Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[GJdeBruijn]

@Willem, jij bent niet helemaal consequent. Als je duidelijk zegt dat geloof voorwaarde is voor de aanbieding, dan leg je een basis om het object van het geloof wat anders te laten zijn dan datgene dat in het aanbod wordt aangeboden. Je zult daar toch duidelijker in moeten zijn. Geloof omhelst het aanbod van genade. Niet als grond, maar om wat de inhoud van het aanbod behelst: in het aanbod ligt Christus Zelf: in Hem zijn alle beloftes ja en amen!
Wat jij beweert kan niet! Onmogelijk, of je moet een ander geloofsbegrip willen voorstaan dan de reformatie en de oudvaders hebben geleerd.
Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!
Het aanbieden is onvoorwaardelijk, maar het aannemen niet. Ik denk nog steeds dat je daarin de verkeerde lijnen onderscheid en verder doortrekt. Te ver en op een wijze die oudvaders bestrijden (wat vind je van Comrie?).
Uiteindelijk kom je met een aanbieding die niet welmenend en leerstellig voorwaardelijk zou zijn op een punt dat Gods kinderen die zichzelf ongelovig weten de genade die ze toekomen, krachtens Gods welbehagen, wordt weggehouden omdat zij in beleving weten ongelovig en goddeloos te zijn. Daarom is Comrie zo stellig in het verdedigen van het onvoorwaardelijke karakter van het genadeverbond en de prediking van Christus en Zijn verdiensten zonder voorwaarden. Waarom zouden wij het nu anders moeten formuleren dan Comrie? Bevindelijk ga je scheef als je niet oppast. Goddelozen worden gerechtvaardigd, bewust en bevindelijk. Dat is onmogelijk met jouw leerstellige conclusies want die leiden tot een circelredenatie waarin een ellendige zijn eigen gebrek aan geloof moet bewenen. Juist die mensen die eerlijk naar de Schrift willen luisteren en alleen maar op Gods wijze gezaligd willen worden ontneem je bevindelijk alle mogelijkheden terwijl Comrie die juist troost met het welmenende aanbod om te voorkomen dat ze in die duisternis moeten verkeren en daarin blijven. De onvoorwaardelijke aard van het aanbod is een noodzakelijk middel in de toepassing van het heil om de bekommerde kerk te funderen in Christus en om af te zien van welke voorwaarde dan ook.
Kortom: Geloof wordt door Gods volk niet (altijd) als geloof ervaren. Het mag dan ook nooit door menselijke redenaties als voorwaarde geconcludeerd.

[memento]

Precies. Vandaar ook het grote bezwaar van het introduceren van allerlei voorwaarden en onderscheidingen in adres die de tekst zelf niet maak, omdat sommigen dat niet kunnen rijmen met de uitverkiezing.

Dan graag wel een uitleg van de tekst uit Hebreeen. Want die heb ik nog niet gezien.

Ik heb de laatste pagina's geen tekst uit Hebreeen voorbij zien komen. Welke bedoel je precies?

[Willem]

Precies. Vandaar ook het grote bezwaar van het introduceren van allerlei voorwaarden en onderscheidingen in adres die de tekst zelf niet maak, omdat sommigen dat niet kunnen rijmen met de uitverkiezing.

Dan graag wel een uitleg van de tekst uit Hebreeen. Want die heb ik nog niet gezien.

Ik heb de laatste pagina's geen tekst uit Hebreeen voorbij zien komen. Welke bedoel je precies?

Hebr. 11 vs 6 zegt: "Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken."

[memento]

Hebr. 11 vs 6 zegt: "Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken."

Dat is zeker waar. Zonder geloof kunnen wij God niet behagen. Daarom is geloof nodig. Verplicht. Moeten, maar niet kunnen.

Alleen: Wat heeft dit met het aanbod van Gods beloften te maken? Zonder onderscheid spreekt Hij tot heel het volk Zijn beloften. Ook tot hen die nog verhard zijn in zonden. Ook tot hen die die beloften zullen negeren en door blijven leven in de zonde. Dat allen MOETEN geloven, wil nog niet zeggen dat God niet tot allen de beloften laat komen? Of dat geloof niet behoort tot de inhoud van de beloften? Wie zulks beweert, heeft vele Schriftplaatsen tegen.

Hoe duidelijk wil je het hebben: Al wat u ontbreekt (ook geloof!), schenk Ik zo gij het smeekt, mild en overvloedig.

[Fjodor]

Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!

Begrijp ik nu goed dat je zegt dat het verkrijgen van Christus' weldaden onder de voorwaarde van geloof staat maar dat het aangeboden worden van die weldaden onvoorwaardelijk is (dat iedereen die het evangelie hoort Christus' weldaden dus aangeboden krijgt, onafhankelijk van de innerlijke toestand van die hoorders, dus onvoorwaardelijk)?
Want dan ben ik het met je eens.

[Willem]

@Willem, jij bent niet helemaal consequent. Als je duidelijk zegt dat geloof voorwaarde is voor de aanbieding, dan leg je een basis om het object van het geloof wat anders te laten zijn dan datgene dat in het aanbod wordt aangeboden. Je zult daar toch duidelijker in moeten zijn. Geloof omhelst het aanbod van genade. Niet als grond, maar om wat de inhoud van het aanbod behelst: in het aanbod ligt Christus Zelf: in Hem zijn alle beloftes ja en amen!

Hebr. 11 vs 6 zegt:
"Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken."

Wat jij beweert kan niet! Onmogelijk, of je moet een ander geloofsbegrip willen voorstaan dan de reformatie en de oudvaders hebben geleerd. Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!

Sorry, maar dit is te ingewikkeld.

Het aanbieden is onvoorwaardelijk, maar het aannemen niet. Ik denk nog steeds dat je daarin de verkeerde lijnen onderscheid en verder doortrekt. Te ver en op een wijze die oudvaders bestrijden (wat vind je van Comrie?).
Uiteindelijk kom je met een aanbieding die niet welmenend en leerstellig voorwaardelijk zou zijn op een punt dat Gods kinderen die zichzelf ongelovig weten de genade die ze toekomen, krachtens Gods welbehagen, wordt weggehouden omdat zij in beleving weten ongelovig en goddeloos te zijn. Daarom is Comrie zo stellig in het verdedigen van het onvoorwaardelijke karakter van het genadeverbond en de prediking van Christus en Zijn verdiensten zonder voorwaarden. Waarom zouden wij het nu anders moeten formuleren dan Comrie? Bevindelijk ga je scheef als je niet oppast. Goddelozen worden gerechtvaardigd, bewust en bevindelijk. Dat is onmogelijk met jouw leerstellige conclusies want die leiden tot een circelredenatie waarin een ellendige zijn eigen gebrek aan geloof moet bewenen. Juist die mensen die eerlijk naar de Schrift willen luisteren en alleen maar op Gods wijze gezaligd willen worden ontneem je bevindelijk alle mogelijkheden terwijl Comrie die juist troost met het welmenende aanbod om te voorkomen dat ze in die duisternis moeten verkeren en daarin blijven. De onvoorwaardelijke aard van het aanbod is een noodzakelijk middel in de toepassing van het heil om de bekommerde kerk te funderen in Christus en om af te zien van welke voorwaarde dan ook.
Kortom: Geloof wordt door Gods volk niet (altijd) als geloof ervaren. Het mag dan ook nooit door menselijke redenaties als voorwaarde geconcludeerd.

Bovenstaande zinnen zijn erg ingewikkeld. Een prediking die aan zondaren de ruimte van het Evangelie predikt en het onvoorwaardelijke van het aanbod sta ik volledig achter, daar hebben we het hier ook niet over. En de oudvaders zijn idd scherp in het afwijzen van voorwaarden om tot God te gaan, maar dit doen ze om mensen die zichzelf kennen te bewegen tot God te gaan. En niet in de duisternis te blijven.
Maar deze citaten worden misbruikt om tegen natuurlijke mensen te zeggen dat geloof en bekering geen voorwaarden zijn om het genadeaanbod te eigenen. En daar ageer ik tegen.

[Willem]

Hoe duidelijk wil je het hebben: Al wat u ontbreekt (ook geloof!), schenk Ik zo gij het smeekt, mild en overvloedig.

Maar dat smeken kan onmogelijk zonder geloof. Want dat zegt de Hebreeenbrief.
Dat het een cirkelredenering wordt die ik niet oplos geef ik direct toe. Maar beide kanten moeten we laten staan. Want het vers opvolgend aan dit door jouw geciteerde vers geeft al aan dat smeken niet mogelijk is zonder geloof. Want het zegt: "Maar mijn volk wou niet..."

Deze topic lijkt naar de opvatting te tenderen dat de Heere elke lezer of elke hoorder al de vermogens heeft gegeven om dit aanbod aan te nemen of te verwerpen. Als een keuze. En dat is remonstrants.
Vandaar nogmaals mijn opmerking: De topictitel is een onzinnig, irrelevante stelling die ketterijen en dwalingen in de hand werkt. Tenzij iemand mij kan aanwijzen waar in de bijbel de zinsnede "onvoorwaardelijk aanbod van genade" staat lijkt het me beter dit soort dogmatische termen te vermijden.

[memento]

Hoe duidelijk wil je het hebben: Al wat u ontbreekt (ook geloof!), schenk Ik zo gij het smeekt, mild en overvloedig.

Maar dat smeken kan onmogelijk zonder geloof. Want dat zegt de Hebreeenbrief.
Dat het een cirkelredenering wordt die ik niet oplos geef ik direct toe. Maar beide kanten moeten we laten staan. Want het vers opvolgend aan dit door jouw geciteerde vers geeft al aan dat smeken niet mogelijk is zonder geloof. Want het zegt: "Maar mijn volk wou niet..."

Deze topic lijkt naar de opvatting te tenderen dat de Heere elke lezer of elke hoorder al de vermogens heeft gegeven om dit aanbod aan te nemen of te verwerpen. Als een keuze. En dat is remonstrants.
Vandaar nogmaals mijn opmerking: De topictitel is een onzinnig, irrelevante stelling die ketterijen en dwalingen in de hand werkt. Tenzij iemand mij kan aanwijzen waar in de bijbel de zinsnede "onvoorwaardelijk aanbod van genade" staat lijkt het me beter dit soort dogmatische termen te vermijden.

Precies, het is een spanning die voor ons niet op te lossen is. En die spanning moeten we laten staan, en niet oplossen door dus het aanbod (inclusief het Ik zal) maar niet meer aan ongelovigen te prediken. Deze Bijbelse gegevens (moeten en niet kunnen, aangeboden krijgen maar niet aan kunnen nemen) laten ons maar 1 weg over: Moede kom ik, arm en naakt, tot de God die zaligmaakt. Wat voor ons onmogelijk is, is mogelijk bij Hem.

Er zijn maar 2 reacties mogelijk: Of we vluchten met dit dilemma naar de Heere. Of we verliezen onszelf in menselijke redeneringen en blijven bij Hem vandaan. Dat laatste is een afwijzen van Hem en Zijn beloften, en bedrijven we ongeloof (een werkwoord, iets wat wij doen, actief zondigen). In de weg van het eerste wil Hij alles geven wat ons ontbreekt.

[GJdeBruijn]

Bovenstaande zinnen zijn erg ingewikkeld.

Misschien moet je meer Comrie lezen?

Maar deze citaten worden misbruikt om tegen natuurlijke mensen te zeggen dat geloof en bekering geen voorwaarden zijn om het genadeaanbod te eigenen. En daar ageer ik tegen.

Dat is geen misbruik! De 3-verbonders zouden het met je eens zijn, maar ik als GerGemmer nadrukkelijk niet
Jij stelt het object van het geloof verkeerd. Het genadeverbond wordt niet geeigend. Het verbond is een wijze waarop de Heere handelt.
Het verbond bevat genadegoederen. Het verbond kent een Hoofd en Middelaar. HIJ wordt geëigend als het gaat om geloof.
Door wie? Door mensen die hun natuurstaat kennen, die dood in zonden en misdaden liggen. Die mensen is het te doen om een Borg en Middelaar, om vrije genade want alles in henzelf te tekort, te zondig, te onbekeerlijk, te ongelovig. Daarom vluchten ze tot Hem. En daarin is de toeëigening in eigen waarneming geen geloof, terwijl het wel geloof is gezien de aard van het aannemen van Christus als Enige mogelijkheid om tot genade te komen (HC). Als Christus en Zijn genade niet welmenend zou worden aangenomen zou geen waar kind van God het aandurven zich te vergrijpen aan de genade, wetende hoe arglistig zijn eigen hart is!
Als je misbruik wilt voorkomen door het evangelie te beperken tot degenen waar de vrucht van de evangelieprediking blijkt, dan stel je in de praktijk de vrucht vóór het middel dat de Heere gegeven heeft om vrucht te kunnen dragen. Geloof en bekering zijn niet in tijd voorafgaande aan de toeëigening van Christus en al Zijn weldaden te herkennen. Alleen dat al bewijst dat jouw stelling onmogelijk waar kan zijn. De spiegel van de verkiezing kun je niet aanwijzen door eerst het spiegelbeeld te willen zien en daarna de goederen van het genadeverbond aan te bieden. Dan maak je de spiegeling onmogelijk en je wil vervolgens (als het al mogelijk zou zijn) iets aanbieden wat reeds in bezit is. Dat is helemaal inconsistent.

Over Hebr: het gaat over de schuld van ongeloof, gericht aan een gemeente met kaf en koren. De eis van het geloof hierin is tot wet van de ongelovigen en evangelie voor de ware gelovigen.

Het heeft dus niets te maken met een voorwaarde maar met de aard van Gods Woord: Vervloeking voor de goddelozen, zegen voor Gods Kinderen.

[GJdeBruijn]

Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!

Begrijp ik nu goed dat je zegt dat het verkrijgen van Christus' weldaden onder de voorwaarde van geloof staat maar dat het aangeboden worden van die weldaden onvoorwaardelijk is (dat iedereen die het evangelie hoort Christus' weldaden dus aangeboden krijgt, onafhankelijk van de innerlijke toestand van die hoorders, dus onvoorwaardelijk)?
Want dan ben ik het met je eens.

Ja, inderdaad zo bedoel ik het! Vanzelf is de waarheid van het evangelie onafhankelijk van ons zondige mensen en onze innerlijke gestalte. We zijn toch niet rooms!?

[huisman]

Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!

Begrijp ik nu goed dat je zegt dat het verkrijgen van Christus' weldaden onder de voorwaarde van geloof staat maar dat het aangeboden worden van die weldaden onvoorwaardelijk is (dat iedereen die het evangelie hoort Christus' weldaden dus aangeboden krijgt, onafhankelijk van de innerlijke toestand van die hoorders, dus onvoorwaardelijk)?
Want dan ben ik het met je eens.

Ja, inderdaad zo bedoel ik het! Vanzelf is de waarheid van het evangelie onafhankelijk van ons zondige mensen en onze innerlijke gestalte. We zijn toch niet rooms!?

Helemaal eens met deze duidelijke uitleg.
@Willem je schrijft ergens: "de discussie is dat men suggereert dat men het aanbod van genade kan horen terwijl men nog niet levendgemaakt is. Doden horen niet. En de Schrift zegt dat doden zullen horen de stem des Zoons Gods! Hij maakt levend op Zijn machtwoord. En na deze levendmaking is het genadeaanbod hoorbaar."
Dat is toch het zuiverste bewijs dat het aanbod komt tot doden en niet pas als er geloof en leven is ? Ezechiël was zo'n profeet die in opdracht van de HEERE mocht zeggen ; "Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord." en die opdracht geldt ook nu nog als predikanten uitgaan om te preken. Hoe zullen zondaren anders van dood levend worden?

1 ¶ De hand des HEEREN was op mij, en de HEERE voerde mij uit in den geest, en zette mij neder in het midden ener vallei; dezelve nu was vol beenderen.
2 En Hij deed mij bij dezelve voorbijgaan geheel rondom; en ziet, er waren zeer vele op den grond der vallei; en ziet, zij waren zeer dor.
3 En Hij zeide tot mij: Mensenkind! zullen deze beenderen levend worden? En ik zeide: Heere HEERE, Gij weet het!
4 Toen zeide Hij tot mij: Profeteer over deze beenderen, en zeg tot dezelve: Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord.

[memento]

Als je het hebt over de voorwaarde van het geloof kan dat alleen betrekking hebben op het willen en kunnen aannemen van het aanbod waarin Christus en al Zijn weldaden worden uitgestald. In die zin zal niemand het woord voorwaarde willen ontkennen. Maar ten aanzien van de aanbieding zelf nadrukkelijk wel!

Begrijp ik nu goed dat je zegt dat het verkrijgen van Christus' weldaden onder de voorwaarde van geloof staat maar dat het aangeboden worden van die weldaden onvoorwaardelijk is (dat iedereen die het evangelie hoort Christus' weldaden dus aangeboden krijgt, onafhankelijk van de innerlijke toestand van die hoorders, dus onvoorwaardelijk)?
Want dan ben ik het met je eens.

Ja, inderdaad zo bedoel ik het! Vanzelf is de waarheid van het evangelie onafhankelijk van ons zondige mensen en onze innerlijke gestalte. We zijn toch niet rooms!?

Helemaal eens met deze duidelijke uitleg.
@Willem je schrijft ergens: "de discussie is dat men suggereert dat men het aanbod van genade kan horen terwijl men nog niet levendgemaakt is. Doden horen niet. En de Schrift zegt dat doden zullen horen de stem des Zoons Gods! Hij maakt levend op Zijn machtwoord. En na deze levendmaking is het genadeaanbod hoorbaar."
Dat is toch het zuiverste bewijs dat het aanbod komt tot doden en niet pas als er geloof en leven is ? Ezechiël was zo'n profeet die in opdracht van de HEERE mocht zeggen ; "Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord." en die opdracht geldt ook nu nog als predikanten uitgaan om te preken. Hoe zullen zondaren anders van dood levend worden?

1 ¶ De hand des HEEREN was op mij, en de HEERE voerde mij uit in den geest, en zette mij neder in het midden ener vallei; dezelve nu was vol beenderen.
2 En Hij deed mij bij dezelve voorbijgaan geheel rondom; en ziet, er waren zeer vele op den grond der vallei; en ziet, zij waren zeer dor.
3 En Hij zeide tot mij: Mensenkind! zullen deze beenderen levend worden? En ik zeide: Heere HEERE, Gij weet het!
4 Toen zeide Hij tot mij: Profeteer over deze beenderen, en zeg tot dezelve: Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord.

Precies! Door Gods Woord gebeurt het onmogelijke: Doden horen.

Doden worden niet eerst levendgemaakt voordat er tegen ze gesproken wordt. Nee, door het spreken van des HEEREN Woord worden doden levend.

Daarom volstaan allerlei logische redeneringen, dat doden niet kunnen horen en dat daarom de beloften maar niet aan hun aangeboden moeten worden, ook niet. Logisch beredeneerd klopt het wel. Maar het staat haaks op hoe God - volgens Zijn eigen Woord - werkt.

[Willem]

Bovenstaande zinnen zijn erg ingewikkeld.

Misschien moet je meer Comrie lezen?

Maar deze citaten worden misbruikt om tegen natuurlijke mensen te zeggen dat geloof en bekering geen voorwaarden zijn om het genadeaanbod te eigenen. En daar ageer ik tegen.

Dat is geen misbruik! De 3-verbonders zouden het met je eens zijn, maar ik als GerGemmer nadrukkelijk niet
Jij stelt het object van het geloof verkeerd. Het genadeverbond wordt niet geeigend. Het verbond is een wijze waarop de Heere handelt.
Het verbond bevat genadegoederen. Het verbond kent een Hoofd en Middelaar. HIJ wordt geëigend als het gaat om geloof.
Door wie? Door mensen die hun natuurstaat kennen, die dood in zonden en misdaden liggen. Die mensen is het te doen om een Borg en Middelaar, om vrije genade want alles in henzelf te tekort, te zondig, te onbekeerlijk, te ongelovig. Daarom vluchten ze tot Hem. En daarin is de toeëigening in eigen waarneming geen geloof, terwijl het wel geloof is gezien de aard van het aannemen van Christus als Enige mogelijkheid om tot genade te komen (HC). Als Christus en Zijn genade niet welmenend zou worden aangenomen zou geen waar kind van God het aandurven zich te vergrijpen aan de genade, wetende hoe arglistig zijn eigen hart is!
Als je misbruik wilt voorkomen door het evangelie te beperken tot degenen waar de vrucht van de evangelieprediking blijkt, dan stel je in de praktijk de vrucht vóór het midd
el dat de Heere gegeven heeft om vrucht te kunnen dragen. Geloof en bekering zijn niet in tijd voorafgaande aan de toeëigening van Christus en al Zijn weldaden te herkennen. Alleen dat al bewijst dat jouw stelling onmogelijk waar kan zijn. De spiegel van de verkiezing kun je niet aanwijzen door eerst het spiegelbeeld te willen zien en daarna de goederen van het genadeverbond aan te bieden. Dan maak je de spiegeling onmogelijk en je wil vervolgens (als het al mogelijk zou zijn) iets aanbieden wat reeds in bezit is. Dat is helemaal inconsistent.

Over Hebr: het gaat over de schuld van ongeloof, gericht aan een gemeente met kaf en koren. De eis van het geloof hierin is tot wet van de ongelovigen en evangelie voor de ware gelovigen.

Het heeft dus niets te maken met een voorwaarde maar met de aard van Gods Woord: Vervloeking voor de goddelozen, zegen voor Gods Kinderen.

Het is onnavolgbaar vandaar verder geen reactie hierop. En adviserend, ik denk dat 99% van de lezers dit niet meer kan volgen. Dus het lijkt me beter eens na te denken over hoe e.a.a begrijpelijk uitgelegd moet worden i.p.v. lezers incompetentie te verwijten.

[Willem]

Precies! Door Gods Woord gebeurt het onmogelijke: Doden horen.

Doden worden niet eerst levendgemaakt voordat er tegen ze gesproken wordt. Nee, door het spreken van des HEEREN Woord worden doden levend.

Daarom volstaan allerlei logische redeneringen, dat doden niet kunnen horen en dat daarom de beloften maar niet aan hun aangeboden moeten worden, ook niet. Logisch beredeneerd klopt het wel. Maar het staat haaks op hoe God - volgens Zijn eigen Woord - werkt.

Helemaal mee eens. Door het Woord van God worden doden levend. Wat is dan de relevantie om aan deze waarheid - doden worden levend - het woordeke "welmenend" en/of "onvoorwaardelijk" te verbinden zoals in de topic titel gebeurd? Het levendmaken is toch een eenzijdig Godswerk?

[huisman]

Precies! Door Gods Woord gebeurt het onmogelijke: Doden horen.

Doden worden niet eerst levendgemaakt voordat er tegen ze gesproken wordt. Nee, door het spreken van des HEEREN Woord worden doden levend.

Daarom volstaan allerlei logische redeneringen, dat doden niet kunnen horen en dat daarom de beloften maar niet aan hun aangeboden moeten worden, ook niet. Logisch beredeneerd klopt het wel. Maar het staat haaks op hoe God - volgens Zijn eigen Woord - werkt.

Helemaal mee eens. Door het Woord van God worden doden levend. Wat is dan de relevantie om aan deze waarheid - doden worden levend - het woordeke "welmenend" en/of "onvoorwaardelijk" te verbinden zoals in de topic titel gebeurd? Het levendmaken is toch een eenzijdig Godswerk?

Omdat onvoorwaardelijk juist duidelijk maakt dat het een éénzijdig Godswerk is.