Ik kan je redenering goed volgen, omdat het (als je er dieper over nadenkt) inderdaad botst. Ik weet dat iemand als dr. Woelderink ook enorm geworsteld heeft met deze zaken. Hij was zo overweldigd door Gods liefde en barmhartigheid dat hij uitriep: Het kan niet dat deze God, Die ik in Christus als een liefdevol Vader heb leren kennen, die gaarne vergevend is, mensen in de eeuwige rampzaligheid werpt om daar eeuwig pijn te moeten lijden.refo schreef:Tja, Fjodor. In feite versterk je mijn bezwaren alleen maar.
Ik heb geen bezwaren tegen wat Gods Woord zegt. Ik heb bezwaren tegen bepaalde combinaties van leerstellingen op grond van flinterdun bewijs.
Het omgekeerde van de verkiezing is dit: Voor de grondlegging der wereld heeft God mensen verkoren die Hij voor eeuwig zal laten lijden. De Dordtsche professors lieten daar, gezien Berts citaat geen twijfel over bestaan. Daarom: hoort die interpretatie ook bij onze belijdenis? Volgens mij niet.
We zijn als gereformeerden gepreoccupeerd door de leer van dat eeuwige straflijden, zodat als je die leer ter discussie stelt, je meteen naar je hoofd krijgt geslingerd niet gereformeerd te zijn + einde discussie. Of men gaat haastig bladeren om met teksten aan te komen dat er toch echt wel een eeuwige straf is, want kijk maar: daar staat 'hel' en daar staat 'straf'. Ik weet echt wel welke teksten dat zijn.
Het kan gewoon niet waar zijn omdat God Zichzelf als de Barmhartige openbaart. Dan moet ook zijn rechtvaardige straf barmhartig zijn.
En volgens mij is dat precies wat God zegt: ik ben de Pottenbakker. Ik maak van dezelfde klomp klei een vaas die zo praschtig is dat het een erfstuk is dat van vader op zoon wordt doorgegeven. En een binnenpotje (tegenwoordig zijn ze meest van plastic) dat als de plant doodgaat in oneer in de container gaat. Maar daar heeft dat potje uiteindenlijk geen last van: het was stof en keert tot stof weer.
Ik denk dat Woelderink in zijn oprechte worsteling toch een karikatuur maakte van Wie God is. Hij heet Zich niet ten volle geopenbaard in Zijn Woord. Hij heeft voldoende geopenbaard tot onze zaligheid.
Verder moeten we Gods Woord maar laten staan; tenminste ik meen toch echt dat daar wel (en hoe moeten we daarover huiveren) gesproken wordt over eeuwig starflijden, "omdat zij niet gewild hebben, dat Ik Koning over hen zou zijn". Maar laten we daarover nooit spreken zonder het over Christus gewilligheid te hebben om te zaligen een ieder die het Woord hoort.
De consequentie van jouw betoog is overigens ook dat niet geloven geen enkele consequentie heeft, dan alleen "dood is dood". Dat lijkt me in tegenspraak met zoveel Bijbelse gegevens dat de ziel eeuwig leeft.
