freek schreef:lien75 schreef:freek schreef:Jo-Ann schreef:Wat me tegenstond en tegenstaat in dit topic is de nadruk op het zondig zijn van de homoseksuele gerichtheid, terwijl we daarmee de mensen die het betreffen in de kou laten staan. In dat artikel (gisteren in de krant) ging het over iemand die sprak van binnenuit. Zij ervoer die gerichtheid als zonde.
Er worden hier meer voorbeelden genoemd van neurologische of psychische aandoeningen, waarbij er ook sprake is van bepaalde zondige gerichtheden/dwangmatigheden. Ik kan het niet anders zien dan als een gevolg van de zondeval. Een scherp oordeel over zondigheid vind ik eng en past ons als mensen (en zeker als het je niet zelf betreft) niet.
Zelf dacht ik na het lezen van het artikel aan zondag 21, waarin gehandeld wordt over de vergeving der zonden.
Daar gaat het over 'mijn zondige aard, waarmede ik al mijn leven lang te strijden heb'.
En wel of geen homoseksuele gevoelens, wel of geen aandoening. Voor iedereen geldt dat we geneigd zijn tot / gericht zijn op het kwade.
Elk mens is geroepen om te strijden tegen zijn eigen zondige aard en niet over te gaan tot de daad.
Ik vind dit een mooie reactie.
Gisterenavond hoorde ik 'toevallig' dat een jongen uit mijn directe omgeving 'opgebiecht' had homo te zijn. De verhouding met zijn ouders staat nu zwaar onder druk. Een jongen die net volwassen is en aan het begin van z'n leven staat. Wat een treurigheid dat je dan geacht wordt al je persoonlijke leed maar voor jezelf te houden. 'Je bent zondiger dan wij'. Ofzo.
Er is een verschil het te delen met iemand die je vertrouwt...
als het aan iedereen maar te vertellen...
En daar ging oa de discussie over. Niet de dingen uit hun verband trekken aub!
Verder weet jij niet waardoor de verhouding onder druk is komen te staan... Wat is er besproken, wat verlangt de jongen van zijn ouders bijvoorbeeld?
Het is van horen zeggen... Maar misschien speelde er wel veel meer.
Al het begin van roddel!
Verder @DDD
welke conclusie bedoel jij?
Schei toch uit. Ik ken de bewuste persoon beter dan jij.
Zoals je het had opgeschreven was het te interpreteren als dat je gehoord had ipv dat de jongen dit zelf tegen jou had gezegd... Dus niet uit eerste hand, waardoor het al veel lastiger is dingen op waarheid te schatten!
Vandaaruit kwam mijn reactie voort.
Verder kan ik mij best voorstellen dat ouders schrikken! En wanneer er gevraagd wordt bepaalde gedachtens en gevoelens te moeten accepteren die tegen de Bijbel ingaan dat spanning gaat geven.
Verder wanneer het een jongen is geweest die hulp heeft gevraagd aan zijn ouders om te strijden tegen wat zondig is, is het nooit goed te praten om hem af te wijzen...
En DDD, Secor Dabar hielt verschillende conclusies in een post voor. En ik vroeg mij af welke van deze jij nu een gereformeerde schriftvisie vindt....
Verder als het bekend is dat je homofiele gevoelens hebt... Niet trouwen! Die homofiele gevoelens verdwijnen niet door een huwelijk! We hebben helaas de voorbeelden dat homofiele mannen getrouwd met een vrouw, niet af kunnen blijven van hun kinderen! Of andermans kinderen...
Dus dat branden aan wordt in dit geval niet door een huwelijk voorkomen!
In het huwelijk tot ontdekking komen dat? Je hebt een verbond voor Gods aangezicht gesloten dat niet verbroken mag worden tenzij de dood scheiding maakt! Maar wat een leed zal er zijn, zeker!
Maar ik verwijs nogmaals naar het artikel van vorige week in het RD!
