Nee nee, elke predikantsvrouw had een hoed op haar hoofd. En dan kan per gemeente verschillen inderdaad of ze in het donker gekleed gaat, terwijl in andere gemeentes men vond (zeker als ze nog jong was) dat ze ook in een lichtere kleur kon.ejvl schreef:Dat ligt er maar net aan wat de gewoonte is in een gemeente.Mara schreef:Mijn zusje zei, weet je nog dat er zoveel ophef was over de kleur mantel en hoed van een domineesvrouw toen? Dat werd toen te licht bevonden.
Amper 40 jaar later zit domineesvrouw zonder hoed, met een lange broek in de kerk! Hoezo schuivende panelen? Of hoort dit onder bijzaken?
Als dit buitenzinnig is, of een provocatie, ja, dan heb ik er moeite mee.
Als dit echter een zendingsgemeente of een buitenlandse gemeente, bijvoorbeeld waar dhr v Dooijeweerd voorgaat, betreft, zie ik dit niet als een verschuivend paneel, maar valt dit mijns inziens alleen aan de prediking te beoordelen.
En deze vrouw deed het niet uit provocatie, maar in haar vorige gemeente kon het, terwijl er bij ons aan gewend moest worden.
Vorige predikantsvrouw was sober en donker gekleed.
Ja klopt, maar je hoort er wel iedereen over, tot en met op dit forum aan toe. Dus ten volle en breed geaccepteerd is dit niet en ook verandert de prediking en ligging er niet door.ejvl schreef:Je moet er ook rekening mee houden dat gewoonten en dergelijke verschillen, ook kleding, kijk eens naar kleding van 40 jaar geleden, ook van refo's of niet refo's en de kleding nu, dat is toch ook een wereld van verschil?
Ik zou eerder denken, hoe kun je wekelijks onder zo'n verkondiging zitten dan, in zo'n kort rokje?
Een zedelijke broek noem jij dat. Begrijp je nu het punt dat ik maakte: eerst ging het slechts over een kleurtje en liep mevrouw de tuin niet eens te maaien in een broek.ejvl schreef:een zedelijke broek
En er is ook nog zoiets als "aanvoelen, aanpassen, accepteren wat wenselijk is". Zeker voor een domineesvrouw. Zij heeft een voorbeeldfunctie.
Als zij als eerste haar hoed aflaat, doet minstens de helft van de vrouwen dit na.
Ja dat is mogelijk, zeker als het een gastpredikant betreft.Luther schreef:Natuurlijk is de kern de prediking. En ik weet best gemeenten te noemen, ook binnen CGK, waar gekleurde dassen, ritmisch zingen, en een deel van de vrouwen zonder hoed, gepaard kan gaan met een schriftuurlijk-bevindelijke prediking, ik denk alleen maar aan Damwoude. Maar er zijn meer gemeenten te vinden.
Ik vraag me wel eens af hoe een predikant dit beleeft. Die weten toch ook wel van elkaar hoe links of hoe rechts de gemeentes zijn?
Ik vind dit een beetje flauw, daar ik steeds probeer aan te tonen dat het loslaten van veel tradities en gewoontes in een te rap tempo, gepaard gaat met een minder diepgaande prediking. Want dan krijg je een houding zoals: ach, wat maakt het uit, wat doet het er toe.ejvl schreef:Waarom wil iemand vasthouden aan een gewoonte? Omdat het nu eenmaal zo hoort, of het altijd zo geweest is, of een goede traditie?
De kerk is God's Huis, wij hebben daar als het goed is, een ontmoeting met Hem, we bidden toch om de nabijheid van de Heilige Geest?
Waar 2 of 3 IN MIJN NAAM vergaderd zijn, daar is Hij toch in ons midden?
Dan kan het toch niet eerbiedig genoeg zijn?
Los van het feit of blote enkels nu wel geaccepteerd zijn, je moet zelf niet op een bepaalde manier gekleed naar de kerk willen.
Wat mij betreft hoort dit onder de schuivende panelen ja. Zo af en toe zit ik onder het gehoor van de jongere generatie predikanten en gelukkig zijn er daar nog steeds bij die een donker (hoeft wat mij betreft niet zwart te zijn) kostuum met wit overhemd en bescheiden das dragen.ejvl schreef:Of de ambtskleding van een predikant naar een zwart pak?
Terwijl er soms oudere predikanten gekleed gaan alsof ze naar een casual meeting gaan.
Dus in leeftijd zit het zeker niet!
Mijn man komt uit een onkerkelijke gezin en vroeg me destijds: hoe kan het nu dat de dominee zelf een tv in huis heeft en de gastpredikant(en) waarschuwen voor de moderne media in je gezin, de gevaren daarvan? Ik had daar geen passend antwoord op.