Homoseksuele leraar vecht ontslag aan bij COC

[refo]

Bijkomende omstandigheden waardoor zo'n onderscheid wel gerechtvaardigd zou zijn, ontbreken volgens de rechter. De school heeft op voorhand aangenomen dat de leraar wel moest vertrekken en heeft

geen inhoudelijk gesprek

met hem gehad of hij nog achter de christelijke grondslag van de school kon staan. Daarmee heeft de school niet voldaan aan de eisen voor goed werkgeverschap.

Ik vrees dat het schoolbestuur de casus te makkelijk heeft opgevat.
Los van wat WIJ van de man vinden: je moet een en ander wél via de koninklijke weg doen.
Gelukkig kan iemand niet ontslagen worden omdat een bepaalde bevolkingsgroep wat van die persoon vindt.

Neemt niet weg dat de onderhavige situatie nu erg ingewikkeld is geworden.

En lees ik nu dat 'het enkele feit' een andere invulling heeft gekregen dan hoe wij dat koesteren?

[Luther]

Bijkomende omstandigheden waardoor zo'n onderscheid wel gerechtvaardigd zou zijn, ontbreken volgens de rechter. De school heeft op voorhand aangenomen dat de leraar wel moest vertrekken en heeft

geen inhoudelijk gesprek

met hem gehad of hij nog achter de christelijke grondslag van de school kon staan. Daarmee heeft de school niet voldaan aan de eisen voor goed werkgeverschap.

Ik vrees dat het schoolbestuur de casus te makkelijk heeft opgevat.
Los van wat WIJ van de man vinden: je moet een en ander wél via de koninklijke weg doen.

Ik ben dit wel met refo eens. Het lijkt er nu inderdaad op dat de school zelf heeft 'besloten' dat e.e.a. niet onder de enkele-feit-constructie valt en daarom directe schorsing aan de orde kon zijn. Wellicht doet hen dat nu de das om.

[refo]

Inderdaad, maar je knipt mijn enkele-feit-commentaar er af, maar gaat daar wel op in.
Maar daar bedoelde ik vooral dit:

De rechter stelt dat alleen het feit dat de leraar is uitgekomen voor zijn homoseksualiteit en is gaan samenwonen met een partner van hetzelfde geslacht geen reden mag zijn voor schorsing en ontslag. Onderscheid op die grond is zelfs verboden.

Dat valt volgens mij in 'ons' spraakgebruik allang niet meer onder het 'enkele feit'.

Vandaar mij vraag: is enkel feit nu niet meer enkel feit? Is enkel feit plus omstandigheden nu in de plaats daarvan gekomen?

[Luther]

Inderdaad, maar je knipt mijn enkele-feit-commentaar er af, maar gaat daar wel op in.
Maar daar bedoelde ik vooral dit:

De rechter stelt dat alleen het feit dat de leraar is uitgekomen voor zijn homoseksualiteit en is gaan samenwonen met een partner van hetzelfde geslacht geen reden mag zijn voor schorsing en ontslag. Onderscheid op die grond is zelfs verboden.

Dat valt volgens mij in 'ons' spraakgebruik allang niet meer onder het 'enkele feit'.

Vandaar mij vraag: is enkel feit nu niet meer enkel feit? Is enkel feit plus omstandigheden nu in de plaats daarvan gekomen?

Refoscholen hebben altijd gezegd dat men onder het 'enkele feit' louter en alleen de geaardheid schaarde. Nu blijkt dat de rechter er ook de homosexuele praxis onder schuift.

Ik merk ook, in gesprek met niet-refo's, dat het onuitlegbaar is als je stelt dat je accepteert dat er mensen zijn met een homosexuele geaardheid, maar dat het er om gaat dat zij daaraan geen gevolg, geen invulling mogen geven. De meeste gesprekspartners worden dan erg boos. Zo van: "Ja, maar wat is dat voor achtelijke stellingname: als je het bent, wil je het ook doen."
Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

[hervormde]

Waarom begrijp ik de (voor mij terechte) publieke verontwaardiging niet bij andere sexuele voorkeuren? De mens voorziet in zijn eigen wetten en legt die via de dictatuur van de meerderheid aan ons op.

Wat voor mij nog niet duidelijk is in hoeverre de identiteit van de school een rol speelt. Met andere woorden kan een ref. school dit ook gebeuren?

[eilander]

Ik merk ook, in gesprek met niet-refo's, dat het onuitlegbaar is als je stelt dat je accepteert dat er mensen zijn met een homosexuele geaardheid, maar dat het er om gaat dat zij daaraan geen gevolg, geen invulling mogen geven. De meeste gesprekspartners worden dan erg boos. Zo van: "Ja, maar wat is dat voor achtelijke stellingname: als je het bent, wil je het ook doen."
Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Dit is toch heel erg logisch? Als je niet de bijbel hanteert als richtsnoer, is er ook geen basis om dit te stellen.

[refo]

Ik merk ook, in gesprek met niet-refo's, dat het onuitlegbaar is als je stelt dat je accepteert dat er mensen zijn met een homosexuele geaardheid, maar dat het er om gaat dat zij daaraan geen gevolg, geen invulling mogen geven. De meeste gesprekspartners worden dan erg boos. Zo van: "Ja, maar wat is dat voor achtelijke stellingname: als je het bent, wil je het ook doen."
Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Dit is toch heel erg logisch? Als je niet de bijbel hanteert als richtsnoer, is er ook geen basis om dit te stellen.

Het is ook best wel hardvochtig.

[Erasmiaan]

Inderdaad, maar je knipt mijn enkele-feit-commentaar er af, maar gaat daar wel op in.
Maar daar bedoelde ik vooral dit:

De rechter stelt dat alleen het feit dat de leraar is uitgekomen voor zijn homoseksualiteit en is gaan samenwonen met een partner van hetzelfde geslacht geen reden mag zijn voor schorsing en ontslag. Onderscheid op die grond is zelfs verboden.

Dat valt volgens mij in 'ons' spraakgebruik allang niet meer onder het 'enkele feit'.

Vandaar mij vraag: is enkel feit nu niet meer enkel feit? Is enkel feit plus omstandigheden nu in de plaats daarvan gekomen?

Refoscholen hebben altijd gezegd dat men onder het 'enkele feit' louter en alleen de geaardheid schaarde. Nu blijkt dat de rechter er ook de homosexuele praxis onder schuift.

Ik merk ook, in gesprek met niet-refo's, dat het onuitlegbaar is als je stelt dat je accepteert dat er mensen zijn met een homosexuele geaardheid, maar dat het er om gaat dat zij daaraan geen gevolg, geen invulling mogen geven. De meeste gesprekspartners worden dan erg boos. Zo van: "Ja, maar wat is dat voor achtelijke stellingname: als je het bent, wil je het ook doen."
Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Ja, maar dat geldt ook voor een vrijgezel (die geen man of vrouw kan vinden).

[EdgarB]

Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Ik vind dit wel begrijpelijk dat 'men' niet meer luistert. Imo is dit een onhoudbaar standpunt. Homo's zijn tenslotte geen Roomse priesters

[Luther]

Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Ik vind dit wel begrijpelijk dat 'men' niet meer luistert. Imo is dit een onhoudbaar standpunt. Homo's zijn tenslotte geen Roomse priesters

Eerlijk gezegd verbaas ik me over deze reactie. M.i. zijn er maar 2 smaken:
- Of je aanvaardt het gezaghebbend spreken van Gods Woord als het gaat om homosexualiteit, (En idd Erasmiaan: dat geldt ook voor vrijgezellen!), namelijk dat je of gaat trouwen met het andere geslacht, of dat je je hele leven sexueel moet onthouden.
- Of je aanvaardt dat spreken van de Heere niet, en dan kan ik me inderdaad de verontwaardiging voorstellen. (Op RF had ik dat laatste echter niet verwacht.)

Bovenstaande laat overigens onverlet:
a. ...dat ik vind dat in onze kring er vrij bot en onbarmhartig wordt omgegaan met medechristenen die na strijd en met schroom zeggen dat ze een homosexuele geaardheid hebben.
b. ...dat ik niet begrijp dat niet-kerkelijke mensen niet op basis van logica en argumentatie op z'n minst is uit te leggen hoe we tot ons standpunt komen.

Het is ook best wel hardvochtig.

Wat is hardvochtig aan het volgen van de Bijbelse lijn?

[Zosinus]

Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Ik vind dit wel begrijpelijk dat 'men' niet meer luistert. Imo is dit een onhoudbaar standpunt. Homo's zijn tenslotte geen Roomse priesters

Ik denk omdat het onlogisch is. Zijn en doen kun je niet van elkaar scheiden. Ze veronderstellen elkaar. Vergelijk het met de volgende uitspraken:
- je mag wel vrouw zijn maar niet doen als een vrouw (dat wil zeggen een man zoeken, kinderen krijgen en alles wat er bij hoort.)
- je mag wel Christen zijn maar niet doen als een Christen (Bijbel lezen, erediensten houden, bidden, etc.)
Zonder het doen is het zijn betekenisloos.
Het lijkt me daarom logisch dat de rechter het doen meeneemt binnen het enkele feit.

[Luther]

Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Ik vind dit wel begrijpelijk dat 'men' niet meer luistert. Imo is dit een onhoudbaar standpunt. Homo's zijn tenslotte geen Roomse priesters

Ik denk omdat het onlogisch is. Zijn en doen kun je niet van elkaar scheiden. Ze veronderstellen elkaar. Vergelijk het met de volgende uitspraken:
- je mag wel vrouw zijn maar niet doen als een vrouw (dat wil zeggen een man zoeken, kinderen krijgen en alles wat er bij hoort.)
- je mag wel Christen zijn maar niet doen als een Christen (Bijbel lezen, erediensten houden, bidden, etc.)
Zonder het doen is het zijn betekenisloos.
Het lijkt me daarom logisch dat de rechter het doen meeneemt binnen het enkele feit.

Bijbels gezien niet.
Vergelijk het met een vrijgezelle hetrosexuele man: Die is hetrosexueel, maar mag er geen gevolg aan geven buiten het huwelijk.

[EdgarB]

Maar Luther wat versta je dan onder levenslange sexuele onthouding ?? Er is nl ook nog zoiets als masturbatie

[hervormde]

Bijkomende omstandigheden waardoor zo'n onderscheid wel gerechtvaardigd zou zijn, ontbreken volgens de rechter. De school heeft op voorhand aangenomen dat de leraar wel moest vertrekken en heeft

geen inhoudelijk gesprek

met hem gehad of hij nog achter de christelijke grondslag van de school kon staan. Daarmee heeft de school niet voldaan aan de eisen voor goed werkgeverschap.

Ik vrees dat het schoolbestuur de casus te makkelijk heeft opgevat.
Los van wat WIJ van de man vinden: je moet een en ander wél via de koninklijke weg doen.
Gelukkig kan iemand niet ontslagen worden omdat een bepaalde bevolkingsgroep wat van die persoon vindt.

Neemt niet weg dat de onderhavige situatie nu erg ingewikkeld is geworden.

En lees ik nu dat 'het enkele feit' een andere invulling heeft gekregen dan hoe wij dat koesteren?

Volgens mij kan het vetgedrukte nu juist wel. Zie de ambtenaar van de burgerlijke stand; zie de arts die geen euthanatie uitvoert; zie straks de arts die besnijdenissen uitvoert.

In Nederland gaat het om de dictatuur en de intolerantie van de toleranten. Op zich is dat weer wel begrijpelijk als je van je tolerantie een religie hebt gemaakt. Zoals vandaag van zoveel dingen gebeurt. Redelijke argumenten tellen dan niet meer mee. Zie bijvoorbeeld Europa.

Een tijdje geleden (ook in PvdA kringen) was pedofilie geen probleem. Nu weer wel. Dat is de willekeur van de helft plus één.

[caprice]

Ik merk ook, in gesprek met niet-refo's, dat het onuitlegbaar is als je stelt dat je accepteert dat er mensen zijn met een homosexuele geaardheid, maar dat het er om gaat dat zij daaraan geen gevolg, geen invulling mogen geven. De meeste gesprekspartners worden dan erg boos. Zo van: "Ja, maar wat is dat voor achtelijke stellingname: als je het bent, wil je het ook doen."
Als ik dan zeg dat we in dat geval levenslange sexuele onthouding voorstaan, is het gesprek meestal al afgelopen; men luistert dan niet meer.

Dit is toch heel erg logisch? Als je niet de bijbel hanteert als richtsnoer, is er ook geen basis om dit te stellen.

Het is ook best wel hardvochtig.

Voor de heiden van vandaag wel. Dan kun je immers de zonden niet meer uitleven. We moeten er maar altijd aan vast blijven houden dat homofilie een gevolg is van de zondeval, net als pedofilie bijvoorbeeld.
Dat wil nog niet zeggen dat daarmee de personen die dit kruis moeten dragen daarmee onder andere mensen staan. Het gedichtsel van des mensen hart is boos van zijn jeugd aan. We zijn enkel geneigd om God en onze naasten te haten. Dat geldt voor ieder mens afzonderlijk, en het zal er op aankomen dat we in een rechte weg gewassen en gereinigd worden in dat dierbaar bloed van Jezus Christus. Alleen als we dat ontvangen hebben, kunnen wij ons kruis vrolijk dragen.