1) Ik kom veel in aanraking met bijbelgetrouwe, maar niet-reformatorische christenen. Het argument 'de H.C. zegt dit' heeft voor hen geen kracht. In die gesprekken heb ik dus niets aan de belijdenisgeschriften in directe zin.Tiberius schreef:Ik begrijp niet precies wat je bedoeling daarmee is.rekcor schreef:Het gaat mij dus puur om de wijze van argumenteren. Als iemand een ketterij bestrijdt, mag het argument nooit zijn: 'je spreekt de H.C. zondag x en y tegen'. Nee, de ketter moet geconfronteerd worden met de bijbel. En om de goede bijbelgedeelten te vinden, kun H.C. zondag x en y prima gebruiken, want je mag erop vertrouwen dat de opstellers van de H.C. Godvrezend waren, en bovendien bijbelvaste en begenadigde theologen.
Hier op het forum kan je in je argumenten gerust de belijdenisgeschriften gebruiken: daar is toch iedereen het mee eens.
Buiten het forum ligt het inderdaad wat anders, maar daar geldt ook lang niet overal dat het gezag van de Bijbel absoluut is. Zelfs niet in christelijke kringen, want daar is vaak ook sprake van schriftkritiek.
2) Als je niet steeds teruggrijpt naar de Bijbel, worden de belijdenisgeschriften een waarheid in zichzelf, terwijl ze alleen waar zijn in zoverre ze overeenkomen met de Schrift.
3) Als je niet steeds teruggrijpt naar de Bijbel, leidt dit tot bijbelluiheid. Ik vraag me af of de 'gemiddelde refo' de bijbelse onderbouwing weet van de kernpunten van de Reformatie. Hoogstens weet men dat 'het wel ergens in de bijbel staat'. Zelf heb ik er in ieder geval moeite mee, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen

4) Als je niet steeds teruggrijpt naar de Bijbel, leidt dat tot blinde vlekken. In de 3FvE wordt niet alles beleden, maar alleen de punten die destijds kwestieus waren. Daar moet oog voor zijn, en blijven.