Afgewezen schreef:Je kunt boodschap en entourage niet loskoppelen. Kennelijk vindt ds. Simons het geen bezwaar om in zulke bijeenkomsten te spreken. Dan is hij in zekere zin medeverantwoordelijk voor wat daar gebeurt. Daar worden refojongeren naartoe 'gelokt' en híj gaat spreken. Moet je dat willen?
In de tweede plaats is zijn boodschap niet 'goed'. In elk geval zeer onvolledig en ook eigenlijk misleidend. De insteek is fout: je denkt dat je als gelovige je goed moet voelen, maar dat hoeft niet.
Daar kun je een hoop kanten mee uit. Mensen die niet veel van het bevindelijk-gereformeerde moeten hebben, kunnen hiermee meteen op het verkeerde been gezet worden: 'Zie je wel, je hoeft niets te voelen. Altijd maar dat gewroet in je innerlijk, helemaal fout!'
Zal ds. Simons dat bedoeld hebben? Dat weet ik niet. Maar zijn manier van behandelen - veel te onvolledig - geeft hier wél aanleiding toe.
Hier maak ik echt bezwaar tegen, Afgewezen!
Eerst heb je de avond beluisterd via internet en zeg je: Wat hij zei, was niks mis mee, maar hij zei vrijwel niets.
Vervolgens kom je toch steeds weer met: mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt.
En nu is het opeens toch zeer misleidend. Nu is ds. Simons opeens verantwoordelijk voor alle entourage. (Gelukkig dacht Paulus op de Areapagus anders, maar dat terzijde!) Echte argumenten geef je niet. Je bent nu bezig met wat de HC in Zondag 43 genoemd wordt: "...niemand zijn woorden verdraaie..., niemand lichtelijk en onverhoord oordele of helpe veroordelen..." Deze zondag noemt dat de eigen werken des duivels en geeft de opdracht mee om mijns naasten eer en goed gerucht naar mijn vermogen voor te staan en te bevorderen.
Als je in dit topic terugleest, dan ben ik met een hoop scepsis gaan luisteren, omdat ik ds. Simons teveel vond hangen naar de heiligingstheologie van HeartCry. Ik heb dus kritisch zitten kijken en luisteren naar
http://www.kijkdaar.nu, eigenlijk ook vanwege de niet beargumenteerde beschuldigingen van DIA. En ik heb moeten constateren dat er met deze lezing niets mis was. Eilander schreef het al eerder: Deze lezing had een duidelijk adres, namelijk aan hen die de Heere wel kennen, maar vastzitten in de vraag: Hoe komt het nu toch, dat ik zo vaak de blijdschap van het geloof niet ervaar? (Waarbij men dan denkt: vaak een fijn en vredig gevoel te hebben.) Zo dient de lezing ook beluisterd te worden. En als je dan eerlijk de lijnen die hij trok (ik ontken dus wat jij zegt dat hij bijna niets zei), naast de Bijbel legt, dan zeg ik: Er was in deze lezing niets wat de toets van de Schrift niet kon doorstaan.
Ik ga toch even naar de vraag van memento: Toon nu eens gewoon aan met bewijsplaatsen uit Gods Woord, waar hier volgens jou de boel scheef gaat?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
