GJdeBruijn schreef:Voor een deel is de traditie gelijk. De reformatie grijpt terug op de zuivere vroege kerk. Die traditie komt op uit de Schrift. De Tale Kanaäns is daar onderdeel van.
Ik doelde niet op de inhoud van de traditie, maar op de traditie zelf en de waarde die de traditie heeft binnen de RK-kerk.
De waarde van de Tale Kanaans bestaat uit het gegeven dat het binnen een geloofsgemeenschap herkenning geeft. Het is een soort bijbelsjargon dat zaken verwoordt die op andere wijze niet in woorden uit te drukken zijn. Daar zijn geen woorden voor die de diepte van die zaken kan weergeven.
Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Ik vind het bovendien een onzinnige uitspraak, daar er altijd woorden beschikbaar zijn om begrippen te definiëren.
Bovendien bewijst Gods Woord dat de dingen des Geestes Gods niet door de natuurlijke mens verstaan worden. De taal waarin hierover gesproken wordt, ontleent uitdrukkingen aan de Schrift zelf!
Zolang aan uitdrukkingen geen betekenis kan worden gegeven, zijn die uitdrukking op zichzelf genomen betekenisloos. Je kunt niet bepaalde zinsneden uit de Bijbel gebruiken zonder daar betekenis aan toe te kennen. En daar zit 'm de crux. De tale kanaäns moet betekenis krijgen, en zonder uitleg van de gebruikte woorden zijn het holle frasen.
De Tale Kanaäns geeft de gemoedstoestand onder de verkondiging en overdenking van Gods Woord weer.
In bepaalde kringen die tot de periferie van het christendom behoren.
Het overpeinzen van Gods wet, Gods Woord enz. wordt door Gods Geest als geloofsoefening gegeven. Daarin ervaren Gods kinderen dezelfde zaken, maar spelen karakter, psychische gesteldheid, omstandigheden etc. ook een rol in hoe zaken ervaren worden. Het mooie van de Tale Kanaäns is dat het in bijbelse taal (daarom zoveel teksten, of fragmenten) uitgedrukt wordt.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de tale kanaäns is ontwikkeld in een omgeving waarin theologen geen plaats hadden. De gezelschappen waren bij uitstek groeperingen van doe-het-zelvers zonder enige theologische achtergrond en binnen dat kader is de tale kanaäns ontwikkeld.
Daarbij moet de klip ontweken worden dat deze wijze van formuleren een eigen leven en eigen normerende status gaat krijgen. Dat is echter geen reden om de TK als zodanig af te wijzen!
Ik wijs het niet af, maar ik ken het geen algemeen geldende werking toe. Ik vrees echter dat de tale kanaäns binnen bepaalde kringen wel een normerende werking heeft, en dat keur ik ten zeerste af, omdat dan de vorm centraal staat.
Samengevat: Daar waar de schriftuurlijk-bevindelijke leer gebracht wordt, wordt de bevinding onderling gedeeld met de TK als voertaal. Er zijn overigens wel wat dialecten op te merken.
De tale kanaäns dient helemaal niet de voertaal te zijn daar waar een bevindelijk-schriftuurlijke leer wordt gehanteerd. Dat is een misvatting en bovendien is dat werkt de normerende werking van de tale kanaäns in de hand.
