Heilig Avondmaal

[Germanicus]

Maar als die zekerheid dan ontbreekt, mag je dan aangaan? Stel dat God zich blijft verbergen, dan zit je daar toch met jezelf? Dan is er toch geen oefening in het geloof?

Geef je God nu niet de schuld? Juist als er twijfel is wil God het geloof versterken door het Avondmaal! Maar wel in het besef dat je het van God verwacht, ondanks het feit dat jij het niet meer ziet en weet. Hij blijft trouw! Ten slotte: wat bedoel je precies met 'oefening' in het geloof? Klinkt alsof je aan het Avondmaal 'gaat laten zien' dat je het geloof beoefend (ik druk me misschien een beetje plastisch uit..). In elk geval is het Avondmaal daar niet voor bedoeld. Je komt om Christus' dood te herdenken, tot versterking van het geloof.

[oesterschelpje]

Dat bedoelde ik ook, ter versterking van je geloof, dus het geloof is dan in beoefening.
Misschien druk ik me nu wat onhandig uit, maar ik bedoelde wel het zelfde.

Nee, ik geef God niet de schuld, het smart mij heel erg, dat ik niet aan kan gaan.
Ik zit wel eens met een "jaloers" hart en een hart vol smart, omdat ik er buiten sta, kan echt niet aan gaan.
Dan voel ik dat er zo een kloof is, tussen God en mijn ziel.
Maar als het geloof op dat moment niet in oefening is, kan ik echt niet aan gaan.
Dan "branden" die woorden van het formulier in mijn hart, die eten en drinken zichzelve een oordeel.

[Germanicus]

Dat bedoelde ik ook, ter versterking van je geloof, dus het geloof is dan in beoefening.
Misschien druk ik me nu wat onhandig uit, maar ik bedoelde wel het zelfde.

Nee, ik geef God niet de schuld, het smart mij heel erg, dat ik niet aan kan gaan.
Ik zit wel eens met een "jaloers" hart en een hart vol smart, omdat ik er buiten sta, kan echt niet aan gaan.
Dan voel ik dat er zo een kloof is, tussen God en mijn ziel.
Maar als het geloof op dat moment niet in oefening is, kan ik echt niet aan gaan.
Dan "branden" die woorden van het formulier in mijn hart, die eten en drinken zichzelve een oordeel.

Wat jouw tweede alinea betreft zitten we dan in hetzelfde schuitje, helaas.
Waar ik het over had, zijn mensen die mogen weten een kind van God te zijn, maar bij wie de zekerheid van het geloof op dat moment ontbreekt, om welke reden dan ook. Dan is het Avondmaal een gave van God om dat geloof weer aan te wakkeren en te versterken.

[oesterschelpje]

Gelukkig mag ik ze kennen, in mijn eigen naaste omgeving.
Ik weet dat als het geloof op dat moment ontbreekt, zij niet aan durven en kunnen gaan!
Dat wil niet zeggen dat er dan geen smart is, zeker wel, zoals ik al eerder aangaf.
Maar op dat moment is het een hunkerende ziel die in smart tot God verheft het angstig hart.
Dan gebeurt het wel eens, dat de nabetrachting voor zulke zielen een enorme vertroosting mag zijn en een bevestiging dat God toch, ondanks dat ze niet hebben aan kunnen gaan, van hun zieleleven af weet.

[Mara]

Moest het allemaal even laten bezinken, zaterdag.
Ik heb bewust even afstand genomen, ik voelde me erg eenzaam hier.
Gelukkig heb ik inmiddels via p.b. ondermeer mogen vernemen dat ik niet de enige ben.
Het verontrust mij eigenlijk dat veel mensen dit niet openlijk durven of kunnen beamen !
We zijn hier op refoforum, allerlei "rechtse" lidmaten komen hier aan het woord.
En dan is er ineens schroom of angst.
Waarom ?
Ik heb zelf nu de aanval ervaren, vijandschap durf ik het dan niet te noemen, laten we zeggen, betrokkenheid, om het positief te houden, maar zo voelde het niet !
Mij werd verweten hard te zijn en te oordelen, terwijl ik het nuanceerde.
Ik kan nog steeds niet verstandelijk ingaan, met argumenten, omdat geloof een zaak van het hart is.
Ik ben bijna blij om nu te lezen dat er meer van die kleinen zijn !
Je moet hier jezelf verdedigen, tov "vreemden", waarom je niet aangaat.
Kan ik het eens omdraaien ? Waarom gaan jullie allemaal WEL aan ?
Kunnen jullie een getuigenis geven van de hoop die in jullie is ?
Waarom die aanvallende toon, tov mijn medestanders, WIJ ZIJN FOUT, jullie zijn dus goed bezig, waarom is de toon dan niet mild en lieflijk ?
Ik moet mezelf verdedigen, jullie kennelijk niet ! Hoe komt dat ?

[Nochtans]

Waarom die aanvallende toon, tov mijn medestanders, WIJ ZIJN FOUT, jullie zijn dus goed bezig, waarom is de toon dan niet mild en lieflijk ? Ik moet mezelf verdedigen, jullie kennelijk niet ! Hoe komt dat ?

Niemand is tegenover een ander mens verantwoording schuldig waarom er wel, dan wel niet is aangegaan. Tegenover de HEERE des te meer! Het lijkt me dan ook niet nodig, of zinnig om elkaar openlijk te vertellen of men aangegaan is of niet. Tenzij men natuurlijk een bevestiging zoekt van het eigen standpunt.

[jvdg]

Moest het allemaal even laten bezinken, zaterdag.
Ik heb bewust even afstand genomen, ik voelde me erg eenzaam hier.
Gelukkig heb ik inmiddels via p.b. ondermeer mogen vernemen dat ik niet de enige ben.
Het verontrust mij eigenlijk dat veel mensen dit niet openlijk durven of kunnen beamen !
We zijn hier op refoforum, allerlei "rechtse" lidmaten komen hier aan het woord.
En dan is er ineens schroom of angst.
Waarom ?
Ik heb zelf nu de aanval ervaren, vijandschap durf ik het dan niet te noemen, laten we zeggen, betrokkenheid, om het positief te houden, maar zo voelde het niet !
Mij werd verweten hard te zijn en te oordelen, terwijl ik het nuanceerde.
Ik kan nog steeds niet verstandelijk ingaan, met argumenten, omdat geloof een zaak van het hart is.
Ik ben bijna blij om nu te lezen dat er meer van die kleinen zijn !
Je moet hier jezelf verdedigen, tov "vreemden", waarom je niet aangaat.
Kan ik het eens omdraaien ? Waarom gaan jullie allemaal WEL aan ?
Kunnen jullie een getuigenis geven van de hoop die in jullie is ?
Waarom die aanvallende toon, tov mijn medestanders, WIJ ZIJN FOUT, jullie zijn dus goed bezig, waarom is de toon dan niet mild en lieflijk ?
Ik moet mezelf verdedigen, jullie kennelijk niet ! Hoe komt dat ?

Mara, bedankt voor je eerlijkheid.
Je hebt het gelijk niet aan je kant, maar ik herken het volledig.

Als we goed lezen wat je hier stelt heb je het toch recht gezien.
Deze reactie van mij lijkt heel krom, maar, denk ik, is toch het probleem voor velen.
Daarom, nogmaals, bedankt voor je eerlijkheid.
Dat het ons maar in de schuld mocht brengen, dat wij een zo'n grote zaligheid afwijzen.
Is dat niet De zonde?

[Mara]

Ik pretendeer ook helemaal niet niet dat ik het gelijk aan mijn kant heb !
Ik heb alleen geprobeerd hier uit te zoeken (want, waar anders op internet) hoe het zo beleefd wordt in de diverse kerkgenootschappen.
Natuurlijk heb ik ook wel eens een gesprek hierover en eigenlijk vrijwel alleen met mensen die ook grote schroom hebben om aan te zitten.
Veel predikanten preken eigenlijk meer er "af" dan er "aan".
Het is een spanningsveld dus, meer dan de doop en de belijdenis, terwijl belijdenis doen van je geloof toch ook zeer bewust is !
Maar dan kun je nog zeggen dat het wenselijk is. Op een zekere leeftijd heeft toch iedereen wel belijdenis gedaan ?
Ik heb een paar mensen in de familie die geen belijdenis hebben gedaan.
Maar dat impliceert dat deze mensen nog nooit in hun leven deelgenomen hebben aan het H.A.
Zijn zij dus "slechter" doordat zij die keuze niet maakten ?
Maar met belijdenis EN het aangaan van het H.A., kun je toch verloren gaan !
Ik denk dat dat toch een ernstige boodschap is !

[memento]

Waarom is het zo moeilijk om evenwichtig te zijn?

Ik lees hier postings die sterk de menselijke verantwoordelijkheid benadrukken. Waartegen Willem zodanig de menselijke onmogelijkheid zet, dat er geen enkele verantwoordelijkheid over blijft. Beiden is natuurlijk onevenwichtig.

Als iemand géén bekering heeft meegemaakt, dus niet bevindelijk zijn ellende heeft leren kennen en niet bevindelijk Christus heeft leren kennen, moet hij afblijven. Hij wordt wel geroepen tot het avondmaal, maar kan tot zijn schuld niet komen. Dat moet vastgehouden worden. Niet voor niets roept het formulier op tot zelfonderzoek, waarbij men bij zichzelf moet nagaan of men bevindelijk weet heeft van ellende, verlossing en dankbaarheid. Wie die zaken niet bevindelijk kent, eet en drinkt zichzelf een oordeel. Net als dat hij zich onder elke preek een oordeel hoort, en onder elk Bijbellezen zich een oordeel leest. Al Gods middelen getuigen dan tegen hem: Jij hebt geen heil bij God.

Als het gaat om de gelovige, dan wordt deze niet alleen genodigd, maar ook verwacht aan des Heeren tafel. Om samen met de andere gelovigen der gemeente Christus' dood te gedenken. Eén van de kenmerken van een waar gelovige, is dat hij kan vertellen waarom dat nu zo schoon is, om de dood des Heeren te gedenken. Omdat die dood voor hem zo'n waarde gekregen heeft. Hij zal ook niet lichtelijk aankomen, omdat wat hij aan de tafel gedenken moet hem schuldig stelt: Het is nogal wat, aan de tafel de dood van de Zoon van God te gedenken, een dood die nodig was voor jou. O, wie zou niet klein worden bij het bedenken van deze dingen: Hij leed, Hij stierf, omdat ik zonodig moest zondigen. O, hoe kunnen de zonden één voor één aan je voorbijtrekken, je aanklagend: Door elk van die zonden werd Christus' leed verzwaard. Maar elk kind van God kent ook die diepe dankbaarheid, die heerlijke verwondering: O, welk een onbegrijpelijke liefde, dat Hij nu zei: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood zou moeten sterven.

Juist wanneer dit werkelijk leeft, kan de drempel tot het avondmaal zo groot zijn. Wie werkelijk zijn zonden ziet, wordt klein. En wee de mens, die niet met lege handen, zichzelf klein voelend, aangaat. De vrees om onwaardig aan te gaan kan groot zijn. Maar, als u Christus kent, zeg het me dan eens: Durft u, o mens, te ontkennen wat God in uw leven gewerkt heeft? Zeg het me eens, blijft uw hart koud als Hij u geschilderd wordt. Zeg het eens, is er voor u buiten Hem nog hoop? Hij roept u. Niet om te getuigen dat u het waard bent. Maar juist omdat u het niet waard bent, nodigt Hij u. Juist in uw onwaarde wordt Zijn waarde zo heerlijk zichtbaar. Hij wijst u dit middel aan, tot versterking van het geloof. Durft u te doen, alsof u het beter weet dan God? Vertel me, waar in de Schrift lees ik, dat kinderen Gods niet aangaan? Vertel me, waar in de Schrift wordt ongehoorzaamheid aan de inzettingen Gods goed gevonden? Uw worsteling is te begrijpen, en voorwaar: wie op zijn zonden ziet, zou hij zich niet onwaardig voelen. Maar dat is nu juist het wonder. Christus kwam voor onwaardigen. Heft dan hoog uw hoofd, tot in de hemel, waar Christus is. Rechtvaardigheid zult u in uwzelf niet vinden, enkel zonde. Maar uw rechtvaardigheid ligt buiten u. Het ligt in Christus. Hij is het, die u roept. Hij is het, die u nodigt. Mijn schapen horen Mijn stem, die herkennen Mijn stem. Indien gij Zijn stem kent, wees dan uw Herder niet ongehoorzaam. Slechts in een weg van gehoorzaamheid is zegen te verwachten.

PS> Ik schrijf dit niet tegen iemand die hier post. Een ieder toetse zichzelf. Het gaat om eeuwigheidszaken. Neem dat, lieve forumvrienden, niet te licht op. Het is in Christus, of buiten Christus. Buiten Christus is de eeuwige dood. In Christus is het eeuwige leven. Maar het is ook waar: Wie in Christus is, is een nieuw schepsel, en heeft door Gods Geest een nieuw hart gekregen, wat voortaan Gode gehoorzamen wil. Laten we dan Gode ook gehoorzaam zijn in het waarnemen van de middelen die Hij gegeven heeft. En u, die Hem niet kent: Bekeer u en leef, want waarom zoudt gij sterven. God roept het u toe: Doe uw mond wijdt open, en Ik ZAL hem vervullen.

[jvdg]

Ik schrijf dit niet tegen iemand die hier post. Een ieder toetse zichzelf. Het gaat om eeuwigheidszaken. Neem dat, lieve forumvrienden, niet te licht op. Het is in Christus, of buiten Christus. Buiten Christus is de eeuwige dood. In Christus is het eeuwige leven. Maar het is ook waar: Wie in Christus is, is een nieuw schepsel, en heeft door Gods Geest een nieuw hart gekregen, wat voortaan Gode gehoorzamen wil. Laten we dan Gode ook gehoorzaam zijn in het waarnemen van de middelen die Hij gegeven heeft. En u, die Hem niet kent: Bekeer u en leef, want waarom zoudt gij sterven. God roept het u toe: Doe uw mond wijdt open, en Ik ZAL hem vervullen.

Amen, ja amen!
Door Hem, door Hem, om het eeuwig welbehagen!

Opent uwen mond....

[Mara]

Waarom is het zo moeilijk om evenwichtig te zijn?

Ik lees hier postings die sterk de menselijke verantwoordelijkheid benadrukken. Waartegen Willem zodanig de menselijke onmogelijkheid zet, dat er geen enkele verantwoordelijkheid over blijft. Beiden is natuurlijk onevenwichtig.

Als iemand géén bekering heeft meegemaakt, dus niet bevindelijk zijn ellende heeft leren kennen en niet bevindelijk Christus heeft leren kennen, moet hij afblijven. Hij wordt wel geroepen tot het avondmaal, maar kan tot zijn schuld niet komen. Dat moet vastgehouden worden. Niet voor niets roept het formulier op tot zelfonderzoek, waarbij men bij zichzelf moet nagaan of men bevindelijk weet heeft van ellende, verlossing en dankbaarheid. Wie die zaken niet bevindelijk kent, eet en drinkt zichzelf een oordeel. Net als dat hij zich onder elke preek een oordeel hoort, en onder elk Bijbellezen zich een oordeel leest. Al Gods middelen getuigen dan tegen hem: Jij hebt geen heil bij God.

Als het gaat om de gelovige, dan wordt deze niet alleen genodigd, maar ook verwacht aan des Heeren tafel. Om samen met de andere gelovigen der gemeente Christus' dood te gedenken. Eén van de kenmerken van een waar gelovige, is dat hij kan vertellen waarom dat nu zo schoon is, om de dood des Heeren te gedenken. Omdat die dood voor hem zo'n waarde gekregen heeft. Hij zal ook niet lichtelijk aankomen, omdat wat hij aan de tafel gedenken moet hem schuldig stelt: Het is nogal wat, aan de tafel de dood van de Zoon van God te gedenken, een dood die nodig was voor jou. O, wie zou niet klein worden bij het bedenken van deze dingen: Hij leed, Hij stierf, omdat ik zonodig moest zondigen. O, hoe kunnen de zonden één voor één aan je voorbijtrekken, je aanklagend: Door elk van die zonden werd Christus' leed verzwaard. Maar elk kind van God kent ook die diepe dankbaarheid, die heerlijke verwondering: O, welk een onbegrijpelijke liefde, dat Hij nu zei: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood zou moeten sterven.

Juist wanneer dit werkelijk leeft, kan de drempel tot het avondmaal zo groot zijn. Wie werkelijk zijn zonden ziet, wordt klein. En wee de mens, die niet met lege handen, zichzelf klein voelend, aangaat. De vrees om onwaardig aan te gaan kan groot zijn. Maar, als u Christus kent, zeg het me dan eens: Durft u, o mens, te ontkennen wat God in uw leven gewerkt heeft? Zeg het me eens, blijft uw hart koud als Hij u geschilderd wordt. Zeg het eens, is er voor u buiten Hem nog hoop? Hij roept u. Niet om te getuigen dat u het waard bent. Maar juist omdat u het niet waard bent, nodigt Hij u. Juist in uw onwaarde wordt Zijn waarde zo heerlijk zichtbaar. Hij wijst u dit middel aan, tot versterking van het geloof. Durft u te doen, alsof u het beter weet dan God? Vertel me, waar in de Schrift lees ik, dat kinderen Gods niet aangaan? Vertel me, waar in de Schrift wordt ongehoorzaamheid aan de inzettingen Gods goed gevonden? Uw worsteling is te begrijpen, en voorwaar: wie op zijn zonden ziet, zou hij zich niet onwaardig voelen. Maar dat is nu juist het wonder. Christus kwam voor onwaardigen. Heft dan hoog uw hoofd, tot in de hemel, waar Christus is. Rechtvaardigheid zult u in uwzelf niet vinden, enkel zonde. Maar uw rechtvaardigheid ligt buiten u. Het ligt in Christus. Hij is het, die u roept. Hij is het, die u nodigt. Mijn schapen horen Mijn stem, die herkennen Mijn stem. Indien gij Zijn stem kent, wees dan uw Herder niet ongehoorzaam. Slechts in een weg van gehoorzaamheid is zegen te verwachten.

PS> Ik schrijf dit niet tegen iemand die hier post. Een ieder toetse zichzelf. Het gaat om eeuwigheidszaken. Neem dat, lieve forumvrienden, niet te licht op. Het is in Christus, of buiten Christus. Buiten Christus is de eeuwige dood. In Christus is het eeuwige leven. Maar het is ook waar: Wie in Christus is, is een nieuw schepsel, en heeft door Gods Geest een nieuw hart gekregen, wat voortaan Gode gehoorzamen wil. Laten we dan Gode ook gehoorzaam zijn in het waarnemen van de middelen die Hij gegeven heeft. En u, die Hem niet kent: Bekeer u en leef, want waarom zoudt gij sterven. God roept het u toe: Doe uw mond wijdt open, en Ik ZAL hem vervullen.

En NU kan ik van harte met je instemmen !
Dit is een heel andere posting van je als die van zaterdag.
Er is inmiddels al heel veel gezegd, ook door anderen.
Blijven zitten is idd altijd zonde, want ofwel je hebt er geen deel aan, ofwel je wijst de Heere Jezus in feite af.
We zullen ons eigen hart steeds opnieuw nauw moeten onderzoeken.
Gisteravond las ik in BhP het 39e deel van het avondmaalsformulier (de praktijk der godzaligheid). Het begon deze keer over de toorn van God.
... de toorn, waaronder wij eeuwig hadden moeten verzinken, staat er zelfs.
Is het zo erg ? Zo erg is het !
Dat is dan toch wel een ernstige waarschuwing, die we niet licht moeten opvatten.
Aan het einde staat een citaat van Calvijn:
Om kort te gaan, onze ziel moet eerst door Gods toorn en schrik voor de eeuwige dood getroffen en verslagen worden, pas dan is zij begerig genoeg om het leven in Gods barmhartigheid begerig aan te grijpen of met gepaste dankbaarheid te ontvangen. Daarom leert het onderricht in de heilige leerschool ons zien hoe God buiten Christus om in zekere zin onze vijand is en Zijn Hand tot ons verderf toegerust is, en zo leren wij ook Zijn goedheid en Vaderlijke liefde alleen in Christus te omhelzen.

[Willem]

Waarom is het zo moeilijk om evenwichtig te zijn?

Ik lees hier postings die sterk de menselijke verantwoordelijkheid benadrukken. Waartegen Willem zodanig de menselijke onmogelijkheid zet, dat er geen enkele verantwoordelijkheid over blijft. Beiden is natuurlijk onevenwichtig.

De natuurkunde leerde al dat gelijke krachten elkaar opheffen. 2x onevenwicht lijkt me een evenwichtige balans.

Als iemand géén bekering heeft meegemaakt, dus niet bevindelijk zijn ellende heeft leren kennen en niet bevindelijk Christus heeft leren kennen, moet hij afblijven. Hij wordt wel geroepen tot het avondmaal, maar kan tot zijn schuld niet komen. Dat moet vastgehouden worden. Niet voor niets roept het formulier op tot zelfonderzoek, waarbij men bij zichzelf moet nagaan of men bevindelijk weet heeft van ellende, verlossing en dankbaarheid. Wie die zaken niet bevindelijk kent, eet en drinkt zichzelf een oordeel. Net als dat hij zich onder elke preek een oordeel hoort, en onder elk Bijbellezen zich een oordeel leest. Al Gods middelen getuigen dan tegen hem: Jij hebt geen heil bij God.

Mooi verwoord!

Als het gaat om de gelovige, dan wordt deze niet alleen genodigd, maar ook verwacht aan des Heeren tafel. Om samen met de andere gelovigen der gemeente Christus' dood te gedenken. Eén van de kenmerken van een waar gelovige, is dat hij kan vertellen waarom dat nu zo schoon is, om de dood des Heeren te gedenken. Omdat die dood voor hem zo'n waarde gekregen heeft. Hij zal ook niet lichtelijk aankomen, omdat wat hij aan de tafel gedenken moet hem schuldig stelt: Het is nogal wat, aan de tafel de dood van de Zoon van God te gedenken, een dood die nodig was voor jou. O, wie zou niet klein worden bij het bedenken van deze dingen: Hij leed, Hij stierf, omdat ik zonodig moest zondigen. O, hoe kunnen de zonden één voor één aan je voorbijtrekken, je aanklagend: Door elk van die zonden werd Christus' leed verzwaard. Maar elk kind van God kent ook die diepe dankbaarheid, die heerlijke verwondering: O, welk een onbegrijpelijke liefde, dat Hij nu zei: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood zou moeten sterven.

Juist wanneer dit werkelijk leeft, kan de drempel tot het avondmaal zo groot zijn. Wie werkelijk zijn zonden ziet, wordt klein. En wee de mens, die niet met lege handen, zichzelf klein voelend, aangaat. De vrees om onwaardig aan te gaan kan groot zijn. Maar, als u Christus kent, zeg het me dan eens: Durft u, o mens, te ontkennen wat God in uw leven gewerkt heeft? Zeg het me eens, blijft uw hart koud als Hij u geschilderd wordt. Zeg het eens, is er voor u buiten Hem nog hoop? Hij roept u. Niet om te getuigen dat u het waard bent. Maar juist omdat u het niet waard bent, nodigt Hij u. Juist in uw onwaarde wordt Zijn waarde zo heerlijk zichtbaar. Hij wijst u dit middel aan, tot versterking van het geloof. Durft u te doen, alsof u het beter weet dan God? Vertel me, waar in de Schrift lees ik, dat kinderen Gods niet aangaan? Vertel me, waar in de Schrift wordt ongehoorzaamheid aan de inzettingen Gods goed gevonden? Uw worsteling is te begrijpen, en voorwaar: wie op zijn zonden ziet, zou hij zich niet onwaardig voelen. Maar dat is nu juist het wonder. Christus kwam voor onwaardigen. Heft dan hoog uw hoofd, tot in de hemel, waar Christus is. Rechtvaardigheid zult u in uwzelf niet vinden, enkel zonde. Maar uw rechtvaardigheid ligt buiten u. Het ligt in Christus. Hij is het, die u roept. Hij is het, die u nodigt. Mijn schapen horen Mijn stem, die herkennen Mijn stem. Indien gij Zijn stem kent, wees dan uw Herder niet ongehoorzaam. Slechts in een weg van gehoorzaamheid is zegen te verwachten.

Een mooie belijdenis in navolging van de oudvaders, o.a. Brakel en Smijtegeld. Teerkost voor de kleinen in de genade. Een bemoediging op weg naar Zoar.

PS> Ik schrijf dit niet tegen iemand die hier post. Een ieder toetse zichzelf. Het gaat om eeuwigheidszaken. Neem dat, lieve forumvrienden, niet te licht op. Het is in Christus, of buiten Christus. Buiten Christus is de eeuwige dood. In Christus is het eeuwige leven. Maar het is ook waar: Wie in Christus is, is een nieuw schepsel, en heeft door Gods Geest een nieuw hart gekregen, wat voortaan Gode gehoorzamen wil. Laten we dan Gode ook gehoorzaam zijn in het waarnemen van de middelen die Hij gegeven heeft. En u, die Hem niet kent: Bekeer u en leef, want waarom zoudt gij sterven. God roept het u toe: Doe uw mond wijdt open, en Ik ZAL hem vervullen.

[Ander]

Waarom is het zo moeilijk om evenwichtig te zijn?

Ik lees hier postings die sterk de menselijke verantwoordelijkheid benadrukken. Waartegen Willem zodanig de menselijke onmogelijkheid zet, dat er geen enkele verantwoordelijkheid over blijft. Beiden is natuurlijk onevenwichtig.

Als iemand géén bekering heeft meegemaakt, dus niet bevindelijk zijn ellende heeft leren kennen en niet bevindelijk Christus heeft leren kennen, moet hij afblijven. Hij wordt wel geroepen tot het avondmaal, maar kan tot zijn schuld niet komen. Dat moet vastgehouden worden. Niet voor niets roept het formulier op tot zelfonderzoek, waarbij men bij zichzelf moet nagaan of men bevindelijk weet heeft van ellende, verlossing en dankbaarheid. Wie die zaken niet bevindelijk kent, eet en drinkt zichzelf een oordeel. Net als dat hij zich onder elke preek een oordeel hoort, en onder elk Bijbellezen zich een oordeel leest. Al Gods middelen getuigen dan tegen hem: Jij hebt geen heil bij God.

Als het gaat om de gelovige, dan wordt deze niet alleen genodigd, maar ook verwacht aan des Heeren tafel. Om samen met de andere gelovigen der gemeente Christus' dood te gedenken. Eén van de kenmerken van een waar gelovige, is dat hij kan vertellen waarom dat nu zo schoon is, om de dood des Heeren te gedenken. Omdat die dood voor hem zo'n waarde gekregen heeft. Hij zal ook niet lichtelijk aankomen, omdat wat hij aan de tafel gedenken moet hem schuldig stelt: Het is nogal wat, aan de tafel de dood van de Zoon van God te gedenken, een dood die nodig was voor jou. O, wie zou niet klein worden bij het bedenken van deze dingen: Hij leed, Hij stierf, omdat ik zonodig moest zondigen. O, hoe kunnen de zonden één voor één aan je voorbijtrekken, je aanklagend: Door elk van die zonden werd Christus' leed verzwaard. Maar elk kind van God kent ook die diepe dankbaarheid, die heerlijke verwondering: O, welk een onbegrijpelijke liefde, dat Hij nu zei: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood zou moeten sterven.

Juist wanneer dit werkelijk leeft, kan de drempel tot het avondmaal zo groot zijn. Wie werkelijk zijn zonden ziet, wordt klein. En wee de mens, die niet met lege handen, zichzelf klein voelend, aangaat. De vrees om onwaardig aan te gaan kan groot zijn. Maar, als u Christus kent, zeg het me dan eens: Durft u, o mens, te ontkennen wat God in uw leven gewerkt heeft? Zeg het me eens, blijft uw hart koud als Hij u geschilderd wordt. Zeg het eens, is er voor u buiten Hem nog hoop? Hij roept u. Niet om te getuigen dat u het waard bent. Maar juist omdat u het niet waard bent, nodigt Hij u. Juist in uw onwaarde wordt Zijn waarde zo heerlijk zichtbaar. Hij wijst u dit middel aan, tot versterking van het geloof. Durft u te doen, alsof u het beter weet dan God? Vertel me, waar in de Schrift lees ik, dat kinderen Gods niet aangaan? Vertel me, waar in de Schrift wordt ongehoorzaamheid aan de inzettingen Gods goed gevonden? Uw worsteling is te begrijpen, en voorwaar: wie op zijn zonden ziet, zou hij zich niet onwaardig voelen. Maar dat is nu juist het wonder. Christus kwam voor onwaardigen. Heft dan hoog uw hoofd, tot in de hemel, waar Christus is. Rechtvaardigheid zult u in uwzelf niet vinden, enkel zonde. Maar uw rechtvaardigheid ligt buiten u. Het ligt in Christus. Hij is het, die u roept. Hij is het, die u nodigt. Mijn schapen horen Mijn stem, die herkennen Mijn stem. Indien gij Zijn stem kent, wees dan uw Herder niet ongehoorzaam. Slechts in een weg van gehoorzaamheid is zegen te verwachten.

PS> Ik schrijf dit niet tegen iemand die hier post. Een ieder toetse zichzelf. Het gaat om eeuwigheidszaken. Neem dat, lieve forumvrienden, niet te licht op. Het is in Christus, of buiten Christus. Buiten Christus is de eeuwige dood. In Christus is het eeuwige leven. Maar het is ook waar: Wie in Christus is, is een nieuw schepsel, en heeft door Gods Geest een nieuw hart gekregen, wat voortaan Gode gehoorzamen wil. Laten we dan Gode ook gehoorzaam zijn in het waarnemen van de middelen die Hij gegeven heeft. En u, die Hem niet kent: Bekeer u en leef, want waarom zoudt gij sterven. God roept het u toe: Doe uw mond wijdt open, en Ik ZAL hem vervullen.

mooie post, memento!

[PvS]

...een citaat van Calvijn:
Om kort te gaan, onze ziel moet eerst door Gods toorn en schrik voor de eeuwige dood getroffen en verslagen worden, pas dan is zij begerig genoeg om het leven in Gods barmhartigheid begerig aan te grijpen of met gepaste dankbaarheid te ontvangen. Daarom leert het onderricht in de heilige leerschool ons zien hoe God buiten Christus om in zekere zin onze vijand is en Zijn Hand tot ons verderf toegerust is, en zo leren wij ook Zijn goedheid en Vaderlijke liefde alleen in Christus te omhelzen.

Bedankt voor het treffende citaat!

[oesterschelpje]

Met dank voor de laatste postings! Hier kan ik van harte mee in stemmen!!