Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[-DIA-]

DIA, God is tevreden met Zijn Lam dat is overduidelijk uit de Bijbel, door Christus is aan Gods recht voldaan.
Zoals Boston zegt het aanbod is aan alle zondaren, en ieder mag geloven in Christus.
Boston zegt niet dat er vermogens tot zaligheid in de mens zijn.

Maar hij zet wel de evangeliebazuin aan de mond, en preekt het uit:
Gij moogt allen komen!
Als u niet komt is dat verachting van Gods gave en vreselijk ongeloof.

Het is al verder volgens onze leer zeker en onbetwistbaar, dat deze toepassing
van Christus' gerechtigheid aan de uitverkoren zondaar, die gerechtvaardigd
wordt, op een tweeërlei wijze geschiedt, (te weten) aan Gods zijde door een
genadige schenking en toerekening, en aan des mensen zijde door een gelovige
aanneming en toe-eigening in de kracht van de Heilige Geestes, Die zulk een
geloof door het heilig Evangelie in onze harten werkt.

Tenminste als we ds. van der Groe mogen geloven in zijn Toetsteen der ware en valse genade.

Toch een vraag: Hoe ervaren we persoonlijk het onvoorwaardelijk aanbod van genade?

Ik kan het mis hebben natuurlijk, maar ik ervaar dat er onderscheid
is tussen het aanbod en de Aanbieder: Jezus Christus.
De rust is alleen te vinden in de Aanbieder, Jezus Christus, Die gezegd heeft:
Mattheus 11: 28 Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Dus je bent het oneens met Thomas Boston die zegt dat Jezus Christus ons wordt aangeboden?

Christus wordt aangeboden, dat is waar, maar zovelen als hij uitverkoren heeft
zullen ook geloven. Dat is, naar de Schrift, een klein kuddeke. Maar deze aanbieding,
of voorstelling is voor niemand vrijblijvend. Wij hebben te geloven dat in Hem alls is
wat tot de zaligheid van node is. En zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft
Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven

Zie ook Johannes 1:
1 In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.
2 Dit was in den beginne bij God.
3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt,
dat gemaakt is.
4 In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen.
5 En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen.
6 Er was een mens van God gezonden, wiens naam was Johannes.
7 Deze kwam tot een getuigenis, om van het Licht te getuigen, opdat zij allen door
hem geloven zouden.
8 Hij was het Licht niet, maar was gezonden, opdat hij van het Licht getuigen zou.
9 Dit was het waarachtige Licht, Hetwelk verlicht een iegelijk mens, komende in
de wereld.
10 Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem gemaakt; en de wereld heeft
Hem niet gekend.
11 Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen.
12 Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven
kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;
13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des
mans, maar uit God geboren zijn.

[Hendrikus]

Christus wordt aangeboden, dat is waar, maar zovelen als hij uitverkoren heeft zullen ook geloven. Dat is, naar de Schrift, een klein kuddeke.

Dat zal, naar de Schrift, een schare zijn die niemand tellen kan!

[Luther]

Christus wordt aangeboden, dat is waar, maar zovelen als hij uitverkoren heeft zullen ook geloven. Dat is, naar de Schrift, een klein kuddeke.

Dat zal, naar de Schrift, een schare zijn die niemand tellen kan!

"Dat is, naar de macht en schijnbare grootheid der vijanden, zijn zij slechts een klein kuddeke, maar naar Gods eeuwige raad en welbehagen is zij toch een machtige hoeveelheid volks, welke niet geteld nog gemeten kan worden, van het begin des mensdoms af tot nu toe."

[SecorDabar]

Christus wordt aangeboden, dat is waar, maar zovelen als hij uitverkoren heeft zullen ook geloven. Dat is, naar de Schrift, een klein kuddeke.

Dat zal, naar de Schrift, een schare zijn die niemand tellen kan!

Daarmee wordt m.i. wat anders bedoeld:
een schare die alleen God geteld heeft, en bij God bekend is.
En die bij het mensdom niet geteld kan worden, of bij hen bekend is.
Niemand kan die dus tellen.

2 Tim. 2: 19 Evenwel het vaste fondament Gods staat,
hebbende dit zegel: De Heere kent degenen, die de Zijnen zijn;

[GJdeBruijn]

Wij hebben nu de totale verdorvenheid van de natuur van de mens gezien, en het
gewicht van toorn dat op hem ligt, die afgrond van ellende, waarin hij in zijn
natuurlijke staat is gestort. Maar er is een onderdeel van zijn ellende, dat onze
bijzondere overweging verdient, namelijk zijn uiterste onvermogen om zichzelf te
herstellen. De kennis daarvan is noodzakelijk tot de verschuldigde vernedering van
een zondaar. Hetgeen ik hier beoog, is alleen enkele zaken voor te stellen, om
daardoor de onwedergeboren mens te overtuigen van zijn onvermogen in dezen, opdat
hij de onbepaalde noodzaak van Christus, en van de kracht Zijner genade mocht zien.
Men kan van een mens die in een put gevallen is, niet veronderstellen dat hij zichzelf
er weer uit kan helpen, behalve op een van deze twee manieren: of door alles zelf
alleen te doen, of door de hulp die anderen hem aanbieden aan te grijpen en te
gebruiken. Zo kan ook een onbekeerd mens niet verondersteld worden zich zelf uit die
staat te helpen, dan door een van beide, in de weg van de wet, of verbond der werken,
door alles zelf alleen te doen zonder Christus; of anders in de weg van 't Evangelie, of
verbond der genade, door afzien van zijn eigen kracht, en de hulp die hem wordt
aangeboden door een Zaligmaker aan te grijpen en daarvan gebruik te maken. Maar
helaas! De onbekeerde mens is dood in de put, en kan zichzelf niet helpen door een
van deze wegen. Niet in de eerste weg; want de eerste tekst zegt ons, dat wanneer
onze Heere kwam om ons te helpen, wij krachteloos waren, onmachtig om ons onszelf
te herstellen. Wij waren goddelozen, en verkeerden daarom onder de last van schuld
en toorn; nochtans zonder kracht, onmachtig om er staande onder te blijven, en
onmachtig om die van ons te werpen of er onder vandaan te komen: zodat de gehele
mensheid ontwijfelbaar verloren zou zijn gegaan, als Christus niet voor de goddelozen
gestorven zou zijn, en als Hij geen hulp gebracht had aan hen die zichzelf nooit
zouden hebben kunnen herstellen.

Maar wanneer Christus komt en hulp aanbiedt aan
zondaren, kunnen zij die dan niet aannemen? Kunnen zij geen goed gebruik maken
van de hulp, als deze tot hen komt?
Nee, de tweede tekst zegt ons dat zij dat niet
kunnen: Niemand kan tot Mij komen, dat wil zeggen: kan in Mij geloven; (Joh. 6:44),
tenzij dat de Vader hem trekke. Dit is een trekking die hen in staat stelt te komen die
tot op dat moment niet konden komen, en zichzelf daarom niet konden helpen door
een goed gebruik te maken van de hulp die hen werd aangeboden. Het is een trekking,
die altijd krachtdadig is, want niets minder dan het horen en leren van de Vader kan al
wie daar deel aan heeft, tot Christus doen komen (Joh. 6:45). Het is daarom geen
trekking door middel van enkel en alleen een zedelijke overreding, die misschien, ja,
zelfs altijd vruchteloos is. Het is een trekking naar de werking der sterkte Zijner macht
(Ef. 1:19). Deze trekking is absoluut noodzakelijk voor hen die geen macht in zichzelf
hebben om te komen en de aangeboden hulp aan te grijpen.
Hoort dan, o onwedergeboren mens, en zijt overtuigd dat gij, daar u van nature in een
zeer ellendige toestand verkeert, ook totaal onbekwaam zijt om uzelf in enig opzicht
te herstellen. Gij zijt bedorven en op welke wijze wilt u te werk gaan om u zelf te
herstellen? Welke van de twee wegen wilt u verkiezen? Wilt u het alleen beproeven?
Of wilt u gebruik maken van hulp? Wilt u trachten zich te herstellen door de werken
der wet, of op evangelische wijze? Ik weet heel goed dat u niet eens het middel van
het Evangelie wilt beproeven, totdat u eenmaal hebt ontdekt dat herstel onmogelijk is
door de werken der wet.

Boston citeren is prima, maar laten we het wel compleet doen!

[Johann Gottfried Walther]

Wij hebben nu de totale verdorvenheid van de natuur van de mens gezien, en het
gewicht van toorn dat op hem ligt, die afgrond van ellende, waarin hij in zijn
natuurlijke staat is gestort. Maar er is een onderdeel van zijn ellende, dat onze
bijzondere overweging verdient, namelijk zijn uiterste onvermogen om zichzelf te
herstellen. De kennis daarvan is noodzakelijk tot de verschuldigde vernedering van
een zondaar. Hetgeen ik hier beoog, is alleen enkele zaken voor te stellen, om
daardoor de onwedergeboren mens te overtuigen van zijn onvermogen in dezen, opdat
hij de onbepaalde noodzaak van Christus, en van de kracht Zijner genade mocht zien.
Men kan van een mens die in een put gevallen is, niet veronderstellen dat hij zichzelf
er weer uit kan helpen, behalve op een van deze twee manieren: of door alles zelf
alleen te doen, of door de hulp die anderen hem aanbieden aan te grijpen en te
gebruiken. Zo kan ook een onbekeerd mens niet verondersteld worden zich zelf uit die
staat te helpen, dan door een van beide, in de weg van de wet, of verbond der werken,
door alles zelf alleen te doen zonder Christus; of anders in de weg van 't Evangelie, of
verbond der genade, door afzien van zijn eigen kracht, en de hulp die hem wordt
aangeboden door een Zaligmaker aan te grijpen en daarvan gebruik te maken. Maar
helaas! De onbekeerde mens is dood in de put, en kan zichzelf niet helpen door een
van deze wegen. Niet in de eerste weg; want de eerste tekst zegt ons, dat wanneer
onze Heere kwam om ons te helpen, wij krachteloos waren, onmachtig om ons onszelf
te herstellen. Wij waren goddelozen, en verkeerden daarom onder de last van schuld
en toorn; nochtans zonder kracht, onmachtig om er staande onder te blijven, en
onmachtig om die van ons te werpen of er onder vandaan te komen: zodat de gehele
mensheid ontwijfelbaar verloren zou zijn gegaan, als Christus niet voor de goddelozen
gestorven zou zijn, en als Hij geen hulp gebracht had aan hen die zichzelf nooit
zouden hebben kunnen herstellen.

Maar wanneer Christus komt en hulp aanbiedt aan
zondaren, kunnen zij die dan niet aannemen? Kunnen zij geen goed gebruik maken
van de hulp, als deze tot hen komt?
Nee, de tweede tekst zegt ons dat zij dat niet
kunnen: Niemand kan tot Mij komen, dat wil zeggen: kan in Mij geloven; (Joh. 6:44),
tenzij dat de Vader hem trekke. Dit is een trekking die hen in staat stelt te komen die
tot op dat moment niet konden komen, en zichzelf daarom niet konden helpen door
een goed gebruik te maken van de hulp die hen werd aangeboden. Het is een trekking,
die altijd krachtdadig is, want niets minder dan het horen en leren van de Vader kan al
wie daar deel aan heeft, tot Christus doen komen (Joh. 6:45). Het is daarom geen
trekking door middel van enkel en alleen een zedelijke overreding, die misschien, ja,
zelfs altijd vruchteloos is. Het is een trekking naar de werking der sterkte Zijner macht
(Ef. 1:19). Deze trekking is absoluut noodzakelijk voor hen die geen macht in zichzelf
hebben om te komen en de aangeboden hulp aan te grijpen.
Hoort dan, o onwedergeboren mens, en zijt overtuigd dat gij, daar u van nature in een
zeer ellendige toestand verkeert, ook totaal onbekwaam zijt om uzelf in enig opzicht
te herstellen. Gij zijt bedorven en op welke wijze wilt u te werk gaan om u zelf te
herstellen? Welke van de twee wegen wilt u verkiezen? Wilt u het alleen beproeven?
Of wilt u gebruik maken van hulp? Wilt u trachten zich te herstellen door de werken
der wet, of op evangelische wijze? Ik weet heel goed dat u niet eens het middel van
het Evangelie wilt beproeven, totdat u eenmaal hebt ontdekt dat herstel onmogelijk is
door de werken der wet.

Boston citeren is prima, maar laten we het wel compleet doen!

Dat mag je doen, als je dat maar niet ziet als iets wat de ruimte van het algemeen aanbod van genade beperken zou.

[GJdeBruijn]

Dat mag je doen, als je dat maar niet ziet als iets wat de ruimte van het algemeen aanbod van genade beperken zou.

Vanzelf niet. Toch moet je ervoor waken om niet eenzijdig over te komen. Als je het aanbod nadrukkelijk aan de orde stelt zonder er bij te vermelden wat Boston hier doet, dan is het een remonstrants aanbod. Op dat punt vind ik je citaten wel erg selectief en losgeweekt van de context waarin het thuishoort.

[Johann Gottfried Walther]

Dat mag je doen, als je dat maar niet ziet als iets wat de ruimte van het algemeen aanbod van genade beperken zou.

Vanzelf niet. Toch moet je ervoor waken om niet eenzijdig over te komen. Als je het aanbod nadrukkelijk aan de orde stelt zonder er bij te vermelden wat Boston hier doet, dan is het een remonstrants aanbod. Op dat punt vind ik je citaten wel erg selectief en losgeweekt van de context waarin het thuishoort.

Iedereen kan de preek lezen.
En duidelijk lezen dat Boston niet Remonstrants is.

[GJdeBruijn]

En duidelijk lezen dat Boston niet Remonstrants is.

Het zou mooi zijn als dat ook in de citaten van jou te zien was, maar juist dat aspect blijft achterwege. Ik vind het niet sterk om dan maar naar je bronnen te verwijzen. Ik zou zeggen: Citeer dan net even iets meer, dan voorkom je een vertekend beeld van onze oudvaders.
Je weet het toch: Op links gaat men aan de haal met een ene helft van de oudvaders en maken ze praktisch remonstrants.
Op rechts wordt dan de nadruk op het ontbrekende stuk gelegd en dan schijnen deze praktisch hypercalvinistisch. Ik denk dat jij het midden wilt houden net als ik.

[refo]

Als je aanbod leert springen een hoop mensen in de aanbod-beperkings-modus. Alsof dat een Remonstrants element in zich heeft.
Waarom een tekst aanhalen als: Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; ?

Er gaat aan vooraf:
41 De Joden dan murmureerden over Hem, omdat Hij gezegd had: Ik ben het Brood, Dat uit den hemel nedergedaald is. 42 En zij zeiden: Is deze niet Jezus, de Zoon van Jozef, Wiens vader en moeder wij kennen? Hoe zegt Deze dan: Ik ben uit den hemel nedergedaald?

Het is niet bedoeld als beperking van het aanbod of zo, maar als legitimatie van Christus als de Zoon van zijn Vader aan mensen die niet geloofden dat Hij dat was.

[DDD]

En duidelijk lezen dat Boston niet Remonstrants is.

Het zou mooi zijn als dat ook in de citaten van jou te zien was, maar juist dat aspect blijft achterwege. Ik vind het niet sterk om dan maar naar je bronnen te verwijzen. Ik zou zeggen: Citeer dan net even iets meer, dan voorkom je een vertekend beeld van onze oudvaders.
Je weet het toch: Op links gaat men aan de haal met een ene helft van de oudvaders en maken ze praktisch remonstrants.
Op rechts wordt dan de nadruk op het ontbrekende stuk gelegd en dan schijnen deze praktisch hypercalvinistisch. Ik denk dat jij het midden wilt houden net als ik.

Nou, het zou voor de aardigheid wel eens goed zijn als je dat laaatste zou bewijzen. Ik wil wel eens citaten uit preken van Boston zien die praktisch hypercalvinistisch lijken.

[Ad Anker]

Dat mag je doen, als je dat maar niet ziet als iets wat de ruimte van het algemeen aanbod van genade beperken zou.

Ik ken je als een overtuigd voorstander van een zo ruim mogelijk aanbod. Prima, ben ik ook. Zoals GJdeBruijn al zegt citeer je wel wat eenzijdig, alsof Boston een Remonstrant zou zijn. Dat is natuurlijk niet zo. Waarom heb je zo'n sterke drijfveer om citaten zoals de laatste van Boston hier te plaatsen? Kun je me dat uitleggen? En wat vind je inhoudelijk van het citaat, geplaatst door GJdeBruijn?

[Bert Mulder]

Iedereen kan de preek lezen.
En duidelijk lezen dat Boston niet Remonstrants is.

moet je maar eens aantonen dan....

[Johann Gottfried Walther]

Dat mag je doen, als je dat maar niet ziet als iets wat de ruimte van het algemeen aanbod van genade beperken zou.

Ik ken je als een overtuigd voorstander van een zo ruim mogelijk aanbod. Prima, ben ik ook. Zoals GJdeBruijn al zegt citeer je wel wat eenzijdig, alsof Boston een Remonstrant zou zijn. Dat is natuurlijk niet zo. Waarom heb je zo'n sterke drijfveer om citaten zoals de laatste van Boston hier te plaatsen? Kun je me dat uitleggen? En wat vind je inhoudelijk van het citaat, geplaatst door GJdeBruijn?

Als je me enigsinds zou kennen zou je weten, dat ik het eens ben met het onvermogen van de mens tot zaligheid, de totale verdorvenheid. Mijn drijfveer is de ruimte van het evangelie, de ruimte van de nodigingen in de Heilige Schrift, die door vele Puriteinen en Oudvaders ook werden uitgewerkt in hun preken.

De laatste uitspraken van Boston heb ik hier neergezet, in de hoop dat mensen de preek gaan opzoeken en lezen, en dat het lezen daarvan ze tot zegen mag zijn.

[-DIA-]

Als je aanbod leert springen een hoop mensen in de aanbod-beperkings-modus. Alsof dat een Remonstrants element in zich heeft.
Waarom een tekst aanhalen als: Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; ?

Er gaat aan vooraf:
41 De Joden dan murmureerden over Hem, omdat Hij gezegd had: Ik ben het Brood, Dat uit den hemel nedergedaald is. 42 En zij zeiden: Is deze niet Jezus, de Zoon van Jozef, Wiens vader en moeder wij kennen? Hoe zegt Deze dan: Ik ben uit den hemel nedergedaald?

Het is niet bedoeld als beperking van het aanbod of zo, maar als legitimatie van Christus als de Zoon van zijn Vader aan mensen die niet geloofden dat Hij dat was.

Nee nee, dat gebeurt alleen bij eenzijdigheid. Je kunt wel een aabod preken voor iedereen, en dat is goed. Maar (ver)wordt het dan niet in een soort kracht die de mens toch nog ergens heeft overgehouden om het Evangelie aan te nemen?
Laat er geen misverstand over bestaan: Het aanbod van genade mag en moet ruim gepreekt worden, maar in die zin, dat de mens tot jaloersheid verwekt wordt, en dat hij leert dat het alles buiten hem in Christus ligt.