Wedergeboorte

[DWW]

@ DWW, ik heb Kohlbrugge en Boston gelezen, en dat zegt niets over mijn vraag. Namelijk: is het geloof in de wet volgens jou rechtvaardigend? Nee, mag ik hopen. Dan zijn we het eens dat we dat in wezen geen geloof mogen noemen (in de praktijk snap ik het gebruik wel). Het geloof in de wet leidt volgens jou echter tot de eenwording aan Christus' dood. En die eenwording is wél rechtvaardigend van aard. Dus klopt er in jouw redenering ergens iets niet. Het is namelijk zo dat niet het geloof in de wet mij één maakt met Christus' dood, maar het geloof in Christus doet dat.

Het geloof in Gods heilige wet gewerkt door de Geest der dienstbaarheid is verdoemend, ontledigend en dodend van aard. Het wijst me mijn dodelijke kwaal aan. Dit geloof doet me mijn oordeel geloven, en doet me mijn vonnis mijnen, en doet me rechtvaardig verloren staan voor God. Dit geloof wat altijd voorafgaat aan het zaligmakende geloof in de beloftenissen des Evangeliums, is dus niet rechtvaardigend en vrijmakend van kracht. Dit geloof doet mij afgesneden worden van de oude Adamswortel, omdat het al m'n werkheiligheid vanuit een verbroken werkverbond vervloekt en verdoemt. Waarom is het geloof in de wet dan niet rechtvaardigend van kracht? Omdat de wet niet uit het zaligmakende geloof is...!! (lees Gal. 3 vers 12, en vers 21) Is dan de wet tegen de beloftenissen Gods? Dat zij verre; want indien er een wet gegeven ware, die machtig was levend te maken, zo zou waarlijk de rechtvaardigheid uit de wet zijn.

Het geloof in Gods heilige wet overtuigt dus ten dode, en doet mij daar in die stonde van het dodelijkst tijdsgewricht verstaan en gevoelen dat de wet die mij ten leven was mij ten dood bevonden is, Rom. 7:10. Maar het is de trekkende liefde des Vaders tot de geloofsgemeenschap met Christus (Joh. 6:37,44) die mij in het gericht Gods overbuigt om geheel verloren te gaan voor God, als in een punt des tijds. Dit is de ellendekennis waar de HC over spreekt, waar altijd een zielsverlossing door het zaligmakende geloof in Christus op volgt. Het geloof in Jezus Christus wordt daarom altijd geschonken in de verlorenheid van ons bestaan. De trap en mate van deze doorleving kan verschillen. Hoe dieper de nood, hoe groter de uitkomst en het geloof waarmee de verloren zondaar in Christus wordt ingelijfd. Maar wanneer het geloof in Gods heilige wet niet gepaard zou gaan met deze trekkende liefde des Vaders tot Christus, dan zou de zondaar op zo'n moment met Judas in z'n benauwdheid naar de strop grijpen. De wet werkt dus geen liefde, maar slechts benauwdheid en vervloeking. Let wel, het geloof in Gods heilige wet wordt gewerkt door dezelfde Heilige Geest als Die het zaligmakende geloof in het Evangelie werkt, maar het is verschillend van kracht. Het geloof in Gods heilige wet doet een zondaar afdalen en ondergaan in het badwater der wedergeboorte, en het geschonken geloof in het Evangelie, gewerkt door de Geest der aanneming der kinderen (= verworven Geest van Christus, Rom. 8:9, Gal. 4:4-7, Joh. 16:13-15), doet de verloren zondaar opkomen uit het badwater der wedergeboorte. Door zijn geschonken geloof in de beloftenissen van het Evangelie van Jezus Christus, die verloren zondaar gerechtvaardigd, geheiligd en volkomen in Hem verlost geworden door toerekening. God zet dan de verdiensten van Christus op zijn rekening, en gedenkt zijn zonden nooit meer omdat deze zijn verzoend, vernietigd en begraven geworden in de kruisdood en het graf van Zijn lieve Zoon.

[DWW]

@ DWW, ik heb Kohlbrugge en Boston gelezen, en dat zegt niets over mijn vraag. Namelijk: is het geloof in de wet volgens jou rechtvaardigend? Nee, mag ik hopen. Dan zijn we het eens dat we dat in wezen geen geloof mogen noemen (in de praktijk snap ik het gebruik wel).

Het geloof in de wet leidt volgens jou echter tot de eenwording aan Christus' dood. En die eenwording is wél rechtvaardigend van aard. Dus klopt er in jouw redenering ergens iets niet.
Het is namelijk zo dat niet het geloof in de wet mij één maakt met Christus' dood, maar het geloof in Christus doet dat.

Daar waar de wet mij(door het geloof in de wet) doodt krijg ik toch een blik op Christus dood? En leer(!) ik zien, dat als Hij daar sterft, het de bedoeling is dat ik mijn vlees in zekere zin hecht aan Zijn vlees dat daar sterft, opdat Zijn dood, mijn dood wordt? Toch?

Nee, daar waar de Geest der dienstbaarheid mij (door het geloof in de wet) doodt, wordt ik een plant met Christus in Zijn vervloekte kruisdood, Rom. 6:3-5. Daar leg ik mijn bestaan af voor God, door de dood en het lichaam van Christus, en worden mijn overtredingen veroordeeld in Zijn vlees, Rom. 8:2-3. Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden, Rom. 7:4.

[DWW]

Mag ik het gewoon bij de bijbel houden? Ik word hier heel verdrietig van omdat ik het niet begrijp met mijn eenvoudige verstand...........Doe mij dan maar een dagboek of preek van RM.MC CHEYNE

Ja, dat mag:) Als DWW iets concreter had gepost dan was dat wat nuttiger geweest voor de discussie.

Beste Fjodor, ---knip--- Niet op de persoon, aub; mvg Tib
Ik heb je enkele citaten gegeven van godzalige oudvaders, waarbij ik vergeleken maar een gloeiende spijkerpunt ben. Zij allen spraken vanuit Rom. 8 vers 15, over de Geest der dienstbaarheid Die het geloof in Gods heilige wet werkt, en over de Geest der aanneming tot kinderen Die het geloof in Jezus Christus werkt in het hart van een verloren zondaar.
---knip--- Niet op de persoon, aub; mvg Tib

[theoloog]

Mag ik het gewoon bij de bijbel houden? Ik word hier heel verdrietig van omdat ik het niet begrijp met mijn eenvoudige verstand...........Doe mij dan maar een dagboek of preek van RM.MC CHEYNE

Ja, dat mag:) Als DWW iets concreter had gepost dan was dat wat nuttiger geweest voor de discussie.

Beste Fjodor,
Ik heb je enkele citaten gegeven van godzalige oudvaders, waarbij ik vergeleken maar een gloeiende spijkerpunt ben. Zij allen spraken vanuit Rom. 8 vers 15, over de Geest der dienstbaarheid Die het geloof in Gods heilige wet werkt, en over de Geest der aanneming tot kinderen Die het geloof in Jezus Christus werkt in het hart van een verloren zondaar.

Beste DWW, het verbaast me dat je spreekt over een Geest van slavernij=dienstbaarheid die geloof in de wet zou werken, terwijl Paulus juist zegt dat we die niet!!! hebben ontvangen. Hij wijst dit dus af. Deze tekst moet over iets anders gaan. Geloof in de wet vind ik zelf overigens geen Bijbelse uitspraak. Het is er zelfs mee in tegenspraak:
Maar voor de wet is het niet: uit geloof, maar: De mens die deze dingen doet, zal daardoor leven. Galaten 3:12

Ik begrijp daarom niet wat je bedoeld met hiernaar te verwijzen. Ik heb de stukken niet gelezen, zou je op dit punt ze nog eens kunnen samenvatten. Het lijkt me namelijk heel lastig om te beweren dat we geloof in de wet moeten hebben. Paulus zegt alleen dat we er door geloof mee instemmen, maar we geloven juist in het volbracht werk van Christus.

[Fjodor]

@ DWW, ik heb Kohlbrugge en Boston gelezen, en dat zegt niets over mijn vraag. Namelijk: is het geloof in de wet volgens jou rechtvaardigend? Nee, mag ik hopen. Dan zijn we het eens dat we dat in wezen geen geloof mogen noemen (in de praktijk snap ik het gebruik wel). Het geloof in de wet leidt volgens jou echter tot de eenwording aan Christus' dood. En die eenwording is wél rechtvaardigend van aard. Dus klopt er in jouw redenering ergens iets niet. Het is namelijk zo dat niet het geloof in de wet mij één maakt met Christus' dood, maar het geloof in Christus doet dat.

Het geloof in Gods heilige wet gewerkt door de Geest der dienstbaarheid is verdoemend, ontledigend en dodend van aard. Het wijst me mijn dodelijke kwaal aan. Dit geloof doet me mijn oordeel geloven, en doet me mijn vonnis mijnen, en doet me rechtvaardig verloren staan voor God. Dit geloof wat altijd voorafgaat aan het zaligmakende geloof in de beloftenissen des Evangeliums, is dus niet rechtvaardigend en vrijmakend van kracht. Dit geloof doet mij afgesneden worden van de oude Adamswortel, omdat het al m'n werkheiligheid vanuit een verbroken werkverbond vervloekt en verdoemt. Waarom is het geloof in de wet dan niet rechtvaardigend van kracht? Omdat de wet niet uit het zaligmakende geloof is...!! (lees Gal. 3 vers 12, en vers 21) Is dan de wet tegen de beloftenissen Gods? Dat zij verre; want indien er een wet gegeven ware, die machtig was levend te maken, zo zou waarlijk de rechtvaardigheid uit de wet zijn.

Het geloof in Gods heilige wet overtuigt dus ten dode, en doet mij daar in die stonde van het dodelijkst tijdsgewricht verstaan en gevoelen dat de wet die mij ten leven was mij ten dood bevonden is, Rom. 7:10. Maar het is de trekkende liefde des Vaders tot de geloofsgemeenschap met Christus (Joh. 6:37,44) die mij in het gericht Gods overbuigt om geheel verloren te gaan voor God, als in een punt des tijds. Dit is de ellendekennis waar de HC over spreekt, waar altijd een zielsverlossing door het zaligmakende geloof in Christus op volgt. Het geloof in Jezus Christus wordt daarom altijd geschonken in de verlorenheid van ons bestaan. De trap en mate van deze doorleving kan verschillen. Hoe dieper de nood, hoe groter de uitkomst en het geloof waarmee de verloren zondaar in Christus wordt ingelijfd. Maar wanneer het geloof in Gods heilige wet niet gepaard zou gaan met deze trekkende liefde des Vaders tot Christus, dan zou de zondaar op zo'n moment met Judas in z'n benauwdheid naar de strop grijpen. De wet werkt dus geen liefde, maar slechts benauwdheid en vervloeking. Let wel, het geloof in Gods heilige wet wordt gewerkt door dezelfde Heilige Geest als Die het zaligmakende geloof in het Evangelie werkt, maar het is verschillend van kracht. Het geloof in Gods heilige wet doet een zondaar afdalen en ondergaan in het badwater der wedergeboorte, en het geschonken geloof in het Evangelie, gewerkt door de Geest der aanneming der kinderen (= verworven Geest van Christus, Rom. 8:9, Gal. 4:4-7, Joh. 16:13-15), doet de verloren zondaar opkomen uit het badwater der wedergeboorte. Door zijn geschonken geloof in de beloftenissen van het Evangelie van Jezus Christus, die verloren zondaar gerechtvaardigd, geheiligd en volkomen in Hem verlost geworden door toerekening. God zet dan de verdiensten van Christus op zijn rekening, en gedenkt zijn zonden nooit meer omdat deze zijn verzoend, vernietigd en begraven geworden in de kruisdood en het graf van Zijn lieve Zoon.

Nee, daar waar de Geest der dienstbaarheid mij (door het geloof in de wet) doodt, wordt ik een plant met Christus in Zijn vervloekte kruisdood, Rom. 6:3-5. Daar leg ik mijn bestaan af voor God, door de dood en het lichaam van Christus, en worden mijn overtredingen veroordeeld in Zijn vlees, Rom. 8:2-3. Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden, Rom. 7:4.

En toch klopt het niet met wat er in de bijbel staat, DWW.
Jij zegt dat de ellendekennis die de Geest der dienstbaarheid door het geloof in de wet werkt mij één maakt met Christus in Zijn kruisdood.
Maar de éénmaking met Christus is altijd rechtvaardigend van aard!
Dat het sterven met Christus rechtvaardigend is, is het essentiële punt van Romeinen 6:1-8. Dat is het beginpunt en daarna schrijft Paulus elke keer (de verzen 4,5,6,8) over het leven dat daar steeds meer en steeds voller gevolg van is. Het komt erop neer dat de bekering gevolg is van dat sterven, dat is, van de rechtvaardiging.

Als wat jij zegt klopt dan zou dat dus betekenen dat het geloof in de wet toch rechtvaardigend is. Het is anders. Juist het geloof in het evangelie van Christus dat door God ingestort wordt doodt mij. Daar zijn de doding en opstanding gevolg van hetzelfde geloof. Want er is één geloof.

En het geloof in de wet, als we dat dan zo zullen noemen, is enkel plaatsbereidend voor het geloof, voor de éénwording met Christus, het doet niet meer.

Lees ook vooral kanttekening 8 bij Romeinen 6, die verklaart veel:

8) in Zijn dood gedoopt zijn?
Dat is, door de doop verzekerd worden dat wij gemeenschap hebben aan Zijnen dood, waardoor niet alleen onze zonden voor God verzoend zijn, maar ook de Heilige Geest is verworven, door wiens werking de verdorvenheid, die in ons is, haar leven of heersende kracht is benomen, hetwelk is de eerste trap onzer wedergeboorte;

Hier staat echt iets anders dan dat wat jij zegt. Jij zegt dat het één worden met Christus' doop/dood slaat op het sterven van de oude mens door het geloof in de wet dat gewerkt wordt door de Geest der dienstbaarheid. Híer staat dat dat één worden met Christus' dood/doop slaat op de eerste trap van de wedergeboorte!
Jij kan het echt niet met deze kanttekening eens zijn.

[Afgewezen]

Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

[Afgewezen]

In theologienet.nl is veel geplagieerd.

Hoe bedoel je dat. Het is toch geen plagiaat om gedachten van anderen samen te vatten. Ik lees zoveel boeken en dan ook nog vaak in het Engels dat ik vaak niet eens weet waar ik iets precies vandaan heb. Voor een theologisch essay in de wetenschap kan dat natuurlijk niet zonder bronvermelding, maar hier op een forum mag je best zelf zaken samenvatten lijkt me. Als toegift vermeld je de bron. Ik begrijp echt wel dat niemand hier zelf hele originele gedachten heeft Het helpt mij enorm in ieder geval als het niet hele lappen tekst zijn, die ik dan zelf nog moet samenvatten.

Ik bedoel: een hoop boeken zijn daar schaamteloos gecopieerd en op internet gezet. Dat is makkelijk als je eens wat wilt aanhalen van een schrijver. Copy-paste en scannen of overtypen is niet nodig. (En soms 'eigenlijk' ook verboden)

Probleem is dat het ook nog eens heel slordig is gedaan.

[Tiberius]

In theologienet.nl is veel geplagieerd.

Hoe bedoel je dat. Het is toch geen plagiaat om gedachten van anderen samen te vatten. Ik lees zoveel boeken en dan ook nog vaak in het Engels dat ik vaak niet eens weet waar ik iets precies vandaan heb. Voor een theologisch essay in de wetenschap kan dat natuurlijk niet zonder bronvermelding, maar hier op een forum mag je best zelf zaken samenvatten lijkt me. Als toegift vermeld je de bron. Ik begrijp echt wel dat niemand hier zelf hele originele gedachten heeft Het helpt mij enorm in ieder geval als het niet hele lappen tekst zijn, die ik dan zelf nog moet samenvatten.

Ik bedoel: een hoop boeken zijn daar schaamteloos gecopieerd en op internet gezet. Dat is makkelijk als je eens wat wilt aanhalen van een schrijver. Copy-paste en scannen of overtypen is niet nodig. (En soms 'eigenlijk' ook verboden)

Probleem is dat het ook nog eens heel slordig is gedaan.

Wat is er slordig gedaan? Ik vind het juist wel een overzichtelijke website met een schat aan theologische/bevindelijke werken.
Of komt de inhoud van die bestanden niet overeen met de boeken?

[Fjodor]

Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Maar het is wel een heel groot verschil.
DWW zegt tegen de zondaar dat hij de wet moet leren kennen om te sterven, dan zal het zaligmakend geloof en de Verlosser vanzelf komen.
Ik zeg dat de zondaar zonde is, dat Christus voor zondaren is gestorven en dat hij daarom gelovig op Christus moet zien.
Bij DWW komt de bekering helemaal neer op de wet, bij mij komt de bekering helemaal neer op het evangelie, bij mij is de wet niet meer dan voorbereiding op de éénwording met Christus, bij DWW maakt de wet (of de Geest der dienstbaarheid) één met Christus.

[Ronald]

Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Maar het is wel een heel groot verschil.
DWW zegt tegen de zondaar dat hij de wet moet leren kennen om te sterven, dan zal het zaligmakend geloof en de Verlosser vanzelf komen.
Ik zeg dat de zondaar zonde is, dat Christus voor zondaren is gestorven en dat hij daarom gelovig op Christus moet zien.
Bij DWW komt de bekering helemaal neer op de wet, bij mij komt de bekering helemaal neer op het evangelie, bij mij is de wet niet meer dan voorbereiding op de éénwording met Christus, bij DWW maakt de wet (of de Geest der dienstbaarheid) één met Christus.

---knip--- Ongepaste wijze van reageren; mvg Tib

[Afgewezen]

Wat is er slordig gedaan? Ik vind het juist wel een overzichtelijke website met een schat aan theologische/bevindelijke werken.
Of komt de inhoud van die bestanden niet overeen met de boeken?

Woorden/stukken zin zijn overgeslagen.

[Afgewezen]

Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Maar het is wel een heel groot verschil.
DWW zegt tegen de zondaar dat hij de wet moet leren kennen om te sterven, dan zal het zaligmakend geloof en de Verlosser vanzelf komen.
Ik zeg dat de zondaar zonde is, dat Christus voor zondaren is gestorven en dat hij daarom gelovig op Christus moet zien.
Bij DWW komt de bekering helemaal neer op de wet, bij mij komt de bekering helemaal neer op het evangelie, bij mij is de wet niet meer dan voorbereiding op de éénwording met Christus, bij DWW maakt de wet (of de Geest der dienstbaarheid) één met Christus.

Theologisch gezien is het idd. een groot verschil. Maar ik denk dat DWW het bevindelijk wel goed heeft beleefd, er alleen een verkeerde uitleg aan geeft. Wat overigens ernstig genoeg is natuurlijk.

[Fjodor]

Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Maar het is wel een heel groot verschil.
DWW zegt tegen de zondaar dat hij de wet moet leren kennen om te sterven, dan zal het zaligmakend geloof en de Verlosser vanzelf komen.
Ik zeg dat de zondaar zonde is, dat Christus voor zondaren is gestorven en dat hij daarom gelovig op Christus moet zien.
Bij DWW komt de bekering helemaal neer op de wet, bij mij komt de bekering helemaal neer op het evangelie, bij mij is de wet niet meer dan voorbereiding op de éénwording met Christus, bij DWW maakt de wet (of de Geest der dienstbaarheid) één met Christus.

Theologisch gezien is het idd. een groot verschil. Maar ik denk dat DWW het bevindelijk wel goed heeft beleefd, er alleen een verkeerde uitleg aan geeft. Wat overigens ernstig genoeg is natuurlijk.

Ok. Hierin ben ik het met je eens.

Dit wat hieronder staat van Brakel liet iemand mij lezen. Het gaat niet over de discussie met DWW, wel over veel andere discussie hier. Ik ben het met Brakel eens.

XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kun nen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit weder geboren te worden.

[Afgewezen]

Dit wat hieronder staat van Brakel liet iemand mij lezen. Het gaat niet over de discussie met DWW, wel over veel andere discussie hier. Ik ben het met Brakel eens.

XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kun nen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit weder geboren te worden.

Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

[Fjodor]

Dit wat hieronder staat van Brakel liet iemand mij lezen. Het gaat niet over de discussie met DWW, wel over veel andere discussie hier. Ik ben het met Brakel eens.

XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kun nen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit weder geboren te worden.

Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

Dan vergis ik me denk ik..
Wat is dan de aard van dat geloof, van het geloof dat één maakt met Christus, dat onbewust kan zijn, maar dat geen geloofskennis van Christus heeft? Wat heeft dat geloof dan wel?