Rechtvaardiging van eeuwigheid

[huisman]

Mag/kan zeggen dat ik heel wat oudvaders gelezen heb, maar bij de Reformatoren en Puriteinen die ik gelezen heb ben ik de rechtvaardiging van eeuwigheid toch niet tegengekomen.

Denk dat was huisman zegt Bijbels is,

De HEERE heeft Zijn volk liefgehad (er staat niet gerechtvaardigd!! ) met een eeuwige liefde. Weet je wat nu zo'n groot wonder is? Dat Hij dat deed toen wij nog vijanden waren. Zijn liefde is een onbegrijpelijke Goddelijke liefde daarom zegt de Heere Jezus: "want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering."

Zou ook denken dat het iets is dat eind 18de eeuw of in de 19de eeuw moet ontstaan/bedacht zijn.

Dit is al heel ouder dan de 18e eeuw, en is beslist Bijbels:

21 Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet aan de boosheid in Israël.

Deze tekst kun je toch niet gebruiken om de rechtvaardiging van eeuwigheid te bewijzen. Deze tekst zegt iets geheel anders. Zie b.v. Matthew Henry/kanttekeningen enz.

b. Omdat Israël voor het ogenblik niet laakbaar is, vers 21 . Niet alsof er geen ongerechtigheid was in Jakob, of dat God haar niet zag; maar:

Ten eerste. Er was niet zo’n mate van ongerechtigheid als waardoor God er toe gebracht zou worden hen te verlaten, hen prijs te geven aan het verderf. Hoe slecht zij ook waren, zo slecht waren zij niet.

Ten tweede. Er was geen afgoderij onder hen die in bijzondere zin ongerechtigheid en boosheid wordt genoemd. Sedert het gouden kalf hebben wij niets van die aard in Israël gevonden, en daarom wilde God, hoewel zij in andere opzichten tergend waren, hen toch niet verstoten. Bileam wist dat niets scheiding kon maken tussen hen en God dan de zonde; zolang God geen heersende zonde onder hen zag, wilde Hij geen verdervende vloek over hen doen komen; zolang zij dus in de gunst blijven bij God, wanhoopte hij er aan om hun ooit kwaad te kunnen doen. Zolang wij verre blijven van de zonde, blijven wij verre van kwaad. Sommigen geven een andere zin aan deze woorden zij lezen ze aldus: Hij heeft geen kwaad beproefd willen zien tegen Jakob, en Hij zal geen leed willen zien doen aan Israël, dat is: Hij heeft het niet toegelaten, en Hij zal het niet toelaten, Hij wil Israël niet zien geschaad of verongelijkt, maar zal hun recht doen en hun twistzaak twisten. God zal het niet dulden, dat aan Zijn kerk, Zijn volk, leed geschiedt, want wat hun aangedaan wordt, acht Hij zichzelf aangedaan, en zal er dienovereenkomstig rekenschap van vragen.

[Bert Mulder]

Deze tekst kun je toch niet gebruiken om de rechtvaardiging van eeuwigheid te bewijzen. Deze tekst zegt iets geheel anders. Zie b.v. Matthew Henry/kanttekeningen enz.

b. Omdat Israël voor het ogenblik niet laakbaar is, vers 21 . Niet alsof er geen ongerechtigheid was in Jakob, of dat God haar niet zag; maar:

Ten eerste. Er was niet zo’n mate van ongerechtigheid als waardoor God er toe gebracht zou worden hen te verlaten, hen prijs te geven aan het verderf. Hoe slecht zij ook waren, zo slecht waren zij niet.

Ten tweede. Er was geen afgoderij onder hen die in bijzondere zin ongerechtigheid en boosheid wordt genoemd. Sedert het gouden kalf hebben wij niets van die aard in Israël gevonden, en daarom wilde God, hoewel zij in andere opzichten tergend waren, hen toch niet verstoten. Bileam wist dat niets scheiding kon maken tussen hen en God dan de zonde; zolang God geen heersende zonde onder hen zag, wilde Hij geen verdervende vloek over hen doen komen; zolang zij dus in de gunst blijven bij God, wanhoopte hij er aan om hun ooit kwaad te kunnen doen. Zolang wij verre blijven van de zonde, blijven wij verre van kwaad. Sommigen geven een andere zin aan deze woorden zij lezen ze aldus: Hij heeft geen kwaad beproefd willen zien tegen Jakob, en Hij zal geen leed willen zien doen aan Israël, dat is: Hij heeft het niet toegelaten, en Hij zal het niet toelaten, Hij wil Israël niet zien geschaad of verongelijkt, maar zal hun recht doen en hun twistzaak twisten. God zal het niet dulden, dat aan Zijn kerk, Zijn volk, leed geschiedt, want wat hun aangedaan wordt, acht Hij zichzelf aangedaan, en zal er dienovereenkomstig rekenschap van vragen.

Wat Matthew Henry hier zegt slaat helemaal nergens op. Hij schijnt de geschiedenis van Israel tussen Horeb en Kanaan niet te kennen, want dat was van de ene zonde naar de andere zonde, de hele 40 jaar.

En de gegeven tekst in haar verband:

19 God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken?
20 Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het niet keren.
21 Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet aan de boosheid in Israel. De HEERE, zijn God, is met hem, en het geklank des Konings is bij hem.
22 God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een eenhoorn.
23 Want er is geen toverij tegen Jakob noch waarzeggerij tegen Israel. Te dezer tijd zal van Jakob gezegd worden, en van Israel, wat God gewrocht heeft.
24 Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw, en het zal zich verheffen als een leeuw; het zal zich niet neerleggen, totdat het den roof gegeten, en het bloed der verslagenen gedronken zal hebben!

wijzende duidelijk op Christus, haar Koning. God ziet Israel in Christus, en daarom ziet Hij geen ongerechtigheid in haar. En ook daarom is het van eeuwigheid zou, omdat Gods raad betreffende het verbond van eeuwigheid vast staat.

[huisman]

Deze tekst kun je toch niet gebruiken om de rechtvaardiging van eeuwigheid te bewijzen. Deze tekst zegt iets geheel anders. Zie b.v. Matthew Henry/kanttekeningen enz.

b. Omdat Israël voor het ogenblik niet laakbaar is, vers 21 . Niet alsof er geen ongerechtigheid was in Jakob, of dat God haar niet zag; maar:

Ten eerste. Er was niet zo’n mate van ongerechtigheid als waardoor God er toe gebracht zou worden hen te verlaten, hen prijs te geven aan het verderf. Hoe slecht zij ook waren, zo slecht waren zij niet.

Ten tweede. Er was geen afgoderij onder hen die in bijzondere zin ongerechtigheid en boosheid wordt genoemd. Sedert het gouden kalf hebben wij niets van die aard in Israël gevonden, en daarom wilde God, hoewel zij in andere opzichten tergend waren, hen toch niet verstoten. Bileam wist dat niets scheiding kon maken tussen hen en God dan de zonde; zolang God geen heersende zonde onder hen zag, wilde Hij geen verdervende vloek over hen doen komen; zolang zij dus in de gunst blijven bij God, wanhoopte hij er aan om hun ooit kwaad te kunnen doen. Zolang wij verre blijven van de zonde, blijven wij verre van kwaad. Sommigen geven een andere zin aan deze woorden zij lezen ze aldus: Hij heeft geen kwaad beproefd willen zien tegen Jakob, en Hij zal geen leed willen zien doen aan Israël, dat is: Hij heeft het niet toegelaten, en Hij zal het niet toelaten, Hij wil Israël niet zien geschaad of verongelijkt, maar zal hun recht doen en hun twistzaak twisten. God zal het niet dulden, dat aan Zijn kerk, Zijn volk, leed geschiedt, want wat hun aangedaan wordt, acht Hij zichzelf aangedaan, en zal er dienovereenkomstig rekenschap van vragen.

Wat Matthew Henry hier zegt slaat helemaal nergens op. Hij schijnt de geschiedenis van Israel tussen Horeb en Kanaan niet te kennen, want dat was van de ene zonde naar de andere zonde, de hele 40 jaar.

En de gegeven tekst in haar verband:

19 God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken?
20 Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het niet keren.
21 Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet aan de boosheid in Israel. De HEERE, zijn God, is met hem, en het geklank des Konings is bij hem.
22 God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een eenhoorn.
23 Want er is geen toverij tegen Jakob noch waarzeggerij tegen Israel. Te dezer tijd zal van Jakob gezegd worden, en van Israel, wat God gewrocht heeft.
24 Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw, en het zal zich verheffen als een leeuw; het zal zich niet neerleggen, totdat het den roof gegeten, en het bloed der verslagenen gedronken zal hebben!

wijzende duidelijk op Christus, haar Koning. God ziet Israel in Christus, en daarom ziet Hij geen ongerechtigheid in haar. En ook daarom is het van eeuwigheid zou, omdat Gods raad betreffende het verbond van eeuwigheid vast staat.

@Bert ook de kanttekeningen geven geen aanleiding voor jouw uitleg. Heb jij een Bijbelverklaarder die wel jouw uitleg onderschrijft ? Ik hoop dat je meer en duidelijker teksten hebt om de rechtvaardiging van eeuwigheid op te baseren.
Ik kan best leven met degenen die de rechtvaardiging van eeuwigheid blijven verdedigen als zij maar altijd blijven zeggen dat de rechtvaardiging in de tijd moet plaatsvinden wil het wel zijn op reis naar de eeuwigheid. Van nature zijn wij verdoemelijk voor God en zo ziet Hij ons ook.

[vragensteller]

Wil je tevens nog even reageren op de 2 teksten die je laat liggen? Een standpunt innemen en daarbij teksten laten liggen is wat dubieus. Zeker als je een ander beticht van onrechtzinnigheden ...

Dit is de pot verwijten.....ik heb hele gedeelten uit Rom 3 geciteerd en jij gaat er aan voorbij omdat het niet in jouw visie past. Maar vooruit jij noemt Jer 31:3

Nou nou ... moet ik mijzelf weeeeer gaan herhalen? Dit slaat op de rechtvaardigmaking door het geloof die zeker volgt op de rechtvaardigmaking vóór het geloof.

De rest even in een volgende post.

[vragensteller]

Beste Huisman,
Ik vat even samen waar ik nog op zou reageren en waarop ik zelf nog wil reageren.

Ik heb punt 5 wel geschreven met het oog op wat jij herhaaldelijk schrijft .
Dat sluit niet uit hoe God de uitverkoren mens van eeuwigheid ziet: namelijk in Christus als vrij van schuld en straf, met recht op het eeuwige leven.

Je gaat hier veel verder dan Ds Kersten die jou tegenwerpt: "O, het is iets heel anders, want niemand is rechtvaardig. In de rechtvaardigmaking door het geloof is een staatsverwisseling. De uitverkoren zondaar gaat daarin uit de staat der verdoemenis over in de staat der verzoening met God. Hij wordt vrijgesproken van schuld en straf en ontvangt een recht ten eeuwigen leven. "

Ik ga hier niet verder dan ds. Kersten, want ds. Kersten heeft het hier over de rechtvaardigmaking in de tijd, dus door het geloof. Wat ik beschreef is de rechtvaardigmaking voor het geloof. Dat doe je steeds, Huisman. Als ik schrijf over de rechtvaardiging voor het geloof, reageer je met een statement over de rechtvaardiging door het geloof. Als je je verveelt, zou je eens moeten gaan tellen, hoe vaak ik dat al in dit topic heb herhaald.

Precies, wij zijn mensen met een verduisterd verstand die over God en Goddelijke zaken ons moeten houden aan Gods openbaring . De rest is speculatie van het leem over de Pottenbakker. Niets afdoen of toedoen aan Gods Woord is onze opdracht. Met te ver redeneren eren wij de rede en niet God.

Nee, het gaat erom, dat we alles erkennen wat God in Zijn Woord geopenbaard heeft. Ook teksten die we moeilijk kunnen vinden zoals 2 Tim 1:9 of Jer. 31:3. Zolang je binnen de perken van Gods Woord blijft, mag je best constateringen doen en die tot een geheel maken, ook al levert dat paradoxen op (doe je ook met de paradox verkiezing-menselijke verantwoordelijkheid). Je ‘woordspeling’ over redeneren vind ik wat flauw … Ga dan ook niet parkeren en dineren …

Wij zijn verdoemelijk voor God buiten het ware geloof in Christus. (Romeinen 3). Wat vragensteller zegt wordt zelfs door de meeste aanhangers van de rechtvaardiging van eeuwigheid niet geleerd. En over die "extra" stap gaat het.

Met alles respect, maar het doel en nut van dit steeds zo te verwoorden ontgaat mij. Een dergelijke manier van discussiëren vind ik uitermate zwak. Je verdraait m`n standpunt, want ik heb herhaaldelijk gesteld dat een zondaar in staat van verdoemelijkheid geboren wordt (in zonden) en door het geloof metterdaad gerechtvaardigd moet worden en dat je niets kunt zonder geloof met een rechtvaardiging van eeuwigheid.

Voor alle duidelijkheid citeer ik nogmaals ds. Moerkerken instemmend:

(…) Als men namelijk de rechtvaardigmaking van eeuwigheid losmaakt van die door het geloof, alsof van eeuwigheid alles reeds gebeurd zou zijn wat er gebeuren moet, dan komt men in de grootst mogelijke dolingen terecht. Men ontkent dan 's mensen doodsstaat van nature, men ontkent de noodzaak van de levendmaking van Gods Geest, men loochent de verschrikkelijke werkelijkheid van de zonde, enzovoorts. Het is geen wonder, dat onze vaderen van zulke stellingen een afschuw hadden. Maar diezelfde afschuw van zulke dwalingen hadden de voorstanders van de leer der eeuwige rechtvaardigmaking ook.

Rest komt zo ...

[vragensteller]

De HEERE heeft Zijn volk liefgehad (er staat niet gerechtvaardigd!! ) met een eeuwige liefde. Weet je wat nu zo'n groot wonder is? Dat Hij dat deed toen wij nog vijanden waren. Zijn liefde is een onbegrijpelijke Goddelijke liefde daarom zegt de Heere Jezus: "want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering."

Dat ben ik helemaal mee eens. En denk nu een stapje verder: hoe betoont de Heere Zijn EEUWIGE (!) liefde: door ze naar de hel te sturen of door ze recht te geven op het eeuwige leven? Of bedoel je door ze een kans te geven op het eeuwige leven? Ze waren idd nog vijanden, maar Hij zag hen al aan in Christus. Calvijn merkt bij deze tekst op (laat het op het verbond slaan), dat het op basis van deze tekst niet onzeker is of Gods voornemen hetzelfde blijft! Of denk jij dat Gods voornemen wel verandert? God heeft de zondaar in Christus lief, maar Hij stapt niet over de zonder heen!

Ik begrijp eruit dat jij de tekst enkel op de verkiezing wilt laten slaan. Ik licht er nog een citaat van ds. Moerkerken uit:

Nu zou de vraag kunnen rijzen: is dan de rechtvaardigmaking van eeuwigheid hetzelfde als de uitverkiezing? Die is immers ook van eeuwigheid? Neen, zegt Comrie, beslist niet. Natuurlijk hebben beide wel alles met elkaar te maken, maar wij mogen ze niet vereenzelvigen. Waarom niet? Comrie ziet drieërlei onderscheid. In de eerste plaats: de uitverkiezing bestaat in het bepalen van de uiteindelijke staat van enige bij God bekende personen. De eeuwige rechtvaardigmaking is een weldaad van het genadeverbond, om het beletsel weg te nemen (de zonde!), dat de volvoering van de verkiezing in de weg stond. Het tweede onderscheid is dit: in de uitverkiezing beschouwde God de uitverkorenen als kunnende geschapen worden en kunnende vallen, dus zonder enige zedelijke hoedanigheid; in de rechtvaardigmaking van eeuwigheid beschouwde God hen als liggende onder Zijn toorn en vloek. Als derde punt van onderscheid noemt Comrie, dat de uitverkiezing in relatie staat tot Gods soevereine wil, maar de rechtvaardigmaking tot het verbond der genade. Deze zeer fijne nuanceringen, waarvoor vandaag de dag menigeen de schouders ophaalt, die velen "veel te ingewikkeld" vinden en waar anderen over schamperen als "scholastieke spitsvondigheden", doen ons Comrie kennen als een zeer scherp onderscheidend dogmaticus met een helder inzicht in de grondstukken van de gereformeerde religie.

Aardig is trouwens dat jij me eerder antwoordde op de vraag over die jonggestorven kinderen dat daar hoop voor is op grond van het verbond. Je lijkt dus jezelf tegen te spreken, door rechtvaardiging van eeuwigheid problematisch te vinden en het genadeverbond opgericht met Christus en in Hem met de uitverkorenen (ik hoop tenminste dat jij dat ook zo definieert) wel erkent. Terwijl je daar dan dezelfde bezwaren tegen in zou kunnen brengen. Ik meen dat dat wat inconsequent is in je redenering … Het kan ook zijn dat je genadeverbond anders ziet, dan gaat dit laatste natuurlijk niet op …

[huisman]

@vragensteller een gezegende zondag met preken die spreken over de rechtvaardiging door het geloof. Als jij ten volle wil honoreren dat niemand zalig kan worden zonder gerechtvaardigd te worden in de "tijd" is ons verschil minder groot dan dat het lijkt.

[vragensteller]

@vragensteller een gezegende zondag met preken die spreken over de rechtvaardiging door het geloof. Als jij ten volle wil honoreren dat niemand zalig kan worden zonder gerechtvaardigd te worden in de "tijd" is ons verschil minder groot dan dat het lijkt.

Dat is waar. Het ging me hier meer om de manier, waarop je tot een standpunt komt, nml alle teksten meenemen die er iets over zeggen.

Ik hoop dat jij ook een gezegende zondag hebt gehad.

[GJdeBruijn]

Alles overziende is het argument om te spreken van rechtvaardiging van eeuwigheid vooral gelegen in het vasthouden van de volmaakte deugden Gods. Volmaakt in Zijn rechtvaardigheid, barmhartigheid, genade, liefde en trouw. Omdat de uitverkiezing zich uitstrekt over het gevallen menselijke geslacht wordt de theologische benaming rechtvaardiging van eeuwigheid vooral gebruikt om aan te geven dat de uitverkiezing in overeenstemming is met Gods volmaakte rechtvaardigheid, ondanks de schuld die de uitverkorenen met zich dragen als gevallen schepselen. In die zin behoort dit deel van de rechtvaardiging niet in uitvoerende zin tot het rechtvaardig verklaren van de gevallen zondaar, maar het benoemen van de rechtsgrond waarop gevallen zondaren toch voor God kunnen bestaan ondanks hun schuld en doemwaardigheid. Vandaar ook dat Comrie de kruisdood van Christus óók in deze rechtvaardiging betrekt als onderdeel van deze heilige orde.
Daarmee is de kern van de zaak niet anders dan bijv. Van der Groe, Calvijn, Luther enz. leerden. Wat we goed moeten onderscheiden is dat de rechtvaardiging van eeuwigheid niet een daadwerkelijk vrijspreken van schuld en straf is van de uitverkorene. Als dat wel het geval zou zijn, dan zouden we te maken hebben met antinomianisme en zou de rechtvaardiging door het geloof niet meer de kern maar slechts een bijzaak van de rechtvaardiging betekenen. Dat zou de spiegel der uitverkiezing geheel anders maken dan de reformatie leerde en daarmee zou een grondbeginsel van de gereformeerde leer zijn prijsgegeven. Daarbij moeten we de rechtvaardiging van eeuwigheid niet tot een trap in de rechtvaardiging maken. Want daarover zijn alle oudvaders heel duidelijk: Er zijn geen trappen in de rechtvaardiging.
Waar uiteindelijk wél een verschil over bestaat is de vraag over of er in de tijd verschil zit in de toerekening van de rechtvaardiging en in de aanneming. Ook wel genoemd rechtvaardiging van Gods kant (lijdelijk) en de rechtvaardiging in de conciëntie (dadelijk).
Daarin neemt Comrie wél een nieuw en afwijkend standpunt in dat vooral door Van der Groe is bestreden.
Comrie kon dit standpunt alleen onderbouwen met een beroep op zijn theologische structuur rondom de rechtvaardiging van eeuwigheid. Dat standpunt van Comrie is niet altijd even duidelijk als je zijn laatste geschriften vergelijkt met zijn vroegere pastorale werken. Om die reden vind ik het persoonlijk verstandiger om de lijn van Van der Groe aan te houden. Die was altijd de lijn van de reformatie, nadere reformatie en de puriteinen en wist enkel van de rechtvaardiging in de tijd in lijn met de kerk van alle tijden en plaatsen. Enkel dóór het geloof. Dan geeft het citaat van Calvijn dat ik eerder in dit topic poste ook duidelijkheid over wat dat geloof precies inhoudt. Want dáár gaat het uiteindelijk om: Christus en Zijn gerechtigheid aangrijpen. Niet als rechtvaardige, maar als goddeloze. Zonder stiekem te denken dat het van Gods kant misschien wel mee zou kunnen vallen vanwege een rechtvaardiging die allang geschiedt zou kunnen zijn. Want arglistig is ons hart!

[Bert Mulder]

@Bert ook de kanttekeningen geven geen aanleiding voor jouw uitleg. Heb jij een Bijbelverklaarder die wel jouw uitleg onderschrijft ? Ik hoop dat je meer en duidelijker teksten hebt om de rechtvaardiging van eeuwigheid op te baseren.
Ik kan best leven met degenen die de rechtvaardiging van eeuwigheid blijven verdedigen als zij maar altijd blijven zeggen dat de rechtvaardiging in de tijd moet plaatsvinden wil het wel zijn op reis naar de eeuwigheid. Van nature zijn wij verdoemelijk voor God en zo ziet Hij ons ook.

Zei ik dat niet dan?

Betreffende kanttekeningen... lijkt mij dat de kanttekenaren op het grootste gedeelte van Num 23 geen commentaar gegeven hebben, inclusief deze versen...

Ook Calvijn heeft het vers niet in zijn commentaar behandeld.

Rom 4, bijvoorbeeld:

11 En hij heeft het teken der besnijdenis ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend: opdat hij zou zijn een vader van allen, die geloven in de voorhuid zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;

Dus de besnijdenis, het teken van het verbond, wees op de rechtvaardiging die toegerekend worden zou, namelijk, de rechtvaardigheid van Christus. Nu was Christus nog niet voor de zonden van Abraham gestorven, dus kan dit logisch alleen wijzen op Gods besluit tot rechtvaardiging (van eeuwigheid).

[Jongere]

Ik kan het toch niet laten nog te reageren.

Rom 4, bijvoorbeeld:

11 En hij heeft het teken der besnijdenis ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend: opdat hij zou zijn een vader van allen, die geloven in de voorhuid zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;

Dus de besnijdenis, het teken van het verbond, wees op de rechtvaardiging die toegerekend worden zou, namelijk, de rechtvaardigheid van Christus. Nu was Christus nog niet voor de zonden van Abraham gestorven, dus kan dit logisch alleen wijzen op Gods besluit tot rechtvaardiging (van eeuwigheid).

Hier heb ik dus eerder in het topic al iets over gezegd.
Paulus erkent deze vraag. Hij geeft er een oplossing voor in Romeinen 3. Dat is niet 'rechtvaardiging van eeuwigheid' maar 'verdraagzaamheid Gods'. Zie mijn eerdere post en zie Romeinen 3.

[hervormde]

1. het is niet mijn visie maar die van zeer veel reformatorische theologen
2. Wij moeten ons houden aan wat ons helder in Gods Woord geopenbaard is.
3. Als wij een rechtvaardiging van eeuwigheid leren moeten wij dat niet verwarren met de verkiezing.
4. wat ik verdedig is de leer van de reformatoren en bijna alle nadere reformatoren en puriteinen. Daarom vind ik de verwijten van remonstrants enz. ook erg vreemd in deze discussie.
5. Als je de leer van de rechtvaardigheid van eeuwigheid wil behouden (een beroep op 2 Tim1:9 is zeker te mager lees de kanttekeningen maar) doe dat dan met de kanttekeningen van Ds Kersten die juist waarschuwt voor de valkuilen van deze leer (die hij zelf aanhangt) waar jij in schijnt te lopen.

1. oké, "jouw visie en die van zeer veel reformatorische theologen" ervanuitgaande dat je ze goed hebt begrepen;
2. ja, dat probeer ik ook;
3. klopt, heb het onderscheid aan de hand van citaat ds. Moerkerken geprobeerd duidelijk te maken;
4. ik heb niemand verweten remonstrants te zijn en dat ook niet geïmpliceerd (dit heb ik al eerder gepost), omdat jij en jouw "zeer vele reformatorische theologen" nog wel uitgaan van het geschonken geloof;
5. goed lezen: ik noemde nog een tekst. Ik geef toe dat het mager is. Vandaar dat er in de prediking zeker niet meer accent op moet worden gelegd dan dat tot nog toe gebeurt. Als je mijn posts beter had gelezen had je deel 2 van punt 5 niet opgeschreven. Als je dat nog niet helder hebt, lees dan nogmaals art. ds. Moerkerken. Het kan je niet ontgaan dat ook hij dat nadrukkelijk zegt. Ik ben het ook daarin met hem eens.

Ik heb punt 5 wel geschreven met het oog op wat jij herhaaldelijk schrijft .

Dat sluit niet uit hoe God de uitverkoren mens van eeuwigheid ziet: namelijk in Christus als vrij van schuld en straf, met recht op het eeuwige leven.

Je gaat hier veel verder dan Ds Kersten die jou tegenwerpt: "O, het is iets heel anders, want niemand is rechtvaardig. In de rechtvaardigmaking door het geloof is een staatsverwisseling. De uitverkoren zondaar gaat daarin uit de staat der verdoemenis over in de staat der verzoening met God. Hij wordt vrijgesproken van schuld en straf en ontvangt een recht ten eeuwigen leven. "

Dus blijf ik zeggen dat jij met de "rechtvaardiging van eeuwigheidsleer" een stap doet die je Bijbels gezien niet mag doen.

Op je citaat van ds. Kersten hoop ik terug te komen.

Je moet het zien van God in het door jou aangehaalde citaat van mij zien als een vorm van "prospectie". Maar dat is mensvormig gesproken, omdat eeuwigheid geen tijdsvolgorde veronderstelt. Vandaar dat ik dit ook echt de grens vind van ons spreken over God. Maar jij zou eigenlijk -en ik ook- elk aspect van tijd in ons denken over eeuwigheid moeten loslaten. En dat kunnen we niet, omdat we mens zijn.

Beste vragensteller, besef dat je hiermee dus zegt dat rechtvaardiging iets dynamisch heeft. De eeuwigheid is niet te grijpen in onze tijdseenheden. En dat is waar. Maar dat geldt dan ook van de verkiezing. Je hoort mensen wel eens spreken over de troost van de 'verkiezende God'. Let op het gekozen woord: verkiezende God. Ik houd het liever bij de woorden van Paulus: Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem (Efeze 1). En zo geldt dat ook voor de rechtvaardiging. Het woord betekent: Het komen van een zondaar in de rechte verhouding tot God. Paulus schrijft in de Romeinenbrief: Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten: Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods. En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is. Er is dus sprake van zonde: allen hebben gezondigd en derven (zijn verstoken) van de heerlijkheid van God. In het 10e vers van Romeinen 5 onderstreept Paulus nog maar eens de staat van de gelovigen toen zij nog niet in een rechte verhouding tot God stonden: zij waren vijanden! Vergelijk ook wat Jakobus schrijft over Abraham: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest. Voor het geloof van Abraham was hij geen vriend van God, maar een vijand.

[Bert Mulder]

Ik kan het toch niet laten nog te reageren.

Rom 4, bijvoorbeeld:

11 En hij heeft het teken der besnijdenis ontvangen tot een zegel der rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend: opdat hij zou zijn een vader van allen, die geloven in de voorhuid zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;

Dus de besnijdenis, het teken van het verbond, wees op de rechtvaardiging die toegerekend worden zou, namelijk, de rechtvaardigheid van Christus. Nu was Christus nog niet voor de zonden van Abraham gestorven, dus kan dit logisch alleen wijzen op Gods besluit tot rechtvaardiging (van eeuwigheid).

Hier heb ik dus eerder in het topic al iets over gezegd.
Paulus erkent deze vraag. Hij geeft er een oplossing voor in Romeinen 3. Dat is niet 'rechtvaardiging van eeuwigheid' maar 'verdraagzaamheid Gods'. Zie mijn eerdere post en zie Romeinen 3.

Het een sluit het ander niet uit. We zijn van eeuwigheid gerechtvaardigd, daar het besluit Gods in de eeuwigheid genomen is. Wij zijn niet in de eeuwigheid gerechtvaardigd, maar worden door het geloof gerechtvaardigd.

[vragensteller]

Beste vragensteller, besef dat je hiermee dus zegt dat rechtvaardiging iets dynamisch heeft. De eeuwigheid is niet te grijpen in onze tijdseenheden. En dat is waar. Maar dat geldt dan ook van de verkiezing. Je hoort mensen wel eens spreken over de troost van de 'verkiezende God'. Let op het gekozen woord: verkiezende God. Ik houd het liever bij de woorden van Paulus: Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem (Efeze 1). En zo geldt dat ook voor de rechtvaardiging. Het woord betekent: Het komen van een zondaar in de rechte verhouding tot God. Paulus schrijft in de Romeinenbrief: Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten: Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid. Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods. En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is. Er is dus sprake van zonde: allen hebben gezondigd en derven (zijn verstoken) van de heerlijkheid van God. In het 10e vers van Romeinen 5 onderstreept Paulus nog maar eens de staat van de gelovigen toen zij nog niet in een rechte verhouding tot God stonden: zij waren vijanden! Vergelijk ook wat Jakobus schrijft over Abraham: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest. Voor het geloof van Abraham was hij geen vriend van God, maar een vijand.

Door de rechtvaardiging van eeuwigheid ligt het bij God vast (omdat er staat: voor de grondlegging der wereld) en is niet veranderlijk.
De mens verandert wel, van staat, maar God wist al dat Hij dat zou doen. Dat Hij de mens zou begiftigen met de gerechtigheid, waardoor zij rechtvaardig zouden zijn t.o.v. Hem in Christus. Dus wanneer Christus`gerechtigheid aan de zondaar in de tijd wordt toegepast en de zondaar dientengevolge al Zijn weldaden aanneemt met dat geschonken geloof.

Het onderscheid tussen van eeuwigheid gerechtvaardigden en niet van eeuwigheid gerechtvaardigden is vergelijkbaar met het onderscheid tussen uitverkorenen en niet-uitverkorenen.

Jij definieert rechtvaardiging anders dan dan ik. Ik zie het als een rechtsverhouding, hoe God de zondaar ziet. Namelijk in Christus of buiten Christus. Vanuit het perspectief van de zondaar is dat anders (nml jouw definitie): hij moet Christus worden ingelijfd, en ondergaat dan daadwerkelijk een staatsverandering.

En ter verdieping een citaat van Smytegelt (bij zondag 24), want ik meen hier tendensen te bemerken dat geloof -zij het wel het geschonken geloof- de grond wordt voor de rechtvaardigmaking (zie laatste post Huisman, in de preek zou toch de gerechtigheid van Christus centraal moeten staan ipv ons geloof!)

Daar zijn er in die leer eenigen onder ons die wijfelaars zijn, zooals een Vlak en zijns gelijken; die begrepen dat de rechtvaardigmaing geschiedt, als een mens het geloof oefende en heilig leefde. En is dat uwe gerechtigheid? Wij zeggen geen geloof, geen heilig leven, is onze gerechtigheid; daar is geen andere, dan die de Heere Jezus heeft, Die in alle delen de Wet Gods gelijk is. Wij zeggen: dat is de rechtvaardigmaking niet, dat er een zou zijn in het besluit Gods, de gerechtigheid van Christus en een die door het geloof het besluit inwilligt. Daar hebt gij nu de partijen. Wij zeggen al zulke gevoelens glad af, en naar het gevoelen der Gereformeerden is dit de rechtvaardigmaking, te weten: dat de gerechtigheid van Christus, door het geloof aangenomen zijnde, God daarom al de Zijnen vrijspreekt van de schuld en straf der zonden, om de verdiensten van Christus alleen. En dan reken wij het geloof niet als een werk, maar als eene hand, oog, voet, mond, dewelke wij gebruiken als middelen, om tot den Heere Jezus te gaan.

Als je het 2e onderstreepte gedeelte vasthoudt, is de rechtv van eeuwigheid echt zo problematisch niet. Als je het 1e en 3e onderstreepte gedeelte vasthoudt wordt het geloof in mijn ogen in het juiste perspectief geplaatst.

[Schemerlichtje]

Even een korte, kernachtige vraag: kan het zo zijn dat iemand zich niet bewust is van de rechtvaardigmaking in zijn leven, en zoals een oudvader het eens zei: 'daardoor met schrik in de hemel valt'?
Of moet je het zo zien dat in het uur van de levendmaking er ook een rechtvaardigmaking is, al besef je het in de dadelijkheid wellicht niet, en je het zo zeggen moet dat 'Gods volk geen vreemde zaak gaat doen','het hier een voorsmaak is van de eeuwige zaligheid' etc. en daardoor het 'zomaar, onverwacht' in de hemel komen nooit kan?