Rechtvaardiging van eeuwigheid

[huisman]

Ik kan het toch niet laten nog te reageren.

Rom 4, bijvoorbeeld:

11 En hij heeft het teken der besnijdenis ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend: opdat hij zou zijn een vader van allen, die geloven in de voorhuid zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;

Dus de besnijdenis, het teken van het verbond, wees op de rechtvaardiging die toegerekend worden zou, namelijk, de rechtvaardigheid van Christus. Nu was Christus nog niet voor de zonden van Abraham gestorven, dus kan dit logisch alleen wijzen op Gods besluit tot rechtvaardiging (van eeuwigheid).

Hier heb ik dus eerder in het topic al iets over gezegd.
Paulus erkent deze vraag. Hij geeft er een oplossing voor in Romeinen 3. Dat is niet 'rechtvaardiging van eeuwigheid' maar 'verdraagzaamheid Gods'. Zie mijn eerdere post en zie Romeinen 3.

Het een sluit het ander niet uit. We zijn van eeuwigheid gerechtvaardigd, daar het besluit Gods in de eeuwigheid genomen is. Wij zijn niet in de eeuwigheid gerechtvaardigd, maar worden door het geloof gerechtvaardigd.

Ik vind voor de eerste bewering geen grond in de Schrift maar als je zoals jij duidelijk stelt dat het besluit de rechtvaardiging zelf niet is kan ik er mee leven. Blijf wel zeggen dat de rechtvaardiging van eeuwigheid een speculatief dogma is.

[Bert Mulder]

Ik vind voor de eerste bewering geen grond in de Schrift maar als je zoals jij duidelijk stelt dat het besluit de rechtvaardiging zelf niet is kan ik er mee leven. Blijf wel zeggen dat de rechtvaardiging van eeuwigheid een speculatief dogma is.

Als je dat logisch doortrekt, moet je ook zeggen dat de uitverkiezing een speculatief dogma is...

[refo]

Ik vind voor de eerste bewering geen grond in de Schrift maar als je zoals jij duidelijk stelt dat het besluit de rechtvaardiging zelf niet is kan ik er mee leven. Blijf wel zeggen dat de rechtvaardiging van eeuwigheid een speculatief dogma is.

Als je dat logisch doortrekt, moet je ook zeggen dat de uitverkiezing een speculatief dogma is...

Dat is het op zich niet, maar wordt het wel als je gaat speculeren over wat God allemaal in de eeuwigheid gedaan heeft.

[Johann Gottfried Walther]

Ik vind voor de eerste bewering geen grond in de Schrift maar als je zoals jij duidelijk stelt dat het besluit de rechtvaardiging zelf niet is kan ik er mee leven. Blijf wel zeggen dat de rechtvaardiging van eeuwigheid een speculatief dogma is.

Als je dat logisch doortrekt, moet je ook zeggen dat de uitverkiezing een speculatief dogma is...

Tuurlijk niet, bij de uitverkiezing is het zo duidelijk neem bijv. Efeze 1 vers 4: Gelijk Hij ons heeft uitverkoren in Hem vóór de grondlegging der wereld.
Als je nou net zo duidelijke tekst voor rechtvaardiging van eeuwigheid vind.

[Bert Mulder]

Tuurlijk niet, bij de uitverkiezing is het zo duidelijk neem bijv. Efeze 1 vers 4: Gelijk Hij ons heeft uitverkoren in Hem vóór de grondlegging der wereld.
Als je nou net zo duidelijke tekst voor rechtvaardiging van eeuwigheid vind.

Hoe was Abraham gerechtvaardigd? Christus was (nog) niet voor zijn zonden gestorven...

[GJdeBruijn]

Tuurlijk niet, bij de uitverkiezing is het zo duidelijk neem bijv. Efeze 1 vers 4: Gelijk Hij ons heeft uitverkoren in Hem vóór de grondlegging der wereld.
Als je nou net zo duidelijke tekst voor rechtvaardiging van eeuwigheid vind.

Hoe was Abraham gerechtvaardigd? Christus was (nog) niet voor zijn zonden gestorven...

Maar Bert, Christus was ook niet van eeuwigheid gestorven, dus die vraag kun je elkaar wederzijds stellen. Je vraagt toch ook niet of mensen van eeuwigheid gezondigd hebben aangezien God de uitverkorenen van eeuwigheid als zondaar gezien heeft!?; Anders zouden ze niet als zodanig van eeuwigheid gerechtvaardigd behoeven te worden.

NB Zie http://www.theologienet.nl/documenten/G ... making.pdf

[vragensteller]

NB Zie http://www.theologienet.nl/documenten/G ... making.pdf

Kun je er even het de meest relevante passage uitlichten?

[huisman]

Tuurlijk niet, bij de uitverkiezing is het zo duidelijk neem bijv. Efeze 1 vers 4: Gelijk Hij ons heeft uitverkoren in Hem vóór de grondlegging der wereld.
Als je nou net zo duidelijke tekst voor rechtvaardiging van eeuwigheid vind.

Hoe was Abraham gerechtvaardigd? Christus was (nog) niet voor zijn zonden gestorven...

Daar hoeven wij niet over te speculeren omdat de Schrift ons duidelijk zegt dat Abraham door het geloof (dus niet voor het geloof) gerechtvaardigd is geworden.

3 Want wat zegt de Schrift? En Abraham geloofde God, en het is hem gerekend tot rechtvaardigheid.

En dit is de grond van zijn rechtvaardiging.

20 En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
21 En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
22 Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.
23 Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is ;
24 Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft ;
25 Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Dit alles volgens Romeinen 4.

[Bert Mulder]

En dit is de grond van zijn rechtvaardiging.

20 En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
21 En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
22 Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.
23 Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is ;
24 Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft ;
25 Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Dit alles volgens Romeinen 4.

En waar is die grond op gebaseerd?

[vragensteller]

En dit is de grond van zijn rechtvaardiging.

20 En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
21 En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
22 Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.
23 Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is ;
24 Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft ;
25 Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Dit alles volgens Romeinen 4.

En waar is die grond op gebaseerd?

Calvijn geeft daar het antwoord op in zijn commentaar op Rom 4:3 (nieuwe vert.)

Wanneer dit
nu vast staat, mogen wij opmerken, dat diegenen de grondbeginselen
der godgeleerdheid niet behouden, die de mening voorstaan,
dat het getuigenis van MOZES hier door PAULUS gewelddadig
verdraaid wordt. Omdat immers de belofte daar een particulier
karakter draagt, vatten zij het zo op, dat ABRAHAM door te
geloven recht en goed gehandeld heeft en dat hij in zoverre de
goedkeuring GODS heeft weggedragen. Zij vergissen zich echter
daarin, allereerst omdat zij niet hebben opgemerkt, dat dit woord
„geloven" daar betrekking heeft op de gehele inhoud en dat het
daarom niet tot een enkel deel daarvan mag worden beperkt. De
voornaamste dwaling is echter hierin gelegen, dat zij het uitgangspunt
van hun redenering niet nemen in het getuigenis van GODS
genade. Dit is immers de bedoeling, welke GOD daarmee heeft,
dat Hij ABRAHAM zekerheid wil geven zowel van zijn aanneming
als van Zijn vaderlijke gunst, waaronder de eeuwige zaligheid
door de tussenkomst van CHRISTUS verstaan wordt. Daarom doet
ABRAHAM, wanneer hij gelooft, niets dan de genade, welke hem
aangeboden is, aannemen, opdat zij niet tevergeefs zij. Indien dit
hem tot rechtvaardigheid gerekend wordt, volgt daaruit, dat hij
niet anders rechtvaardig is dan omdat hij op de goedertierenheid
GODS vertrouwend het aangedurfd heeft van Hem alles te verwachten.
MOZES deelt daar immers niet mee, wat het gevoelen
der mensen over hem geweest is, maar hoedanig zijn staat is geweest
voor de rechterstoel van GOD. ABRAHAM heeft dus in de
belofte, welke hem aangeboden was, de goedertierenheid GODS
aangegrepen, en is van mening geweest, dat hem door deze de
gerechtigheid werd meegedeeld.

En:

Laat ons hier alleen dit opmerken, dat degenen aan
wie de gerechtigheid wordt toegerekend, gerechtvaardigd worden,
want deze beide uitdrukkingen worden door PAULUS als van gelijke
betekenis naast elkaar gesteld. Hieruit besluiten wij, dat hier
niet de vraag besproken wordt, hoedanigen de mensen in zich zelf
zijn, maar op welke plaats zij in de schatting GODS staan; en dit
niet, omdat de zuiverheid van het geweten en de ongereptheid
des levens gescheiden worden van de onverdiende gunst GODS,
maar omdat het, als de vraag gesteld wordt waarom GOD ons
liefheeft en voor rechtvaardigen erkent, noodzakelijk is, dat
CHRISTUS te voorschijn treedt, die ons bekleedt met Zijn rechtvaardigheid.

Dus: Christus gerechtigheid moet toegepast worden, alvorens die aangenomen kan worden;
Het aannemen is het vertrouwen op Gods goedertierenheid. Om die eeuwige liefde gaat het.

Zonder je in de richting van de Remonstranten te willen duwen, Huisman, heb ik de indruk dat je meer accent legt op het geloof/ geloven dan op de gerechtigheid van Christus. Dat verontrust me enigszins ... Ik hoop dat je het zo niet hebt bedoeld.

[huisman]

En dit is de grond van zijn rechtvaardiging.

20 En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
21 En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
22 Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.
23 Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is ;
24 Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft ;
25 Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Dit alles volgens Romeinen 4.

En waar is die grond op gebaseerd?

Voor Abraham is de grond het geloof in de belofte van de beloofde Christus(vs 20 en 21) en voor ons het geloof in de gestorven en opgestane Christus.(vs 24 en 25)

@vragensteller steeds het woord remonstrants gebruiken als iemand alleen maar de Schrift aanhaalt is niet zo verstandig.
Dat slaat de discussie volkomen dood.

[vragensteller]

En dit is de grond van zijn rechtvaardiging.

20 En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
21 En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
22 Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.
23 Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is ;
24 Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft ;
25 Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Dit alles volgens Romeinen 4.

En waar is die grond op gebaseerd?

Voor Abraham is de grond het geloof in de belofte van de beloofde Christus(vs 20 en 21) en voor ons het geloof in de gestorven en opgestane Christus.(vs 24 en 25)

@vragensteller steeds het woord remonstrants gebruiken als iemand alleen maar de Schrift aanhaalt is niet zo verstandig.
Dat slaat de discussie volkomen dood.

Hohoho, dit is de eerste keer dat ik het woord uit mezelf gebruik. De rest was verdediging tegen vermeende verwijten. Ik meen toch echt steeds uit je posts de geloofsdaad meer naar voren te zien komen dan de gerechtigheid van Christus. Eerlijk gezegd kan ik me niet heugen iets van de toepassende gerechtigheid van Christus in je posts gelezen te hebben.

Wat vind je trws van het citaat van Smytegelt in een van m`n vorige posts?

[hervormde]

Beste vragensteller, besef dat je hiermee dus zegt dat rechtvaardiging iets dynamisch heeft. De eeuwigheid is niet te grijpen in onze tijdseenheden. En dat is waar. Maar dat geldt dan ook van de verkiezing. Je hoort mensen wel eens spreken over de troost van de 'verkiezende God'. Let op het gekozen woord: verkiezende God. Ik houd het liever bij de woorden van Paulus: Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem (Efeze 1). En zo geldt dat ook voor de rechtvaardiging. Het woord betekent: Het komen van een zondaar in de rechte verhouding tot God. Paulus schrijft in de Romeinenbrief: Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten: Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods. En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is. Er is dus sprake van zonde: allen hebben gezondigd en derven (zijn verstoken) van de heerlijkheid van God. In het 10e vers van Romeinen 5 onderstreept Paulus nog maar eens de staat van de gelovigen toen zij nog niet in een rechte verhouding tot God stonden: zij waren vijanden! Vergelijk ook wat Jakobus schrijft over Abraham: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest. Voor het geloof van Abraham was hij geen vriend van God, maar een vijand.

Door de rechtvaardiging van eeuwigheid ligt het bij God vast (omdat er staat: voor de grondlegging der wereld) en is niet veranderlijk.
De mens verandert wel, van staat, maar God wist al dat Hij dat zou doen. Dat Hij de mens zou begiftigen met de gerechtigheid, waardoor zij rechtvaardig zouden zijn t.o.v. Hem in Christus. Dus wanneer Christus`gerechtigheid aan de zondaar in de tijd wordt toegepast en de zondaar dientengevolge al Zijn weldaden aanneemt met dat geschonken geloof.

Het onderscheid tussen van eeuwigheid gerechtvaardigden en niet van eeuwigheid gerechtvaardigden is vergelijkbaar met het onderscheid tussen uitverkorenen en niet-uitverkorenen.

Jij definieert rechtvaardiging anders dan dan ik. Ik zie het als een rechtsverhouding, hoe God de zondaar ziet. Namelijk in Christus of buiten Christus. Vanuit het perspectief van de zondaar is dat anders (nml jouw definitie): hij moet Christus worden ingelijfd, en ondergaat dan daadwerkelijk een staatsverandering.

En ter verdieping een citaat van Smytegelt (bij zondag 24), want ik meen hier tendensen te bemerken dat geloof -zij het wel het geschonken geloof- de grond wordt voor de rechtvaardigmaking (zie laatste post Huisman, in de preek zou toch de gerechtigheid van Christus centraal moeten staan ipv ons geloof!)

Daar zijn er in die leer eenigen onder ons die wijfelaars zijn, zooals een Vlak en zijns gelijken; die begrepen dat de rechtvaardigmaing geschiedt, als een mens het geloof oefende en heilig leefde. En is dat uwe gerechtigheid? Wij zeggen geen geloof, geen heilig leven, is onze gerechtigheid; daar is geen andere, dan die de Heere Jezus heeft, Die in alle delen de Wet Gods gelijk is. Wij zeggen: dat is de rechtvaardigmaking niet, dat er een zou zijn in het besluit Gods, de gerechtigheid van Christus en een die door het geloof het besluit inwilligt. Daar hebt gij nu de partijen. Wij zeggen al zulke gevoelens glad af, en naar het gevoelen der Gereformeerden is dit de rechtvaardigmaking, te weten: dat de gerechtigheid van Christus, door het geloof aangenomen zijnde, God daarom al de Zijnen vrijspreekt van de schuld en straf der zonden, om de verdiensten van Christus alleen. En dan reken wij het geloof niet als een werk, maar als eene hand, oog, voet, mond, dewelke wij gebruiken als middelen, om tot den Heere Jezus te gaan.

Als je het 2e onderstreepte gedeelte vasthoudt, is de rechtv van eeuwigheid echt zo problematisch niet. Als je het 1e en 3e onderstreepte gedeelte vasthoudt wordt het geloof in mijn ogen in het juiste perspectief geplaatst.

Laat ik één deel uit je citaat vet maken: De mens verandert wel, van staat, maar God wist al dat Hij dat zou doen Ik heb je al gewezen op het gevaar mbt tot de verkiezende God. Ga je hiermee niet 'onbewust' in het spoor van Arminius? Ik bedoel: hij leerde een verkiezing op het voorgezien geloof. Jij leert een rechtvaardiging op grond van het voorgezien geloof. Op grond van de Schrift moeten wij belijden dat ieder mens die ontvangen is in de moederschoot voor God verdoemelijk is. De Heidelberger leert op grond van Gods Woord dat wij van nature (ontvangenis) geneigd zijn om God en onze naaste te houden. Wij zijn geneigd tot alle kwaad. Tenzij wij wederomgeboren worden liggen wij verdoemelijk voor God. Onze verhouding met God is niet recht.

[hervormde]

Tuurlijk niet, bij de uitverkiezing is het zo duidelijk neem bijv. Efeze 1 vers 4: Gelijk Hij ons heeft uitverkoren in Hem vóór de grondlegging der wereld.
Als je nou net zo duidelijke tekst voor rechtvaardiging van eeuwigheid vind.

Hoe was Abraham gerechtvaardigd? Christus was (nog) niet voor zijn zonden gestorven...

Abraham is voor God als onrechtvaardige voor rechtvaardig gehouden zoals we dat lezen in Genesis 15: Zie nu op naar den hemel, en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot hem: Zo zal uw zaad zijn! En hij geloofde in den HEERE; en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.

Betrek vervolgens Galaten 3 daarbij:

Gelijkerwijs Abraham Gode geloofd heeft, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend;
Zo verstaat gij dan, dat degenen, die uit het geloof zijn, Abrahams kinderen zijn.
En de Schrift, te voren ziende, dat God de heidenen uit het geloof zou rechtvaardigen, heeft te voren aan Abraham het Evangelie verkondigd, zeggende: In u zullen al de volken gezegend worden.
Zo dan, die uit het geloof zijn, worden gezegend met den gelovigen Abraham.
Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen.
En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.
Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven.
Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.
Opdat de zegening van Abraham tot de heidenen komen zou in Christus Jezus, en opdat wij de belofte des Geestes verkrijgen zouden door het geloof.
Broeders, ik spreek naar den mens: zelfs eens mensen verbond, dat bevestigd is, doet niemand te niet, of niemand doet daartoe.
Nu zo zijn de beloftenissen tot Abraham en zijn zaad gesproken. Hij zegt niet: En den zaden, als van velen; maar als van een: En uw zade; hetwelk is Christus.

[vragensteller]

Beste vragensteller, besef dat je hiermee dus zegt dat rechtvaardiging iets dynamisch heeft. De eeuwigheid is niet te grijpen in onze tijdseenheden. En dat is waar. Maar dat geldt dan ook van de verkiezing. Je hoort mensen wel eens spreken over de troost van de 'verkiezende God'. Let op het gekozen woord: verkiezende God. Ik houd het liever bij de woorden van Paulus: Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem (Efeze 1). En zo geldt dat ook voor de rechtvaardiging. Het woord betekent: Het komen van een zondaar in de rechte verhouding tot God. Paulus schrijft in de Romeinenbrief: Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten: Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods. En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is. Er is dus sprake van zonde: allen hebben gezondigd en derven (zijn verstoken) van de heerlijkheid van God. In het 10e vers van Romeinen 5 onderstreept Paulus nog maar eens de staat van de gelovigen toen zij nog niet in een rechte verhouding tot God stonden: zij waren vijanden! Vergelijk ook wat Jakobus schrijft over Abraham: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest. Voor het geloof van Abraham was hij geen vriend van God, maar een vijand.

Door de rechtvaardiging van eeuwigheid ligt het bij God vast (omdat er staat: voor de grondlegging der wereld) en is niet veranderlijk.
De mens verandert wel, van staat, maar God wist al dat Hij dat zou doen. Dat Hij de mens zou begiftigen met de gerechtigheid, waardoor zij rechtvaardig zouden zijn t.o.v. Hem in Christus. Dus wanneer Christus`gerechtigheid aan de zondaar in de tijd wordt toegepast en de zondaar dientengevolge al Zijn weldaden aanneemt met dat geschonken geloof.

Het onderscheid tussen van eeuwigheid gerechtvaardigden en niet van eeuwigheid gerechtvaardigden is vergelijkbaar met het onderscheid tussen uitverkorenen en niet-uitverkorenen.

Jij definieert rechtvaardiging anders dan dan ik. Ik zie het als een rechtsverhouding, hoe God de zondaar ziet. Namelijk in Christus of buiten Christus. Vanuit het perspectief van de zondaar is dat anders (nml jouw definitie): hij moet Christus worden ingelijfd, en ondergaat dan daadwerkelijk een staatsverandering.

En ter verdieping een citaat van Smytegelt (bij zondag 24), want ik meen hier tendensen te bemerken dat geloof -zij het wel het geschonken geloof- de grond wordt voor de rechtvaardigmaking (zie laatste post Huisman, in de preek zou toch de gerechtigheid van Christus centraal moeten staan ipv ons geloof!)

Daar zijn er in die leer eenigen onder ons die wijfelaars zijn, zooals een Vlak en zijns gelijken; die begrepen dat de rechtvaardigmaing geschiedt, als een mens het geloof oefende en heilig leefde. En is dat uwe gerechtigheid? Wij zeggen geen geloof, geen heilig leven, is onze gerechtigheid; daar is geen andere, dan die de Heere Jezus heeft, Die in alle delen de Wet Gods gelijk is. Wij zeggen: dat is de rechtvaardigmaking niet, dat er een zou zijn in het besluit Gods, de gerechtigheid van Christus en een die door het geloof het besluit inwilligt. Daar hebt gij nu de partijen. Wij zeggen al zulke gevoelens glad af, en naar het gevoelen der Gereformeerden is dit de rechtvaardigmaking, te weten: dat de gerechtigheid van Christus, door het geloof aangenomen zijnde, God daarom al de Zijnen vrijspreekt van de schuld en straf der zonden, om de verdiensten van Christus alleen. En dan reken wij het geloof niet als een werk, maar als eene hand, oog, voet, mond, dewelke wij gebruiken als middelen, om tot den Heere Jezus te gaan.

Als je het 2e onderstreepte gedeelte vasthoudt, is de rechtv van eeuwigheid echt zo problematisch niet. Als je het 1e en 3e onderstreepte gedeelte vasthoudt wordt het geloof in mijn ogen in het juiste perspectief geplaatst.

Laat ik één deel uit je citaat vet maken: De mens verandert wel, van staat, maar God wist al dat Hij dat zou doen Ik heb je al gewezen op het gevaar mbt tot de verkiezende God. Ga je hiermee niet 'onbewust' in het spoor van Arminius? Ik bedoel: hij leerde een verkiezing op het voorgezien geloof. Jij leert een rechtvaardiging op grond van het voorgezien geloof. Op grond van de Schrift moeten wij belijden dat ieder mens die ontvangen is in de moederschoot voor God verdoemelijk is. De Heidelberger leert op grond van Gods Woord dat wij van nature (ontvangenis) geneigd zijn om God en onze naaste te houden. Wij zijn geneigd tot alle kwaad. Tenzij wij wederomgeboren worden liggen wij verdoemelijk voor God. Onze verhouding met God is niet recht.

Nee, want ik zie het geloof niet als grond, maar als middel. De gerechtigheid van Christus is de grond en niet het geloof, dat is het verschil met Arminius. Of denk jij dat het bij God van eeuwigheid niet bekend was wie Hij in de tijd zou wederbaren en zalig zou maken?

Ironisch genoeg krijg ik hier 2 'verwijten':
1. dat ik het standpunt van de ander Arminiaans noem;
2. dat ik zelf Arminiaanse standpunten heb.

Tsja ...