bij de onrechtvaardige rechter. Dan zál Hij, na kortere of langere tijd, antwoord geven. Anders was Hij een leugenaar. Denk je dan: ik ben nu aan het geloven? Nee, dat zie je pas achteraf. Was het dan geen geloof? Jazeker wel.

Ik begrijp je gedachtegang. Toch geloof ik niet dat die juist is. Geloven is voor mij verbonden met de vrede met God. Wie nog zoekende is en bidt, heeft die vrede toch nog niet?
Je zult zeggen: en de Kananese vrouw dan? Vergeet niet dat dit geen bekeringsgeschiedenis is! Die vrouw hád het geloof al toen ze tot Jezus kwam, dat was idd. vrucht van haar geloof. Maar ze bad toch niet om bekering?

Het is een aantrekkelijke gedachte om het zoeken van een zondaar al 'geloof' te noemen. Maar geloven is, behalve met de vrede met God, toch ook met het kennen van God verbonden? En de nood van een ontdekte zondaar is nu juist, dat hij God niet kent.

Nee geloven is God voor waar houden. Vertrouwen dat Hij doet wat Hij zegt en ook geloven 8s geloven dat je zonder de Heere Jezus voor eeuwig verloren gaat.

[John Galt]

Ik lees de geschiedenis van de Kananese vrouw niet als bekeringsgeschiedenis. Dat is sowieso riskant, omdat de situatie toen anders was dan nu. Dat ik deze vrouw aanhaalde, was om de manier van aanhouden in het gebed te illustreren.

Wanneer en waar geloof begint, daar kun je uren over discussiëren. het is dnek ik als bij de geboorte van een kind. Ik heb diverse kinderen gekregen, maar nog nooit heb ik direct na het vrijen gedacht: Hé, nu heeft er een conceptie plaatsgevonden. Pas na een week of wat konden mijn vrouw en ik concluderen dat dat inderdaad gebeurd was.