Vragen in het huwelijksgesprek

[Herman]

Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Wat vind je zelf van de argumentatie. Vooral het vermeende opschuiven naar de Roomse biechtpraktijk?

[Luther]

Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Wat vind je zelf van de argumentatie. Vooral het vermeende opschuiven naar de Roomse biechtpraktijk?

Ik ben geneigd om het niet met ds. Pieters eens te zijn, o.a. vanwege de argumenten die in dit draadje door @huisman zijn genoemd. Verder heb ik al genoemd dat ik dit onderwerp ter sprake zou willen brengen in het geheel van het gesprek over emotionele, geestelijke (en dus lichamelijke) eenheid.

Over de biecht zou een nieuw topic geopend kunnen worden, maar lees het boek van dr. H.A. Speelman (biechten bij Calvijn) en dan zie je dat ook de Reformatoren de biecht niet massief hebben afgewezen. En dan in pastorale zin (niet sacramenteel). In onze traditie is het huisbezoek daarvoor in de plaats gekomen.

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

[Wim Anker]

Hoe denken jullie hierover? Het was voor mij namelijk zojuist voor het eerst dat ik een dominee uit de gereformeerde gezindte dit geluid hoorde vertolken.

Wat vind je zelf van de argumentatie. Vooral het vermeende opschuiven naar de Roomse biechtpraktijk?

Ik ben geneigd om het niet met ds. Pieters eens te zijn, o.a. vanwege de argumenten die in dit draadje door @huisman zijn genoemd. Verder heb ik al genoemd dat ik dit onderwerp ter sprake zou willen brengen in het geheel van het gesprek over emotionele, geestelijke (en dus lichamelijke) eenheid.

Over de biecht zou een nieuw topic geopend kunnen worden, maar lees het boek van dr. H.A. Speelman (biechten bij Calvijn) en dan zie je dat ook de Reformatoren de biecht niet massief hebben afgewezen. En dan in pastorale zin (niet sacramenteel). In onze traditie is het huisbezoek daarvoor in de plaats gekomen.

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Het lastige is dat het oneigenlijke argumenten zijn. Niemand zal het belang van bovenstaande ontkennen. Dat geld ook van @Huisman. Die benadrukt - terecht het belang - en hekelt - ook terecht - de gangbare opvattingen die ook in de kerken zo'n opgeld doen.

De vraag die echter voorligt is echter welke methoden geoorloofd zijn om middelijkerwijs dit belang te dienen. Wat is jouw argument om deze bewering van @Zonderling te weerleggen?

- Verder ben ik van mening dat zelfs een predikant - wanneer er geen specifieke aanleiding toe is - niet behoort te vragen naar verborgen zonden. Wel kan hij zeggen dat wanneer hier specifieke zonden liggen, deze voor Gods aangezicht beleden dienen te worden; maar zelf hoeft hij ze niet te weten. (Iets anders is wanneer een toekomstig bruidspaar zelf de behoefte gevoelt deze zonde ook jegens predikant of een ander te belijden, wat natuurlijk mogelijk is...)

[Luther]

De vraag die echter voorligt is echter welke methoden geoorloofd zijn om middelijkerwijs dit belang te dienen. Wat is jouw argument om deze bewering van @Zonderling te weerleggen?

- Verder ben ik van mening dat zelfs een predikant - wanneer er geen specifieke aanleiding toe is - niet behoort te vragen naar verborgen zonden. Wel kan hij zeggen dat wanneer hier specifieke zonden liggen, deze voor Gods aangezicht beleden dienen te worden; maar zelf hoeft hij ze niet te weten. (Iets anders is wanneer een toekomstig bruidspaar zelf de behoefte gevoelt deze zonde ook jegens predikant of een ander te belijden, wat natuurlijk mogelijk is...)

Ik vermoed dat wanneer een gesprek fijn en goed verloopt, dat dit laatste vanzelf ter sprake komt.De formulering van @Zonderling wijst eerder op een soort 'tegenover' terwijl ik pastorale relaties meer zie als een samen optrekken.

[Wim Anker]

De vraag die echter voorligt is echter welke methoden geoorloofd zijn om middelijkerwijs dit belang te dienen. Wat is jouw argument om deze bewering van @Zonderling te weerleggen?

- Verder ben ik van mening dat zelfs een predikant - wanneer er geen specifieke aanleiding toe is - niet behoort te vragen naar verborgen zonden. Wel kan hij zeggen dat wanneer hier specifieke zonden liggen, deze voor Gods aangezicht beleden dienen te worden; maar zelf hoeft hij ze niet te weten. (Iets anders is wanneer een toekomstig bruidspaar zelf de behoefte gevoelt deze zonde ook jegens predikant of een ander te belijden, wat natuurlijk mogelijk is...)

Ik vermoed dat wanneer een gesprek fijn en goed verloopt, dat dit laatste vanzelf ter sprake komt.De formulering van @Zonderling wijst eerder op een soort 'tegenover' terwijl ik pastorale relaties meer zie als een samen optrekken.

Zie de arcering in rood. Dan hoeft het dus niet expliciet gevraagd te worden toch?
Je zegt toch precies hetzelfde als @Zonderling?

[Luther]

De vraag die echter voorligt is echter welke methoden geoorloofd zijn om middelijkerwijs dit belang te dienen. Wat is jouw argument om deze bewering van @Zonderling te weerleggen?

- Verder ben ik van mening dat zelfs een predikant - wanneer er geen specifieke aanleiding toe is - niet behoort te vragen naar verborgen zonden. Wel kan hij zeggen dat wanneer hier specifieke zonden liggen, deze voor Gods aangezicht beleden dienen te worden; maar zelf hoeft hij ze niet te weten. (Iets anders is wanneer een toekomstig bruidspaar zelf de behoefte gevoelt deze zonde ook jegens predikant of een ander te belijden, wat natuurlijk mogelijk is...)

Ik vermoed dat wanneer een gesprek fijn en goed verloopt, dat dit laatste vanzelf ter sprake komt.De formulering van @Zonderling wijst eerder op een soort 'tegenover' terwijl ik pastorale relaties meer zie als een samen optrekken.

Zie de arcering in rood. Dan hoeft het dus niet expliciet gevraagd te worden toch?
Je zegt toch precies hetzelfde als @Zonderling?

Nee, niet helemaal.

[Ambtenaar]

Ik ben geneigd om het niet met ds. Pieters eens te zijn, o.a. vanwege de argumenten die in dit draadje door @huisman zijn genoemd. Verder heb ik al genoemd dat ik dit onderwerp ter sprake zou willen brengen in het geheel van het gesprek over emotionele, geestelijke (en dus lichamelijke) eenheid.

De vraag is of dergelijke gespreksonderwerpen passend zijn voor in een individueel gesprek. Zeker als een gemeente bestaat uit enkele duizenden, zoals bijv. gemeenten binnen de Gereformeerde Gemeente, dan lijkt het me niet dat er sprake kan zijn van een persoonlijke band tussen predikant en het individuele gemeentelid.

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Wat is het allerhoogste? Beoordeel je (de start van) een huwelijk enkel op de lichamelijke band tussen beide echtelieden?

[Zonderling]

De vraag die echter voorligt is echter welke methoden geoorloofd zijn om middelijkerwijs dit belang te dienen. Wat is jouw argument om deze bewering van @Zonderling te weerleggen?

- Verder ben ik van mening dat zelfs een predikant - wanneer er geen specifieke aanleiding toe is - niet behoort te vragen naar verborgen zonden. Wel kan hij zeggen dat wanneer hier specifieke zonden liggen, deze voor Gods aangezicht beleden dienen te worden; maar zelf hoeft hij ze niet te weten. (Iets anders is wanneer een toekomstig bruidspaar zelf de behoefte gevoelt deze zonde ook jegens predikant of een ander te belijden, wat natuurlijk mogelijk is...)

Ik vermoed dat wanneer een gesprek fijn en goed verloopt, dat dit laatste vanzelf ter sprake komt.De formulering van @Zonderling wijst eerder op een soort 'tegenover' terwijl ik pastorale relaties meer zie als een samen optrekken.

Zeker niet 'tegenover'. Maar ook als er een duidelijke vertrouwensband bestaat, behoort een predikant niet expliciet te vragen naar verborgen zonden. Ik ben het in deze dus eens met ds. Pieters.

Tegelijk vind ik wel dat een vrijwillige belijdenis van zonden (ook van persoonlijke en verborgen zonden) meer aandacht mag hebben. Maar ook dit betekent niet dat een (geredde) zondaar met verborgen zonden te koop zal lopen. Maar als het te pas komt en tot ere Gods mag zijn, dan zal hij belijden, niet alleen tegenover God, maar ook tegenover de mensen. - Bv. tegenover een ander die in dezelfde zonde gevallen is en die daarover diep beschaamd is. Nogmaals: maar dan belijden ter ere Gods, om Zijn barmhartigheid groot te maken. - Maar dit heeft verder niets te maken met het huwelijksgesprek.

[Luther]

[e vraag is of dergelijke gespreksonderwerpen passend zijn voor in een individueel gesprek. Zeker als een gemeente bestaat uit enkele duizenden, zoals bijv. gemeenten binnen de Gereformeerde Gemeente, dan lijkt het me niet dat er sprake kan zijn van een persoonlijke band tussen predikant en het individuele gemeentelid.

Zeker! Heel goed punt. Daarom is het ook onwenselijk dat een gemeente groter is dan zo'n 500 leden. Een predikant hoort zijn schapen goed en hoofd voor hoofd te kennen. En andersom.

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Wat is het allerhoogste? Beoordeel je (de start van) een huwelijk enkel op de lichamelijke band tussen beide echtelieden?

Nee, zeker niet. Maar dat had ik al betoogd. Realistisch is het niet, maar soms zou je de mogelijkheid wensen om sommigen te verbieden om te trouwen.

[Johannes van Dijk]

[quote="Luther
Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.[/quote]

Met deze stelling ben ik het helemaal eens. Ga je voor het huwelijk al in de fout? Dan hoort daar schuldbelijdenis bij,hetzij voor de kerkenraad,of openbaar in de kerk. De allergevoeligste vragen mogen uit pastoraal opzicht,door een predikant of kerkenraad gevraagd worden.Daar behoort ook voor God en Zijn gemeente een eerlijk antwoord op.Ik ben het met Ds.Pieters niet eens op dit punt.

[helma]

Ds Kempeneers heeft ook geen vrijmoedigheid om te vragen naar verborgen zonden:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/166 ... elijdenis/

Anders vind ik dat je aan een vertrouwd iemand een zonde belijdt om die 'in het licht te brengen'. Zonde kan in de duisternis zo makkelijk blijven voortwoekeren. Als je iemand in vertrouwen neemt kan dat helpen in het gevecht tegen de zonden; ook heb je dan een medestrijder in het gebed.

[parsifal]

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Met deze stelling ben ik het helemaal eens. Ga je voor het huwelijk al in de fout? Dan hoort daar schuldbelijdenis bij,hetzij voor de kerkenraad,of openbaar in de kerk. De allergevoeligste vragen mogen uit pastoraal opzicht,door een predikant of kerkenraad gevraagd worden.Daar behoort ook voor God en Zijn gemeente een eerlijk antwoord op.Ik ben het met Ds.Pieters niet eens op dit punt.

Dat een predikant goed kan omgaan met een verborgen zonde die openbaar komt geloof ik nog wel. Een verborgen zonde aan de gemeente openbaren zonder dat het al duidelijk was is de verleiding tot roddel en kwaadspreken (een zonde die af en toe in het zelfde lijstje als homoseksualiteit voorkomt in de Bijbel) wel erg vergroten. Wat heeft de gemeente er aan dat ze weet van zonden van anderen? Waarom de vragen over seksualiteit en niet over bijvoorbeeld afgunst?

Ik zie zeker de positieve en heilzame kant van de mogelijkheid tot biecht. Ik denk echter dat ik zelf niet zo goed kan omgaan met het weten van de zonden van anderen, die niet zo dicht bij me staan dat ik zelf kan steunen. En zelfs dat laatste alleen als degene zelf het initiatief neemt.

[Johannes van Dijk]

[quote="Luther]
Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Met deze stelling ben ik het helemaal eens. Ga je voor het huwelijk al in de fout? Dan hoort daar schuldbelijdenis bij,hetzij voor de kerkenraad,of openbaar in de kerk. De allergevoeligste vragen mogen uit pastoraal opzicht,door een predikant of kerkenraad gevraagd worden.Daar behoort ook voor God en Zijn gemeente een eerlijk antwoord op.Ik ben het met Ds.Pieters niet eens op dit punt.

[/quote][/quote][/quote][/quote]

ik wil helemaal niet over biecht spreken,maar over mogelijk schuldbelijden.De gemeente heeft verder niets aan de wetenschap van betroffenen.(zonden van anderen)Wel een les om niet boven degene te gaan staan,die schuld bekennen.Indien de zonden niet in het openbaar bedreven zijn,hoeven deze ook niet in het openbaar beleden te worden,dunkt me.Dan is het doen van schuldbelijdenis voor predikant en kerkenraad voldoende,toch?

[Orchidee]

[e vraag is of dergelijke gespreksonderwerpen passend zijn voor in een individueel gesprek. Zeker als een gemeente bestaat uit enkele duizenden, zoals bijv. gemeenten binnen de Gereformeerde Gemeente, dan lijkt het me niet dat er sprake kan zijn van een persoonlijke band tussen predikant en het individuele gemeentelid.

Zeker! Heel goed punt. Daarom is het ook onwenselijk dat een gemeente groter is dan zo'n 500 leden. Een predikant hoort zijn schapen goed en hoofd voor hoofd te kennen. En andersom.

Als we van mening zijn dat de kerk gebouwd wordt uit de gezinnen, mag van een gezin (dus van een huwelijk) het allerhoogste verwacht worden.

Wat is het allerhoogste? Beoordeel je (de start van) een huwelijk enkel op de lichamelijke band tussen beide echtelieden?

Nee, zeker niet. Maar dat had ik al betoogd. Realistisch is het niet, maar soms zou je de mogelijkheid wensen om sommigen te verbieden om te trouwen.

WETTIGE bezwaren mogen ingediend worden bij de kerkenraad.
En anders moet je voor altijd je mond houden!

[Zonderling]

Met deze stelling ben ik het helemaal eens. Ga je voor het huwelijk al in de fout? Dan hoort daar schuldbelijdenis bij,hetzij voor de kerkenraad,of openbaar in de kerk. De allergevoeligste vragen mogen uit pastoraal opzicht,door een predikant of kerkenraad gevraagd worden.Daar behoort ook voor God en Zijn gemeente een eerlijk antwoord op.Ik ben het met Ds.Pieters niet eens op dit punt.

En waarom geldt dit wel voor deze verborgen zonde en niet voor andere verborgen zonden? En zegt u hetzelfde over de zonde van kwaadspreken, van liegen, van bedrog in iemands beroep, van het schelden van vader en moeder of van docenten, van een eerder gekoesterde haat, enzovoort? Idem van het breken van de sabbat, het verzuimen van de genademiddelen? Of om bij het zevende gebod te blijven: van het begeren van zijn naaste vrouw of man, van zelfbevrediging, van ontucht (ongeoorloofde aanraking e.d.) met verloofde? Of van gemeenschap tijdens een eerdere verkering van een van beide huwelijkskandidaten? Deze zonden hoeven volgens u niet aan de kerkenraad of predikant beleden te worden, maar de zonde van gemeenschap tussen beide huwelijkskandidaten wel?
Graag een Bijbelse onderbouwing, want 'meningen' zijn er genoeg.

(NB ik spreek niet over een vrijwillige belijdenis, maar over een verplichte belijdenis zoals je kennelijk voorstaat.)