Seksueel misbruik

[refo]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Het gaat uiteraard niet buiten God om, maar net zo als kiespijn (middellijk) verdwijnt door het vullen van een gaatje kan depressie (middellijk) genezen worden door een arts.
Ok, beide kwalen kunnen ook vanzelf over gaan. De kies sterft af en de depressie verdwijnt. Dat kan, ja.
Maar daar gaat dan wel (te?) veel ellende mee gemoeid.

[Fjodor]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Gek dat alle psychologen zich dan nog niet omgeschoold hebben tot psychotherapeut (zo heet het toch als je medicatie mag toedienen?).
Blijkbaar is men het er toch niet helemaal mee eens dat alles wat in ons hoofd zit materieel is.

[Gijs83]

Kan iemand mij uitleggen waarin psychische schade - opgelopen door een trauma als b.v. misbruik - anders zou zijn dan lichaamlijke schade - b.v. opgelopen door een dronken bestuurder -? Vragen als vergeving etc. zijn idd pastoraal maar die kunnen bij beide trauma's voorkomen. Voor beide geld dus een hulpverlener (opgeleid) voor de directe schade veroorzaakt door het trauma of ongeval en pastorale hulp voor levensvragen die daaromheen (kunnen) spelen.
Traumatische ervaringen niet karakteriseren als echte schade itt tot lichamelijke schade is het slachtoffer en schop na geven.
En ja, zelfs een boer kan zonder de hulp van Boven zijn koeien niet fatsoenlijk behandelen. Een doker kan zonder de grote Heelmeester niets goed doen. Een psycholoog of een psychiater evenmin, zonder Zijn Zegen zal niets gedijen. Klopt allemaal. Maar iedereen weet dat een boer die aan God nog gebod doet wel goed voor z'n beesten kan zijn. De algemene genade vermag veel. Zowel bij een dokter als bij een psycholoog.

Ik denk niet dat het goed is om geestelijke (psychische) nood, lichamelijke nood en zielennood uit elkaar te halen. Bij iemand die zich lichamelijk niet goed voelt, zal dat zijn weerslag hebben op de geestelijke gesteldheid. Nog sterker zie dat bij de geestelijke nood en de zielennood. Een voorbeeld is het zich minderwaardig voelen. als het goed is, zal een christen dit anders behandelen dan een niet-christen. Niet christenen zullen wijzen op het ontwikkelen en accepteren van het eigen ik. Christenen wijzen erop dat jij je identiteit in Christus grondvest. Immers, God wilde dat jij er zou zijn en daarom mag je er zijn. Dat is totaal iets anders dan een oppervlakkig: "je mag er zijn".
Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal.
Ook bij lichamelijke ziekte is er vaak pastorale bijstand nodig, alleen al omdat lichamelijke nood vaak zulke vragen oproept dat er al snel sprake is van psychische nood.

De hamvraag was: Waarom behandel je hulp voor psychische problemen (kwalen) anders dan hulp voor lichaamelijke problemen? Je zin "Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal" klinkt natuurlijk goed. Maar waarom zou dit dan niet gelden voor lichaamelijke kwalen?

Verder moet we goed bedenken dat genezing nooit los mag staan van het herstel van de relatie met God. Want wat heb je eraan als je geneest en de ziekte of letsel je niet bij God heeft gebracht?

Klopt, is alleen in het kader van deze discussie niet relevant want a. niemand ontkent bovenstaande en b. dit geld voor zowel de psychische als de lichamelijke problemen en noden. En niet ik, maar o.a. jij wenst die verschillend te behandelen.

Volgens mij is 'psyche' een aan ander woord voor 'ziel' en en pastor is volgens het woordenboek een functionaris in de zielszorg. Dus ik denk dat pastoraat en psychologische hulp min of meer hetzelfde is(tenminste van betekenis), de praktijk is waarschijnlijk weerbarstiger...

[Gijs83]

En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Is ook niet alles hoor

Er gaan vanuit hier ook mensen naar psychologenpraktijk Brouwer in Barneveld, terwijl je voor Eleos naar Almelo kunt. Wat zou daar de reden van zijn?

[MarthaMartha]

Oké, korte reactie:

Fjodor gaat naar mijn mening te ver.
Hulpverleners hebben veel manieren om je te helpen inzicht te krijgen in situaties, in je eigen handelen en de gevolgen daarvan. Zij kunnen je helpen met het overwinnen van een depressie, zij kunnen je leren anders tegen jezelf en anderen aan te kijken. ZIj kunnen je leren hoe je probleemsituaties en moeilijkheden tegemoet gaat, ermee omgaat, keuzes maakt en probeert er goed uit te komen. Dat geldt ook voor depressiviteit, waar je vaak in combinatie met medicijnen, toch ook op zoek gaat wáár het mis gaat, wát je in een depressie doet belanden en hoe je eraan kunt werken om dat te voorkomen.

Omdat veel problemen te maken hebben met eigenwaarde, zingeving, grenzen stellen, relatie-moeilijkheden, schuld, vergeving, etc. is het belangrijk dat deze hulpverlener werkt vanuit de bijbelse kaders. Dat die leiddraad mogen zijn. Het is waar dat de diepste genezing en heling ligt in het vinden van de Heere Jezus, het is heerlijk als dat een plaats mag hebben in de hulpverlening. (voor de critici een voorbeeld: als het gaat om zingeving, dan kun je die zoeken in bezigheden, in een sociaal netwerk, in andere dingen, maar dat zijn uiteidnelijk de dingen die vergaan, als je gaat sporten en daar zingeving in vindt, en je breekt morgen een been, is je zingeving weg, een sociaal netwerk kan wegvallen.... wat heerlijk als je dan een andere Zin hebt leren kennen, die vast is)

Willem gaat echter ook te ver naar mijn mening. En ik denk dat hij dat inmiddels al wel doorheeft. Hij begon met een voorbeeld over longontsteking... tja.. pilletjes zijn niet christelijk. Daarna over trauma's na bijvoorbeeld een ongeval met letsel. Dan kun je inderdaad tegen moeilijke vragen aanlopen. De 'waarom?' vraag bijvoorbeeld. Met het lichamelijk letsel kom je bij de arts, de waarom vraag, zo je daar in vast loopt, zou ik stellen aan een christelijk hulpverlener... die weet dat er Iemand boven ons leven staat en dat leidt. In het laatste voorbeeld komt hij met voorbeelden als depressie, burn-out, verwerking traumatische ervaringen, etc. Zou je op de momenten dat je zelf niet meer goed kunt denken, concentreren, waarin het heel moeilijk is om verstandige beslissingen te nemen, niet willen dat er een christelijk hulpverlener is die je stuurt binnen bijbelse kaders? En als het gaat om burn-out, waar je moet leren grenzen te stellen, is het dan niet goed, om dat wel te leren binnen bijbelse kaders? niet enkel individualistisch, opkomen voor jezelf, maar altijd rekening houdend met God en de naaste? Al helemaal geldt dit ook voor het verwerken van traumatische ervaringen. Hoeveel is er al niet stuk gemaakt voor altijd door contacten te verbreken, voor jezelf te kiezen, je eigen leven te leiden. Deze mensen hebben levenslang. Werkelijk heling ligt in een proces van alles doorgaan, met uiteindelijk vergeving als slot van een lange, lange weg. Dit soort thema's heb je een christelijk hulpverlener voor nodig.....

[MarthaMartha]

En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Is ook niet alles hoor

Er gaan vanuit hier ook mensen naar psychologenpraktijk Brouwer in Barneveld, terwijl je voor Eleos naar Almelo kunt. Wat zou daar de reden van zijn?

HDS Barneveld is een geweldige instelling!

Goed geschoold personeel, blijven scholen, en worden niet volledig gefinancierd, dat is een extra stimulans om goed werk te leveren, en dat doen ze!

[MarthaMartha]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Gek dat alle psychologen zich dan nog niet omgeschoold hebben tot psychotherapeut (zo heet het toch als je medicatie mag toedienen?).
Blijkbaar is men het er toch niet helemaal mee eens dat alles wat in ons hoofd zit materieel is.

psychiater.

Het is ook vaak een combinatie....

hier is ook het grensvlak tussen psychische moeilijkheden of psychiatrische problematiek... het laatste is vaak alleen te behandelen met medicijnen (en in bepaalde gevallen, het leren van aangepast gedrag).

[jvdg]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Het gaat uiteraard niet buiten God om, maar net zo als kiespijn (middellijk) verdwijnt door het vullen van een gaatje kan depressie (middellijk) genezen worden door een arts.
Ok, beide kwalen kunnen ook vanzelf over gaan. De kies sterft af en de depressie verdwijnt. Dat kan, ja.
Maar daar gaat dan wel (te?) veel ellende mee gemoeid.

Ik denk dat we nu in deze discussie ontsporen.
De gevolgen van sexueel misbruik hebben niet alleen depressie (-s) tot gevolg, terwijl de vergelijking met een kiespijn de fatsoensnormen overschrijdt.

Laten we er maar over ophouden.
Dit leidt tot niets.
Jammer.

[Fjodor]

Oké, korte reactie:

Fjodor gaat naar mijn mening te ver.
Hulpverleners hebben veel manieren om je te helpen inzicht te krijgen in situaties, in je eigen handelen en de gevolgen daarvan. Zij kunnen je helpen met het overwinnen van een depressie, zij kunnen je leren anders tegen jezelf en anderen aan te kijken. ZIj kunnen je leren hoe je probleemsituaties en moeilijkheden tegemoet gaat, ermee omgaat, keuzes maakt en probeert er goed uit te komen. Dat geldt ook voor depressiviteit, waar je vaak in combinatie met medicijnen, toch ook op zoek gaat wáár het mis gaat, wát je in een depressie doet belanden en hoe je eraan kunt werken om dat te voorkomen.

Met de rest van je post ben ik het erg eens, dus ik ga hier even op in.
Heb je het nu over christelijke hulpverleners of over seculiere?
Het is toch zo dat dat dikgedrukte door een christelijke hulpverlener (als het goed is) heel anders benaderd wordt dan door een seculiere? Dat is precies mijn punt. Wat moet een seculiere hulpverlener mij daarover leren? En als die mij dan iets leert, wat ik aanneem, brengt het mij dan niet verder bij de Heere Jezus vandaan?
Maar ik ging inderdaad wat ver, helemaal omdat we moeten zeggen dat het psychiatrische deel misschien wel onafhankelijk van achtergrond in z'n werk gaat.

[MarthaMartha]

Oké, korte reactie:

Fjodor gaat naar mijn mening te ver.
Hulpverleners hebben veel manieren om je te helpen inzicht te krijgen in situaties, in je eigen handelen en de gevolgen daarvan. Zij kunnen je helpen met het overwinnen van een depressie, zij kunnen je leren anders tegen jezelf en anderen aan te kijken. ZIj kunnen je leren hoe je probleemsituaties en moeilijkheden tegemoet gaat, ermee omgaat, keuzes maakt en probeert er goed uit te komen. Dat geldt ook voor depressiviteit, waar je vaak in combinatie met medicijnen, toch ook op zoek gaat wáár het mis gaat, wát je in een depressie doet belanden en hoe je eraan kunt werken om dat te voorkomen.

Met de rest van je post ben ik het erg eens, dus ik ga hier even op in.
Heb je het nu over christelijke hulpverleners of over seculiere?
Het is toch zo dat dat dikgedrukte door een christelijke hulpverlener (als het goed is) heel anders benaderd wordt dan door een seculiere? Dat is precies mijn punt. Wat moet een seculiere hulpverlener mij daarover leren? En als die mij dan iets leert, wat ik aanneem, brengt het mij dan niet verder bij de Heere Jezus vandaan?
Maar ik ging inderdaad wat ver, helemaal omdat we moeten zeggen dat het psychiatrische deel misschien wel onafhankelijk van achtergrond in z'n werk gaat.

Zij kunnen dat beide, maar daarom juist denk ik dat je altijd voor een christelijk hulpverlener moet kiezen als dat mogelijk is, die zal je dat leren binnen bijbelse kaders.

[vlinder]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Gek dat alle psychologen zich dan nog niet omgeschoold hebben tot psychotherapeut (zo heet het toch als je medicatie mag toedienen?).
Blijkbaar is men het er toch niet helemaal mee eens dat alles wat in ons hoofd zit materieel is.

1. Nee dat heet psychiater. Die is alleen bevoegd medicatie voor te schrijven. Sommige psychotherapeuten mogen ook medicatie voorschrijven, maar die hebben eerst de artsenopleiding gedaan, maar dat is niet standaard.

2. De behandeling van problemen heeft te maken met je visie op de psychologie.
Ga je voor de biologische benadering, dan ga je ervan uit dat alles biologisch is en met medicatie is op te lossen.
Ga je uit van een systeemtheorie, dan geloof je dat de omgeving veel invloed heeft op gedrag en ga je daar aan werken.
Ga je uit van de psycho-analyse, dan volg je Freud die aangaf dat iedereen een Es/Ego/superego heeft. En er ontstaan problemen wanneer er iets fout gaat bij de één van de drie.
Ga je uit van de leertherapie ga je er van uit dat elk gedrag aangeleerd is (Pavlov) en dat je het daarom kunt afleren.
Ga je uit van de cognitieve therapie, dan benader je problemen weer anders. Je kijkt dan naar de denkprocessen die iemand maakt en stuurt dit zo mogelijk bij. Bekend hierin zijn de RET en ABC-methode.
Tenslotte heb je nog de Humanistische theorie, dan kijk je naar de holistische mensvisie en ben je van mening dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen mening.
Dát is de reden dat niet iedere psycholoog een psychiater is geworden. Trouwens: psychologen zijn meer bezig met: hoe ontstaat gedrag, welke invloed heeft de omgeving daarop enz.. Psychiaters zijn meer bezig met: hoe ontstaat die stoornis, en maakt daarbij gebruikt van de analyses uit de psychologie. Daar wordt een benadering bij gekozen (afh. van de insteek van de psychiater) en daar wordt een behandelplan voor opgesteld. Vaak zie je wel een combinatie van benaderingen zoals de biologische benadering (medicatie) en een cognitieve of leertherapie erbij.

pfff en mijn toets hierover moet ik nog krijgen....

[sela]

bovendien wijzen studies uit dat een gesloten gemeenschap juist een oorzaak kan zijn van misbruik.

Als een mens de vrijheid heeft (denkt hij) is hij tot alles in staat. Sociale controle is eigenlijk niet verkeerd. Een teruggetrokken leven is waarschijnlijk sowieso niet goed.

toch denk ik dat het een oorzaak is van misbruik binnen de reformatorisch gezindte.
een 'keerzijde' van de veiligheid van een zuil.

[...] het kruis is het centrum van Christelijke hulpverlening. Christus is de grote Heelmeester, en Hij is bij uitstek degene (ja Hij is zelfs alleen degene) die psychische nood kan oplossen.

gecompliceerd hierbij is misschien dat een slachtoffer een bepaald Godsbeeld ontwikkeld door gebeurtenissen?
misbruik als straf van God. en Christus als enige Heelmeester.

Precies, dat kan voor complicaties en nog meer worstelingen zorgen. Dat met elkaar verbinden zou heling in de weg kunnen staan.

inderdaad, daarom kan ik me ook vinden in de verstandelijke benadering van refo.

En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

ik denk dat je iig kunt constateren dat reguliere hulpverlening door haar grotere omvang meer ervaring heeft, of professionaliteit, dan de veel kleinere christelijke hulpverleningsinstellingen. zoiets als regionale ziekenhuizen en grotere of gespecialiseerde ziekenhuizen, zeg maar.
uiteraard begrijp ik argumentatie voor het gebruik van eleos ook.

[MarthaMartha]

Depressie is het gevolg van veranderingen in de scheikunde of de werking van de hersenen, en medicatie en/of psychotherapie helpen mensen vaak om weer beter te worden.
Het is dus een lichamelijke ziekte.

Gek dat alle psychologen zich dan nog niet omgeschoold hebben tot psychotherapeut (zo heet het toch als je medicatie mag toedienen?).
Blijkbaar is men het er toch niet helemaal mee eens dat alles wat in ons hoofd zit materieel is.

1. Nee dat heet psychiater. Die is alleen bevoegd medicatie voor te schrijven. Sommige psychotherapeuten mogen ook medicatie voorschrijven, maar die hebben eerst de artsenopleiding gedaan, maar dat is niet standaard.

2. De behandeling van problemen heeft te maken met je visie op de psychologie.
Ga je voor de biologische benadering, dan ga je ervan uit dat alles biologisch is en met medicatie is op te lossen.
Ga je uit van een systeemtheorie, dan geloof je dat de omgeving veel invloed heeft op gedrag en ga je daar aan werken.
Ga je uit van de psycho-analyse, dan volg je Freud die aangaf dat iedereen een Es/Ego/superego heeft. En er ontstaan problemen wanneer er iets fout gaat bij de één van de drie.
Ga je uit van de leertherapie ga je er van uit dat elk gedrag aangeleerd is (Pavlov) en dat je het daarom kunt afleren.
Ga je uit van de cognitieve therapie, dan benader je problemen weer anders. Je kijkt dan naar de denkprocessen die iemand maakt en stuurt dit zo mogelijk bij. Bekend hierin zijn de RET en ABC-methode.
Tenslotte heb je nog de Humanistische theorie, dan kijk je naar de holistische mensvisie en ben je van mening dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen mening.
Dát is de reden dat niet iedere psycholoog een psychiater is geworden. Trouwens: psychologen zijn meer bezig met: hoe ontstaat gedrag, welke invloed heeft de omgeving daarop enz.. Psychiaters zijn meer bezig met: hoe ontstaat die stoornis, en maakt daarbij gebruikt van de analyses uit de psychologie. Daar wordt een benadering bij gekozen (afh. van de insteek van de psychiater) en daar wordt een behandelplan voor opgesteld. Vaak zie je wel een combinatie van benaderingen zoals de biologische benadering (medicatie) en een cognitieve of leertherapie erbij.

pfff en mijn toets hierover moet ik nog krijgen....

je gaat hem vast halen!

[vlinder]

Nou ben nog wel een belangrijk onderdeel bij de humanistische visie vergeten: ze gaan uit van de behoeftenbevrediging van de piramide van Maslov.....ach, ik ben nog niet bij de zelfontplooiing aangekomen zie ik wel....

[MarthaMartha]

ik denk dat je iig kunt constateren dat reguliere hulpverlening door haar grotere omvang meer ervaring heeft, of professionaliteit, dan de veel kleinere christelijke hulpverleningsinstellingen. zoiets als regionale ziekenhuizen en grotere of gespecialiseerde ziekenhuizen, zeg maar.
.

ik denk dat je daar helemaal mis zit.

de kleinere, niet (volledig) gesubsidieerde instellingen, moeten zéker hun best doen om voldoende binnen te krijgen. In veel gevallen zie je daar dat personeel flink geschoold wordt, dat de lijntjes naar elkaar kort zijn. Over HDS Barneveld ben ik bijzonder positief bijvoorbeeld. (ook omdat zij veel werken volgens de contextuele therapie, die zo mooi samenvalt met de bijbelse boodschap)

Hoe groter de instelling, hoe meer bureaucratie. En er zijn helaas mensen die minder hun best doen als hun inkomen toch wel vaststaat via de overheid die subsidieert. (oké, dat klinkt negatief, en dat geldt gelukkig lang niet voor iedereen!!!! Maar die indruk kan ik soms wel krijgen bij grotere organisaties)