Kol. 3: 13 Verdragende elkander, en vergevende de een den anderen, zo iemand tegen iemand enige klacht heeft; gelijkerwijs als Christus u vergeven heeft, doet ook gij alzo.albion schreef:PvS schreef:Ik ken iemand die een voorganger aansprak op een dwaling (loochenen van de Godheid van Christus). Deze voorganger ging iedere zondag door met het benadrukken dat alléén de Vader en niet Christus de zonden vergeeft. Kerkenraad stond achter de voorganger. Voorganger meende zelfs het recht te hebben om gemeentelid bij name te noemen en vanaf de kansel te beschuldigen. Gemeentelid heeft toen de kerkelijke weg bewandeld. Achter gesloten deuren werd voorganger en kerkenraad vermaand, dat, wanneer zij volharden in deze dwaling, zij grote problemen zouden krijgen! Deze dwaling is nooit herroepen vanaf de kansel, en binnen drie maanden na gebeurtenis heeft de voorganger de kudde verlaten. Zij die deze dwalingen hebben aangegeven worden nog altijd gewantrouwd.
Was de kerkelijke weg hierin dan recht?
Mag ik het eens zijn met je voorganger (ik vind het geen dwaling). De Vader vergeeft ook.
Matth 6: (spreekt Jezus) Want indien gij den mensen hun misdaden vergeeft, zo zal uw hemelse Vader ook u vergeven.
15 Maar indien gij den mensen hun misdaden niet vergeeft, zo zal ook uw Vader uw misdaden niet vergeven.
Joh. 6: Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.
En Hij zeide: Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij komen kan, tenzij dat het hem gegeven zij van Mijn Vader.
Toch ben ik geneigd je gelijk te geven, Albion. Het is God de Vader Die in Christus verzoening gevonden heeft en met Wie de zondaar verzoend wordt. In de rechtvaardigmaking leert de zondaar dan ook de Vader kennen als Degene met Wie hij verzoend is door Christus.
Maar het is wel door Christus dat ons die verzoening verkondigd wordt, in de prediking, maar ook in het hart. Het een hoeft het ander dus niet uit te sluiten.
(Overigens is dit een beetje off-topic).