dennis schreef:Wordt er in de Ger Gem in Ned een derde weg geleerd?
Ik ben - uit overtuiging - geen lid van dit kerkverband, maar toch vraag ik me af of je dit zo kunt/mag stellen, zoals hiervoor in dit topic wel is gedaan.
Om daar achter te komen ben ik begonnen in een boekje van ds. Roos uit Barneveld: 'Wat dunkt u van de Christus'. En mijn eerste indruk is dat er geen ruimte wordt gelaten voor een derde weg.
Nee, een derde weg is er niet.
A. Een uiterst rechts pad, netjes, niemand aanstoot geven, elke zondag naar de kerk,
gedoopt, belijdenis gedaan, soms overtuigd en aangedaan door de preek... En dat vergeleken met een uitertst goddeloos pad?
B. En links pad: Vloeken gaat vanzelf. De kerk, dat is iets van vroeger... Pluk de dag!
Geen heer en geen meester, staken als de werkgever in hun ogen te niet goed genoeg is? Je zou zeggen dat verschilt nogal?
Toch is dit hetzelfde pad dat ieder mens gaat.
En andere weg wordt alleen gekend door de wedergeboorte.
Die weg is soms uiterlijk niet zo te onderscheiden van het boven getekende rechtse pad,
maar toch is er zo veel verschil als de inktzwarte nacht en de helderschijnende Zon
De rechterpadloper kent het geestelijke leven net zo min als de linkerpadloper.
Het verschil is alleen weerhoudende genade, maar dat is niet zaligmakend, en ook niet zielsverlichtend.
Eveline de Pater schreef:in het citaat van jakobmarin is een stuk weggelaten. Brakel zegt inderdaad dat wedergeboorte op evangelische wijze zich kan voltrekken, maar hij betoogt in hetzelfde hoofdstuk, dat bevindelijke ellendekennis altijd het eerste is, wat een zondaar ervaart.
Welk stuk van het citaat heb ik weggelaten waar staat dat "bevindelijke ellendekennis altijd het eerste is, wat een zondaar ervaart"?
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Hendrikus schreef:
that's what I said [hoewel, je gaat me toch niet vertellen dat jij J.K. Rowling leest?]
Nee, absoluut niet! Houd helemaal niet van dat genre, maar dit is wat ik weet van haar.
En dan heb ik wel bewondering voor haar doorzettingsvermogen
Maar je vindt het wel kwaliteit? Want dat zeg je nu wel...
Het is kwaliteit, vindt men, gezien alle kritieken en lof. Maar het is mijn genre niet! Niet alle literatuur, die bejubeld wordt, vind ik verantwoord of mooi.
Maar ik vind het echt verbazingwekkend dat ze eerst door zoveel uitgeverijen is afgewezen en dan vervolgens zoveel boeken verkoopt die ook nog eens succesvol verfilmd worden.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
jakobmarin schreef:Er zijn dus nog meer wegen dan die "begint met de bevindelijke ellendekennis, overtuiging van zonden".
Dat zou kunnen. Al twijfel ik of Brakel hier wel helemaal gelijk in heeft; de verwijzing is in ieder geval niet overtuigend.
Verder drijft hij dit samenvallen in ieder geval niet, daar hij 4 andere manieren beschrijft.
Ook valt mij op, dat je tegenwoordig best veel mensen ontmoet die van de bevindelijke ellendekennis niets willen weten, het stuk der ellende graag overslaan en zich dan op dit citaat van Brakel beroepen. Daar wringt m.i. iets.
En mij valt op dat je al een hele lange tijd mensen ontmoet die de bekering in een bepaald stramien willen stoppen en niet zo gauw erkennen dat God op verschillende manieren en wegen werkt. Zelfs geschriften van oudvaders moeten buigen voor hun eigen ideeën.
Overigens zegt Comrie iets dergelijks, vertelde ds. Harinck bij ons, alleen ik weet niet in welk geschrift.
Maar goed, we zitten nu midden in de discussie die Blauwendraad en Van der Zwaag ook al wilden voeren, en heeft verder weinig zin, omdat men de ander toch niet overtuigd
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Als je uit mijn postings concludeert, dat ik oudvaders wil laten buigen, dan heb ik het niet goed verwoord.
Ik zal het wat anders formuleren, misschien geeft dat wat duidelijkheid.
Wanneer je het hele hoofdstuk van Brakel over de wedergeboorte leest (ik meen hoofdstuk 31), dan lees je dat hij deze weg op dezelfde wijze beschrijft als de Catechismus, namelijk in de stukken ellende, verlossing en dankbaarheid.
Nu waren er mensen in zijn tijd die het stuk der ellende, de zondekennis, minder beleefd hadden als anderen, maar die toch de vruchten van de wedergeboorte voortbrachten. Tegen zulke mensen spreekt hij op pastorale wijze de door jou geciteerde woorden; als een mogelijkheid om de veelkleurigheid van de werking van de Geest te illustreren.
In deze context staat deze alinea dus.
Tegenwoordig kom je mensen tegen die van de zondekennis niets willen weten en deze en dit soort uitspraken van oudvaders uit hun context halen om hun eigen visie te onderbouwen. Bovendien gaat dat vaak nog gepaard om juist deze manier van wedergeboorte als enige te drijven.
Dat klopt m.i. dus niet.
Wat ds. Harinck betreft, hij maakt expliciet onderscheid tussen heilsorde en heilsweg. Brakel doet dat ook wel, maar maakt dat niet zo expliciet. De heilsorde is dan de weg van de wedergeboorte, zoals we die duidelijk in Gods Woord en de belijdenisgeschriften kunnen vinden, en de heilsweg is hoe die toegepast wordt in het leven van de mens.
Overigens gaan de boekjes van Blaauwendraad over andere zaken; ik dacht niet dat hij de doorleving van het stuk der ellende buiten de levendmaking wilde plaatsen; dan ben je in de war met mr. Bram Bart.
En wat Van der Zwaag betreft: misschien is dit zijn discussie wel, ja. Kijk maar eens wie de schrijver van dit artikel is...
Ik ben het met je eens dat ellendekennis een wezenlijk onderdeel is van de bekering en niet gemist kan worden. Echter het dwingend voorop (in de tijd) plaatsen ervan, brengt zoveel mensen in verwarring (waaronder ik destijds), dat het meer kwaad dan goed doet.
En dan is het heerlijk om een oudvader te lezen die daar vrij ontspannen mee omgaat en de mogelijkheid openlaat dat een bekering zgn. "evangelisch" is, zodat "De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus".
Wat jij het pastorale noemt van Brakel, mis ik dus wel eens her en der.
Ik wil dus wel degelijk weten van ellendekennis, echter niet het dwingende voorop plaatsen (in de tijd), wat sommige aan de dag leggen hierin. Hoeveel mensen dwalen niet rond met de gedachte 'heb ik wel (genoeg) ellendekennis?', wat alles te maken heeft met een dergelijke prediking.
Welke schrijver en welk artikel bedoel je overigens?
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
jakobmarin schreef:Ik ben het met je eens dat ellendekennis een wezenlijk onderdeel is van de bekering en niet gemist kan worden. Echter het dwingend voorop (in de tijd) plaatsen ervan, brengt zoveel mensen in verwarring (waaronder ik destijds), dat het meer kwaad dan goed doet.
En dan is het heerlijk om een oudvader te lezen die daar vrij ontspannen mee omgaat en de mogelijkheid openlaat dat een bekering zgn. "evangelisch" is, zodat "De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus".
Wat jij het pastorale noemt van Brakel, mis ik dus wel eens her en der.
Ik wil dus wel degelijk weten van ellendekennis, echter niet het dwingende voorop plaatsen (in de tijd), wat sommige aan de dag leggen hierin. Hoeveel mensen dwalen niet rond met de gedachte 'heb ik wel (genoeg) ellendekennis?', wat alles te maken heeft met een dergelijke prediking.
Welke schrijver en welk artikel bedoel je overigens?
Kan ellende volgens jou ook verderop in de tijd pas beleefd worden dan? Is er dan toename of afname van ellendekennis?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
jakobmarin schreef:Ik ben het met je eens dat ellendekennis een wezenlijk onderdeel is van de bekering en niet gemist kan worden. Echter het dwingend voorop (in de tijd) plaatsen ervan, brengt zoveel mensen in verwarring (waaronder ik destijds), dat het meer kwaad dan goed doet.
En dan is het heerlijk om een oudvader te lezen die daar vrij ontspannen mee omgaat en de mogelijkheid openlaat dat een bekering zgn. "evangelisch" is, zodat "De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus".
Wat jij het pastorale noemt van Brakel, mis ik dus wel eens her en der.
Ik wil dus wel degelijk weten van ellendekennis, echter niet het dwingende voorop plaatsen (in de tijd), wat sommige aan de dag leggen hierin. Hoeveel mensen dwalen niet rond met de gedachte 'heb ik wel (genoeg) ellendekennis?', wat alles te maken heeft met een dergelijke prediking.
Welke schrijver en welk artikel bedoel je overigens?
Kan ellende volgens jou ook verderop in de tijd pas beleefd worden dan? Is er dan toename of afname van ellendekennis?
Ik vind het tegen het ongeoorloofde aanzitten, om zo wiskundig te gaan praten over hoe Gods aandeel in iemands bekering zich uitwerkt.
De Bijbel zegt nog zo, dat de Geest waait en wij zien NIET hoe Hij waait.
Kunnen we ons daar aan houden, of MOET het bij iedereen hetzelfde zijn?
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
"Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in dezen troost zaliglijk leven en sterven moogt"
De Catechismus leert niet een 'weg', maar de drie onderdelen of stukken die geweten moeten worden, opdat men in de in antwoord 1 genoemde troost zalig leven en sterven mag.
Verder gaan de vragen in het ellende-deel ook tamelijk onderkoeld met deze materie om.
Iets bevindelijks is er niet uit af te leiden. Dat is er later allemaal omheen geweven.
Vermoedelijk omdat we nu eenmaal iedere zondagmiddag aan zo'n preek vastzitten vanwege een oeroud synodebesluit, bijeengeroepen door de staat. Dan wordt er vanzelf in de loop van jaren steeds meer uitgeweid en bijbedacht.
jakobmarin schreef:Ik ben het met je eens dat ellendekennis een wezenlijk onderdeel is van de bekering en niet gemist kan worden. Echter het dwingend voorop (in de tijd) plaatsen ervan, brengt zoveel mensen in verwarring (waaronder ik destijds), dat het meer kwaad dan goed doet.
En dan is het heerlijk om een oudvader te lezen die daar vrij ontspannen mee omgaat en de mogelijkheid openlaat dat een bekering zgn. "evangelisch" is, zodat "De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus".
Wat jij het pastorale noemt van Brakel, mis ik dus wel eens her en der.
Ik wil dus wel degelijk weten van ellendekennis, echter niet het dwingende voorop plaatsen (in de tijd), wat sommige aan de dag leggen hierin. Hoeveel mensen dwalen niet rond met de gedachte 'heb ik wel (genoeg) ellendekennis?', wat alles te maken heeft met een dergelijke prediking.
Welke schrijver en welk artikel bedoel je overigens?
Een mooi antwoord op de vraag van iemand die zo in nood is over al die onzekerheid.
Mara schreef:Kan ellende volgens jou ook verderop in de tijd pas beleefd worden dan? Is er dan toename of afname van ellendekennis?
Tja, daar vraag je wat. Geen idee eigenlijk.
Kijk, een mens moet een reden hebben om Jezus te gaan zoeken, dat is helder, anders zou je dat niet doen. En als je je eigen lege, doelloze leven beziet en oog krijgt voor de rijkdom in Christus en dán gaat zien dat je tegen Hem gezondigd heb, tja.
Maar ik vraag me af of je het zo moet uitsplitsen, houd het dicht bij elkaar.
Saulus dacht dat hij een rechtschapen man was, ontmoette Jezus op de weg Die hem daarna zijn zonden aanwees. Zacheus ging uit nieuwsgierigheid naar Jezus kijken en viel voor Zijn vriendelijkheid en uit dankbaarheid ging hij zijn zonden (!) 'rechttrekken' door de mensen het geld terug te geven.
Dus of je zo precies alles in de tijd moet uitsplitsen is de vraag, als het er alledrie maar is, en uiteindelijk is de vrucht van het nieuwe elven het echte kenteken.
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Mara schreef:Kan ellende volgens jou ook verderop in de tijd pas beleefd worden dan? Is er dan toename of afname van ellendekennis?
Tja, daar vraag je wat. Geen idee eigenlijk.
Kijk, een mens moet een reden hebben om Jezus te gaan zoeken, dat is helder, anders zou je dat niet doen. En als je je eigen lege, doelloze leven beziet en oog krijgt voor de rijkdom in Christus en dán gaat zien dat je tegen Hem gezondigd heb, tja.
Maar ik vraag me af of je het zo moet uitsplitsen, houd het dicht bij elkaar.
Saulus dacht dat hij een rechtschapen man was, ontmoette Jezus op de weg Die hem daarna zijn zonden aanwees. Zacheus ging uit nieuwsgierigheid naar Jezus kijken en viel voor Zijn vriendelijkheid en uit dankbaarheid ging hij zijn zonden (!) 'rechttrekken' door de mensen het geld terug te geven.
Dus of je zo precies alles in de tijd moet uitsplitsen is de vraag, als het er alledrie maar is, en uiteindelijk is de vrucht van het nieuwe elven het echte kenteken.
Maar dan is de vraag: heeft een mens een reden om Jezus te gaan zoeken? Uit zichzelf toch niet?
En er leven heel veel mensen hun lege doelloze leven gewoon voort, soms zelfs nog waarschuwingen negerend!
Zou het echt nieuwsgierigheid geweest zijn van Zacheüs?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Een paar dingen, die ik hoorde, en die ik in gedachten in verband bracht met dit topic:
We hebben allemaal, hoofd voor hoofd en hart voor hart, de Heilige Geest nodig. Weet u waarom we de Heilige Geest nodig hebben? Omdat er van nature een andere geest in ons woont, huist en heerst. Niet met een hoofdletter, maar met een kleine letter; de geest uit de afgrond, van de duivel. Daar, in ons hart is de duivel! En die duivelse geest in ons zal nooit bedenken de dingen die van de Geest van God zijn. Die speelt onder een hoedje met mijn verdorven vlees in verschrikkelijk verzet tegen God en Christus.
De duivel mogen we de commandant van de duivel noemen want zodra de duivel in de gaten krijgt dat het vuur van de Heilige Geest in uw hart is dan rukt hij uit met groot alarm en allerlei materieel zodat hij de brand teniet zou kunnen doen, denkt hij. Alles wat de Geest in brand gestoken heeft zal blijven! Als u het persoonlijk hebt ontvangen, in welke mate dan ook, dan is het bluswerk van de duivel, dat uitrukken en aanrukken en oprukken van satan om alles te bestrijden in je leven, dat is dan geen onbekende zaak. Hij komt bij de een en zegt: "je bent een veel te groot zondaar", of, met een andere slang: "jouw hart is veel te koud en veel te oud om door het vuur van de Heilige Geest te worden aangestoken. Jij, bij jou nooit. "En bij een ander doet hij het net voorkomen alsof het echt niet echt is: "allemaal maar rook. Dus het is loos alarm. Hij doet het voorkomen alsof het geen echte brand is. Het is allemaal van jezelf, het is niet het zaligmakende werk hoor, en de verworpenen hebben soms het werk ook gekend."
Bij al zijn bluswerk weet de duivel ook gebruik te maken van andere mensen. Wij zijn van nature allemaal echte blussers, gemeente. Allemaal hoor. Ook al hebt u nooit bij de brandweer gezeten en hebt u er niets mee. U bent ook zo iemand die er alles aan doet om het werk van de Heilige Geest te weerstaan. De duivel gebruikt mensen. Als de Heere komt in het leven van een jongere, dan gaan die vrienden proberen de brand te blussen: "joh, ga toch met ons mee. Je houd het toch voor gezien, moet je nu alweer naar de kerk?" en proberen je op andere gedachte te brengen als ze merken dat iemand nauwgezet wordt in het leven. Als iemand voor de Naam, de zaak en de eer van de Heere uitkomen. Je kunt ook met zoekende zielen heel hard omgaan; zwak en kleingelovigen vanuit de hoogte behandelen.
Maar je kunt het ook bij jezelf doen. De overtuigingen van de Heilige Geest tegen te staan door je onder de bediening te verharden en verachten. Je blust het vuur dan uit, als je onder de prediking van het Evangelie zit zonder dat je hart erbij betrokken is, afleiden...tot de slaap, allerlei andere gedachten etc. dan bent u aan het blussen. Ook als je onder het beslag van het Woord vandaan komt en je praat als je thuis komt over van alles en nog wat. En je spreekt niet meer over het Woord. De duivel vindt het prima.
Of..jezelf wijsmaken terwijl je weet dat God alleen recht op je leven heeft, te denken dat de Heere tijd genoeg heeft.
Je zit onder een vuurregen, een regen van vuur als je bent onder de prediking van de Heilige Geest.
Dat het je eens zou aangrijpen.
Als er indrukken zijn bij u of jouw, en ik hoop dat die er zijn, als je bijvoorbeeld voelt dat het helemaal niet goed met je gaat omdat je nog altijd onbekeerd bent, zo niet sterven kunt en God niet kunt ontmoeten, dan moet je die indrukken niet wegdrukken. Dan hoop ik zo dat je over die gedachten, van eeuwigheid, van sterven en God ontmoeten en van de wederkomst van de Heere Jezus, niet overheen leeft. Want het zou weleens kunnen zijn dat die indrukken, die knepen in je geweten, kleine vonkjes van het vuur van de Heilige Geest. Als je onder indrukken bent van dood en leven, buig dan toch je knieeen."Heere, ik heb er een indruk van, ik voel het zo dat ik zo niet sterven kan, wilt U het alstublieft doorwerken en doortrekken dat het niet meer over gaat". Bid tot God dat het nooit meer over zal gaan,dan alleen als u mag weten: mijn ziel is gered en mijn tranen zijn door de Heere gedroogd. "Heere, laat me niet verloren gaan."
~ Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag ~ (Loesje)
Woord en Geest...zo werkt God! De Geest zegent de prediking, ondanks alle tegenstand, op het enige Fundament. De Heilige Geest had de gaven willen schenken in een rijke mate.
Gemeente, pas op dat u de Geest in uw ijver niet uitblust. Dat u het niet dooft...wee u als u het werk van de Heilige Geest tegenstaat.
Alle die de Heere vrezen kunnen het niet meer missen. Het reinigt en het maakt schoon. Alles wat van mij is dat gaat in brand, dat wordt verteerd, maar alles wat van God is, dat blijft!Het zuivert, het brand weg, maar verwarmd en verlicht ook. Dat de ziel erdoor wordt verlicht. Zend Uw licht en Uw waarheid dat alle liefdeloosheid wordt weggenomen en er komt een Heilige liefde. Het breekt door en uit. Het werk van God! Hoe kan het dat het zo is in het leven dat die vermaning er is? Je kunt vuur op 2 manieren blussen: door er geen hout op te gooien, door de brandstof te onttrekken of met water te blussen. Zo is het ook met het leven der genade > geestelijk behoefteloos en geen biddend leven en niet afhankelijk is dan wordt het vuur uitgedoofd en bedroefd. De Geest der genade en der gebeden en de Geest der Waarheid is Hij. Maar als we daarin niet wandelen, niet alle onwaarheid haten, niet alle leugenpaden schuwt en mijdt, als ze hun eigen eer liever hebben als die van God,dan zijn ze bezig om de werkingen in hun harten uit te blussen. O wat zijn er veel middelen, ook in het leven van de genade. Als een kind niet zorgvuldig leeft, als er onbeleden en onbestreden zonden zijn, weet u wat er dan gebeurd? Dan gaat de Heilige Geest niet weg, maar trekt Hij zich terug, in een uithoek van je hart. De gezegende werking gaat weg.Je gaat de gunst van God missen.De ootmoed verdwijnt, het leven kwijnt en het verkeerde gaat de overhand krijgen. Iedere zonde is als het ware een emmer met water (....) Er ontstaat lauwheid en dan blus je de Heilige Geest in Zijn gezegende werkingen en is er geen nabij leven, maar een slordige handel en wandel (...) Als je niet nauwkeurig acht slaat op de Heilige Geest, als je je er niet door laat leiden, als je onderwijs en vertroostingen tegenstaat, als je het werk gaat ontkennen of dat je het niet genoeg gaat waarderen, dan werp je je vrijmoedigheid weg en blus je de Geest. Als je aardse dingen bedenkt uit aardsgezindheid dan wordt het goud verdonkerd, als de aarde flessen gelijk. Er gaat dan niks van je uit! In je gezin, in je familie, in de gemeente, op je werk. We luisteren dan naar de andere geest, naar de duivel en je eigen vlees. Wijk van het kwade!
Die God grijpt houdt Hij altijd vast, het ligt eeuwig vast!
Het geloof wordt niet weggenomen maar de geloofswerkzaamheden, niet de hoop, maar het hopen op Hem!
Als het aan ons zou liggen dan zouden we zelfs het zaligmakend werk bij andere en bij henzelf ongedaan maken. Als de Heilige Geest geen God was,dan was het een verloren zaak. En daarom mag ik hier mee eindigen: dat God er Zelf zorg voor draagt dat het vuur ontstoken wordt en in der eeuwigheid, ondanks mezelf, nooit zal worden uitgeblust. Want Hij heeft het Zelf beloofd: Ik zal de rokende vlaswiek niet uitblussen. Gode zij dank dat Hij begonnen is, dat zal Hij ook voleindigen. Mijn lamp, mijn licht en mijn kaars, neem het weg maar houdt Uw eigen werk. Hij is zo getrouw als sterk en Hij zal Zijn werk voor mij, aan mij en in mijn voleinden. En daarom: blust de Geest niet uit. Wordt vervult met de Heilige Geest!
Och schonk Gij mij de hulp van Uwen Geest
Mocht Die mij op mijn paan ten Leidsman strekken
k Hield dan Uw wet, dan leef'd ik onbevreesd.
Dan zou geen schaamt' mijn aangezicht bedekken
Wanneer ik steeds opmerkend waar geweest
hoe Uw geboon mij tot Uw liefde wekken
~ Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag ~ (Loesje)
