Is onze wandel in de hemelen?

[Wilhelm]

Ik begrijp, -DIA-, dat het verdacht is om op het forum je geloof te belijden.
Ik begrijp dat het een onverdacht teken van rechtzinnigheid is om je ongestalten op het forum te belijden.
Vind je het erg als ik dat allemaal níét meer begrijp?

Juist.
In de Saambinder las ik ook zoiets afgelopen week. Ds Hoogerland schreef over een verzekerd 'schijn' geloof.
Wat een Roomse gedachten hoor je toch vaak. alsof zekerheid van geloof iets onbijbels is..
Let wel, ik zeg niet dat dit geloof niet bestreden kan worden. En ik geloof ook dat er veel schijngeloof kan zijn/is. Maar dit alles heeft niets met geloofszekerheid opzichzelf te maken. Want een ieder van Gods kinderen zal toch iets kennen van "Ik weet in Wie ik geloofd heb!"


En Dia, het klopt dat je in de praktijk van het leven muurvast loopt. Want als we verstandelijk zo goed weten hoe God een mens bekeerd, dan zullen we dat los moeten laten. Dan zal de Heere je leiden in paden en wegen die je niet gekend hebt.
Dan kan de weg wel eens heel anders gaan als wij vooraf meenden te weten.

[freek]

Dia, wat is het toch wonderlijk dat - als jij en ik met alles vastlopen - we toch mogen zingen: nu jaagt de dood geen angst meer aan. Niet dat ik dat begrijp, niet dat ik vind dat ik daar recht op heb - nee, allesbehalve omdat we er recht op hebben. Maar om Jezus wil!

[dennis]

Dia, wat is het toch wonderlijk dat - als jij en ik met alles vastlopen - we toch mogen zingen: nu jaagt de dood geen angst meer aan. Niet dat ik dat begrijp, niet dat ik vind dat ik daar recht op heb - nee, allesbehalve omdat we er recht op hebben. Maar om Jezus wil!

Het is helemaal niet slecht voor ons om vast te lopen - ook al doet dat pijn - als het ons maar doet ervaren dat we met lege handen staan en brengt aan de voeten van Hem die hongerigen met goederen vervullen kan en wil...

[SecorDabar]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

Waar lees je bijvoorbeeld de door jou geschetste bevindelijke doorleving bij de Reformatoren?
De Reformatie leert dat God aan de gelovige, uit genade, zonder verdienste van zijn kant, om Christus wil hem
de verdienste van Christus wordt toegerekend. Zondekennis is nodig en noodzakelijk! Zeer zeker, maar jij legt er steeds zo nadruk op,
zodat het een voorwaarde wordt, en dan ook nog dat je de angsten der hel moet doorleven, dat eist Gods woord niet!

De leer der Reformatie is een andere. En geloof mij, je leert je zelf en hoe erg de zonde is pas echt beter kennen en inzien als je Jezus Christus leert kennen. Dan komt er die strijd: Het goede dat ik wil doen, dat doe ik niet ! En dat doet je pijn.
Maar dat leert je ook hoe je Christus hoe langer hoe meer nodig krijgt.
Juist door de gezindheid, om hemels gezind te leven.

Dat steekt die zonde, niet omdat er een hel is, nee omdat Hij Zijn offer voor jou bracht, en jij op alles de dood moet schrijven, op alles wat van jezelf is.

De prediking van Jezus Christus is ernstig, en zo ernstig als eens een Puritein zei:
"Als het evangelie ons verkondigd wordt, dan kunnen we alleen nog verloren gaan, als wij Gods ingewanden vertrappen, en als wij door het bloed van Christus waden naar de hel"

Dat is het confronterende van de prediking als het goed is. Het gaat niet om onze bevinding, het gaat om Zijn offer, en dat we uit genade zonder verdienste van onze kant, om Christus wil, de troost van Zondag 1 mogen kennen.

Door op die foute wijze eisen te gaan stellen, en te zeggen dat het volgens onze inzichten zo en zo zou moeten, terwijl Gods Woord dat niet leert, is het evangelie minder confronterend maken!

Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.
Niet er is een Christus voor u als dit en dat en zus en zo.

Nee er is verlossing voor ieder die gelooft!
Er is verlossing voor ieder die de naam des HEEREN zal aanroepen!

Zijn er vermogens in de mens tot enig zaligmakend goed nee!
Maar God eist geloof en bekering, kunnen wij dat uit onszelf nee!

Maar bid en u zal gegeven worden!
Zoals Ds. J.W. Kersten zei: Val de Heere maar eens heilig lastig!

Ik denk aan nog een uitspraak van een Puritein, hij behandelde een van de tegenwerpingen:
Maar prediker ik kan tot Christus niet komen ik kan Hem niet aannemen!
Antwoord van de prediker: Kunt u Hem dan wel verwerpen?

Beste Johann Gottfried Walther,
U schreef: Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.

Ik neem aan dat u het met mij eens bent,
dat de Heilige Geest dit alleen kan en wil werken.
Niemand kan zeggen dat Jezus de Christus is, dan door de Heilige Geest.
Christus kan wel voor de voeten van de toehoorders gelegd worden, maar aangezien
de mens van nature dood is in zonden en misdaden, zal zulk een ziel
niet kunnen geloven. Al zetten wij de heerlijkste gerechten voor een doodskist,
een dode zal er niet van eten.
Zo is het ook in het geestelijke, dat de Heilige Geest, Het is,
Die kan en wil dat wij levendgemaakt worden.
Op onze wandel naar de hemelen hebben we de Heilige Geest nodig,
en inderdaad zoals u schreef, daar moeten we om bidden: zijt vurig van geest, en vertraagd niet.

[dennis]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

Waar lees je bijvoorbeeld de door jou geschetste bevindelijke doorleving bij de Reformatoren?
De Reformatie leert dat God aan de gelovige, uit genade, zonder verdienste van zijn kant, om Christus wil hem
de verdienste van Christus wordt toegerekend. Zondekennis is nodig en noodzakelijk! Zeer zeker, maar jij legt er steeds zo nadruk op,
zodat het een voorwaarde wordt, en dan ook nog dat je de angsten der hel moet doorleven, dat eist Gods woord niet!

De leer der Reformatie is een andere. En geloof mij, je leert je zelf en hoe erg de zonde is pas echt beter kennen en inzien als je Jezus Christus leert kennen. Dan komt er die strijd: Het goede dat ik wil doen, dat doe ik niet ! En dat doet je pijn.
Maar dat leert je ook hoe je Christus hoe langer hoe meer nodig krijgt.
Juist door de gezindheid, om hemels gezind te leven.

Dat steekt die zonde, niet omdat er een hel is, nee omdat Hij Zijn offer voor jou bracht, en jij op alles de dood moet schrijven, op alles wat van jezelf is.

De prediking van Jezus Christus is ernstig, en zo ernstig als eens een Puritein zei:
"Als het evangelie ons verkondigd wordt, dan kunnen we alleen nog verloren gaan, als wij Gods ingewanden vertrappen, en als wij door het bloed van Christus waden naar de hel"

Dat is het confronterende van de prediking als het goed is. Het gaat niet om onze bevinding, het gaat om Zijn offer, en dat we uit genade zonder verdienste van onze kant, om Christus wil, de troost van Zondag 1 mogen kennen.

Door op die foute wijze eisen te gaan stellen, en te zeggen dat het volgens onze inzichten zo en zo zou moeten, terwijl Gods Woord dat niet leert, is het evangelie minder confronterend maken!

Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.
Niet er is een Christus voor u als dit en dat en zus en zo.

Nee er is verlossing voor ieder die gelooft!
Er is verlossing voor ieder die de naam des HEEREN zal aanroepen!

Zijn er vermogens in de mens tot enig zaligmakend goed nee!
Maar God eist geloof en bekering, kunnen wij dat uit onszelf nee!

Maar bid en u zal gegeven worden!
Zoals Ds. J.W. Kersten zei: Val de Heere maar eens heilig lastig!

Ik denk aan nog een uitspraak van een Puritein, hij behandelde een van de tegenwerpingen:
Maar prediker ik kan tot Christus niet komen ik kan Hem niet aannemen!
Antwoord van de prediker: Kunt u Hem dan wel verwerpen?

Beste Johann Gottfried Walther,
U schreef: Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.

Ik neem aan dat u het met mij eens bent,
dat de Heilige Geest dit alleen kan en wil werken.
Niemand kan zeggen dat Jezus de Christus is, dan door de Heilige Geest.
Christus kan wel voor de voeten van de toehoorders gelegd worden, maar aangezien
de mens van nature dood is in zonden en misdaden, zal zulk een ziel
niet kunnen geloven. Al zetten wij de heerlijkste gerechten voor een doodskist,
een dode zal er niet van eten.
Zo is het ook in het geestelijke, dat de Heilige Geest, Het is,
Die kan en wil dat wij levendgemaakt worden.
Op onze wandel naar de hemelen hebben we de Heilige Geest nodig,
en inderdaad zoals u schreef, daar moeten we om bidden: zijt vurig van geest, en vertraagd niet.

Helemaal mee eens. En daarom is d wedergeboorte zo noodzakelijk.

[Simon]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

Waar lees je bijvoorbeeld de door jou geschetste bevindelijke doorleving bij de Reformatoren?
De Reformatie leert dat God aan de gelovige, uit genade, zonder verdienste van zijn kant, om Christus wil hem
de verdienste van Christus wordt toegerekend. Zondekennis is nodig en noodzakelijk! Zeer zeker, maar jij legt er steeds zo nadruk op,
zodat het een voorwaarde wordt, en dan ook nog dat je de angsten der hel moet doorleven, dat eist Gods woord niet!

De leer der Reformatie is een andere. En geloof mij, je leert je zelf en hoe erg de zonde is pas echt beter kennen en inzien als je Jezus Christus leert kennen. Dan komt er die strijd: Het goede dat ik wil doen, dat doe ik niet ! En dat doet je pijn.
Maar dat leert je ook hoe je Christus hoe langer hoe meer nodig krijgt.
Juist door de gezindheid, om hemels gezind te leven.

Dat steekt die zonde, niet omdat er een hel is, nee omdat Hij Zijn offer voor jou bracht, en jij op alles de dood moet schrijven, op alles wat van jezelf is.

De prediking van Jezus Christus is ernstig, en zo ernstig als eens een Puritein zei:
"Als het evangelie ons verkondigd wordt, dan kunnen we alleen nog verloren gaan, als wij Gods ingewanden vertrappen, en als wij door het bloed van Christus waden naar de hel"

Dat is het confronterende van de prediking als het goed is. Het gaat niet om onze bevinding, het gaat om Zijn offer, en dat we uit genade zonder verdienste van onze kant, om Christus wil, de troost van Zondag 1 mogen kennen.

Door op die foute wijze eisen te gaan stellen, en te zeggen dat het volgens onze inzichten zo en zo zou moeten, terwijl Gods Woord dat niet leert, is het evangelie minder confronterend maken!

Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.
Niet er is een Christus voor u als dit en dat en zus en zo.

Nee er is verlossing voor ieder die gelooft!
Er is verlossing voor ieder die de naam des HEEREN zal aanroepen!

Zijn er vermogens in de mens tot enig zaligmakend goed nee!
Maar God eist geloof en bekering, kunnen wij dat uit onszelf nee!

Maar bid en u zal gegeven worden!
Zoals Ds. J.W. Kersten zei: Val de Heere maar eens heilig lastig!

Ik denk aan nog een uitspraak van een Puritein, hij behandelde een van de tegenwerpingen:
Maar prediker ik kan tot Christus niet komen ik kan Hem niet aannemen!
Antwoord van de prediker: Kunt u Hem dan wel verwerpen?

Beste Johann Gottfried Walther,
U schreef: Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.

Ik neem aan dat u het met mij eens bent,
dat de Heilige Geest dit alleen kan en wil werken.
Niemand kan zeggen dat Jezus de Christus is, dan door de Heilige Geest.
Christus kan wel voor de voeten van de toehoorders gelegd worden, maar aangezien
de mens van nature dood is in zonden en misdaden, zal zulk een ziel
niet kunnen geloven. Al zetten wij de heerlijkste gerechten voor een doodskist,
een dode zal er niet van eten.
Zo is het ook in het geestelijke, dat de Heilige Geest, Het is,
Die kan en wil dat wij levendgemaakt worden.
Op onze wandel naar de hemelen hebben we de Heilige Geest nodig,
en inderdaad zoals u schreef, daar moeten we om bidden: zijt vurig van geest, en vertraagd niet.

Dat laatste is een oproep, een aansporing.
Niet alles kan ''afgebeden'' worden, we moeten ook nog wat doen.

Geloof is niet genoeg, de werken vanuit dat geloof, zijn de vrucht.

[SecorDabar]

Beste Simon,
Het één het ander niet uit sluit:
Filippenzen 2: 12-13: Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven:
Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

De Heilige Geest werkt dus beide, en Die Geest hebben we nodig
om onze wandel naar de hemelen door Zijn genade te mogen gaan.

[Afgewezen]

Beste Simon,
Het één het ander niet uit sluit:
Filippenzen 2: 12-13: Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven:
Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

De Heilige Geest werkt dus beide, en Die Geest hebben we nodig
om onze wandel naar de hemelen door Zijn genade te mogen gaan.

Die tekst citeer je een beetje buiten zijn verband. Dit wordt tegen gelovigen gezegd, niet tegen ongelovigen!
Overigens laat dit onverlet dat de oproep tot geloof komt tot ongelovigen.
Maar dit betekent niet dat iemand uit zichzelf kan geloven. Daar is de werking van de Heilige Geest voor nodig. Nee, geen uitvlucht, etc. etc. etc., maar gewoon de Bijbelse waarheid.

[-DIA-]

Beste Simon,
Het één het ander niet uit sluit:
Filippenzen 2: 12-13: Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven:
Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

De Heilige Geest werkt dus beide, en Die Geest hebben we nodig
om onze wandel naar de hemelen door Zijn genade te mogen gaan.

Die tekst citeer je een beetje buiten zijn verband. Dit wordt tegen gelovigen gezegd, niet tegen ongelovigen!
Overigens laat dit onverlet dat de oproep tot geloof komt tot ongelovigen.
Maar dit betekent niet dat iemand uit zichzelf kan geloven. Daar is de werking van de Heilige Geest voor nodig. Nee, geen uitvlucht, etc. etc. etc., maar gewoon de Bijbelse waarheid.

Maar loop je dan niet vast? De oproep tot geloof onderschrijf je wel, maar het geloof in de dadelijkheid beoefenen is een onmogelijkheid van 's mensen kant. Ik hoor ds. Venema en andere getrouwe predikers nog zeggen: Dan kun je makkelijker een ster van de hemel plukken, en niet dat dit een verontschuldiging zou zijn voor ongelovigheid...

[dennis]

Beste Simon,
Het één het ander niet uit sluit:
Filippenzen 2: 12-13: Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven:
Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

De Heilige Geest werkt dus beide, en Die Geest hebben we nodig
om onze wandel naar de hemelen door Zijn genade te mogen gaan.

Die tekst citeer je een beetje buiten zijn verband. Dit wordt tegen gelovigen gezegd, niet tegen ongelovigen!
Overigens laat dit onverlet dat de oproep tot geloof komt tot ongelovigen.
Maar dit betekent niet dat iemand uit zichzelf kan geloven. Daar is de werking van de Heilige Geest voor nodig. Nee, geen uitvlucht, etc. etc. etc., maar gewoon de Bijbelse waarheid.

Maar loop je dan niet vast? De oproep tot geloof onderschrijf je wel, maar het geloof in de dadelijkheid beoefenen is een onmogelijkheid van 's mensen kant. Ik hoor ds. Venema en andere getrouwe predikers nog zeggen: Dan kun je makkelijker een ster van de hemel plukken, en niet dat dit een verontschuldiging zou zijn voor ongelovigheid...

Dat is helemaal waar (zijn we daar al persoonlijk achter gekomen?) maar het wonder is nu juist: Als de Heere geloof geeft, dan kunnen we wel geloven. En Hij wil nog geloof geven, aan zondaren die Hem daarom bedelen.
(Heere, ik geloof. Kom mijn ongelovigheid te hulp)

[Simon]

De genade Gave was OM NIET.
Daar hoeft NIET meer om GEBEDELD te worden.

[Johann Gottfried Walther]

Zoals ik al zei, zijn er vermogens tot het werken van eigen zaligheid? Nee!
Maar mijn punt was vooral de ernst van het evangelie, en weet dat zij die de weg geweten
hebben maar die niet gegaan zijn, met vele slagen geslagen zullen worden!

Ik las gisteren nog een meditatie van een Puritein, en die riep ook zonder meer op tot Christus te komen.

[-DIA-]

De genade Gave was OM NIET.
Daar hoeft NIET meer om GEBEDELD te worden.

In zoverre dat God niets aan ons verplicht is,
maar dat wij wel alles aan God verplicht zijn.

Hoeveel stukken zijn u nodig te weten?
Twee: Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn
en hoe ik daarvan verlost wordt.
Maar daar is pas kennis van als we onze ellende
hebben leren kennen.
En wat eist God van ons? Gij zult liefhebben de Heere
uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel
en met geheel uw verstand en met geheel uw
kracht.
Even op een rijtje:
GEHEEL uw HART
GEHEEL uw ZIEL
GEHEEL uw VERSTAND
GEHEEL uw KRACHT
En daarbenenevens moeten we onze naasten
liefhebben als onszelf.
Kun je dit geheel houden?
Nee toch? Je bent van nature toch, net als iedereen
geneigd om God en je naaste te haten.
Of niet?
Is God dan de schuld. met eerbied gezegd,
van onze ellende?
Nee toch? Want God heeft ons goed en naar Zijn
evenbeeld geschapen en dat was in
ware gerechtigheid en heiligheid.
We zijn geschapen om God onze Schepper recht
te kennen en Hem van harte lief te hebben.
Hoe komt het dat we dit niet meer kunnen, en
hoe zijn we in deze staat gekomen?
De val in het paradijs...


Maar zijn we daar dan alzo verdorven geworden,
dat we totaal onbekwaam zijn tot enig goed,
en de wil hebben tot alle kwaad en verkeerde
zaken?
Ja toch? Maar er is een tenzij:
Tenzij dan dat wij door de Geest van God weder-
geboren worden.
Dan zijn we hier bij de noodzaak van de wedergeboorte.

Maar kan de mens zichzelf wederbaren?
Nee dat spreekt vanzelf, want een mens kan ook niets
toedoen aan zijn natuurlijke geboorte.

En nu weten we: God wil deze afval niet ongestraft laten.
God kan de zonde niet door de vingers zien.
Of wel?
Nee! Maar Hij vertoort Zich schrikkelijk over onze
aangeboren en werkelijke zonden en Hij wil die, naar
zijn Recht ook met tijdelijk en eeuwig straffen.
Wat Hij spreekt immers: Vervloekt is een iegelijk die
niet blijft in AL hetgeen geschreven is in het boek der
wet.

Maar God is toch ook wel barmhartig? In Zijn Woord
staat toch: God is Liefde?
Ja dat is waar, maar niet buiten Zijn Recht om.
Hij is wel barmhartig en genadig en groot van
goedertierenheid en waarheid.
Maar daarom eist Zijn gerechtigheid ook dat de zonden
met de hoogste, de eeuwige straf, aan lichaam en ziel
beide gestradt wordt.

Dus wij zijn, als we dat geloven! de verdoemenis
waardig.

Maar dan gaat de catechismus verder en wordt er in
Zondag 5 gevraagd: Is er dan nog enig middel,
waardoor we deze straf zouden kunnen ontgaan en
weer tot genade kunnen komen?

Ja? of nee? Het antwoord is geen ja of nee.
Maar: God wil dat aan Zijn Recht genoeg geschiedde.
Door onszelf kan dat niet want wij maken de
schuld alleen maar dagelijks meer.

Wat dan? Kan een schepsel me helpen? Ook niet,
want God wil de zonde niet aan andere schepselen
de schuld straffen die de MENS heeft gemaakt.
Bovendien is er geen enkel schepsel die de last van
de eeuwige toorn van God kan dragen en ons doordoor
van de straf verlossen.

Wat dan? Wat moeten wij dan voor een Middelaar
en Verlosser zoeken?
Het antwoord in Zondag 5 luidt: Zulk een, Die een
waarachtig en rechtvaardig mens is, en nochthans
sterker dan alle schepselen. Dus dan moet Die Middelaar
en Verlosser teglijk waarachtig God zijn...

En als je zo de HC doorleest kom je met je menselijk
verstand een heel eind, maar je komt niet tot de
daadwerkijlijke oplossing.
Eén ding: Wij kunnen niet voor God bestaan, (als we
dat eens recht inleven), en we moeten Gods heilige
wet volkomen houden.
Niet uit dwang of om daarmee de hemel te verdienen.
Maar om dat God het waardig is.
Nu de vraag: Wat is mijn oogmerk:
Bedoel ik in alles mezelf?
Of bedoel ik alleen God?

Dat is wat ik, jij, u en iedereen wel terdege te
onderzoeken heeft.

[François Turretini]

Hoeveel stukken zijn u nodig te weten?
Twee: Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn
en hoe ik daarvan verlost wordt.

DIA, ik ben het van harte eens met wat je schrijft, maar ik mis twee zaken.

Ten eerste; je begint bij de tweede vraag. De eerste vraag van de HC sla je over, maar dat is de eerste en de belangrijkste:
Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?
Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven niet mijn maar mijns getrouwen Zaligmakers JEZUS CHRISTUS eigen ben, die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft en alzo bewaart , dat zonder den wil mijns hemelse Vader geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet, waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert , en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.

Ten tweede, er zijn drie stukken, geen twee. Ellende verlossing en dankbaarheid.
Je schrijft wel over de dienst die alle mensen aan God verschuldigd zijn, maar de HC heeft het over 'hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn'.

Lees die Catechismus nu eens vanuit het licht van vraag & antwoord 1, als ook vraag & antwoord 2 (inclusief de dankbaarheid voor de verlossing), in plaats van enkel de twee stukken van ellende en verlossing.
Dan zal je meer van die vertroosting zien, dat hoop ik van harte!

[Simon]

De genade Gave was OM NIET.
Daar hoeft NIET meer om GEBEDELD te worden.

In zoverre dat God niets aan ons verplicht is,
maar dat wij wel alles aan God verplicht zijn.

God verplicht Zichzelf tot het nakomen van Zijn beloften, daar vertrouwt de gelovige op.
Je weet wel wat evangelie betekent?
Wie gelooft , belijdt en getuigt van het feit dat Christus voor hem / haar geleden heeft en gestorven is, en zal zich zeker elendig voelen over alles waar zijn zondige lichaam hem toe verleid heeft en nog probeert te verleiden, maar dit wordt hem niet meer toegerekend, want God belooft de zonden die belijdt worden, te vergeven, en niet toe te rekenen.
IN Christus alleen.