Leerdiensten

[Afgewezen]

Het één hoeft het andere toch niet uit te sluiten? Je kan de HC toch ook behandelen door de inhoud van de HC uit de Schrift te prediken?

Dat kun je van die andere boeken ook zeggen. Intussen ben je dan toch uit de HC of uit dat boek aan het preken. En daar ben ik geen voorstander van.
Als het goed is, komen de grote waarheden vanzelf aan de orde. En als ze er niet expliciet uitkomen, wat ook niet altijd hoeft, dan zitten ze er toch in. Want het is de waarheid van de Bijbel zelf.

Nee, daar ben ik het niet mee eens.

Wat je bij preken uit de HC veelal ziet, is twee lijne: 1. de geloofsleer wordt Bijbels gefundeerd 2. toepassing naar dwalingen in de huidige tijd (bijvoorbeeld verbondsautomatisme, evangelische beweging, etc).

Het eerste kan in onze tijd van grote onkunde beslist geen kwaad. Ik durf wel te stellen, dat de onkunde groter is, dan in de tijd dat de Dordtse Synode besloot, dat er elke zondag een leerdienst zou zijn. Kijk, voor jou en andere forummers is het meeste gesneden koek, ja. Maar dan praat je slechts over een paar procent van de gemeente. Velen kennen in dogmatisch en bevindelijk opzicht geen onderscheid tussen hun linker- en hun rechterhand.

Ook de tweede lijn, toepassing naar deze tijd, is onmisbaar. Steeds weer moeten de moderne zonden aangewezen worden.

Het lijkt me dat je, om aan deze eisen te voldoen, genoeg hebt aan de Bijbel. Maar dan moet de Bijbel ook echt uitgediept worden. Niet een oppervlakkig uitlegginkje, met een toepassing erbij of erin en that's it. Daar wordt de gemeente inderdaad niet door gebouwd.

[memento]

Het lijkt me dat je, om aan deze eisen te voldoen, genoeg hebt aan de Bijbel. Maar dan moet de Bijbel ook echt uitgediept worden. Niet een oppervlakkig uitlegginkje, met een toepassing erbij of erin en that's it. Daar wordt de gemeente inderdaad niet door gebouwd.

Wanneer zo gepreekt wordt (en werd dat maar meer gedaan!) dan is in wezen elke dienst een leerdienst. In zo'n geval zou ik ook geen bezwaar hebben als er geen aparte leerdiensten zijn.

Wel bewaart de HC tegen eenzijdigheid. Alle onderwerpen komen aan bod. En als de predikant eerlijk is (en niet zn favoriete zondagen heel uitgebreid, en de minder favoriete zondagen even heel snel behandeld) dwingt de HC hem de belangrijke aspecten van de geloofsleer te behandelen.

[Afgewezen]

Het lijkt me dat je, om aan deze eisen te voldoen, genoeg hebt aan de Bijbel. Maar dan moet de Bijbel ook echt uitgediept worden. Niet een oppervlakkig uitlegginkje, met een toepassing erbij of erin en that's it. Daar wordt de gemeente inderdaad niet door gebouwd.

Wanneer zo gepreekt wordt (en werd dat maar meer gedaan!) dan is in wezen elke dienst een leerdienst. In zo'n geval zou ik ook geen bezwaar hebben als er geen aparte leerdiensten zijn.

Wel bewaart de HC tegen eenzijdigheid. Alle onderwerpen komen aan bod. En als de predikant eerlijk is (en niet zn favoriete zondagen heel uitgebreid, en de minder favoriete zondagen even heel snel behandeld) dwingt de HC hem de belangrijke aspecten van de geloofsleer te behandelen.

Ik denk dat de Bijbel minder eenzijdig is dan de HC...

[memento]

Het lijkt me dat je, om aan deze eisen te voldoen, genoeg hebt aan de Bijbel. Maar dan moet de Bijbel ook echt uitgediept worden. Niet een oppervlakkig uitlegginkje, met een toepassing erbij of erin en that's it. Daar wordt de gemeente inderdaad niet door gebouwd.

Wanneer zo gepreekt wordt (en werd dat maar meer gedaan!) dan is in wezen elke dienst een leerdienst. In zo'n geval zou ik ook geen bezwaar hebben als er geen aparte leerdiensten zijn.

Wel bewaart de HC tegen eenzijdigheid. Alle onderwerpen komen aan bod. En als de predikant eerlijk is (en niet zn favoriete zondagen heel uitgebreid, en de minder favoriete zondagen even heel snel behandeld) dwingt de HC hem de belangrijke aspecten van de geloofsleer te behandelen.

Ik denk dat de Bijbel minder eenzijdig is dan de HC...

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

[Afgewezen]

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

En dan een 'menselijk boek' gebruiken om het probleem te doorbreken.
Overigens, ook wanneer hele Bijbelboeken doorgepreekt worden, betekent dit niet automatisch dat er diepgang in de prediking komt.

[memento]

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

En dan een 'menselijk boek' gebruiken om het probleem te doorbreken.
Overigens, ook wanneer hele Bijbelboeken doorgepreekt worden, betekent dit niet automatisch dat er diepgang in de prediking komt.

Dat "menselijke boek" heet belijdenisgeschrift. Die kennen wij in de christelijke kerk bijzondere waarde toe. Het is postmodern (moderne kant) of Dopers (hyper-bevindelijke kant) om belijdenissen geen bijzondere, normerende plek te geven.

Juist om deze dwalingen tegen te gaan, pleit ik voor een preken van de waarheden die HC/DL/NGB samenvatten vanuit de Schrift. Niet alleen spreekt zo in de kerkdienst de Schrift (zoals het hoort), maar zo wordt ook vanuit Gods Woord aangetoond dat de belijdenis niet zomaar menselijke woorden en ideeën zijn, maar dat ze daadwerkelijk zeggen en samenvatten, wat in Gods Woord staat.

[Joannah]

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

En dan een 'menselijk boek' gebruiken om het probleem te doorbreken.
Overigens, ook wanneer hele Bijbelboeken doorgepreekt worden, betekent dit niet automatisch dat er diepgang in de prediking komt.

Dat "menselijke boek" heet belijdenisgeschrift. Die kennen wij in de christelijke kerk bijzondere waarde toe. Het is postmodern (moderne kant) of Dopers (hyper-bevindelijke kant) om belijdenissen geen bijzondere, normerende plek te geven.

Toch blijft het een menselijk boek, versus het Goddelijk Boek.En dat Boek is heilig, daar mag niets aan toegevoegd, noch weggelaten worden.
En zodra andere , menselijke geschriften hun opgang deden, kwamen ook de scheuringen en verdeeldheid.

[Afgewezen]

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

En dan een 'menselijk boek' gebruiken om het probleem te doorbreken.
Overigens, ook wanneer hele Bijbelboeken doorgepreekt worden, betekent dit niet automatisch dat er diepgang in de prediking komt.

Dat "menselijke boek" heet belijdenisgeschrift. Die kennen wij in de christelijke kerk bijzondere waarde toe. Het is postmodern (moderne kant) of Dopers (hyper-bevindelijke kant) om belijdenissen geen bijzondere, normerende plek te geven.

Ik ken belijdenisgeschriften ook bijzondere waarde toe. Maar ondanks dat blijven het menseljke geschriften. En om díé bron van de prediking te maken, daar blijf ik moeite mee houden. Niet dat ik catechismuspreken niet mooi zou vinden of zo, maar het gaat me om het principe. Gebruik die belijdenissen als bron voor de catechisatie, maar niet voor de bediening van het Woord.

Juist om deze dwalingen tegen te gaan, pleit ik voor een preken van de waarheden die HC/DL/NGB samenvatten vanuit de Schrift. Niet alleen spreekt zo in de kerkdienst de Schrift (zoals het hoort), maar zo wordt ook vanuit Gods Woord aangetoond dat de belijdenis niet zomaar menselijke woorden en ideeën zijn, maar dat ze daadwerkelijk zeggen en samenvatten, wat in Gods Woord staat.

Als dat zo is, dan moeten die waarheden er bij een goede preek over Gods Woord ook weer uit komen, alles op zijn eigen tijd en plaats.

[refo]

Die oproep van 17 leerdiensten, daar zou ik ook wel voor zijn. In de plaats van de 34 die we er nu hebben. Pcies de helft.

[huisman]

Helaas heeft elke predikant zijn eenzijdigheid. Wanneer predikanten zelf teksten kiezen (of "krijgen"), dan vertoond die keuze ook die eenzijdigheid. Tenzij men - maar dat gebeurt maar zeer zelden - hele Bijbelboeken doorpreekt.

En dan een 'menselijk boek' gebruiken om het probleem te doorbreken.
Overigens, ook wanneer hele Bijbelboeken doorgepreekt worden, betekent dit niet automatisch dat er diepgang in de prediking komt.

Dat "menselijke boek" heet belijdenisgeschrift. Die kennen wij in de christelijke kerk bijzondere waarde toe. Het is postmodern (moderne kant) of Dopers (hyper-bevindelijke kant) om belijdenissen geen bijzondere, normerende plek te geven.

Toch blijft het een menselijk boek, versus het Goddelijk Boek.En dat Boek is heilig, daar mag niets aan toegevoegd, noch weggelaten worden.
En zodra andere , menselijke geschriften hun opgang deden, kwamen ook de scheuringen en verdeeldheid.

Ik denk dat zonder onze belijdenisgeschriften de verdeeldheid nog veel groter zou zijn. Wat de verdeeldheid groter maakt als kerkverbanden alles (De Schrift , De H.C.) wilen inpassen in het "eigene" van hun eigen kerk.
Het is eigelijk heel appart dat kerken van het gereformeerd belijden daarnaast nog iets eigens nodig hebben. ( Ik denk niet alleen aan de uitspraken van 1931)

[Afgewezen]

Ik denk dat zonder onze belijdenisgeschriften de verdeeldheid nog veel groter zou zijn. Wat de verdeeldheid groter maakt als kerkverbanden alles (De Schrift , De H.C.) wilen inpassen in het "eigene" van hun eigen kerk.
Het is eigelijk heel appart dat kerken van het gereformeerd belijden daarnaast nog iets eigens nodig hebben. ( Ik denk niet alleen aan de uitspraken van 1931)

Dat is helemaal niet raar. Met belijden kom je nooit klaar. De oude kerk had genoeg aan de twaalf artikelen, toen kwamen daar de belijdenissen van Athanasius en zo bij, en toen de HC en de NGB en toen de DL... en toen stopte het. Maar niet echt natuurlijk.

[huisman]

Ik denk dat zonder onze belijdenisgeschriften de verdeeldheid nog veel groter zou zijn. Wat de verdeeldheid groter maakt als kerkverbanden alles (De Schrift , De H.C.) wilen inpassen in het "eigene" van hun eigen kerk.
Het is eigelijk heel appart dat kerken van het gereformeerd belijden daarnaast nog iets eigens nodig hebben. ( Ik denk niet alleen aan de uitspraken van 1931)

Dat is helemaal niet raar. Met belijden kom je nooit klaar. De oude kerk had genoeg aan de twaalf artikelen, toen kwamen daar de belijdenissen van Athanasius en zo bij, en toen de HC en de NGB en toen de DL... en toen stopte het. Maar niet echt natuurlijk.

Maar hoe specifieker je gaat belijden, hoe meer je de Schrift laat zeggen wat je wilt belijden...en er staat b.v. over het verbond of de toekomst van Israël weinig tot niets in ons belijden . Het is natuurlijk goed om erover na te denken wat de Schrift daar over zegt maar vat het niet in nieuwe kerkelijke uitspraken om daarmee je kerkverband te onderscheiden van anderen.

[Afgewezen]

Maar hoe specifieker je gaat belijden, hoe meer je de Schrift laat zeggen wat je wilt belijden...

Dat kun je van elke belijdenis wel zeggen. Wie meent een belijdenis op te moeten stellen, doet dat niet omdat hij de Schrift iets wil laten zeggen, maar omdat hij meent dát de Schrift dit of dat zegt.

... en er staat b.v. over het verbond of de toekomst van Israël weinig tot niets in ons belijden. Het is natuurlijk goed om erover na te denken wat de Schrift daar over zegt maar vat het niet in nieuwe kerkelijke uitspraken om daarmee je kerkverband te onderscheiden van anderen.

Ik denk dat een belijdenis inderdaad niet te groot moet zijn. Zo vind ik het jammer dat bijv. de kinderdoop confessioneel is vastgelegd. Omdat de Bijbel daar geen expliciete uitspraken over doet.
Misschien moeten we maar gewoon terug naar de twaalf artikelen...

[refo]

Ja, al die kinderen.... Die tellen helemaal niet mee.

[Afgewezen]

Ja, al die kinderen.... Die tellen helemaal niet mee.

Heb je daar een confessionele uitspraak over de kinderdoop voor nodig? Of de een of andere massieve verbondstheologie?

Ik citeer wat ik ooit eerder ergens postte, om de hele strijd rond verbond en kinderdoop enigszins te relativeren, namelijk wat prof. Berkhof erover schrijft in zijn 'Christelijk geloof':

“De r.k. leer is, dat de doop ex opere operato werkt en de erfzonde afwast; het meer persoonlijke element van de verlening van de Geest wordt verschoven naar het op latere leeftijd door de bisschop toegediende sacrament van de confirmatio. Tegen dit onpersoonlijke, causatieve denken over de initiatierite kwam een steeds breder verzet, naarmate in Europa het accent verschoof van het objectieve naar het menselijk subject (…).” Berkhof verwijst dan naar o.a. naar het Anabaptisme en Baptisme.
“De reformatorische kerken hebben aan de kinderdoop vastgehouden, maar naar een andere, minder objectivistische fundering gezocht dan de r.k. leer bood: in een verondersteld geloof van de zuigeling (de lutherse fides infantium), in het verbond met de gelovigen en hun zaad (Calvijn), in een veronderstelde wedergeboorte (een deel der latere gereformeerden). Overtuigend zijn deze concepties niet. Men stond zwak, tussen het consequente objectieve denken van de R.K. Kerk en het consequenter personaliserende denken van de baptistische bewegingen in.”
Toch vindt Berkhof deze zwakte niet enkel verlies. Wat verderop schrijft hij dan: “Het bad van de wedergeboorte markeert de grens tussen de gemeente en de niet-gemeente. De omvang van het heil is wijder dan de kring van het bewuste en persoonlijke geloof.” Hij wijst dan onder meer op het geloof van de vrienden van de verlamde, het geloof van de hoofdman van de ziekte knecht, op het feit dat onmondige kinderen het rijk van God wordt toegezegd en op het gegeven dat kinderen geheiligd zijn door het geloof van vader of moeder (1 Kor. 7:14).
Volgens Berkhof geven dit soort overwegingen niet de plicht, maar wel het recht tot de kinderdoop.

Op zich is het wel goed om zo eens even afstand te nemen en te kijken naar de kinderdoop, zonder er meteen een massieve theologie op los te laten.
En daarom, zo voeg ik er nu aan toe, niet confessioneel vastleggen.