Wedergeboorte of schijngeboorte [2]

[Fjodor]

Als je zegt dat je zonder de waarachtige ellendekennis de Heere Jezus niet aan kan nemen, dus dat je eerst je ellende waarachtig moet kennen om dadelijk te geloven, dan ben je in principe een aanhanger van ds. Comrie en ds. Moerkerken. Want voor waarachtige ellendekennis is de wedergeboorte nodig. En die moet dan voor de aanneming van de Heere Jezus plaatsvinden.

Als je zegt dat je wél zonder de waarachtige ellendekennis de Heere Jezus aan kan nemen, dus dat je wel eerst je ellende kent maar enkel op algemene wijze, en dat je dan toch de Heere Jezus aan kan nemen, dan ben je in principe een aanhanger van de 'samenvaldrijvers'. De waarachtige ellendekennis ontstaat dan pas op het moment dat de Heere Jezus dadelijk geloofd wordt.

Mijns inziens is optie twee de juiste. En dan moet het geloof daarin als middel gezien worden tot de waarachtige ellendekennis (hoewel het geloof in de tijd er niet aan voorafgaat, het is een logische orde, geen chronologische).
Iemand als DWW draait de volgorde geloof - ware ellendekennis om. De zaligmakende ellendekennis is bij hem (toch weer net als bij ds. Moerkerken) middel tot het ware dadelijke geloof, hoewel enkel in logische orde en niet in chronologische.
Bij 'samenvaldrijver' ds. Paauwe is de logische orde volgens mij wel geloof-ware ellendekennis, maar hij begrijpt het geloof (net als ds. Comrie..) toch vaak meer als een passief ontvangen dan als een actief aannemen. Dit mijns inziens in tegenstelling tot de DL en de Acta. Dit is misschien meer een verschil in nadruk dan een echte tegenstelling.

[refo]

Dominees moeten niets drijven, maar alleen Christus preken aan een dode zondaar (dus niet:ontdekte zondaar).
Als ze daarbuiten zin hebben om de gelovige te fileren in al z'n staten, standen, bevindingen en toestanden is dat op zich prima, maar laten ze dat dan als theologen onder elkaar doen. Het openbaar maken van die zaken heeft niets dan moeilijkheden gebracht en de laatste anderhalve eeuw slechts ellende.

Het gevolg is dat de eenvoudige kerkganger niet meer een gelovige is en als hij eindelijk wel als zodanig 'erkend' wordt is dat alleen houdbaar in eigen kring.
Zelfs het elkaar wijzen op de noodzaak van Christuskennis is niet eerlijk meer. Wat dat is wordt door iedereen ook weer anders ingevuld. Dus dat is de lakmoesproef niet meer, door alle onderscheidingengeweld. Zoals het altijd beschreven wordt klinkt het - met alle respect - nogal psychisch en is de kans op vergissingen enorm. Wie bepaalt nu of het echt is of niet.

[Afgewezen]

Bij 'samenvaldrijver' ds. Paauwe is de logische orde volgens mij wel geloof-ware ellendekennis, maar hij begrijpt het geloof (net als ds. Comrie..) toch vaak meer als een passief ontvangen dan als een actief aannemen. Dit mijns inziens in tegenstelling tot de DL en de Acta. Dit is misschien meer een verschil in nadruk dan een echte tegenstelling.

Bij ds. Paauwe gaat er wél overtuiging van zonde aan het geloof vooraf.
http://www.ds-paauwe.nl/onderwerpen-0040.html

[Erasmiaan]

Je eerste alinea doet volgens mij in deze discussie niet echt terzake. Iedereen erkent dit. Maar het is de vraag of in volwassen mensen dit geloof kan bestaan zonder de 'dadelijke en wederzijdse onderhandeling met Christus'.

De zaak is dat het wel degelijk mogelijk is dat er een geloof bestaat zonder geloven, hoe hard samenvaldrijvers dat ook blijven ontkennen.

Over je tweede alinea: als dat leven zich écht openbaart, dan is er toch de zekerheid van het geloof voor de kennis van de Heere Jezus?

Kijk, dat zijn wel vruchten en gewrochten van het geloof (zoals Witsius ergens zegt) maar het geloof is pas volmaakt als het Christus kent als schuldovernemende Borg. Tot die tijd zal de bekommerde die uitgaat in zijn hongeren en dorsten, naar het leven haakt, zijn dodelijke kwaal meer en meer gaat zien, enz., geen zekerheid kunnen en mogen hebben.

Huisman ziet de genoemde vruchten als samengaande met een waarachtig dadelijk geloof. Terwijl jij en Afgewezen het hier hebben over vruchten van de levendmaking zonder dat dadelijke geloof.

Zonder het dadelijk geloof in Jezus Christus tot vergeving van de schuld. Maar Afgewezen (en met haar ds. Kort c.s.) en ik verschillen met elkaar in die zin dat Afgewezen dat zoeken en hongeren en dorsten nog geen geloof wil noemen.

Verder vind ik het (met huisman) frappant dat je zegt dat er zich wel leven openbaart. Er staat in dat citaat toch dat het verborgen blijft?

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Dit vind ik erg slecht, er zijn er tientallen die zo preken, lang niet allemaal bekend, maar loop een willekeurige cgk, hhk, pkn en nog veel meer binnen en je komt de embryo theologie niet tegen zoals ds Kort deze beschrijft.

Nee, maar helaas ook niet het bevindelijke leven zoals God dat werkt in zijn uitverkorenen.

[Afgewezen]

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Maar waarom dat nog het habitus-actus-onderscheid? Kennelijk is er ook bij ds. M. geen habitus zonder actus, alleen, wat houdt de actus in?

[Erasmiaan]

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Maar waarom dat nog het habitus-actus-onderscheid? Kennelijk is er ook bij ds. M. geen habitus zonder actus, alleen, wat houdt de actus in?

Waarom? Dat lees je toch zeer duidelijk bij Comrie? Omdat de Bijbel het leert en om de remonstrant al het gras voor de voeten weg te maaien. Het geloof bestaat immers eerst uit een ingestort vermogen, zodat alles uit God is, zonder enige verdienste onzerzijds.

[Afgewezen]

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Maar waarom dat nog het habitus-actus-onderscheid? Kennelijk is er ook bij ds. M. geen habitus zonder actus, alleen, wat houdt de actus in?

Waarom? Dat lees je toch zeer duidelijk bij Comrie? Omdat de Bijbel het leert en om de remonstrant al het gras voor de voeten weg te maaien. Het geloof bestaat immers eerst uit een ingestort vermogen, zodat alles uit God is, zonder enige verdienste onzerzijds.

Als het alleen daarvoor gebruikt wordt, vind ik het prima. Maar als het gebruikt wordt om een geloof zonder geloven te promoten, ben ik ertegen.

[Ad Anker]

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Maar waarom dat nog het habitus-actus-onderscheid? Kennelijk is er ook bij ds. M. geen habitus zonder actus, alleen, wat houdt de actus in?

Volgens mij bedoelt Erasmiaan en met hem ds. Moerkerken dat de actus van het geloof het leven uit Christus is omdat Christus aan zo'n ziel geopenbaard is en hij mag weten dat er voor Hem een weg ter ontkoming is. Alles wat daarvoor plaatsvindt, het hongeren en dorsten naar Christus, het ontdekt worden aan je toestand voor God, het uitzien naar Christus laat nog niet zien dat zo iemand in Christus is. Het is, soms lange tijd, verborgen. Terwijl die planting van het geloof er wel is. Van een wedergeborene mag je pas spreken wanneer duidelijk is dat er een vereniging met Christus is. En dat is ook de prediking van ds. Moerkerken c.s., De weg wijzen aan hen die hongeren en dorsten, heenwijzen naar Hem die gekomen is om zondaren zalig te maken maar daarnaast buiten Christus geen grond geven voor de zaligheid.

De nadruk in de prediking wordt gelegd in de doorleving van de drie stukken. Er is een toeleidende weg tot Christus. Er is een mishagen van jezelf, het beleven van een hemelhoge schuld, het inleven van de onmogelijkheid van zaligworden. Deze zaken kunnen ook bij een natuurlijk mens voorkomen, maar dan zal het nooit leiden tot Christus. Wanneer, met de catechismus, de vraag opkomt 'is er dan nog een weg om de welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen?' is dat een door God gewerkte droefheid naar God die vervuld zal worden. En dan mag zo'n bekommerde wel eens hoop krijgen onder de prediking. Er is nog een weg! Maar daarmee is zo'n zondaar er niet. Nee, het moet naar Christus toe.
Er zijn twee soorten mensen die hier moeite mee hebben. Aan de ene kant mensen die dit stuk het liefst overslaan of niet kennen. Zij omarmen ds. Kort in zijn afwijzing van bovenstaande. Er zijn mensen die bovenstaande voor de bekering willen plaatsen. Uit angst voor avondmaalsgangers die niet bekeerd zijn of uit angst dat de toeleidende weg en de gangen en standen zo'n nadrukkelijke plaats in de prediking krijgen dat de prediking van Christus in het gedrang komt.

Zo, ds. de Heer hoeft zijn artikelen niet meer te schrijven....

[Afgewezen]

Volgens mij bedoelt Erasmiaan en met hem ds. Moerkerken dat de actus van het geloof het leven uit Christus is omdat Christus aan zo'n ziel geopenbaard is en hij mag weten dat er voor Hem een weg ter ontkoming is.

Wat Erasmiaan bedoelt, mag hij zelf zeggen. Maar ds. M. bedoelt dit zeer zeker niet! "... elke traan, die uit de diepte van het verbroken en schuldverslagen hart tot de God des levens wordt geschreid, vloeit uit de Wijnstok voort. Maar zal onze ziel de rust en vrede vinden ... dan zal Christus ons als de Weg, de Waarheid en het Leven moeten worden bekendgemaakt."

[Ad Anker]

Volgens mij bedoelt Erasmiaan en met hem ds. Moerkerken dat de actus van het geloof het leven uit Christus is omdat Christus aan zo'n ziel geopenbaard is en hij mag weten dat er voor Hem een weg ter ontkoming is.

Wat Erasmiaan bedoelt, mag hij zelf zeggen. Maar ds. M. bedoelt dit zeer zeker niet! "... elke traan, die uit de diepte van het verbroken en schuldverslagen hart tot de God des levens wordt geschreid, vloeit uit de Wijnstok voort. Maar zal onze ziel de rust en vrede vinden ... dan zal Christus ons als de Weg, de Waarheid en het Leven moeten worden bekendgemaakt."

Zit hier verschil in dan?

[Afgewezen]

Volgens mij bedoelt Erasmiaan en met hem ds. Moerkerken dat de actus van het geloof het leven uit Christus is omdat Christus aan zo'n ziel geopenbaard is en hij mag weten dat er voor Hem een weg ter ontkoming is.

Wat Erasmiaan bedoelt, mag hij zelf zeggen. Maar ds. M. bedoelt dit zeer zeker niet! "... elke traan, die uit de diepte van het verbroken en schuldverslagen hart tot de God des levens wordt geschreid, vloeit uit de Wijnstok voort. Maar zal onze ziel de rust en vrede vinden ... dan zal Christus ons als de Weg, de Waarheid en het Leven moeten worden bekendgemaakt."

Zit hier verschil in dan?

Jazeker! Ds. M. stelt de actus ('elke traan...') hier vóór de kennis van Christus.

[huisman]

Als jij en huisman de prediking van ds. Moerkerken maar enigszins zouden kennen zou je deze opmerking niet maken. Ds. Moerkerken bedoelt dat het verborgen blijft in die zin dat er niet gelijk een dadelijke aanneming van Christus is, die de zekerheid van het eeuwige leven geeft. Wel preekt ds. Moerkerken altijd dat een mens, op wie - met eerbied gesproken - God Zijn Hand heeft gelegd, zijn ellendige staat gaat inzien, gaat hongeren en dorsten naar de gerechtigdheid, meerdere gruwelen in zijn eigen hart en leven vindt, er een liefde is gekomen tot de Heere Jezus, enz. Maar ook benadrukt hij dat dit ook nog algemene overtuigingen kunnen zijn en dat het voor de kennis van Christus twee kanten op kan vallen.

Maar waarom dat nog het habitus-actus-onderscheid? Kennelijk is er ook bij ds. M. geen habitus zonder actus, alleen, wat houdt de actus in?

Waarom? Dat lees je toch zeer duidelijk bij Comrie? Omdat de Bijbel het leert en om de remonstrant al het gras voor de voeten weg te maaien. Het geloof bestaat immers eerst uit een ingestort vermogen, zodat alles uit God is, zonder enige verdienste onzerzijds.

@Erasmiaan ik heb het niet over de prediking van ds Moerkerken en nog veel minder over de persoon. Het gaat mij om zijn leer die hij in diverse publicaties heeft verwoord. Die leer houdt o.a. in dat het geloof idd een ingestort vermogen (gave Gods) is. Waar ik bezwaar tegen maak is dat hij daarna dat ingestorte geloof als een bloembol tijden laat liggen in de aarde.
Dan is een mens levendgemaakt en wedergeboren zonder enige werkzaamheden en zonder enige kennis van Christus.
ds Moerkerken benadrukt steeds weer die geruime tijd tussen habitus en actus en dat zie ik als een groot gevaar omdat mensen veel te vroeg gaan denken een kind van God te zijn . Zoals ds du Marchie van Voorthuyzen ooit zei "In deze tijd heet alles genade...Levendmaking buiten recht,genade ten koste van recht:iedereen schijnt genade te hebben.Een beetje Godsgemis,een beetje schuld bewenen,een beetje betrekking op het volk, een beetje gezelschap bezoeken af en toe een versje opgeven, en dan zeggen ze: Nou dat heb je echt niet van jezelf en een levendgemaakte is wedergeboren en die gaan niet meer verloren......een Borg voor de schuld is niet meer nodig. Het is wel goe als je dat er later bij leert, en je moet er wel naar staan, maar als je het niet leert is het ook goed. God is vrij....." (Blz 119 van ds Kort's boek)

Dit is een gevaar wat ook in 2012 levensgroot is, niet alleen strijden tegen remonstrantisme maar strijden op alle fronten ook het front van de onbewuste wedergeboorte en onbewust geloof.

[Tiberius]

Dit is een gevaar wat ook in 2012 levensgroot is, niet alleen strijden tegen remonstrantisme maar strijden op alle fronten ook het front van de onbewuste wedergeboorte en onbewust geloof.

Het is ingewikkeld geworden, Huisman.

[huisman]

Dit is een gevaar wat ook in 2012 levensgroot is, niet alleen strijden tegen remonstrantisme maar strijden op alle fronten ook het front van de onbewuste wedergeboorte en onbewust geloof.

Het is ingewikkeld geworden, Huisman.

en inhoudelijk ?

[Ad Anker]

Volgens mij bedoelt Erasmiaan en met hem ds. Moerkerken dat de actus van het geloof het leven uit Christus is omdat Christus aan zo'n ziel geopenbaard is en hij mag weten dat er voor Hem een weg ter ontkoming is.

Wat Erasmiaan bedoelt, mag hij zelf zeggen. Maar ds. M. bedoelt dit zeer zeker niet! "... elke traan, die uit de diepte van het verbroken en schuldverslagen hart tot de God des levens wordt geschreid, vloeit uit de Wijnstok voort. Maar zal onze ziel de rust en vrede vinden ... dan zal Christus ons als de Weg, de Waarheid en het Leven moeten worden bekendgemaakt."

Zit hier verschil in dan?

Jazeker! Ds. M. stelt de actus ('elke traan...') hier vóór de kennis van Christus.

Ds. M. stelt dat een waar geloof is dat men Christus omhelst, hem aanneemt als de weg ter ontkoming. Elke traan daarvoor is wel een werk van God vanuit de door God gewerkte droefheid naar God maar het ware geloof is in beoefening met de kennis aan de Middelaar. Dus daarvoor kan het ware geloof lange tijd verborgen maar wel aanwezig zijn. Want elke traan, die uit de diepte van het verbroken en schuldverslagen hart tot de God des levens wordt geschreid, vloiet uit de Wijnstok voort. Maar daarmee is zo'n mens niet gered en wordt zo'n mens, als het goed is, in de prediking niet in het bezit gesteld, neen, zo'n mens moet Christus kennen. En pas dan is er sprake van een waar geloof.

Lees in dit verband de hoofstukken over de wedergeboorte en het geloof van Brakel maar eens na.

XXXIII. Zo hebben wij getoond, dat de eigenlijke formele daad des geloofs niet bestaat in een toestemming van de Evan¬gelische waarheden, maar in een vertrouwen des harten op Chris¬tus, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd en tot de zaligheid gebracht te worden; dewijl dit vertrouwen niet alleen is en werkt, maar verscheidene andere daden bij zich heeft, zo zal het dien¬stig zijn, dat wij 't geloof in zijn gehele omtrek vertonen.

1. Voordat iemand gelooft, komt door de prediking des Woord in de mens een overtuiging van zijn ellendige staat in zichzelf, een onvrede en verlegenheid over zijn staat, zo ten opzichte van zondigheid als strafwaardigheid, met meer of minder heftigheid, 't zij wettisch of Evangelisch. Hij vindt zich van God gescheiden, in welks gunst en vereniging hij ziet zijn zaligheid te bestaan, hij ziet geen raad bij zichzelf, noch bij enig schepsel, hoe hij Gods rechtvaardigheid zal voldoen, en de volmaakte rechtvaardigheid zal bekomen. Hij hoort Jezus Christus noemen de Borg te zijn, en begint Hem in Zijn natuur, ambten, vernedering, verhoging te kennen, en hij krijgt een begeerte om Hem tot zijn Borg te hebben.

2. Hij krijgt kennis van de aanbieding van Christus zo in 't alge¬meen als in 't bijzonder, dat Christus ook hem wordt aangeboden, dewijl hij het Evangelie hoort, en het ieder wordt aangeboden, en niemand wordt uitgesloten; maar dat een iegelijk die wil, komen mag, met belofte dat die komt, niet uitgeworpen zal worden. Hij gelooft dat alles als een onfeilbare waarheid, en is blijde, dat er zulk een weg tot zaligheid van God is uitgevonden, en dat die weg hem bekendgemaakt wordt: hij keurt die met zijn gehele hart goed, en wil door die, en door geen andere weg zalig worden, gelijk er ook geen andere is. En hij zegt met Petrus: Heere! tot wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens. En wij hebben geloofd en bekend, dat Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods, Joh. 6:68, 69.

3. Hij wordt hongerig en dorstig, dat is, zeer begerig om deel te krijgen aan Christus en alle Zijn verdiensten, om door Hem met God verzoend te worden, in vrede, liefde, ootmoed en gehoorzaamheid met Hem te wandelen. Hij heeft smart over het gemis, hij kan 't er niet zonder uithouden, hij heeft zonder dat geen vrede. 't Is: Ach, had ik Christus! Had ik verzoening! Had ik Geest en leven! Zo is Christus hem dierbaar, 1 Petrus 2:7. En hij verkrijgt moed door de belofte: Matth. 5:6, Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden.

4. Hij wendt zich naar Christus toe, hij neemt toevlucht tot Hem, hoewel van verre met de tollenaar, Lukas 18:13. Hij durft soms niet, soms is hij duister, soms moedeloos door 't gezicht van zijn zonden, nochtans keert zijn hart zich stilletjes daarheen, soms kan hij niet één woord spreken, soms, ik wilde Hem zo gaarne hebben. Daar staat hij en weet geen raad, hij ziet uit, hij wacht, hij verlangt, en dikwijls met stille tranen in de ogen, naar licht, naar genade, naar Geest, naar kracht. Dus zal hij uitzien naar de Heere, en wachten op de God zijns heils, Micha 7:7. Dus verbeidt hij de Heere, Hab. 2:3. Dit is het dat er staat, Jes. 45:22, Wendt u naar Mij toe, en wordt behouden, alle gij einden der aarde! En Psalm 36:8, Hoe dierbaar is Uw goedertierenheid, o God! dies de mensenkinderen onder de schaduw Uwer vleugelen toevlucht nemen.

5. Hij neemt al worstelende vrijmoedigheid om Hem aan te nemen, hij kent zich ontbloot, hij ziet Jezus als bekwaam, als volkomen genoegzaam, als gewillig, als waarachtig, als zich aanbiedende, als belovende niemand, die komt, te zullen uitwerpen, hij neemt Hem aan, hij willigt Zijn aanbieding en nodiging in, hij geeft Hem de hand, hart en alles, met een volkomenheid des harten; en denkt wel: is de Heere Jezus zo gewillig om hem aan te nemen, als hij om Hem te hebben, hij zou zeker zalig worden. Ja, hij hervat: Jezus is gewillig, ja gewilliger dan ik, want Hij Zelf komt mij voor, presenteert en nodigt, Hij zelf trekt mij; en zó worstelende geeft hij zich over. Zie dit Joh. 1: 12. Maar zo velen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden.
Kol. 2:6, Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere, hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem.
2 Kron. 30: 8. ... geeft dn Heere de hand.

6. Hij vertrouwt zijn lichaam, zijn ziel, zijn zaligheid aan Christus toe; hij laat het op Hem aankomen, hij laat zich dragen van Christus, hij leunt, hij steunt op Hem, en of hij nog geen vrede, geen verzekering heeft, en of hij geslingerd wordt door vrees, en bestrijdingen zich opdoen, evenwel zet hij zich op Hem, hij verlaat zich op Hem, hij is bezig met de daad van vertrouwen, het zich Hem toe te vertrouwen, te oefenen, Zie dit:
Jes. 28: 16 wie gelooft, die zal niet haasten.
Jes. 10: 20 zij zullen steunen op de Heere, de Heiligen Israëls, oprechtelijk.
Jes. 48:2. Ja, van de heilige stad worden zij genoemd, en zij steunen op de God Israëls.
Jes. 50: 10 … dat hij betrouwe op de naam des Heeren, en steune op zijn God.
Psalm 2: 12. ... Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

7. Hieruit volgt de verzekering, het vertrouwen dat Christus zijn Zaligmaker is; al oefenende het geloof, al biddende, al worstelende maakt hij de sluitreden op, schouwende dan op de daden des geloofs, waarvan de ziel bewust wordt, dan op de volheid van Jezus, dan op de beloften en haar zekerheid; dus besluit hij: Jezus is mijne en ik ben Zijne, Hoogl. 2:16.
Waarop de Heilige Geest soms zeer krachtig het zegel zet, Ef. 4:30. Hieruit volgt stilte, vrede, blijdschap, vergenoeging, waarvan wij terstond in de vruchten des geloofs zullen spreken. Doch deze vruchten van verzekering, vrede, enz. vindt de ziel niet altijd, die worden dikwijls belet, dan door zwakheid des geloofs, dan door bestrijdingen.

8. Hieruit vloeit heiligheid:
Hand. 15:9. ... gereinigd hebbende hun harten door het geloof.
Gal. 5:6. ... het geloof door de liefde werkende.
Ziet Jak. 2: 17.
Deze daden hebben wij de een na de andere voorgesteld, niet dat ze altijd zo in iemand, die het geloof oefent, zijn en op elkaar volgen; want zij vermengen zich door elkander ; dan is de ziel meer werkzaam op het ene, dan op het andere, en men kan ze allen niet te gelijk voorstellen; maar om ze duidelijk te vertonen, en klaar te doen verstaan, zo moet men ieder op zichzelf voorstellen.