Die twijfel komt pas na het aanhoren van het verhaal. En ik spreek over profesionnele hulp. Ik maak het vaak genoeg mee. Het percentage valse ligt hoger dan werkelijke.dennis schreef:Dit is m.i. toch een veel te simplistische voorstelling van zaken. Het komt heus wel eens voor dat er een valse aangifte plaatsvind. - Of dat vaak gebeurd waag ik te betwijfelen - maar dat mag NOOIT leiden tot twijfel aan iemand die - misschien na veel strijd - vertelt dat zij (of hij) misbruikt is.Lourens schreef:Helemaal mee eens. En het is een feit dat er vaak een valse aangifte gedaan wordt.memento schreef:Ik zou zeggen: Niet zelf gaan hobbyen, maar overlaten aan professionals. De afdeling zeden van de politie is erin getraind om een eventueel liegend "slachtoffer" te herkennen. Zo'n onderzoek door zeden kan heel discreet, zeker zolang het misbruik nog niet vaststaat.Jongere schreef:Even iets anders, maar wel gerelateerd aan een mogelijk terughoudende houding van een ambtsdrager: het komt ook wel voor dat er mensen bij je komen die zo'n verhaal wél verzinnen. Ik heb dat wel eens gehoord over een leraar die deze beschuldiging van leerlingen kreeg. Hij was totaal onschuldig, maar stond voor zijn gevoel direct gebrandmerkt als schuldigen. Ook toen duidelijk was gemaakt dat hij onschuldig was, bleef dat gevoel. Ik weet dat ook dit voorbeeld geen uitzondering is, ook dit gebeurt.
Dat is natuurlijk op geen enkele manier een goed praten van de totaal verkeerde houding van deze ouderling. Maar ik kan me wel voorstellen dat het lastig is... Welke keuze moet je maken als ambtsdrager? Voorop staat dat deze reactie hoe dan ook fout is. Maar geloof je de kinderen op hun woord en schakel je de politie in (met bij verkeerd bericht de 'brandmerking')? Of neem je eerst contact op met de betrokkenen zelf (met alle mogelijke erge gevolgen van dien)? Het lijkt me allebei niet direct begaanbaar.
Of ziet iemand nog een andere weg?
Daarbij komt: Weten van misbruik, maar geen aangifte doen terwijl het slachtoffer mogelijk nog wel gevaar loopt, is strafbaar. Ook voor ambtsdragers.
Ook bijv van verkrachting. Meisje is stiekum nacht weg gebleven of te laat thuis gekomen en verzint dan zo'n verhaal.
Of uit wraak tegen ex of inderdaad docenten
Het is vreselijk als mensen eindelijk die stap kunnen maken, en dan niet geloofd worden.
.
