Leren van de Olympische Spelen

[Panny]

Iets verkeerd/zondig vinden heeft vaak ook te maken met wat de mening is van mensen in je omgeving/opvoeding.

Zo zijn er christenen die moeite hebben met een damesbroek.
Christenen die tegen roken en drinken zijn.
Christenen die op zondag geen eten koken, niet auto rijden, etc.
Christenen die helemaal geen tv kijken.
Etc.

Ik heb ook reformatorische christenen gesproken uit andere landen waar het volgen van sportevenementen gewoon algemeen geaccepteerd was (wk, olympische spelen, etc).
En daar zaten echt oprechte christenen bij.
Net zoals ik in Azië met een evangelist na de dienst op zondag een hapje ging eten in een restaurant.

[eilander]

Sorry hoor @ejvl, ik heb hier niet zo'n zin in. Voortdurend de ene zonde tegenover de andere zetten levert een (wat mij betreft) erg vermoeiende discussie op. En de mensen die je noemt, ken ik totaal niet.
En daarna geef je zelf aan ook allerlei vraagtekens te hebben. Kun je dat concreet maken?

Ik heb dezelfde vraagtekens dan die van jou en anderen, alleen ik kan dit niet concretiseren als mensen met zo'n verhaal komen als ik bijvoorbeeld neergezet heb, wat ik overigens gelezen heb en wat topsporters gebruiken om hun keuze voor topsport en christen te verdedigen.

Da's niet zo'n sterk verhaal, en zeker niet Bijbels, om je eigen daden te verdedigen door op andermans zonden te wijzen. Als die topsporters meer argumenten niet hadden, is dat duidelijk genoeg.

Wat de olympiers betreft, ik denk als je niet bent opgevoed met het gegeven dat topsport verkeerd is je daar misschien nooit aan denkt. Zeker niet als het in school en kerk in jouw land het helemaal doorvlochten is in het leven. Van mij hoeft niemand te zeggen dat zulke mensen nu voorbeeldgelovigen zijn, maar om een oordeel uit te spreken gaat mij toch wel heel ver.

Het is goed om (nog) eens na te denken over hoe de Bijbel denkt over (top)sport, prima. Want zo moeten we daarmee omgaan: vindt de Heere dit goed? En het antwoord daarop moeten we vinden in de Bijbel.
Als iemand daar niet mee opgegroeid is, kan de Heere hem of haar dat heus wel leren. Naar mijn overtuiging is dit niet iets middelmatigs, dus ik geloof dat iemand die de Heere leert kennen, dan ook vroeg of laat tot de overtuiging zal komen dat dit een verkeerde weg is.

Ik begrijp toch nog steeds niet zo goed waarom we allerlei bijbelse voorbeelden erbij moeten halen van Gods kinderen die in zonde vallen. Het gaat immers niet om de vraag 'hoeveel zonde kan er nog mee door om toch nog Gods kind te zijn'. Afgezien van de zonde tegen de Heilige Geest, is daar geen eind van.

Het gaat om de vraag 'kan topsport samen gaan met een teer leven met Christus'. Nogmaals, naar mijn vaste overtuiging kunnen we daar een overduidelijk "nee" als antwoord geven.
Dus het gaat helemaal niet over het uitspreken van een oordeel over iemands hart. Dat soort oordelen kunnen we alleen maar verkeerd doen: veel farizeeërs zouden volgens ons binnen zijn, en veel tollenaren buiten. Maar dan moeten we ook niet net doen alsof het verraad en de geldzucht van de tollenaren nog zo slecht niet was.

[helma]

Wat ik bedoelde te zeggen dat het feit dat iemand zondigt tegen een gebod hem niet meteen een naamchristen maakt. Zo'n persoon is geen voorbeeldgelovige, maar kan dus wel een kind van God zijn Hoe ik dat weet? Dan denk ik bijvoorbeeld aan Simson. ( want we zochten toch naar antwoorden in de Bijbel?). Niet om te zeggen dat zijn zonde zo slecht nog niet was! ( waarom leggen we elkaar dingen in de mond die niet gezegd worden en waarvan men ook weten kan dat het zo niet bedoeld is)
En ik ben met jou van mening dat de Heilige Geest zal overtuigen van zonde in het leven van Zijn kinderen. Ook al is iemand er niet mee opgegroeid. Wel wordt ons geweten voor een groot deel gevormd door opvoeding en omgeving. Het kan dus zijn dat dingen die wij echt zonde vinden, voor een christen in een andere cultuur geen gewetenskwestie is. Daarom pleit ik voor voorzichtigheid.

[eilander]

Wat ik bedoelde te zeggen dat het feit dat iemand zondigt tegen een gebod hem niet meteen een naamchristen maakt. Zo'n persoon is geen voorbeeldgelovige, maar kan dus wel een kind van God zijn Hoe ik dat weet? Dan denk ik bijvoorbeeld aan Simson. ( want we zochten toch naar antwoorden in de Bijbel?). Niet om te zeggen dat zijn zonde zo slecht nog niet was! ( waarom leggen we elkaar dingen in de mond die niet gezegd worden en waarvan men ook weten kan dat het zo niet bedoeld is)

Excuus, want dat was niet mijn intentie. Ik heb alleen willen zeggen dat het wat mij betreft helemaal niet om die vraag draait.
Als één van onze kinderen vraagt "mag ik .... (vul maar in)" kunnen we natuurlijk niet als antwoord geven "ja, want X deed het ook". Dan moeten we te rade gaan bij het geheel aan voorschriften voor een leven met God zoals dat in Gods Woord te vinden is.

[helma]

Ja daar ben ik het ook mee eens. Maar als een van mijn kinderen vraagt: is die dominee wel een kind van God, want hij heeft gezondigd tegen het zevende gebod dan laat ik hem ook uit de Bijbel zien dat kinderen van God zondaren zijn die van genade moeten leven. Dan praat ik de zonde niet goed (!). Vraagt mijn kind: is onze koning een kind van God? Dan zeg ik: als ik naar zijn leven kijk dan zie ik daar elk geval geen vruchten van. Dan noem ik die teksten uit Johannes over het kind van God zijn en het houden van Gods geboden. Vraagt mijn kind: kan iemand die aan de Olympische spelen meedoet een kind van God zijn? Dan leg ik hem uit wat ik hiervoor geschreven heb. Maar ik hoef gelukkig geen eindoordeel uit te spreken.

[parsifal]

De ene zonde praat de andere niet goed inderdaad. Zelf zie ik echter topsport als iets wat onder vrijheid valt, waar de gewetens van verschillende mensen verschillend werken.

Ik denk dat je kunt zeggen dat Abbey d'Agostino hier Christelijk gedrag laat zien: eerst naar de naaste kijkt en eigen belang op de achtergrond stelt en als ze hiervoor lovende woorden krijgt, geeft ze God de eer. De barmhartige samaritaan behoorde misschien ook een proseliet te zijn en de Heere in Jeruzalem te eren, maar in de gelijkenis is deze persoon ook het voorbeeld.

[Habitat]

Ik denk dat je kunt zeggen dat Abbey d'Agostino hier Christelijk gedrag laat zien: eerst naar de naaste kijkt en eigen belang op de achtergrond stelt en als ze hiervoor lovende woorden krijgt, geeft ze God de eer. De barmhartige samaritaan behoorde misschien ook een proseliet te zijn en de Heere in Jeruzalem te eren, maar in de gelijkenis is deze persoon ook het voorbeeld.

U laat zich teveel meenemen door de moderne media. Deze twee dames kwamen tot hun daad van 'barmhartigheid' nadat ze gevallen waren en ze wisten dat de vergankelijke erekransen reeds buiten hun bereik lagen. Dan maakt het niet uit of je nu laatste wordt of één-na-laatste. Het is dus niet zo dat ze de gouden/zilveren/bronzen medaille of iets anders hebben opgeofferd met hun actie. (Ze hebben hun actie zelfs maximaal uitgebuit met media-aandacht maar dat terzijde.) De media houden van dit soort verhalen en pompen ze op.

[Zita]

Ik denk dat je kunt zeggen dat Abbey d'Agostino hier Christelijk gedrag laat zien: eerst naar de naaste kijkt en eigen belang op de achtergrond stelt en als ze hiervoor lovende woorden krijgt, geeft ze God de eer. De barmhartige samaritaan behoorde misschien ook een proseliet te zijn en de Heere in Jeruzalem te eren, maar in de gelijkenis is deze persoon ook het voorbeeld.

U laat zich teveel meenemen door de moderne media. Deze twee dames kwamen tot hun daad van 'barmhartigheid' nadat ze gevallen waren en ze wisten dat de vergankelijke erekransen reeds buiten hun bereik lagen. Dan maakt het niet uit of je nu laatste wordt of één-na-laatste. Het is dus niet zo dat ze de gouden/zilveren/bronzen medaille of iets anders hebben opgeofferd met hun actie. (Ze hebben hun actie zelfs maximaal uitgebuit met media-aandacht maar dat terzijde.) De media houden van dit soort verhalen en pompen ze op.

Wat ik begreep uit de pers is dat dame A viel, en daardoor dame B ten val bracht. Dame B was vervolgens degene die dame A tot tweemaal toe opraapte. Dat is op zich wel heel vriendelijk als je in een olympische finale rent en dankzij de val van dame A geen kans meer maakt op een medaille.

[Habitat]

Ik denk dat je kunt zeggen dat Abbey d'Agostino hier Christelijk gedrag laat zien: eerst naar de naaste kijkt en eigen belang op de achtergrond stelt en als ze hiervoor lovende woorden krijgt, geeft ze God de eer. De barmhartige samaritaan behoorde misschien ook een proseliet te zijn en de Heere in Jeruzalem te eren, maar in de gelijkenis is deze persoon ook het voorbeeld.

U laat zich teveel meenemen door de moderne media. Deze twee dames kwamen tot hun daad van 'barmhartigheid' nadat ze gevallen waren en ze wisten dat de vergankelijke erekransen reeds buiten hun bereik lagen. Dan maakt het niet uit of je nu laatste wordt of één-na-laatste. Het is dus niet zo dat ze de gouden/zilveren/bronzen medaille of iets anders hebben opgeofferd met hun actie. (Ze hebben hun actie zelfs maximaal uitgebuit met media-aandacht maar dat terzijde.) De media houden van dit soort verhalen en pompen ze op.

Wat ik begreep uit de pers is dat dame A viel, en daardoor dame B ten val bracht. Dame B was vervolgens degene die dame A tot tweemaal toe opraapte. Dat is op zich wel heel vriendelijk als je in een olympische finale rent en dankzij de val van dame A geen kans meer maakt op een medaille.

Niemand zegt dat hun actie onaardig was. Maar mijn punt is: wat is het grote offer? (Parsifal kwam zelfs met de vergelijking van de barmhartige samaritaan.) Ze wisten dat de camera's op hen gericht stonden. Ze wisten dat ze, na hun val, enkel nog konden 'scoren' met deze actie. En dat hebben ze ook helemaal gedaan. Vergeet niet dat topsport niet alleen om medailles gaat maar ook om geld, media-aandacht en sponsoren.

[helma]

Ik denk dat ze expres gevallen zijn, om op deze manier indruk te maken.

[parsifal]

mhartigheid' nadat ze gevallen waren en ze wisten dat de vergankelijke erekransen reeds buiten hun bereik lagen. Dan maakt het niet uit of je nu laatste wordt of één-na-laatste. Het is dus niet zo dat ze de gouden/zilveren/bronzen medaille of iets anders hebben opgeofferd met hun actie. (Ze hebben hun actie zelfs maximaal uitgebuit met media-aandacht maar dat terzijde.) De media houden van dit soort verhalen en pompen ze op.

Wat ik begreep uit de pers is dat dame A viel, en daardoor dame B ten val bracht. Dame B was vervolgens degene die dame A tot tweemaal toe opraapte. Dat is op zich wel heel vriendelijk als je in een olympische finale rent en dankzij de val van dame A geen kans meer maakt op een medaille.

Niemand zegt dat hun actie onaardig was. Maar mijn punt is: wat is het grote offer? (Parsifal kwam zelfs met de vergelijking van de barmhartige samaritaan.) Ze wisten dat de camera's op hen gericht stonden. Ze wisten dat ze, na hun val, enkel nog konden 'scoren' met deze actie. En dat hebben ze ook helemaal gedaan. Vergeet niet dat topsport niet alleen om medailles gaat maar ook om geld, media-aandacht en sponsoren.

Ik weet niet hoe groot de kansen waren (ik volgde de OS eigenlijk niet zo). Het lijkt me dat je op 5000 meter na een val niet perse kansloos bent. In ieder geval zul je dat niet direct beseffen op die afstand (een race duurt een kwartier ofzo). Ook zal het niet op afspraak gebeurd zijn, later besefte een van de dames dat ze toch wel heel veel pijn had en een gescheurde kruisband en meniscus. Het gaat me er hier niet om om iemand heilig te verklaren ofzo, ook niet om iemand perse oprecht Christen te verklaren (al zie ik geen reden om er aan te twijfelen). Wel zie ik hier een daad van het eigenbelang opzij zetten en een ander helpen en daarvoor God de eer geven. Dat vind ik een mooi iets en ook iets om dankbaar voor te zijn.

[Habitat]

Ik denk dat ze expres gevallen zijn, om op deze manier indruk te maken.

Nee, dat lijkt me in dit geval toch niet. Expres uitvallen gebeurt overigens wel veelvuldig, maar dan heeft het vaak met geld te maken: sporters die bv vroeg in een toernooi een blessure faken om wél startgeld op te strijken maar niet lang ergens te hoeven verblijven. Bij de Olympische Spelen zie je dat echter niet snel gebeuren.

[helma]

Dan ga ik er ook maar niet vanuit dat de rest van het verhaal een kwestie was van indruk maken via media-aandacht.

[DDD]

Mijn hele punt is natuurlijk dat het voor de meeste christenen niet evident is dat topsport zonde is.

Ik denk dat het voor de meeste christenen wel duidelijk is.
Maar nogmaals, daar wil ik dan wel bij betrekken wat er in het verleden geschreven is over het leven met God. Natuurlijk was er toen geen topsport in de vorm zoals we die nu kennen, maar ik durf met 100% zekerheid te beweren dat oudvaders, puriteinen, etc. die zo teer schreven over het leven met Christus, dit niet konden combineren.
En verder wil ik dan de term 'christenen' dan op z'n minst wel beperken tot de groep van mensen die Gods Woord van kaft tot kaft serieus nemen, en dus niet uitbreiden tot wat ik maar even eenvoudig noem 'de vrijheid-blijheid-mensen die God overal kunnen dienen, daarvoor hoef je niet in de kerk te zijn.'

Mijns inziens is dat helemaal niet voor de meeste christenen duidelijk. En de puriteinen hadden niet voor niets die naam. Zij waren daarin extreem, ook in hun dagen, binnen het christendom. Ik vind dat een waardevolle traditie. Die traditie past bij mijn karakter, en ik sta daar ook voluit in. Maar dat is niet de norm om kind van God te zijn. Daar heb ik de zonden uit de bijbel helemaal niet bij nodig.

De openbaring van Gods kerk is veel breder dan alleen de puriteins-reformatorische traditie.

[Habitat]

Dan ga ik er ook maar niet vanuit dat de rest van het verhaal een kwestie was van indruk maken via media-aandacht.

Het is goed om te lezen dat er nog mensen zijn die geloven in topsporters. Ik heb zelf teveel gezien (met name geldlust en eigenroem) om er nog met een open blik naar te kijken. Topsporters weten heel goed wanneer de camera's op hen gericht zijn. Media-aandacht is part of their existence. Ik denk daarom ook niet dat d'Agostino en Hamblin hun eigenbelang opzij hebben gezet. Na hun val wisten ze de camera's juist naar zich toe te trekken en het maximaal uit te buiten. Nogmaals, excuus voor mijn negatieve blik. Voor wie nooit naar topsport heeft gekeken: houdt het zo!