Luther schreef: Zie jij Digibron als wapendepot?
Heeft misschien met 's mans achtergrond te maken?Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Heeft misschien met 's mans achtergrond te maken?
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Zie jij het artikel van Ds J Driessen dan als wapen?Luther schreef:Zie jij Digibron als wapendepot?huisman schreef:@Ander niet teveel vragen achter elkaar stellen.
Vraag 1 Maar wat ds. de Gier zegt, onderschrijf jij? Ja volkomen inclusief het gedeelte over Gods vrijmachtig welbehagen.
Vraag 2 Wat versta jij te pas en te onpas de verkiezing een plaats geven in de prediking? Om over elke tekst de verkiezing te leggen b.v. in een nodiging "Alle gij dorstigen" te lezen/prediken alle gij uitverkoren dorstigen. De verkiezing moet in de preek zijn Bijbelse plaats krijgen en dat is als trooststuk voor Gods kerk en niet als beletsel om te nodigen.
Nog een mooi artikel van Ds J. Driessen.
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 0&docid=33
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Ja, tegen allerlei onschriftuurlijke opvattingen over het aanbod van genade, over de uitverkiezing, over de spanning tussen roeping en verkiezing.huisman schreef:Zie jij het artikel van Ds J Driessen dan als wapen?Luther schreef:Zie jij Digibron als wapendepot?huisman schreef:@Ander niet teveel vragen achter elkaar stellen.
Vraag 1 Maar wat ds. de Gier zegt, onderschrijf jij? Ja volkomen inclusief het gedeelte over Gods vrijmachtig welbehagen.
Vraag 2 Wat versta jij te pas en te onpas de verkiezing een plaats geven in de prediking? Om over elke tekst de verkiezing te leggen b.v. in een nodiging "Alle gij dorstigen" te lezen/prediken alle gij uitverkoren dorstigen. De verkiezing moet in de preek zijn Bijbelse plaats krijgen en dat is als trooststuk voor Gods kerk en niet als beletsel om te nodigen.
Nog een mooi artikel van Ds J. Driessen.
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 0&docid=33
Maar het was vooral een opmerking met een knipoog, omdat je bij elk antwoord een citaat uit Digibron weet te trekken.
(Overigens ga je er dan wel vanuit, dat iets wat eenmaal in de Saambinder of de Daniël heeft gestaan, vast en onverbroken blijft....
)De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Daar ging ik niet van uit gezien het heldere stuk van Ds K de Gier uit 1970.Luther schreef: Ja, tegen allerlei onschriftuurlijke opvattingen over het aanbod van genade, over de uitverkiezing, over de spanning tussen roeping en verkiezing.
Maar het was vooral een opmerking met een knipoog, omdat je bij elk antwoord een citaat uit Digibron weet te trekken.
(Overigens ga je er dan wel vanuit, dat iets wat eenmaal in de Saambinder of de Daniël heeft gestaan, vast en onverbroken blijft....
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Eigenlijk is het nog mooier dan Spurgeon zegt.............Hij sprak de man levend!Jongere schreef:"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest.
Hij is het Woord(Genesis) dat schept ........en(wat na de zondeval meer is) Hij is het Woord dat herschept..........!
h.g. Learsi
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Helemaal van ganser harte mee eens!learsi schreef:Eigenlijk is het nog mooier dan Spurgeon zegt.............Hij sprak de man levend!Jongere schreef:"Jongeling," zei Hij, "sta op!" en Hij sprak alsof de man levend was geweest.
Hij is het Woord(Genesis) dat schept ........en(wat na de zondeval meer is) Hij is het Woord dat herschept..........!
h.g. Learsi
Het is het machtwoord van God, wat klinkt door de mond van menselijke predikers, wat harten vernieuwd. Daarom is het ook zo belangrijk dat dit Goddelijke Woord ook klinkt in haar nodigingen en haar oproepen tot dode zondaren. Geen prediking over Gods volk ("dan is er een volk ....") maar tot Gods volk. Geen wensen, als "Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering" maar "bekeert u!". Geen algemene zondeprediking ("Wij zijn allen in Adam gevallen"), maar een concrete aanwijzing van de zonde ("Gij zijt die man!"). Geen beschrijving van de functionering van de nodiging in het hart van ontdekte zondaren ("wanneer God een mens gaat bekeren, dan ...., en vervolgens ..., en dan ....) maar de nodiging uit laten gaan tot dode, onontdekte zondaren (Kom tot Christus! Gelooft in Hem. Wie in Hem gelooft, heeft het eeuwige leven. Hij nodigt u, kom!).
-
GJdeBruijn
- Berichten: 2198
- Lid geworden op: 09 mar 2010, 13:37
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Gaan we nu niet wat doorslaan? Er is verschil aanwijsbaar in de aanspraak van de hoorders in de geschiedenis. De directe aanspraak zoals Memento nu tekent, is vooral bij de Puriteinen en Kohlbrugge gebruikelijk (even kort door de bocht generaliserend voor het gemak). De Nederlanders die de nadere reformatie volgenden spraken toch anders. En dat is wel een onderdeel van de grondslag van dit forum. Moeten we hier dan niet meer opkomen voor onze eigen vaderen die behalve een aanspraak op de hoorder ook de heilsorde in meer beschouwende vorm aan de orde stelden? Mijns inziens hoeven we deze tradities niet tegen elkaar uit te spelen maar hebben beide goede papieren. De Nederlandse preekmethode was destijds niet voor niets beroemd in het buitenland!
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
De nodiging klonk ook bij de Reformatoren en bij de Nadere Reformatoren hoor. De Nederlandse explicatio (2/3e van de preek) + applicatio (1/3e van de preek) methode kende in het applicatio gedeelte een duidelijke oproep tot geloof en een aanbod van genade aan alle hoorders. De Reformatoren en Nadere Reformatoren deden daarmee veel meer dan een wensen ("Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering") of het preken van de ervaringen van Gods volk ("dan is er een volk ....").GJdeBruijn schreef:Gaan we nu niet wat doorslaan? Er is verschil aanwijsbaar in de aanspraak van de hoorders in de geschiedenis. De directe aanspraak zoals Memento nu tekent, is vooral bij de Puriteinen en Kohlbrugge gebruikelijk (even kort door de bocht generaliserend voor het gemak). De Nederlanders die de nadere reformatie volgenden spraken toch anders. En dat is wel een onderdeel van de grondslag van dit forum. Moeten we hier dan niet meer opkomen voor onze eigen vaderen die behalve een aanspraak op de hoorder ook de heilsorde in meer beschouwende vorm aan de orde stelden? Mijns inziens hoeven we deze tradities niet tegen elkaar uit te spelen maar hebben beide goede papieren. De Nederlandse preekmethode was destijds niet voor niets beroemd in het buitenland!
Kortom: Mijn punt ging niet over de vorm (waarin de Puriteinen en de Reformatoren verschilde), maar over de inhoud (waarin beiden overeenstemden). Een vorm daarentegen die slechts wensend is, of die slechts verteld hoe het in het leven van Gods volk gaat, veranderd ook de inhoud: het is dan immers geen oproep tot geloof en bekering meer, en geen aanbod van genade meer.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
En... hoor je dat niet meer... "dan is er een volk..." wat zou je dan toch nog in de kerk te zoeken hebben? Als ik mijn naam niet meer hoor noemen is de preek zinloos. Een dode moet juist zo zijn dood inleven om aan de weet te komen wat er gemist wordt en welke een uitnemende rijkdom er te verkrijgen is. Wat heb ik aan een mooie menselijke rede waarin mij de weg van mijn hart niet wordt verklaard? Niks toch? Dan kan ik beter thuisblijven met een boekje van een oudvader...memento schreef:De nodiging klonk ook bij de Reformatoren en bij de Nadere Reformatoren hoor. De Nederlandse explicatio (2/3e van de preek) + applicatio (1/3e van de preek) methode kende in het applicatio gedeelte een duidelijke oproep tot geloof en een aanbod van genade aan alle hoorders. De Reformatoren en Nadere Reformatoren deden daarmee veel meer dan een wensen ("Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering") of het preken van de ervaringen van Gods volk ("dan is er een volk ....").GJdeBruijn schreef:Gaan we nu niet wat doorslaan? Er is verschil aanwijsbaar in de aanspraak van de hoorders in de geschiedenis. De directe aanspraak zoals Memento nu tekent, is vooral bij de Puriteinen en Kohlbrugge gebruikelijk (even kort door de bocht generaliserend voor het gemak). De Nederlanders die de nadere reformatie volgenden spraken toch anders. En dat is wel een onderdeel van de grondslag van dit forum. Moeten we hier dan niet meer opkomen voor onze eigen vaderen die behalve een aanspraak op de hoorder ook de heilsorde in meer beschouwende vorm aan de orde stelden? Mijns inziens hoeven we deze tradities niet tegen elkaar uit te spelen maar hebben beide goede papieren. De Nederlandse preekmethode was destijds niet voor niets beroemd in het buitenland!
Kortom: Mijn punt ging niet over de vorm (waarin de Puriteinen en de Reformatoren verschilde), maar over de inhoud (waarin beiden overeenstemden). Een vorm daarentegen die slechts wensend is, of die slechts verteld hoe het in het leven van Gods volk gaat, veranderd ook de inhoud: het is dan immers geen oproep tot geloof en bekering meer, en geen aanbod van genade meer.
En dan mag ik het toch voor ieders oor wel openbaren dat juist het verklaren van die gangen en wegen die de Heere met Zijn volk houdt (bevinding!) mijn de enige Troost kunnen aanwijzen!
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Sja, dan hebben we een verschillende opvatting over preken. M.i. is een goede preek een preek die de tekst uitlegt en toepast, niet die de opvattingen van de predikant over de bevindingen van Gods volk uitlegd en toepast.-DIA- schreef:En... hoor je dat niet meer... "dan is er een volk..." wat zou je dan toch nog in de kerk te zoeken hebben? Als ik mijn naam niet meer hoor noemen is de preek zinloos. Een dode moet juist zo zijn dood inleven om aan de weet te komen wat er gemist wordt en welke een uitnemende rijkdom er te verkrijgen is. Wat heb ik aan een mooie menselijke rede waarin mij de weg van mijn hart niet wordt verklaard? Niks toch? Dan kan ik beter thuisblijven met een boekje van een oudvader...memento schreef:De nodiging klonk ook bij de Reformatoren en bij de Nadere Reformatoren hoor. De Nederlandse explicatio (2/3e van de preek) + applicatio (1/3e van de preek) methode kende in het applicatio gedeelte een duidelijke oproep tot geloof en een aanbod van genade aan alle hoorders. De Reformatoren en Nadere Reformatoren deden daarmee veel meer dan een wensen ("Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering") of het preken van de ervaringen van Gods volk ("dan is er een volk ....").GJdeBruijn schreef:Gaan we nu niet wat doorslaan? Er is verschil aanwijsbaar in de aanspraak van de hoorders in de geschiedenis. De directe aanspraak zoals Memento nu tekent, is vooral bij de Puriteinen en Kohlbrugge gebruikelijk (even kort door de bocht generaliserend voor het gemak). De Nederlanders die de nadere reformatie volgenden spraken toch anders. En dat is wel een onderdeel van de grondslag van dit forum. Moeten we hier dan niet meer opkomen voor onze eigen vaderen die behalve een aanspraak op de hoorder ook de heilsorde in meer beschouwende vorm aan de orde stelden? Mijns inziens hoeven we deze tradities niet tegen elkaar uit te spelen maar hebben beide goede papieren. De Nederlandse preekmethode was destijds niet voor niets beroemd in het buitenland!
Kortom: Mijn punt ging niet over de vorm (waarin de Puriteinen en de Reformatoren verschilde), maar over de inhoud (waarin beiden overeenstemden). Een vorm daarentegen die slechts wensend is, of die slechts verteld hoe het in het leven van Gods volk gaat, veranderd ook de inhoud: het is dan immers geen oproep tot geloof en bekering meer, en geen aanbod van genade meer.
En dan mag ik het toch voor ieders oor wel openbaren dat juist het verklaren van die gangen en wegen die de Heere met Zijn volk houdt (bevinding!) mijn de enige Troost kunnen aanwijzen!
Gods Woord is krachtig, daardoor vernieuwd Hij harten. Mensenwoorden kunnen ontroerend en herkennend zijn, maar daardoor worden onbekeerden niet bekeerd en wassen Gods kinderen niet op in de kennis van de Heere Jezus Christus.
De geschiedenis (en ook de Schrift!) leert ons, dat we slechts van Zijn Woord heil kunnen verwachten. Neem het voorbeeld van Spurgeon: In zijn dagen waren er vele predikanten die preekten over de gangen van Gods volk. Zij klaagden over weinig vrucht: de avondmaalstafels bleven op een enkeling na leeg. En Spurgeon preekte gewoon de Schrift. Zijn gemeente groeide en groeide, de avondmaalsdeelname nam toe en toe. Gewoon omdat hij eenvoudigweg het Woord preekte en toepaste. En er zijn veel meer van dit soort voorbeelden te noemen.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Het gaat niet om de bevinding van een predikant. En dat wordt er ook nogal eens bij gezegd: Niet met je eigen bevinding op de kansel. Waar het wel om gaat: Spreek naar het hart van Jeruzalem! Dat van de daken gepredikt wordt wat in de binnenkamer wordt beleeft en doorworsteld.memento schreef:Sja, dan hebben we een verschillende opvatting over preken. M.i. is een goede preek een preek die de tekst uitlegt en toepast, niet die de opvattingen van de predikant over de bevindingen van Gods volk uitlegd en toepast.-DIA- schreef:En... hoor je dat niet meer... "dan is er een volk..." wat zou je dan toch nog in de kerk te zoeken hebben? Als ik mijn naam niet meer hoor noemen is de preek zinloos. Een dode moet juist zo zijn dood inleven om aan de weet te komen wat er gemist wordt en welke een uitnemende rijkdom er te verkrijgen is. Wat heb ik aan een mooie menselijke rede waarin mij de weg van mijn hart niet wordt verklaard? Niks toch? Dan kan ik beter thuisblijven met een boekje van een oudvader...memento schreef:De nodiging klonk ook bij de Reformatoren en bij de Nadere Reformatoren hoor. De Nederlandse explicatio (2/3e van de preek) + applicatio (1/3e van de preek) methode kende in het applicatio gedeelte een duidelijke oproep tot geloof en een aanbod van genade aan alle hoorders. De Reformatoren en Nadere Reformatoren deden daarmee veel meer dan een wensen ("Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering") of het preken van de ervaringen van Gods volk ("dan is er een volk ....").GJdeBruijn schreef:Gaan we nu niet wat doorslaan? Er is verschil aanwijsbaar in de aanspraak van de hoorders in de geschiedenis. De directe aanspraak zoals Memento nu tekent, is vooral bij de Puriteinen en Kohlbrugge gebruikelijk (even kort door de bocht generaliserend voor het gemak). De Nederlanders die de nadere reformatie volgenden spraken toch anders. En dat is wel een onderdeel van de grondslag van dit forum. Moeten we hier dan niet meer opkomen voor onze eigen vaderen die behalve een aanspraak op de hoorder ook de heilsorde in meer beschouwende vorm aan de orde stelden? Mijns inziens hoeven we deze tradities niet tegen elkaar uit te spelen maar hebben beide goede papieren. De Nederlandse preekmethode was destijds niet voor niets beroemd in het buitenland!
Kortom: Mijn punt ging niet over de vorm (waarin de Puriteinen en de Reformatoren verschilde), maar over de inhoud (waarin beiden overeenstemden). Een vorm daarentegen die slechts wensend is, of die slechts verteld hoe het in het leven van Gods volk gaat, veranderd ook de inhoud: het is dan immers geen oproep tot geloof en bekering meer, en geen aanbod van genade meer.
En dan mag ik het toch voor ieders oor wel openbaren dat juist het verklaren van die gangen en wegen die de Heere met Zijn volk houdt (bevinding!) mijn de enige Troost kunnen aanwijzen!
Gods Woord is krachtig, daardoor vernieuwd Hij harten. Mensenwoorden kunnen ontroerend en herkennend zijn, maar daardoor worden onbekeerden niet bekeerd en wassen Gods kinderen niet op in de kennis van de Heere Jezus Christus.
En over de tekst zullen we het wel zeker eens zijn. Laat die spreken, verklaar die, en pas die bevindelijk toe. Ontbreekt dat laatste dan blijft er 'een volk' zitten dat zichzelf niet kan verklaren maar dat verklaard moet worden. En daarvoor gebruikt God toch Zijn Woord en Geest. Zo was het toch altijd in de kerken van gereformeerde huize?
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Hoe weet jij dat? Los ervan of de karikatuur die je voor dit zinnetje maakt waar is (en waarvan het ook maar weer de vraag is wie of wat je ermee bedoelt).memento schreef:...maar daardoor worden onbekeerden niet bekeerd en wassen Gods kinderen niet op in de kennis van de Heere Jezus Christus.
Ik merk bij jou dat je God een weg voor wilt schrijven hoe Hij de prediking moet gebruiken. Dat lijkt me niet goed. Bovendien is je claim op de reformatoren en de nadere reformatoren wat al te massief. Je kunt nooit zeggen dat alle raven zwart zijn, als je ze niet allemaal hebt gezien. Je kunt zelfs niet zeggen dat het merendeel van de raven zwart is, als je alleen maar raven uit Nederland kent.
Bovendien is bijvoorbeeld het persoonlijk aanwijzen van de zonde in de preek versus het algemeen aanspreken van de gemeente een filosofisch verschil. Daar komt bij dat niet het ene goed is en het andere fout. Ook de profeten spraken soms heel algemeen, het was echt niet allemaal "Gij zijt die man".
En het allerbelangrijkste, wat je argumenten eigenlijk behoorlijk reduceert, is dat de tekst gepreekt moet worden. Al die aspecten die je noemt komen soms helemaal niet op uit de tekst. Ze dan te preken zou inlegkunde zijn.
Ik ben het dus met GJdeBruijn eens dat je doorslaat.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Het een sluit het ander niet uit. Jij hangt te veel op aan een bepaalde preekmethode. En je moet niet doen alsof de Auteur van de bevindingen van Gods volk een ander is dan Die het Woord heeft geïnspireerd.memento schreef:Sja, dan hebben we een verschillende opvatting over preken. M.i. is een goede preek een preek die de tekst uitlegt en toepast, niet die de opvattingen van de predikant over de bevindingen van Gods volk uitlegd en toepast.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Maar, zoals gezegd: Het aanbod en de nodiging preken als een wens is geen toepassen. Dat is tegen een arme bedelaar zeggen terwijl je een enorme rijkdom in je handen hebt: Ach, mocht, ja mocht iemand u nog eens een rijkdom schenken. Neen: de taak van een prediker is: Hier, bij Christus is rijkdom, kom tot Hem! Niet een flauw wensen of het nog een mocht komen staan te gebeuren, maar een aanprijzen van Christus, Zijn rijkdom, met de liefelijke nodiging dat het voor een ieder om niet te verkrijgen is.-DIA- schreef:Het gaat niet om de bevinding van een predikant. En dat wordt er ook nogal eens bij gezegd: Niet met je eigen bevinding op de kansel. Waar het wel om gaat: Spreek naar het hart van Jeruzalem! Dat van de daken gepredikt wordt wat in de binnenkamer wordt beleeft en doorworsteld.
En over de tekst zullen we het wel zeker eens zijn. Laat die spreken, verklaar die, en pas die bevindelijk toe. Ontbreekt dat laatste dan blijft er 'een volk' zitten dat zichzelf niet kan verklaren maar dat verklaard moet worden. En daarvoor gebruikt God toch Zijn Woord en Geest.
Gewoon simpelweg de tekst uitleggen en toepassen betekend slechts "de gangen van Gods volk" prediken als die in de tekst voorkomen. In elke tekst zitten lessen, voor bekeerd en onbekeerd, maar niet in elke tekst zitten "de gangen van Gods volk".
Iemand wees me er eens op, dat waar "de gangen van Gods volk" de preek stempelen, in plaats van het Woord, dat daar ook nooit Gods volk terecht gewezen wordt. Het is altijd een bemoediging, nooit een terechtwijzing (je bent op een foute weg, de bevinding die je nu beleefd (bv het wetshuis) is niet van God maar is in wezen - hoe goed bedoeld ook - opstand tegen God). Gods volk bestaat uit ook maar gewoon mensen, zondig, net als wij. Dat betekend dat hun weg niet altijd Gods weg. Dat hun ervaring en bevinding niet altijd van God is. Dat ze ook terecht gewezen moeten worden bij tijden. Juist daarom is de prediking van het Woord zo belangrijk. Dat een tekst "uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden" ook toegepast wordt op Gods kinderen: In al je werken werk je God tegen, doe je zonde! Dat hun ongeloof terecht gewezen wordt, in een tekst die aanspoort tot geloof (waarvan de Schrift volstaat). Etc.
Misschien goed om eens wat van "gereformeerde huize" te lezen. Zoals preken van Calvijn en Luther. Of de vroege Nadere Reformatoren, zoals Teelinck. Of over de grens: De Puriteinen en Spurgeon. Die legden de tekst uit en paste de tekst toe...Zo was het toch altijd in de kerken van gereformeerde huize?
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Bij ons wordt naast 's mensen ellendige staat zonder God en de uitnemendheid van Christus ook wel de gangen van Gods volk gepreekt. Dus ik voel me wel aangesproken door die "iemand". Maar van wat die iemand zegt klopt helemaal niets, in ieder geval bij ons. En ik herken me er overigens helemaal niet in, en ik beluister toch best veel predikanten in de rechterflank (waarschijnlijk de predikanten die die "iemand" hier op de korrel heeft). Maar juist in deze rechterflank krijgt Gods volk nog wel eens een terechtwijzing, of worden mensen aangesproken dat hun tranen niet genoegzaam zijn tot zaligheid.memento schreef:Iemand wees me er eens op, dat waar "de gangen van Gods volk" de preek stempelen, in plaats van het Woord, dat daar ook nooit Gods volk terecht gewezen wordt. Het is altijd een bemoediging, nooit een terechtwijzing (je bent op een foute weg, de bevinding die je nu beleefd (bv het wetshuis) is niet van God maar is in wezen - hoe goed bedoeld ook - opstand tegen God). Gods volk bestaat uit ook maar gewoon mensen, zondig, net als wij. Dat betekend dat hun weg niet altijd Gods weg. Dat hun ervaring en bevinding niet altijd van God is. Dat ze ook terecht gewezen moeten worden bij tijden. Juist daarom is de prediking van het Woord zo belangrijk. Dat een tekst "uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden" ook toegepast wordt op Gods kinderen: In al je werken werk je God tegen, doe je zonde! Dat hun ongeloof terecht gewezen wordt, in een tekst die aanspoort tot geloof (waarvan de Schrift volstaat). Etc.