Is onze wandel in de hemelen?

[windorgel]

Als ik naar mezelf kijk, dan moet ik zeggen dat ik soms maar doordraaf, de ene week in, de andere uit: werk, studie, verenigingsleven, contacten met familie en vrienden. Op zich allemaal geen verkeerde zaken om mee bezig te zijn. En toch: hoe vaak neem ik de tijd om in afhankelijkheid te vragen: 'Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? Leer mij Uw weg'?
Dan moet ik bekennen: veel te weinig!

[-DIA-]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

[Hendrikus]

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood

Psalmboekje van de GBS?

[JolandaOudshoorn]

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood

Psalmboekje van de GBS?

Hij bedoelt psalm 116, maar dat weet jij ook wel.
Mooi vind ik dat psalm 116 begint met God heb ik lief, want Hij hoort mijn stem. Banden van de dood hadden mij omknlet, maar ik rip de HEERE aan. Ik was uitgeteerd, maar Hij heeft mij verlost.
Psalm 116 is geen psalm van een ellendige, maar een danklied voor een verloste. En ja, dan kan die verloste ook zingen: nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan!
Als je geen verloste ben, kan je wandel ook niet in de hemelen zijn, want dan is dat niet jouw thuisland.

[-DIA-]

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood

Psalmboekje van de GBS?

Hij bedoelt psalm 116, maar dat weet jij ook wel.
Mooi vind ik dat psalm 116 begint met God heb ik lief, want Hij hoort mijn stem. Banden van de dood hadden mij omknlet, maar ik rip de HEERE aan. Ik was uitgeteerd, maar Hij heeft mij verlost.
Psalm 116 is geen psalm van een ellendige, maar een danklied voor een verloste. En ja, dan kan die verloste ook zingen: nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan!
Als je geen verloste ben, kan je wandel ook niet in de hemelen zijn, want dan is dat niet jouw thuisland.

Ja je hebt gelijk, ik vergiste me. Het is Psalm 116. Maar Psalm 116 is gedicht toen de dichter achter de zaak stond. Vooraf had hij deze psalm ook niet kunnen schrijven.

[JolandaOudshoorn]

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood

Psalmboekje van de GBS?

Hij bedoelt psalm 116, maar dat weet jij ook wel.
Mooi vind ik dat psalm 116 begint met God heb ik lief, want Hij hoort mijn stem. Banden van de dood hadden mij omknlet, maar ik rip de HEERE aan. Ik was uitgeteerd, maar Hij heeft mij verlost.
Psalm 116 is geen psalm van een ellendige, maar een danklied voor een verloste. En ja, dan kan die verloste ook zingen: nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan!
Als je geen verloste ben, kan je wandel ook niet in de hemelen zijn, want dan is dat niet jouw thuisland.

Ja je hebt gelijk, ik vergiste me. Het is Psalm 116. Maar Psalm 116 is gedicht toen de dichter achter de zaak stond. Vooraf had hij deze psalm ook niet kunnen schrijven.

Nee, maar dat kan je van meer psalmen en dingen stellen. Het is daarom van belang om voor jezelf vast te stellen waar je staat. Ben je gerechtvaardigd voor God, door het Bloed van Jezus Christus? Is Hij jouw enige Troost in leven en in sterven? Want het is wel van tweeen een: of je valt erbuiten, of je bent gered. Er is niet ergens een tussenweg. Daarom: bekeert u!

[Johann Gottfried Walther]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

Waar lees je bijvoorbeeld de door jou geschetste bevindelijke doorleving bij de Reformatoren?
De Reformatie leert dat God aan de gelovige, uit genade, zonder verdienste van zijn kant, om Christus wil hem
de verdienste van Christus wordt toegerekend. Zondekennis is nodig en noodzakelijk! Zeer zeker, maar jij legt er steeds zo nadruk op,
zodat het een voorwaarde wordt, en dan ook nog dat je de angsten der hel moet doorleven, dat eist Gods woord niet!

De leer der Reformatie is een andere. En geloof mij, je leert je zelf en hoe erg de zonde is pas echt beter kennen en inzien als je Jezus Christus leert kennen. Dan komt er die strijd: Het goede dat ik wil doen, dat doe ik niet ! En dat doet je pijn.
Maar dat leert je ook hoe je Christus hoe langer hoe meer nodig krijgt.
Juist door de gezindheid, om hemels gezind te leven.

Dat steekt die zonde, niet omdat er een hel is, nee omdat Hij Zijn offer voor jou bracht, en jij op alles de dood moet schrijven, op alles wat van jezelf is.

De prediking van Jezus Christus is ernstig, en zo ernstig als eens een Puritein zei:
"Als het evangelie ons verkondigd wordt, dan kunnen we alleen nog verloren gaan, als wij Gods ingewanden vertrappen, en als wij door het bloed van Christus waden naar de hel"

Dat is het confronterende van de prediking als het goed is. Het gaat niet om onze bevinding, het gaat om Zijn offer, en dat we uit genade zonder verdienste van onze kant, om Christus wil, de troost van Zondag 1 mogen kennen.

Door op die foute wijze eisen te gaan stellen, en te zeggen dat het volgens onze inzichten zo en zo zou moeten, terwijl Gods Woord dat niet leert, is het evangelie minder confronterend maken!

Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.
Niet er is een Christus voor u als dit en dat en zus en zo.

Nee er is verlossing voor ieder die gelooft!
Er is verlossing voor ieder die de naam des HEEREN zal aanroepen!

Zijn er vermogens in de mens tot enig zaligmakend goed nee!
Maar God eist geloof en bekering, kunnen wij dat uit onszelf nee!

Maar bid en u zal gegeven worden!
Zoals Ds. J.W. Kersten zei: Val de Heere maar eens heilig lastig!

Ik denk aan nog een uitspraak van een Puritein, hij behandelde een van de tegenwerpingen:
Maar prediker ik kan tot Christus niet komen ik kan Hem niet aannemen!
Antwoord van de prediker: Kunt u Hem dan wel verwerpen?

[Simon]

Inderdaad, God zoekt geen angstige kinderen die tot Hem komen uit angst voor een eventuele straf, maar kinderen die Hem liefhebben en vanuit die houding Hem gehoorzamen.
Niet langer dienstknechten, maar zonen.
(Gal 4)
Wie eerst de ellende zoekt, houdt de verkeerde volgorde aan.
Zoek eerst Jezus, en je zult walgen van je oude leven.
Die ellende komt vanzelf, eerst jezelf volledig overgeven.
Niet de leer belijden, maar je zonden.
Niet voor de kerk, maar van harte, voor Hem .
De christen hoort herkenbaar te zijn aan zijn liefde voor God en zijn medemens, en te getuigen van het wonder der genade.
Dát is voor mij de ''wandel in de hemelen''.
Leven naar Zijn Woord, IN Christus.
Niet om gered te worden, maar omdat Hij je behouden heeft, en je zonden op Zich
heeft genomen.

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de dood op je hielen zit, en dat wordt beleving, dan zing je dat echt niet meer.
Als God met je doortrekt, en Hij eist Zijn Beeld terug, en jij ziet dat je niet anders
dan de schuld dagelijks meerder kan maken, en geen cent hebt om iets te betalen,
dan wordt het bang!

Denk aan Psalm 81: Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst van de
hel mij ALLE troost deed missen... En ik weet het, als de mens het niet meer kan
verwachten, en hij met alles aan een eind mag komen is daar Christus. Maar zou
jij een mens die door God in het gericht wordt betrokken kunnen troosten met:
Geloof maar in Jezus, want alles is voldaan!? Het is een waarheid, op zich,
maar zo is de praktijk niet.

Als onze ogen ervoor opengaan dat onze wandel niet in de hemelen is, maar dat
we rechtuit, de kortste weg naar de hel bewandelen, en niet weten hoe we met
een heilig rechtvaardig God verzoend moeten worden, dan zien we niet anders
als de dood. Wie zal dat uitspreken? Wat die banden des doods en die angsten
der hel inhouden! We zullen er toch iets van moeten inleven anders zullen wij
de in alle eeuwigheid de hel moeten ondergaan. En eeuwig is geen 1 miljard
jaar, daar komt nog een einde aan. Maar daar is geen tijd meer.

Begrijp je de ersnt van het leven? Godsdienst is geen spelletje waar je naar
het goeddunken van je eigen inzichten over kan discussieren, nee! Het is
de meest gewichtige zaak die denkbaar is.
Wij hebben gezondigd en zijn strafwaardig. We zullen het allemaal wel onder-
schrijven. Maar toch: De beleving is een totaal andere zaak.

En wat ook waar is: In de grond der zaak zijn we allemaal angstige mensen
geworden na de zondeval. Alleen de meeste mensen kunnen erbij leven.
Die voelen de ernst van de zonde niet, en ook niet tegen Wie zij die zonden
hebben begaan, begrijp je? Dan zijn ze snel gered door 'aan te nemen" en dan
jaagt de dood hen geen angst meer aan. Zou dat goed uitkomen? Zouden die
mensen weten wie God is in Zijn Heilige deugden. Zijn Liefde waar tegen ik
heb gezondigd?

Waar lees je bijvoorbeeld de door jou geschetste bevindelijke doorleving bij de Reformatoren?
De Reformatie leert dat God aan de gelovige, uit genade, zonder verdienste van zijn kant, om Christus wil hem
de verdienste van Christus wordt toegerekend. Zondekennis is nodig en noodzakelijk! Zeer zeker, maar jij legt er steeds zo nadruk op,
zodat het een voorwaarde wordt, en dan ook nog dat je de angsten der hel moet doorleven, dat eist Gods woord niet!

De leer der Reformatie is een andere. En geloof mij, je leert je zelf en hoe erg de zonde is pas echt beter kennen en inzien als je Jezus Christus leert kennen. Dan komt er die strijd: Het goede dat ik wil doen, dat doe ik niet ! En dat doet je pijn.
Maar dat leert je ook hoe je Christus hoe langer hoe meer nodig krijgt.
Juist door de gezindheid, om hemels gezind te leven.

Dat steekt die zonde, niet omdat er een hel is, nee omdat Hij Zijn offer voor jou bracht, en jij op alles de dood moet schrijven, op alles wat van jezelf is.

De prediking van Jezus Christus is ernstig, en zo ernstig als eens een Puritein zei:
"Als het evangelie ons verkondigd wordt, dan kunnen we alleen nog verloren gaan, als wij Gods ingewanden vertrappen, en als wij door het bloed van Christus waden naar de hel"

Dat is het confronterende van de prediking als het goed is. Het gaat niet om onze bevinding, het gaat om Zijn offer, en dat we uit genade zonder verdienste van onze kant, om Christus wil, de troost van Zondag 1 mogen kennen.

Door op die foute wijze eisen te gaan stellen, en te zeggen dat het volgens onze inzichten zo en zo zou moeten, terwijl Gods Woord dat niet leert, is het evangelie minder confronterend maken!

Zoals de Puriteinen wel eens zeiden, in de prediking wordt Christus aan de voeten van de toehoorders gelegd.
Niet er is een Christus voor u als dit en dat en zus en zo.

Nee er is verlossing voor ieder die gelooft!
Er is verlossing voor ieder die de naam des HEEREN zal aanroepen!

Zijn er vermogens in de mens tot enig zaligmakend goed nee!
Maar God eist geloof en bekering, kunnen wij dat uit onszelf nee!

Maar bid en u zal gegeven worden!


Ik denk aan nog een uitspraak van een Puritein, hij behandelde een van de tegenwerpingen:
Maar prediker ik kan tot Christus niet komen ik kan Hem niet aannemen!
Antwoord van de prediker: Kunt u Hem dan wel verwerpen?

Dat is nog eens een separerende post met inhoudelijk de juiste volgorde, die alle bijzaken waarover we zo graag twisten, doen verschrompelen tot niets.

[Afgewezen]

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de Rechter voldaan is, en je mag dit omhelzen door het geloof, dan kun je dit zingen, ja.

[Simon]

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de Rechter voldaan is, en je mag dit omhelzen door het geloof, dan kun je dit zingen, ja.

Wat soms ver weg LIJKT, is niet ver weg.
Dat zou tegenstrijdig zijn met Zijn belofte.
Prent jezelf dat eens in.
Dát heet geloof en vertrouwen.

[Afgewezen]

Wat soms ver weg LIJKT, is niet ver weg.
Dat zou tegenstrijdig zijn met Zijn belofte.
Prent jezelf dat eens in.

Waarom zeg je dit nu tegen mij?

[Simon]

Wat soms ver weg LIJKT, is niet ver weg.
Dat zou tegenstrijdig zijn met Zijn belofte.
Prent jezelf dat eens in.

Waarom zeg je dit nu tegen mij?

pardon, verkeerd gequoted.
Is een reaktie op Dia.

[-DIA-]

Maar weet je wat het is? Als de Rechter ver weg lijkt, dan kun je luid zingen:
"Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, álles is voldaan!"
Maar dat is de praktijk toch niet.

Als de Rechter voldaan is, en je mag dit omhelzen door het geloof, dan kun je dit zingen, ja.

Wat soms ver weg LIJKT, is niet ver weg.
Dat zou tegenstrijdig zijn met Zijn belofte.
Prent jezelf dat eens in.
Dát heet geloof en vertrouwen.

En vaak lijkt het of men het eeuwige leven heeft.
Men denk niet aan sterven. We kunnen doorleven,
en kunnn vertrouwen dat Jezus geen Rechter maar mijn
Redder is geworden.
Hoe?
Door een weg van Recht?
Ja toch, want anders zou God geen God meer zijn!
Hoe ging dat?
Door de dood tot het leven?
Of ging het toch wat makkelijker?
Of anders: Zou het wel makkelijker kúnnen?

Van onze kant is het immers een onmogelijkheid om ooit
weer met God verzoend te worden?
Of kan het bij jou wel?
Ik geloof het wel, ik belijdt het ook, maar wat is de
beleving?
Ongeloof?
Is het ongeloof tot zonde geworden?
Ben ik ontdenkt aan mijn ongeloof?
Zomaar wat vragen.

Je kunt bij wijze van spreken 100 bekeringsgeschiedenissen
lezen (dat vermijd ik wel, want dat brengt alleen maar
verwarring, of althans dat kan het doen),
dat weet je het nog niet.

En zie je dan Jezus? Of zie je de Rechter die Zijn Beeld van
je terug eist? Hoe was dat? Hoe was die vrijspraak?
Dat zijn geen zaken om rond te bazuinen op een forum waar
de wereld en de godsdienst om lacht. Want dat is meer
ter onere Gods dan tot eer van God.

Je weer één ding:
Gods Recht is geschonden,
en je kunt nooit meer in de gemeenschap met God komen,
want daar ligt je hemelhoge schuld tussen.
En je zegt: Er is toch een Borg voor je schuld?
Ja dat weet ik ook wel.
Maar de praktijk?
Hoe gaat dat?

Kijk, hier loop je van onze kant muurvast.
En geen godsdienstig redenerten zal ooit kunnen
helpen. Je kun vanalles zeggen, en het kan ook allemaal
zuiver waar zijn, maar hoe is de praktijk?
Vertel maar eens hoe het moet als God om zijn Recht
komt, wat kan je dan? Je kan alleen toestemmen:
Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig Heere! Uw oordeel
rust op de allerbeste wetten.

[Simon]

DIA, alsjeblieft, lees de post van JGW nog eens.
En ga daar liever eens op in.

[Afgewezen]

Ik begrijp, -DIA-, dat het verdacht is om op het forum je geloof te belijden.
Ik begrijp dat het een onverdacht teken van rechtzinnigheid is om je ongestalten op het forum te belijden.
Vind je het erg als ik dat allemaal níét meer begrijp?