Willem schreef:memento schreef:learsi schreef:
Dus de naam wordt zonder enkele reden vermeld? Een ¨niet geinspireerde¨ naam dus?
Ik denk juist dat door het noemen van de naam (onderdeel van een door de Geest geinspireerde tekst) de strekking van de geschiedenis juist duidelijker wordt.
Of denk jij dat de naam gewoon zonder enkele rede door de Schrift vermeld wordt......?
h.g. Learsi
Hoogstens zou je kunnen zeggen: Zacheüs deed zijn naam geen eer aan. Hij, die rechtvaardig heette te zijn, leefde als een zondaar. En vervolgens zou je een toepassing kunnen maken naar allen, die een mooie doopnaam hebben en onbekeerd leven.
Leg je nu niet een theologisch denkraam over de tekst - in lijn met dit denkraam - enkel deze constatering (vet en onderstreept) te kunnen doen?
De serieuze ondertoon in deze posting is natuurlijk dat het verwijt dat iemand een "theologisch denkraam over een tekst legt en vandaar uit tot een exegese komt" een onzinnig verwijt is want
iedereen denkt vanuit een context.
Een theologisch denkraam hanteren, wil zeggen dat je bepaalde dogmatische, theologische of bevindelijke ideeën zodanig hanteert, dat elke tekst binnen die ideeën moet passen.
Wel zegt mijn reactie iets over mijn exegetische methode. In lijn met Calvijn en de gereformeerde exegese (die de verschillende handboeken gereformeerde exegese, zowel hedendaagse als oudere handboeken) houdt ik het erop dat:
1. De tekst gelezen moet worden in de stijl waarin zij zich presenteert. Is het een geschiedenis, dan lees ik het als waar gebeurde geschiedenis beschrijving, en niet als een bekeringsgang.
2. Elke tekst heeft maar één betekenis, en dat is de letterlijke betekenis (letterlijk is hierbij: hetgeen de tekst zegt is wat de tekst bedoeld, er is geen achterliggende, diepere of geestelijke betekenis)
3. De toepassingen die uit de tekst ontleedt worden, moeten voortkomen uit de tekst zelf.