Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[Willem]

Het Woord van God is krachtig, en laat het onmogelijke geschieden. Waar dat onverkort klinkt, juist te midden van menselijke onmogelijkheid, gebeuren wonderen. Omdat de Geest Zich aan het Woord wil paren. Tegelijkertijd moeten we beseffen dat alleen Gods Woord die kracht bezit. Wanneer het Woord aangepast wordt, zodat niet meer tot doden deze woorden onverkort klinken mogen, maar slechts tot levendgemaakten, dan is het de dood in de pot. Want dat zijn slechts mensenwoorden.

Zoals ook door @Fjodor reeds is opgemerkt ontken ik het aanbod van genade aan alle hoorders niet. Men zal ook geen posting zal vinden waarin ik aangeef dat Gods Woord met aanbod en oproep niet moet klinken tot alle mensen. Jammergenoeg begint het er wel op te lijken dat men mijn opmerkingen niet inhoudelijk wenst te beantwoorden maar d.m.v. "hokjesplaatsen van afzender" deze ongeloofwaardig maakt en daarmee een antwoord poogt te ontwijken.

[Willem]

We komen er wel, het is wat duwen en trekken maar we gaan vooruit.

Gods Woord wordt gezonden opdat mensen tot geloof gebracht worden. Niet eerst geloof, en dan Gods Woord. Nee, door de prediking van het Woord wordt - door de Geest - geloof gewerkt.

Weer 2 kleine vragen:
1. Wat is nu de diepste oorzaak dat in sommige hoorders, door de prediking van het Woord, het geloof door de Geest wordt gewerkt?
2. Wat is de diepste oorzaak dat andere hoorders - hoewel ze ook Woord horen - blijven in hun vijandschap?

[memento]

Het Woord van God is krachtig, en laat het onmogelijke geschieden. Waar dat onverkort klinkt, juist te midden van menselijke onmogelijkheid, gebeuren wonderen. Omdat de Geest Zich aan het Woord wil paren. Tegelijkertijd moeten we beseffen dat alleen Gods Woord die kracht bezit. Wanneer het Woord aangepast wordt, zodat niet meer tot doden deze woorden onverkort klinken mogen, maar slechts tot levendgemaakten, dan is het de dood in de pot. Want dat zijn slechts mensenwoorden.

Zoals ook door @Fjodor reeds is opgemerkt ontken ik het aanbod van genade aan alle hoorders niet. Men zal ook geen posting zal vinden waarin ik aangeef dat Gods Woord met aanbod en oproep niet moet klinken tot alle mensen. Jammergenoeg begint het er wel op te lijken dat men mijn opmerkingen niet inhoudelijk wenst te beantwoorden maar d.m.v. "hokjesplaatsen van afzender" deze ongeloofwaardig maakt en daarmee een antwoord poogt te ontwijken.

Over hokjes plaatsen gesproken: Er was iemand die in deze topic begon met mijn postings af te serveren als "bedriegen voor de eeuwigheid"...

Maar ik heb wel degelijk inhoudelijk gereageerd. Ik sta namelijk de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor. Wat wezenlijk anders is dan de "aanbod op voorwaarde van geloof" lijn die jij voorstaat. Met de lijn die jij voorstaat, hebben namelijk zeer vele beloften uit de Schrift - bv de Ik zal beloften - aan de onbekeerde niets te zeggen. Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven.

Geloof is geen voorwaarde waaraan je moet voldoen alvorens in aanmerking te komen van Gods genade zoals belooft in de beloften. Nee, God belooft alles, ook geloof, opdat wij alles (ook geloof) van Hem zouden verwachten. Klopt dat volgens onze logica? Nee! Maar het is zoals Gods Woord het openbaart. Gods logica is dat onder Zijn Woord en Geest het onmogelijke - volgens onze logica - gebeurt. Uitgedroogde doodsbeenderen worden levend, als Gods Woord tot hen klinkt.

We komen er wel, het is wat duwen en trekken maar we gaan vooruit.

Gods Woord wordt gezonden opdat mensen tot geloof gebracht worden. Niet eerst geloof, en dan Gods Woord. Nee, door de prediking van het Woord wordt - door de Geest - geloof gewerkt.

Weer 2 kleine vragen:
1. Wat is nu de diepste oorzaak dat in sommige hoorders, door de prediking van het Woord, het geloof door de Geest wordt gewerkt?
2. Wat is de diepste oorzaak dat andere hoorders - hoewel ze ook Woord horen - blijven in hun vijandschap?

1. Gods onbegrijpende en verkiezende genade. Op Gods Woord gaan zij iets doen, wat ze uit zichzelf nooit gedaan zouden hebben of zelfs maar zouden kunnen, namelijk geloven.
2. Dat is hun haat en vijandschap tegenover God, het niet willen buigen voor Zijn Woord. Pure onwil. Een onwil die zelfs zo groot is, dat men geeneens weet dat men het ook niet kan, omdat men zo onwillig is dat men het geeneens wil proberen.

[Willem]

We komen er wel, het is wat duwen en trekken maar we gaan vooruit.

Gods Woord wordt gezonden opdat mensen tot geloof gebracht worden. Niet eerst geloof, en dan Gods Woord. Nee, door de prediking van het Woord wordt - door de Geest - geloof gewerkt.

Weer 2 kleine vragen:
1. Wat is nu de diepste oorzaak dat in sommige hoorders, door de prediking van het Woord, het geloof door de Geest wordt gewerkt?
2. Wat is de diepste oorzaak dat andere hoorders - hoewel ze ook Woord horen - blijven in hun vijandschap?

1. Gods onbegrijpende en verkiezende genade. Op Gods Woord gaan zij iets doen, wat ze uit zichzelf nooit gedaan zouden hebben of zelfs maar zouden kunnen, namelijk geloven.
2. Dat is hun haat en vijandschap tegenover God, het niet willen buigen voor Zijn Woord. Pure onwil. Een onwil die zelfs zo groot is, dat men geeneens weet dat men het ook niet kan, omdat men zo onwillig is dat men het geeneens wil proberen.

Dan zijn we het daar ook over eens, met deze kanttekening onder punt 1 dat het horen van het Woord ook de levenmakende werking van de Heiligen Geest noodzakelijk is. Het is niet alleen de prediking van het Woord. Dit is de inwendige roeping t.o.v. de uitwendige roeping waarop de mens blijft in zijn natuurstaat.
En deze antwoorden die je geeft dienen toch ook, naast de oproep en aanbieding, gepredikt te worden?

[Erasmiaan]

Ik vind de discussie wat verwarrend worden. Zie ik het nu goed dat memento Willem verwijt dat hij mensen oproept tot geloof (aanbod op voorwaarde van geloof)? En dat memento juist meer de nadruk legt op het eenzijdige werk Gods, namelijk dat ze tot geloof zullen komen? Dan zeg ik: de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

[huisman]

Dan zijn we het daarover wel eens. Maar zie je dan geen discrepantie tussen onderstaande DL artikelen en het onderste citaat?

Antwoord 1 en 2 DL 1-5. De oorzaak of onschuld van dat ongeloof, gelijk ook van alle andere zonden, is geenszins in God, maar in den mens. Maar het geloof in Jezus Christus en de zaligheid door Hem, is een genadige gave Gods; gelijk geschreven is: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave (Ef. 2:8). Insgelijks: Het is u gegeven in Christus te geloven (Filip. 1:29).

Dit is de uiteindelijke oorzaak maar onze Dordtse vaderen begonnen eerst met het Evangelie tegen het gitzwarte achtergrond.

1-1. Aangezien alle mensen in Adam gezondigd hebben, en des vloeks en eeuwigen doods zijn schuldig geworden, zo zou God niemand ongelijk hebben gedaan, indien Hij het ganse menselijke geslacht in de zonde en vervloeking had willen laten en om de zonde verdoemen, volgens deze uitspraken van den apostel: De gehele wereld is voor God verdoemelijk. Zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods (Rom. 3:19, 23). En: De bezoldiging der zonde is de dood (Rom. 6:23).
1-2. Maar hierin is de liefde Gods geopenbaard, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe (1 Joh. 4:9; Joh. 3:16).

1-3. En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wie Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en het geloof in Christus, den Gekruisigde. Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? (Rom. 10:14, 15).

Ik kom die gedachte toch wel tegen huisman, bijv. in een post van memento: als ik als onbekeerde ga bidden, dan zal God horen, want Hij doet wat Hij belooft. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

Dat heb ik je gisteren proberen uit te leggen (maar het citaat komt van mememto dus kan hij het beter zeggen wat hij precies bedoeld) Als een zondaar echt gaat bidden voelt hij zich een onbekeerde, misschien wel voor het eerst in zijn leven.
Bij jou merk ik dat jij Goddelijke zaken met menselijke logica probeert kloppend te krijgen en dat gaat nooit lukken.
Neem een citaat uit onze DL.Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen,zonder die hun predikt? Daar staat eerst horen (in onze doodstaat) en dan geloven. In Gods logica klopt dit omdat de doodstaat van de mens voor God geen enkel beletsel vormt (lees maar weer eens over die vallei met dorre doodsbeenderen.)

[Willem]

Dan zijn we het daarover wel eens. Maar zie je dan geen discrepantie tussen onderstaande DL artikelen en het onderste citaat?

Ik kom die gedachte toch wel tegen huisman, bijv. in een post van memento: als ik als onbekeerde ga bidden, dan zal God horen, want Hij doet wat Hij belooft. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

Dat heb ik je gisteren proberen uit te leggen (maar het citaat komt van mememto dus kan hij het beter zeggen wat hij precies bedoeld) Als een zondaar echt gaat bidden voelt hij zich een onbekeerde, misschien wel voor het eerst in zijn leven.
Bij jou merk ik dat jij Goddelijke zaken met menselijke logica probeert kloppend te krijgen en dat gaat nooit lukken.
Neem een citaat uit onze DL.Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen,zonder die hun predikt? Daar staat eerst horen (in onze doodstaat) en dan geloven. In Gods logica klopt dit omdat de doodstaat van de mens voor God geen enkel beletsel vormt (lees maar weer eens over die vallei met dorre doodsbeenderen.)

Ik denk idd niet dat jouw verklaring de juiste uileg is. Deze uitleg lijkt me iets teveel een poging om iets kloppend te krijgen Dus we wachten even af op de uitleg van @Memento.
Verder probeer ik m.i. helemaal niet Goddelijke zaken met menselijke logica kloppend te krijgen, ik probeer nu juist beide lijnen te laten staan. Zoals ook Calvijn doet.
En niet de ene lijn - alhoewel beleden in de geloofsbelijdenis -, weg te poetsen in de prediking wat wel de trend is die ik bespeur.

[memento]

@Willem: Hierbij nogmaals mijn reactie, blijkbaar had je die over het hoofd gelezen:

Ik positioneer me in de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor. Wat wezenlijk anders is dan de "aanbod op voorwaarde van geloof" lijn die jij voorstaat. Met de lijn die jij voorstaat, hebben namelijk zeer vele beloften uit de Schrift - bv de Ik zal beloften - aan de onbekeerde niets te zeggen. Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven.

Geloof is geen voorwaarde waaraan je moet voldoen alvorens in aanmerking te komen van Gods genade zoals belooft in de beloften. Nee, God belooft alles, ook geloof, opdat wij alles (ook geloof) van Hem zouden verwachten. Klopt dat volgens onze logica? Nee! Maar het is zoals Gods Woord het openbaart. Gods logica is dat onder Zijn Woord en Geest het onmogelijke - volgens onze logica - gebeurt. Uitgedroogde doodsbeenderen worden levend, als Gods Woord tot hen klinkt.

Een goede lezer merkt op, dat ik het aanbod juist in de diepte van 's mensen verlorenheid probeer te laten klinken. Dus niet - zoals Willem verwijt - juist die lijn wegpoets. Nee, juist in de scherpe prediking van de wet, die alles van ons afsnijdt en ons wijst op onze onmacht en onwil, klinkt het aanbod van God. Geheel onvoorwaardelijk. Alles moet van God komen, van ons is niets, helemaal niets te verwachten. Alles wat wij nodig hebben, ook geloof, is een gave van God. Het wonder is, dat Hij dit ook belooft te willen geven. Aan een ieder die tot Hem komt. Kan een mens dan tot Hem komen? Nee! Hij wil niet. En hij kan ook niet. DAT is nu de spanning die moet blijven staan. En in die spanning - regelrecht afkomstig uit Gods Woord - werkt de Geest. Moeten en niet kunnen. Dat snijdt alles aan onze kant radicaal af, opdat er we erdoor op God en Zijn beloften geworpen zouden worden. Geef Heere, wat Gij beveelt, en beveel dan wat Gij wilt (Augustinus).

[Afgewezen]

@Willem: Hierbij nogmaals mijn reactie, blijkbaar had je die over het hoofd gelezen:

Ik positioneer me in de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor. Wat wezenlijk anders is dan de "aanbod op voorwaarde van geloof" lijn die jij voorstaat. Met de lijn die jij voorstaat, hebben namelijk zeer vele beloften uit de Schrift - bv de Ik zal beloften - aan de onbekeerde niets te zeggen. Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven.

Geloof is geen voorwaarde waaraan je moet voldoen alvorens in aanmerking te komen van Gods genade zoals belooft in de beloften. Nee, God belooft alles, ook geloof, opdat wij alles (ook geloof) van Hem zouden verwachten. Klopt dat volgens onze logica? Nee! Maar het is zoals Gods Woord het openbaart. Gods logica is dat onder Zijn Woord en Geest het onmogelijke - volgens onze logica - gebeurt. Uitgedroogde doodsbeenderen worden levend, als Gods Woord tot hen klinkt.

Memento, ik vind je tamelijk verwarrend. Het geloven van de belofte, waardoor wij zalig worden, is wat anders dan het pleiten van een onbekeerde op een Ik zal-belofte. Ik vraag me af of je in het laatste geval wel van een belofte moet spreken en niet liever van een profetie. Een profetie gaat in vervulling, of we deze nu wel of niet geloven, een belofte wordt vervuld wanneer wij geloven.
Het is een enigszins kunstmatig onderscheid, maar zoals jij het uitlegt, daar kan ik helemaal geen vrede mee hebben: werkzaam worden met beloften waar geen geloof voor nodig is, onder het motto dat je anders 'de onbekeerden Gods beloften ontrooft'.
De onbekeerden hébben Gods beloften, ze hebben nl. 'het recht van toegang', maar ze hebben 'geen recht van bezit'. Nu ga jij stellen dat er nog andere beloften zijn, speciaal voor ongelovigen, maar daar moeten ze dan wel geloofswerkzaamheden mee hebben. We 'moeten het van Hem verwachten', ook het geloof. Maar wie het verwacht van God, ís toch een gelovige? Ik snap er niet veel meer van.

[Willem]

Om e.e.a duidelijk te krijgen ga ik toch wat conclusies trekken die m.i. het verschil inzichtelijk maken. Ik blijf het idee houden dat we wel een inhoudelijk verschil hebben en dat het niet enkel een woordkwestie is. Als mijn constateringen niet kloppen hoor ik het wel.
Laten we beginnen met dit citaat, de trend is overigens in eerdere postings ook wel te vinden.

Gods Woord wordt gezonden opdat mensen tot geloof gebracht worden. Niet eerst geloof, en dan Gods Woord. Nee, door de prediking van het Woord wordt - door de Geest - geloof gewerkt.

Het lijkt erop dat er een bepaald "automatisme" wordt veronderstelt tussen de prediking van het Woord en de daaraan gepaarde werking van de Heiligen Geest. Dat de prediking van het Woord direct ook betekent, door Gods onbegrijpende en verkiezende genade, dat de levenmakende werking van de Heiligen Geest werkzaam is in de hoorders. Vandaar telkenmale de opmerking: Gods Woord maakt levend, want men koppelt de werking van de Heiligen Geest hier direct aan. Zie ook onderstaande zinssnede [....Op Gods Woord gaan zij iets doen....]. Echter, mensen gaan pas wat doen op het horen van Gods Woord als de Heiligen Geest ermee gepaard gaat het werkt in het hart. En niet alle hoorders van het Woord ontvangen toch deze werking? (inwendige roeping)?

m.i. wordt de taak van de prediker hier wel heel erg belangrijk gemaakt als men verondersteld dat het uitdragen van het Woord Gods de werking van de Heiligen Geest mede inhoudt in de harten van de hoorders. Dat het aanbod van genade dan als diepste oorzaak Gods onbegrijpende en verkiezende genade heeft erkent men dan wel. Tegelijkertijd zegt men dat deze onbegrijpende en verkiezende genade tot allen komt en dat deze genade ervoor zorgt dat men het aanbod kan aannemen of verwerpen.

Daarmee wordt het onderscheidt tussen de uit- en inwendige roeping ontkent en gesuggereerd dat de inwendige roeping - door Gods onbegrijpende en verkiezende genade - tot allen komt die het Woord horen en dat sommigen op het horen van Gods Woord iets gaan doen en gehoor geven aan de roeping en anderen, alhoewel evenzo goed het Woord gehoord hebbende, door hun vijandschap en blindheid deze roeping verwerpen.

De laaste zinsnnede uit onderstaande post: "Uitgedroogde doodsbeenderen worden levend, als Gods Woord tot hen klinkt" geeft dit ook weer aan. Dorre doodsbeenderen (of doden) worden niet levend als Gods Woord tot hen klinkt. Die worden pas levend als aan dat Woord de Heiligen Geest wordt gepaard. En dat is geen automatische koppeling zoals hier blijkbaar wordt veronderstelt.

Deze redenering kan men de "de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor" noemen maar is het niet. En verder zie ik wederom de beschuldiging dat ik een beperkt aanbod zou voorstaan. Graag bewijzen met postings.

En wat ik verder met een zinssnede als "Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven" moet begrijp ik niet. Daar zal ik verder nog eens over nadenken.

Weer 2 kleine vragen:
1. Wat is nu de diepste oorzaak dat in sommige hoorders, door de prediking van het Woord, het geloof door de Geest wordt gewerkt?
2. Wat is de diepste oorzaak dat andere hoorders - hoewel ze ook Woord horen - blijven in hun vijandschap?

1. Gods onbegrijpende en verkiezende genade. Op Gods Woord gaan zij iets doen, wat ze uit zichzelf nooit gedaan zouden hebben of zelfs maar zouden kunnen, namelijk geloven.
2. Dat is hun haat en vijandschap tegenover God, het niet willen buigen voor Zijn Woord. Pure onwil. Een onwil die zelfs zo groot is, dat men geeneens weet dat men het ook niet kan, omdat men zo onwillig is dat men het geeneens wil proberen.

Dan zijn we het daar ook over eens, met deze kanttekening onder punt 1 dat het horen van het Woord ook de levenmakende werking van de Heiligen Geest noodzakelijk is. Het is niet alleen de prediking van het Woord. Dit is de inwendige roeping t.o.v. de uitwendige roeping waarop de mens blijft in zijn natuurstaat.
En deze antwoorden die je geeft dienen toch ook, naast de oproep en aanbieding, gepredikt te worden?

[memento]

@Willem: Je koppelt Woord en Geest los. In de gereformeerde theologie zijn die 2 altijd onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Ook al snappen wij niet hoe dat precies werkt. De Bijbel is er duidelijk over dat het geen automatisme is: velen verzetten zich vol vijandschap tegen dat Woord en weigeren ervoor te buigen. Maar tegelijkertijd zien we, dat de rechte bediening van het Woord vrucht draagt. Hoe dat precies werkt? Ik weet het niet. Ik snap het ook niet. Net zoals ik niet snap, hoe dorre doodsbeenderen opeens levend worden wanneer ze het Woord van God horen (zie hoe absurd: doden die horen).

[Erasmiaan]

@Willem: Je koppelt Woord en Geest los. In de gereformeerde theologie zijn die 2 altijd onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Ook al snappen wij niet hoe dat precies werkt. De Bijbel is er duidelijk over dat het geen automatisme is: velen verzetten zich vol vijandschap tegen dat Woord en weigeren ervoor te buigen. Maar tegelijkertijd zien we, dat de rechte bediening van het Woord vrucht draagt. Hoe dat precies werkt? Ik weet het niet. Ik snap het ook niet. Net zoals ik niet snap, hoe dorre doodsbeenderen opeens levend worden wanneer ze het Woord van God horen (zie hoe absurd: doden die horen).

Volgens mij koppel jij ze juist los. Als de bediening van de Geest er is, draagt het Woord vrucht. Als de Heere de bediening van de Geest in komt te houden, is het Woord een reuke ten dode. Er kan dus een prediking van het Woord zijn, zonder bediening des Geestes. Wat dénk je!

[huisman]

@Willem denk toch niet te gering over de kracht van de Evangelieverkondiging. Het is idd Woord en Geest maar de Geest werkt niet buiten het Woord om.

16 ¶ Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet; want het is een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk, die gelooft, eerst den Jood, en ook den Griek.

Verklaring van Luther

Dat is juist de heerlijkheid en het sieraad van deze Koning Jezus Christus, dat Hij een onmachtig, veracht woord laat horen, dat door de gehele wereld veroordeeld en met voeten vertreden wordt; maar niemand kan zalig worden, tenzij hij daarin gelooft en het voor machtiger houdt dan alle kracht van de wereld. Het is voor haar wel een spot en een dwaasheid, vooral voor de heilige mensen; maar desalniettemin beweert Hij daardoor dat de harten, die het aannemen, door de Heilige Geest gedreven, alle dingen die de wereld kostelijk acht laat varen, alle afgoderij en eigen werken en zich alleen op Gods Woord verlaten. Daardoor wordt alles op aarde omgekeerd, het rukt ons af van alles wat geen God is, dat geen menselijke macht kan doen. (LUTHER).

[Fjodor]

De preek doet een appèl op de gehele persoon van de luisteraar. En volgens mij is het goed om dan Wet en Evangelie te scheiden. Beiden moeten aanwezig zijn in de preek. De wet zegt: 'doe dit en je zult leven'. Het evangelie zegt: 'geloof dit en je zult leven'. Dat laatste is een genadeaanbod. Dat is vrij en onvoorwaardelijk. Dat stelt in zichzelf óók geen wetsverbrijzeling als voorwaarde. Zelfs het geloof is slechts in die zin voorwaarde (beter: middel) dat het de hand is die het aangebodene aanneemt.
Je kunt je afvragen: nemen niet alleen de door de wet aangesproken/verslagen mensen de genade aan? Is het daarmee niet een voorwaarde? Misschien, maar niet in het genadeaanbod! Dan worden wet en evangelie vermengd, als we die dingen gaan benoemen rond genade. Het is niet aan de predikant om te vertellen welke mensen geschikt zijn voor Gods genade. Die geschiktheid is nooit een status die behaald kan worden. Die 'geschiktheid' is een innerlijke houding die uitdrijft om het evangelie te omarmen. Het enige wat aan de predikant is, is om de wet scherp te preken en de genade onvoorwaardelijk aan te bieden. God zal Zelf de zondaren door zó'n prediking brengen bij het evangelielicht.

Ik denk wel dat je mag zeggen dat de kennis van de zonden een echte voorwaarde is. Dat moet ook wel.
Het gaat niet fout als we dat beschouwen als voorwaarde, maar als we dat gaan beschouwen als een bijzonder, (haast) levendmakend, genadewerk van de Heilige Geest. Volgens mij worden zondaren net zo gemakkelijk van hun schuld overtuigd als dat ze overtuigd worden van het geloof dat er een God bestaat. Het is een kwaliteit van de natuurlijke mens.
En net zomin als iemand die tot geloof wil komen (@ Afgewezen: nu gebruik ik deze term ook ;) zich druk hoeft te maken over de vraag of hij wel waarlijk gelooft dat God bestaat hoeft hij zich druk te maken over de vraag of hij zijn zonden wel waarlijk heeft leren kennen. Door de prediking leren mensen hun zonden kennen, of ze dat nu willen of niet.
Daarom wordt er bijvoorbeeld in de kanttekening of andere geschriften uit de tijd van de reformatie ook zo vaak gesproken over het 'in de consciëntie overtuigd zijn van zonden'. Daar wordt het natuurlijke geweten van overtuigd.
Calvijn zegt dan ook dat de overtuiging van zonden een werk is dat volbracht wordt in onwedergeboren zondaren.

Ik positioneer me in de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor. Wat wezenlijk anders is dan de "aanbod op voorwaarde van geloof" lijn die jij voorstaat. Met de lijn die jij voorstaat, hebben namelijk zeer vele beloften uit de Schrift - bv de Ik zal beloften - aan de onbekeerde niets te zeggen. Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven.

Dit kan je zeggen, memento, maar niet met een beroep op 'de calvinisitsche lijn'. Want waar zegt Calvijn dat God aan onbekeerden de genade belooft? In de gereformeerde traditie wordt heel vaak heel expliciet gezegd dat God de ongelovigen niets belooft.

[Afgewezen]

Krijg ik hier nog antwoord op, memento?

@Willem: Hierbij nogmaals mijn reactie, blijkbaar had je die over het hoofd gelezen:

Ik positioneer me in de calvinistische lijn van aanbod aan allen, vervulling in de gelovigen voor. Wat wezenlijk anders is dan de "aanbod op voorwaarde van geloof" lijn die jij voorstaat. Met de lijn die jij voorstaat, hebben namelijk zeer vele beloften uit de Schrift - bv de Ik zal beloften - aan de onbekeerde niets te zeggen. Zo ontroof je de ongelovigen van de beloften Gods, die hen geloof beloven.

Geloof is geen voorwaarde waaraan je moet voldoen alvorens in aanmerking te komen van Gods genade zoals belooft in de beloften. Nee, God belooft alles, ook geloof, opdat wij alles (ook geloof) van Hem zouden verwachten. Klopt dat volgens onze logica? Nee! Maar het is zoals Gods Woord het openbaart. Gods logica is dat onder Zijn Woord en Geest het onmogelijke - volgens onze logica - gebeurt. Uitgedroogde doodsbeenderen worden levend, als Gods Woord tot hen klinkt.

Memento, ik vind je tamelijk verwarrend. Het geloven van de belofte, waardoor wij zalig worden, is wat anders dan het pleiten van een onbekeerde op een Ik zal-belofte. Ik vraag me af of je in het laatste geval wel van een belofte moet spreken en niet liever van een profetie. Een profetie gaat in vervulling, of we deze nu wel of niet geloven, een belofte wordt vervuld wanneer wij geloven.
Het is een enigszins kunstmatig onderscheid, maar zoals jij het uitlegt, daar kan ik helemaal geen vrede mee hebben: werkzaam worden met beloften waar geen geloof voor nodig is, onder het motto dat je anders 'de onbekeerden Gods beloften ontrooft'.
De onbekeerden hébben Gods beloften, ze hebben nl. 'het recht van toegang', maar ze hebben 'geen recht van bezit'. Nu ga jij stellen dat er nog andere beloften zijn, speciaal voor ongelovigen, maar daar moeten ze dan wel geloofswerkzaamheden mee hebben. We 'moeten het van Hem verwachten', ook het geloof. Maar wie het verwacht van God, ís toch een gelovige? Ik snap er niet veel meer van.