Tiberius schreef:De HSV heeft dit vertaalprincipe aan het begin van het project ook als uitgangspunt genomen.
Ik geloof niet dat dit juist is.
De eerste deeluitgaven lieten reeds een ander vertaalprincipe zien.
Men beperkte zich aanvankelijk tot de 'algemene' principes van brontaalgerichtheid en concordant vertalen.
Bij nadere studie blijkt:
a) Concordant vertalen was voor de statenvertalers geen doel op zich. Nooit hebben de statenvertalers beoogd om een Hebreeuws woord door zo min mogelijk Nederlandse woorden tot uitdrukking te brengen. Wel kozen de statenvertalers ervoor om wanneer in één tekstgedeelte hetzelfde woord meermalen voorkomt, dit tot uitdrukking te brengen door eenduidige vertaling.
Daarentegen heeft de Stichting HSV het aantal vertalingen per woord geprobeerd sterk in te perken. Daarbij zijn zelfs concessies gedaan aan de betekenissen, waardoor meerdere betekenissen of betekenisnuances van een woord niet meer tot uitdrukking komen.
b) Het principe brontaalgerichtheid had verder moeten worden uitgewerkt.
b1) De statenvertalers hechtten grote waarde aan het behoud van de woordsoorten en daarmee ook van de grammaticale positie van woorden. Dat betekent bv dat een zelfstandig naamwoord een zelfstandig naamwoord dient te blijven en dat een werkwoord een werkwoord dient te blijven. In de HSV is dit principe veel minder precies toegepast, waardoor werkwoorden regelmatig veranderen in naamwoorden en naamwoorden in werkwoorden. Gevolg hiervan kan ook zijn dat het onderwerp in een zin verandert, enzovoort. Ik kan hier vele voorbeelden van geven.
b2) De statenvertalers hechtten eveneens grote waarde aan het woordgetrouw vertalen en het beperken van ingevoegde woorden. Dus niet onnodig 'verklarend' vertalen, waarmee een stukje exegese in de vertaling wordt geïntroduceerd en de uitleg dus als het ware voor de lezer wordt 'ingevuld'. De statenvertalers waren hierin veel terughoudender dan de herzieners. Jazeker: ook de statenvertalers voegden wel eens uitleg toe in de vertaling, maar toch veel minder dan de herzieners.
Op deze drie aspecten (a, b1, b2) - en ook andere aspecten meer die ik nu niet zal uitwerken - zijn er zeer duidelijke verschillen tussen SV en HSV. Dat is niet 'minimaal' zoals hier beweerd wordt, maar zowel wat betreft het aantal gevallen als wat betreft de gevolgen ervan voor de vertaling beslist significant.
In alle drie gevallen sta ik op INHOUDELIJKE gronden beslist achter de methode van de Statenvertaling.
Deze methodische principes zijn niet verouderd, maar zijn m.i. nog steeds van grote betekenis voor een getrouwe Bijbelvertaling.