Gedichten

[-DIA-]

Is dat nu wel van Witsius? Of gebruikt iemand zijn naam alleen maar?

'Uws goedheids' is niet eens Nederlands.

De naam staat er wel onder, en ik neem aan dat het RD vrij betrouwbaar is...

[JALP]

Ween niet over Mij

Tranen
van medelijden
met de Borg
op weg naar 't kruis
Hete tranen
om de weg
die Hij daar ging

Tranen
bij de vrouwen
van Jeruzalem
waar ze volgde
om de liefde
in hun hart
geplant voor Hem

Tranen
schreien, wenen
maar hun Heiland
spreekt tot hen
Spaar uw tranen
voor 't verdriet
in U gewerkt

Tranen
om uw zonden,
voor uw kind'ren
Wanneer de vreze komt
ween dan hete tranen
Ik ga u nu verblijden
door Mijn diepe lijden

Tranen
mogen komen
laat ze nu maar stromen
God verzamelt
elke traan
in Zijn fles
God zij eeuwig lof!

[JALP]

O God
verkleefd
in de macht
onderdaan
van de koning
van de hel

O God
scheur me los
trek me weg
overwin me
van de koning
van de hel

O God
trek me
dan loop ik
U achterna
tot de Koning
van de hemel
en de aarde

O God
toon me
Uw goedheid
geef me
Uw heil

In de Zoon van Uw liefde!

[Ria]

I doubt so much about you,
and yet I can not say
because I do not really yours,
how shall I put this for you?
For weeks I struggle with it,
because how will you respond?
I say: Salee!
but will you let me turn back?
Oh, why I still think about you?
You are and will always so raw.




I look out the window,
I see birds, trees and of course the air.

in the air is much,
clouds, birds, and over the moon.

on the moon is nothing,
except for a few holes in it with mist.

in the mist you see nothing,
it's a big cloud that hides things.

[-DIA-]

DE LAAGSTE PLAATS

In dit leven is een pad,
Slechts door weinigen betreden;
Maar wie ooit die weg betrad
Wordt geleid naar 't hemels Eden.
't Is en weg van droef geween
Maar van zoete vreugde tevens,
Vaak door donk're neev'len heen;
Is de nauwe weg des levens.
Heer', dat mij de laagste plaats
Op die heilweg zij gegeven,
Niemand heeft ooit zoveel kwaads
Tegen zoveel goeds bedreven.

Op de heuvel Golgotha
Staat een kruispaal opgeheven.
Als ik daarheem d'ogen sla,
Wordt mij alle schuld vergeven.
Onder d' ijz'ren nagelpunt
Die Uw voeten houdt verbonden
Zij een plaatsje mij vergund
Waar 'k mag treuren om mijn zonden.
Geef m' er de allerlaagste plaats,
Zo Gij mij een plaats wilt geven
Nooit heeft iemand zoveel kwaads,
Tegen zoveel licht bedreven.

In het aardse jammerdal
Is een volk van naakten, blinden
In hun ogen niet met al,
Zijn z' in Gods oog wel beminden
Vaak gehaat, veracht, verdrukt,
Vloeien tranen uit hun ogen
Door het lijden neergedrukt
Gaan zij onder kruis gebogen
Heer' dat d' allerlaagste plaats
Onder hen mij zij gegeven!
Niemand toch heeft zoveel kwaads
Tegen zoveel licht bedreven.

Maar hoe ook door smart bezwaard,
Hoe ook in zichzelf verloren
't Is een volk van U gespaard
Eeuwig van U uitverkoren.
Rein gewassen in Uw bloed
Met Uw bruiloftskleed omhangen
Hebben zij in 't eeuwig goed
Van Uw liefde deel ontvangen.
Heer' ei, laat de laagste plaats
Onder hen mij zijn gegeven!
Nooit heeft iemand zoveel kwaads
Tegen zoveel licht bedreven.

In het vergelegen land
Staat een schitterende woning.
Z´is gebouwd door Godes hand
´t Is ´t paleis van mijnen Koning.
Wie dat huis wordt ingeleid
Door den stoet van Gods getrouwen,
Mag des Heeren lief´lijkheid,
Mag de Zoon van God aanschouwen.
Heiland, dat de laagste plaats
In dat huis mij zij gegeven.
Nooit heeft iemand zoveel kwaads
Tegen zoveel licht bedreven.

Nooit heeft iemand zoveel kwaads,
Zoveel gruwelijks bedreven;
Maar 't besluit Uws groten Raads
Riep mij uit de dood in 't leven.
Welk een wonder van genâ
Als ik ooit, verlost, geheiligd,
eens die feestzaal binnenga
Eeuwig voor het kwaad beveiligd.
Geef m' er de allerlaagste plaats
Grote God van dood en leven
Nooit heeft iemand zoveel kwaads,
Zoveel gruwelijks bedreven.

ds. P. Huet

[Johann]

Het is misschien niet echt een gedicht, maar wel een gedichte Psalm, die mij zeer dierbaar is geworden, zelf vind ik het een hele mooie tekst:

PSALM 51

1 Ontferm U over mij, arme zondaar,
Heer, naar Uwe goedheid, niet om volprijzen;
Wil mij ditmaal Uw genade bewijzen,
En vergeef mij mijn zonden groot en zwaar.
Was mij, o God, maak mij zuiver en klaar
Van mijn lelijke stinkende misdaden,
Die mij voor U onrein maken voorwaar;
Reinig mij door 't water Uwer genade.

2 Want door veel klagen mijn hart mij verflauwt,
Als ik (och arm!) gevoel mijn grote zonden;
En dat meer is, voor mij staan t' elker stonde
Mijn zonden al; dies ik, Heer! ben benauwd.
Voor U en tegen U heb ik misdaan;
Dies blijft Gij rechtvaardig in Uwe wegen,
Als Gij mij straft en te gronde laat gaan,
En maakt beschaamd hen, die U spreken tegen.

3 Ik weet wel en moet bekennen voortaan,
Dat ik in ongerecht'heid ben geboren;
Ook staat mij dit tot allen tijd wel voren,
Dat mijn moeder in zond' mij heeft ontvaan.
Ik weet, dat Gij liefhebt en begeert zeer,
Een hart dat geheel oprecht is en goedig,
't Welk ik niet heb gehad; dien Gij, o Heer!
Uwe wijsheid openbaart overvloedig.

4 Gij zult mij met hysop, Heer, maken rein;
Zo zal ik geheel zuiver zijn bevonden;
Gij zult afwassen mijn smetten en zonden,
Zo word ik witter dan sneeuw in 't gemein.
Gij zult mij doen horen blijdschap en vreugd,
En mij van nieuws Uwe goedheid geprezen,
Bewijzen, Heer! dan zullen zeer verheugd,
Al mijn benen en al mijn krachten wezen.

5 Gij hebt lang genoeg gezien mijn misdaad,
Wilt toch Uw toornig gezicht daarvan wenden,
En vergeef mij (die nu ben vol ellenden)
Mijn boosheid al, en ook deez' zonde kwaad,
O God mijn Schepper, schep zonder verdrag
Een rein hart in mij en een nieuwe leven,
En, opdat ik U wel behagen mag,
Wil mij, o Heer! enen nieuwen geest geven.

6 Ik bid U, werp mij niet van Uw aanschijn,
En opdat ik besluite mijn begeren,
Uwen Heiligen Geest wil mij niet weren,
Als Hij in mij van U vernieuwd zal zijn.
Doe mij ook nu smaken de zekerheid
Mijner zaligheid Heer, door Uw genade;
Geef mij ook den geest der vrijmoedigheid,
Ende sterk mij daarmede vroeg en spade.

7 Dan zal ik gaan in Uw wegen bekwaam.
De bozen zal ik dien ook vlijtig leren:
Zodat ze hen tot U zullen bekeren,
En volgen mijn voetstappen al te zaam,
Wil mij, o God, Heer mijner zaligheid
Van deez' doodwaardige bloedschuld bevrijden;
Zo zal mijn mond Uwe gerechtigheid
En Uw goedheid zingen ende belijden.

8 O Heer! wil mij toch open doen den mond,
Anders kan ik niets goeds spreken waarachtig:
Maar als Gij, Heer, dien zult openen krachtig,
Zo zal ik Uwen lof schoon maken kond.
Waar 't dat Gij slachtofferen had begeerd
Der stieren en ossen of diergelijke,
Ik had ze geofferd; maar gans niet weerd
Is voor U zulk off'ren alzo 't mag blijken.

9 Een recht offer, dat de Heere neemt aan,
Is een gemoed, benauwd door angst en klagen;
Een need'rig hart en enen geest verslagen,
En zal God niet verachten, maar ontvaan.
O Heer! doe Sion wel naar Uw goedheid,
En Jeruzalem, die op U betrouwet;
't Welk is de stad, die Gij U hebt bereid,
Haar muren toch genadiglijk opbouwet.

10 Dan zullen onz' harten zijn zeer bekwaam,
Om te offeren naar Uw welbehagen;
Dan zullen de kalveren zijn geslagen,
Die U, Heer, zullen wezen aangenaam.

[Mara]

Ik liep eens op het kerkhof, daar zag ik bloemen staan.
Het waren tere bloemen, ze waren haast vergaan.
Ze wuifden zachtjes in de wind. Ik las: hier rust ons lieve kind.
Een witte steen lag op het graf; wij vliegen heen, als luchtig kaf.
Vergankelijkheid, dat zag ik daar, want oud en jong lag naast elkaar.
Die bloemen op het kerkhof, zij zeggen: mensenkind: wij vliegen allen henen, gejaagd als door de wind.
Weemoedig ging ik heen, want ach, wat is het leven ?
Al wordt men nog zo oud, het is een zucht, maar even.
Toch is de dood gedood, dat is gebeurd met Pasen.
Dat is de werkelijkheid, geen loos gerucht, geen frase.
O God leer mij te sterven, te sterven hier beneen.
Dan weet ik waar ik heenga, Uw licht mijn graf bescheen.

Gerrit Post
uit BhP 23/6

[Aty]

Ik liep eens op het kerkhof, daar zag ik bloemen staan.
Het waren tere bloemen, ze waren haast vergaan.
Ze wuifden zachtjes in de wind. Ik las: hier rust ons lieve kind.
Een witte steen lag op het graf; wij vliegen heen, als luchtig kaf.
Vergankelijkheid, dat zag ik daar, want oud en jong lag naast elkaar.
Die bloemen op het kerkhof, zij zeggen: mensenkind: wij vliegen allen henen, gejaagd als door de wind.
Weemoedig ging ik heen, want ach, wat is het leven ?
Al wordt men nog zo oud, het is een zucht, maar even.
Toch is de dood gedood, dat is gebeurd met Pasen.
Dat is de werkelijkheid, geen loos gerucht, geen frase.
O God leer mij te sterven, te sterven hier beneen.
Dan weet ik waar ik heenga, Uw licht mijn graf bescheen.

Gerrit Post
uit BhP 23/6

Aangrijpend gedicht.

[henriët]

Heer, waar bent U, als ik het even niet meer weet,
U vergeten ben?
Heer, waar bent U, als ik de weg zoek in mijn leven? Heer waar bent U, als ik zoek naar oost en west?

Als ik mij verlaten voel, ik ben kwetsbaar en verzwakt, Heer waar bent U?
Zie ik kuilen op mijn pad, de verzoeking in mijn leven, Heer waar bent U?

Heer ik vraag U om een zegen.
Sta mij bij op elk moment.
Wandel met mij op mijn wegen.
Zegent U ook mij, zegen nu ook mij.

Heer, waar bent U, ik lijk te vallen in een gat,
er komt geen einde aan.
Heer, waar bent U, als ik verdrietig ben en eenzaam, Heer waar bent U, als ik U vraag in mijn gebed

Als ik mij verslagen voel,
er is niemand die mijn steunt.
Zonder vreugde in mijn ziel,
leef ik blijkbaar zonder zegen.
Heer waar bent U

Heer ik vraag U om een zegen.
Sta mij bij op elk moment.
Wandel met mij op mijn wegen.
Zegent U ook mij, zegen nu ook mij.

Ik ben voor je, om je de juiste weg te wijzen.
Ik ben naast je en Ik sluit je in Mijn armen.
Ik ben achter je en behoed je voor gevaar.
Ik ben onder je en Ik vang je als je valt.
Ik ben in je, geef je kracht voor je verdriet.
Ik ben om je heen en zal altijd voor je vechten.
Ik ben met je, om je met vreugde te vervullen.
Ik ben boven je, ervaar de zegen van Mijn hand.Amen.

[-DIA-]

Waarom was 't op mij gemunt?

Heilig God, barmhartig Vader,
Gun, dat ik U val te voet
en in diep verwond'ren nader
Om 't ontsluiten 't blij gemoed,
Dat, in aandacht opgetogen,
roept: vanwaar dit mededogen?

Immers kan U niets behagen
Van al, wat Gij in mij ziet.
Ik verdien eer strenge slagen
Dan de gunst, die Gij mij biedt.
Dadelijk- en errefschuldig,
Hoe draagt Gij mij zo geduldig?

Zekerlijk Uw woord is waarheid:
't Was Uw lóut're liefd'alleen
Die mijn ziele met de klaarheid
Van 't genadelicht bescheen,
En deed stilstaan, daar ik rende
Op een doolpad vol ellende.

Had Uw hand niet in 't ontfermen
Mij in mijne loop gestuit,
'k Was gewis in 't kort, och armen!
Hel en duivel tot een buit.
't Bitt're grondsap van Uw toren
Was onfeilbaar mij beschoren.

''t Was Uw vrij'en eeuw'ge liefde,
Daar G', o god, mijn hert, vol haat
Zo meedogend mee doorgriefde,
En ten uitvoer van Uw raad,
Om mij van 't verderf te sparen,
't Eeuwige besluit liet baren.

Daar had Gij, bij al de namen
Van het uitgekeurd geslacht,
Ook mijn naam geboekt, om samen
Ons uit satans klauw en macht,
Die ons eeuwiglijk moest drukken
Door Uw sterke hand te rukken.

Waarom hebt Gij mij verkoren?
Waarom was 't op mij gemunt?
Daar er duizend gaan verloren,
Die gij geen ontferming gunt.
Schoon Gij ruim zo grote zonden
Hebt in mij, als hun gevonden?

'k Weet geen reden uit te speuren,
Dan Uw vrije wil alleen,
die geen deugden uit wou keuren,
(Trouwens, Heer, gij vond er geen)
Opdat niemand ooit op aarde
Roemen zou in eigen waarde.

Liefde zonder wedergade!
De gehoonde Richter spreekt,
Zelf de eerste van genade.
Wond're wijsheid, die zich wreekt
Op de allerstrengste wijze
Gods rechtvaardigheid ten prijze.

Hoe zal ik de liefde noemen?
Sprak ik nu der eng'len taal!
Hoe zal ik de wijshwid roemen?
Hoe de deugden altemaal?
Doch naar waarde die te loven,
Gaat zelfs eng'lenkracht te boven.

Maar mijn ziel, het hoogste prijzen,
Dat god van u eist, is stil
Hem uw liefde te bewijzen,
In het doen van Zijne wil
U gans aan Hem op te dragen,
Kan Hem bovenal behagen.

zoek daartoe alleen de krachten
In de volheid van Zijn Zoon,
Die geen beden te verachten
Van zijn kind'ren is gewoon.
Die zal u bekwaamheid geven,
Om tot eer van God te leven.

Pieter Boddaert

[Hendrikus]

Waarom was 't op mij gemunt?
Daar er duizend gaan verloren,
Die gij geen ontferming gunt.

Juist deze -in bepaalde kringen veel geciteerde- woorden zijn naar mijn mening volstrekt onbijbels.
God gunt geen ontferming aan zovelen?
De Bijbel staat vol van Gods liefde, ook voor de grootste der zondaren.
Wie geen ontferming ontvangt, heeft zelf Gods genade afgewezen. Maar God gunde het wél!

[refo]

Tegenwoordig is dat een Remonstrantse gedachte.

[eilander]

Tegenwoordig is dat een Remonstrantse gedachte.

Misschien een idee om de 5 artikelen tegen de Remonstranten nog eens te lezen. Bijvoorbeeld deze artikelen:

1-4. Die dit Evangelie niet geloven, op die blijft de toorn Gods. Maar die het aannemen en den Zaligmaker Jezus met een waarachtig en levend geloof omhelzen, die worden door Hem van den toorn Gods en van het verderf verlost, en met het eeuwige leven begiftigd (Joh. 3:36, Mark. 16:16).

1-5. De oorzaak of onschuld van dat ongeloof, gelijk ook van alle andere zonden, is geenszins in God, maar in den mens. Maar het geloof in Jezus Christus en de zaligheid door Hem, is een genadige gave Gods; gelijk geschreven is: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave (Ef. 2:8). Insgelijks: Het is u gegeven in Christus te geloven (Filip. 1:29).

1-6. Dat God sommigen in den tijd met het geloof begiftigt, sommigen niet begiftigt, komt voort van Zijn eeuwig besluit.

[refo]

Dat weet ik.
Ik zei ook: tegenwoordig.

[eilander]

Dat weet ik.
Ik zei ook: tegenwoordig.

Ze zijn nog actueel, hoor. Zie een recente discussie over de positie van de belijdenisgeschriften.