Gedenken aan de daden des HEEREN

[Erasmiaan]

Democritus, de kracht wordt gekoppeld aan de ervaring. Een kracht ervaar je. Je ziet het dus verkeerd.

Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking

Deze zin gaat ook over de ervaring. Anders zou het woord 'zoete' misplaatst zijn. Als iets zoet is,dan moet je het geproefd hebben, ervaren dus. Dus je pogingen om dit artikel te doen verbleken, of de duidelijke weergegeven ervaring als het ware weg te exegetiseren, stranden, wat mij betreft.

[Democritus]

Democritus, de kracht wordt gekoppeld aan de ervaring. Een kracht ervaar je. Je ziet het dus verkeerd.

Ervaar je kracht altijd? Kan je dat aantonen a.d.h.v. artikel?

Een dynamiet is krachtig. Als je naast een huis staat dat opgeblazen wordt met dynamiet dan ervar je de kracht van dynamiet en zie je het gevolg nl een opgeblazen huis. Als een ander een week later bij dat huis komt dan ervaart deze niet de werking maar ziet wel de uitkomst nl een opgeblazen huis.

Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking

Deze zin gaat ook over de ervaring. Anders zou het woord 'zoete' misplaatst zijn. Als iets zoet is,dan moet je het geproefd hebben, ervaren dus.

Volgens mij (zie citaat) gaat het zoete over de uitwerking van de wedergeboorte namelijk de liefde tot Christus. Dit is overigens ook hetgeen Ds Heemskerk aangeeft in zijn boek over de DL. De worden wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke zouden juist een tegenstelling vormen van het ervaren. Hoe kan je iets ervaren dat verborgen en niet te benoemen is?

Hierbij een citaat van een lezing over de wedergeboorte (hervormd Scherpenzeel) waar ik mij wel in kan vinden:

ls eerste wordt gezegd, dat de wedergeboorte volledig bovennatuurlijk is.
Het komt dus volledig van Gods kant.
Vervolgens lezen we, dat het zeer krachtig is.
Maar ook een zeer zoete, wonderlijke, verborgen en onuitsprekelijke werking.
Als je van jezelf mag weten, dat je wederomgeboren bent, dan herken je dit ook.
Het moet toch wel een krachtige werking zijn, dat jouw van nature gesloten hart
geopend werd, zodat je de HEERE ging dienen?
En dat er liefde voor de Heere Jezus in je kwam, dat Zijn verzoenend bloed je dierbaar
werd, dat is toch ook een zoete, wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke werking.
Je kunt het niet begrijpen, niet bevatten, het is niet onder woorden te brengen, maar je
bent er wel vol van, diep onder de indruk: “Heere Jezus, dat U voor mijn zonden stierf
aan het kruis. Dat U mij, ellendig mens, hoop en uitzicht wilde geven, op het leven in
Uw Koninkrijk.”
De wedergeboorte, zo lezen we in artikel 12, is net zo krachtig en niet minder als de
schepping, of de opwekking van de doden.
De schepping vond plaats door een machtswoord van God, en zo zal het ook zijn bij de
opstanding van de doden.
God spreekt en het is er. Hij gebiedt en het staat er.
Zo is het ook met de wedergeboorte.
Als God in je innerlijk de wedergeboorte werkt, dan word je word je ook werkelijk
krachtig opnieuw geboren en dan ga je ook werkelijk geloven.
En dan gaat je vernieuwde wil, die door God in beweging is gezet, ook zelf werken.
Daarom kunnen we ook zeggen, dat mensen door de genade die ze ontvangen hebben,
geloven en zich bekeren.
Het geloof en de bekering, dat zijn de vruchten van de wedergeboorte. Daar herken je
de wedergeboorte aan.
Voor de catechisanten teken ik de wedergeboorte, geloof en bekering nog wel eens op
het bord.
Een graankorreltje, het Woord, het zaad van de wedergeboorte, wordt gezaaid in de
akker van het hart.
Daar onder de grond, in het verborgene, sterft het graankorreltje en komt tot nieuw
leven.
Dat kunnen wij bij onszelf niet opmerken.
Calvijn zegt terecht, dat als wij het moment van onze wedergeboorte willen vaststellen,
dan zijn we of te vroeg of te laat. Het is niet precies te zeggen.
Wat we wel kunnen weten, dat is het moment waarop het plantje, wat uit die
graankorrel groeit, boven de grond uitkomt.
Als je naar de grond kijkt, dan zie je die groene puntjes uit de aarde komen. Dat is het
plantje van het geloof.
En dat plantje, dat gaat vruchten dragen, de vrucht van de bekering. Je leven wordt
nieuw.
Dat plantje van geloof en bekering, als dat in je leven zichtbaar wordt, dan is dat
meestal een verrassende ontdekking.
Ik hoor dat telkens weer, ook van jongeren, die elke week trouw naar de kerk gaan, van
kinds af aan bij het geloof zijn opgevoed, dat er toch een moment was, waarop het tot
een bewuste keuze kwam, om de HEERE te gaan volgen en dienen.
Dat kan onder een preek zijn, door een gesprek, of door iets wat je leest. Dat hoeft
helemaal niet zo spectaculair te zijn.
Maar je weet het van jezelf: Er is in mijn leven iets veranderd. Wat eerst allemaal zo
gewoon was, zo afstandelijk en verstandelijk, dat leeft nu voor me.

Dus je pogingen om dit artikel te doen verbleken, of de duidelijke weergegeven ervaring als het ware weg te exegetiseren, stranden, wat mij betreft.

Wat een geweldige toonzetting heeft deze laatste zin.
Ik probeer niets te laten verbleken of weg te exegetiseren. Ik geef alleen hoe ik het artikel lees met de vraag om onderbouwde feedback.
Maar ik krijg er ook nog een gratis waardeoordeel bij. Althans zo komt het wel over. Alleen aangeven waarom je het ergens niet mee eens lijkt mij wel voldoende. Dat bevordert tevens de sfeer. Dergelijke opmerkingen ontnemen mij snel de lust om verder te discussieren. M.i. zijn dergelijke toevoegingen nutteloos voor de discussie. Als je een dergelijk zin anders bedoeld dan ik die nu opvat dan hoor ik dat graag......

[huisman]

In de bijbel wordt telkenmale gesproken over de "wedergeboorte". Ik herinner me echter niets van de dag van mijn geboorte. Om nu onze Dordse vaderen erbij te halen die de kracht van de "wedergeboorte" beeldend beschrijven en dan te stellen dat je deze gebeurtenis MOET weten evenals de gebeurtenissen op je TROUWDAG is een beetje vreemd. Mijn trouwdag lag ettelijke jaren later dan mijn geboortedag...........En in die tijd ben ik tot de jaren des onderscheids gekomen.

Op het moment van je geboorte ben je nog niet tot je verstand gekomen. Het gaat nu over de wedergeboorte van mensen die wél tot hun verstand gekomen zijn. Dus de vergelijking gaat niet op.

De wedergeboorte wordt alleen door Nicodemus in zijn onkunde vergeleken met de natuurlijke geboorte. De D.L vergelijken de wedergeboorte met de Schepping of de opstanding uit de doden en vooral dat laatste doet de Schrift ook op vele plaatsen. De Schepping of de opstanding uit de doden is een geheel ander beeld dan de natuurlijke geboorte omdat de eerste twee beelden geen proces aangeven maar meer een punt des tijds. En dat is toch meer in overeenstemming met de Schrift en de belijdenis maar minder met de beleving van tegenwoordig. Wat achten wij maatgevend de Schrift of de beleving?

Willem schreef

Sorry!

Mooie reactie ook zo fijn inhoudelijk Willem....... maar ik begrijp hem niet

[refo]

Democritus, de kracht wordt gekoppeld aan de ervaring. Een kracht ervaar je. Je ziet het dus verkeerd.

Ervaar je kracht altijd? Kan je dat aantonen a.d.h.v. artikel?

Een dynamiet is krachtig. Als je naast een huis staat dat opgeblazen wordt met dynamiet dan ervar je de kracht van dynamiet en zie je het gevolg nl een opgeblazen huis. Als een ander een week later bij dat huis komt dan ervaart deze niet de werking maar ziet wel de uitkomst nl een opgeblazen huis.

Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking

Deze zin gaat ook over de ervaring. Anders zou het woord 'zoete' misplaatst zijn. Als iets zoet is,dan moet je het geproefd hebben, ervaren dus.

Volgens mij (zie citaat) gaat het zoete over de uitwerking van de wedergeboorte namelijk de liefde tot Christus. Dit is overigens ook hetgeen Ds Heemskerk aangeeft in zijn boek over de DL. De worden wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke zouden juist een tegenstelling vormen van het ervaren. Hoe kan je iets ervaren dat verborgen en niet te benoemen is?

Hierbij een citaat van een lezing over de wedergeboorte (hervormd Scherpenzeel) waar ik mij wel in kan vinden:

ls eerste wordt gezegd, dat de wedergeboorte volledig bovennatuurlijk is.
Het komt dus volledig van Gods kant.
Vervolgens lezen we, dat het zeer krachtig is.
Maar ook een zeer zoete, wonderlijke, verborgen en onuitsprekelijke werking.
Als je van jezelf mag weten, dat je wederomgeboren bent, dan herken je dit ook.
Het moet toch wel een krachtige werking zijn, dat jouw van nature gesloten hart
geopend werd, zodat je de HEERE ging dienen?
En dat er liefde voor de Heere Jezus in je kwam, dat Zijn verzoenend bloed je dierbaar
werd, dat is toch ook een zoete, wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke werking.
Je kunt het niet begrijpen, niet bevatten, het is niet onder woorden te brengen, maar je
bent er wel vol van, diep onder de indruk: “Heere Jezus, dat U voor mijn zonden stierf
aan het kruis. Dat U mij, ellendig mens, hoop en uitzicht wilde geven, op het leven in
Uw Koninkrijk.”
De wedergeboorte, zo lezen we in artikel 12, is net zo krachtig en niet minder als de
schepping, of de opwekking van de doden.
De schepping vond plaats door een machtswoord van God, en zo zal het ook zijn bij de
opstanding van de doden.
God spreekt en het is er. Hij gebiedt en het staat er.
Zo is het ook met de wedergeboorte.
Als God in je innerlijk de wedergeboorte werkt, dan word je word je ook werkelijk
krachtig opnieuw geboren en dan ga je ook werkelijk geloven.
En dan gaat je vernieuwde wil, die door God in beweging is gezet, ook zelf werken.
Daarom kunnen we ook zeggen, dat mensen door de genade die ze ontvangen hebben,
geloven en zich bekeren.
Het geloof en de bekering, dat zijn de vruchten van de wedergeboorte. Daar herken je
de wedergeboorte aan.
Voor de catechisanten teken ik de wedergeboorte, geloof en bekering nog wel eens op
het bord.
Een graankorreltje, het Woord, het zaad van de wedergeboorte, wordt gezaaid in de
akker van het hart.
Daar onder de grond, in het verborgene, sterft het graankorreltje en komt tot nieuw
leven.
Dat kunnen wij bij onszelf niet opmerken.
Calvijn zegt terecht, dat als wij het moment van onze wedergeboorte willen vaststellen,
dan zijn we of te vroeg of te laat. Het is niet precies te zeggen.
Wat we wel kunnen weten, dat is het moment waarop het plantje, wat uit die
graankorrel groeit, boven de grond uitkomt.
Als je naar de grond kijkt, dan zie je die groene puntjes uit de aarde komen. Dat is het
plantje van het geloof.
En dat plantje, dat gaat vruchten dragen, de vrucht van de bekering. Je leven wordt
nieuw.
Dat plantje van geloof en bekering, als dat in je leven zichtbaar wordt, dan is dat
meestal een verrassende ontdekking.
Ik hoor dat telkens weer, ook van jongeren, die elke week trouw naar de kerk gaan, van
kinds af aan bij het geloof zijn opgevoed, dat er toch een moment was, waarop het tot
een bewuste keuze kwam, om de HEERE te gaan volgen en dienen.
Dat kan onder een preek zijn, door een gesprek, of door iets wat je leest. Dat hoeft
helemaal niet zo spectaculair te zijn.
Maar je weet het van jezelf: Er is in mijn leven iets veranderd. Wat eerst allemaal zo
gewoon was, zo afstandelijk en verstandelijk, dat leeft nu voor me.

Dus je pogingen om dit artikel te doen verbleken, of de duidelijke weergegeven ervaring als het ware weg te exegetiseren, stranden, wat mij betreft.

Wat een geweldige toonzetting heeft deze laatste zin.
Ik probeer niets te laten verbleken of weg te exegetiseren. Ik geef alleen hoe ik het artikel lees met de vraag om onderbouwde feedback.
Maar ik krijg er ook nog een gratis waardeoordeel bij. Althans zo komt het wel over. Alleen aangeven waarom je het ergens niet mee eens lijkt mij wel voldoende. Dat bevordert tevens de sfeer. Dergelijke opmerkingen ontnemen mij snel de lust om verder te discussieren. M.i. zijn dergelijke toevoegingen nutteloos voor de discussie. Als je een dergelijk zin anders bedoeld dan ik die nu opvat dan hoor ik dat graag......

Je kunt inderdaad praten wat je wilt. Ervaring komt boven het woord. Dat is kenmerk van een bepaalde stroming die vooral in de laatste 150 jaar opgeld is gaan doen in vooral de Nederlandse gereformeerde gezindte. Ik zal de de naam maar niet noemen.

Als het werkelijk zo was dat het om de ervaring zou gaan, dan waren toch geen sacramenten nodig? Wat kan nu toch beter versterken dan een ervaring van de Geest Zelf?
Waarmee ik niet zeg dat die ervaringen fijn zijn. Maar ze maken de wedergeboorte niet uit.
En zeker niet voor een ander.

[Willem]

De wedergeboorte wordt alleen door Nicodemus in zijn onkunde vergeleken met de natuurlijke geboorte. De D.L vergelijken de wedergeboorte met de Schepping of de opstanding uit de doden en vooral dat laatste doet de Schrift ook op vele plaatsen. De Schepping of de opstanding uit de doden is een geheel ander beeld dan de natuurlijke geboorte omdat de eerste twee beelden geen proces aangeven maar meer een punt des tijds. En dat is toch meer in overeenstemming met de Schrift en de belijdenis maar minder met de beleving van tegenwoordig. Wat achten wij maatgevend de Schrift of de beleving?

Willem schreef

Sorry!

Mooie reactie ook zo fijn inhoudelijk Willem....... maar ik begrijp hem niet

Huisman, je had inhoudelijk gelijk met je correctie van mijn eerdere posting waarin ik de vergelijking maakte van de geboorte en wedergeboorte. Je gebruikte bij je correctie het woord "onkunde". Vandaar het eerste icoon, je typering deed me "suizenbollen". Het woord sorry simpelweg omdat je helemaal gelijk had en ik idd nogal voorbarig reageeerde. Daarom ook het laatse icoon, waarmee ik mezelf voorhoud: 'Eerst onderzoeken, dan typen".
Dus inhoudelijk geen reactie meer omdat ik het met je eens bent, ik hoop dat mijn verdere toelichting ook e.e.a. verduidelijkt.

[Erasmiaan]

Ervaar je kracht altijd? Kan je dat aantonen a.d.h.v. artikel?

Een dynamiet is krachtig. Als je naast een huis staat dat opgeblazen wordt met dynamiet dan ervar je de kracht van dynamiet en zie je het gevolg nl een opgeblazen huis. Als een ander een week later bij dat huis komt dan ervaart deze niet de werking maar ziet wel de uitkomst nl een opgeblazen huis.

Op het moment dat er kracht uitgaat ervaar je dat. Een week later zie je de gevolgen van de kracht. Het is onmogelijk dat een ziel waarin met een kracht gewerkt wordt zoals in de DL beschreven wordt, dat niet werkt. Net zoals het onmogelijk is dat je in een huis zit dat met dynamiet wordt opgeblazen, en er niets van merkt. Een week later zie je de gevolgen van het dynamiet. Maar de rechtvaardigmaking is een moment, geen proces. En dat moment daar ben je bij, dat weet je.

Volgens mij (zie citaat) gaat het zoete over de uitwerking van de wedergeboorte namelijk de liefde tot Christus. Dit is overigens ook hetgeen Ds Heemskerk aangeeft in zijn boek over de DL. De worden wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke zouden juist een tegenstelling vormen van het ervaren.

Het citaat gaat niet over de uitwerking maar over de wedergeboorte zelf. Immers, daarna komt:

Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Het is een verborgen werking: dat ziet op het feit dat er staat: God werkt het zonder ons in ons. We doen zelf niet mee in het stuk van zalig worden! De ouden zeiden vroeger weleens: als een vogeltje uit de boom geschoten. En dat is wat onze vaderen hier proberen te beschrijven.

Hoe kan je iets ervaren dat verborgen (en niet te benoemen) is?

Het wordt wel benoemd, dus dat gedeelte heb ik maar even tussen haakjes gezet. Maar als iemand jou neerschiet, van achteren, heb je dan de kogel aan zien komen? Toch ervaar je dat je geraakt wordt. Zo kan het dus dat je iets verborgens ervaart.

Wat een geweldige toonzetting heeft deze laatste zin.
Ik probeer niets te laten verbleken of weg te exegetiseren. Ik geef alleen hoe ik het artikel lees met de vraag om onderbouwde feedback.
Maar ik krijg er ook nog een gratis waardeoordeel bij. Althans zo komt het wel over. Alleen aangeven waarom je het ergens niet mee eens lijkt mij wel voldoende. Dat bevordert tevens de sfeer. Dergelijke opmerkingen ontnemen mij snel de lust om verder te discussieren. M.i. zijn dergelijke toevoegingen nutteloos voor de discussie. Als je een dergelijk zin anders bedoeld dan ik die nu opvat dan hoor ik dat graag......

Excuses inderdaad, dat had ik beter zo niet neer kunnen schrijven (al ben ik wel van mening dat jij dit artikel laat verbleken door je uitleg). Ik ben opgevoed in een omgeving waar dit vanzelfsprekend is, en waar altijd dit artikel aangehaald werd om te ondersteunen dat het niet in een hoek geschied, tot geloof komen. Ik realiseerde me in mijn reactie niet dat er misschien mensen zijn die zo nooit dit artikel uitgelegd hebben gekregen.

[Democritus]

Excuses inderdaad, dat had ik beter zo niet neer kunnen schrijven (al ben ik wel van mening dat jij dit artikel laat verbleken door je uitleg).

Excuses aanvaaard.

Ervaar je kracht altijd? Kan je dat aantonen a.d.h.v. artikel?

Een dynamiet is krachtig. Als je naast een huis staat dat opgeblazen wordt met dynamiet dan ervar je de kracht van dynamiet en zie je het gevolg nl een opgeblazen huis. Als een ander een week later bij dat huis komt dan ervaart deze niet de werking maar ziet wel de uitkomst nl een opgeblazen huis.

Op het moment dat er kracht uitgaat ervaar je dat. Een week later zie je de gevolgen van de kracht. Het is onmogelijk dat een ziel waarin met een kracht gewerkt wordt zoals in de DL beschreven wordt, dat niet werkt. Net zoals het onmogelijk is dat je in een huis zit dat met dynamiet wordt opgeblazen, en er niets van merkt. Een week later zie je de gevolgen van het dynamiet. Maar de rechtvaardigmaking is een moment, geen proces. En dat moment daar ben je bij, dat weet je.

Het voorbeeld gebruikte ik alleen om aan te geven dat 'kracht' en 'ervaren' niet altijd aan elkaar gekoppeld zijn. Ik gebruikte het niet als een geestelijk beeld.

Volgens mij (zie citaat) gaat het zoete over de uitwerking van de wedergeboorte namelijk de liefde tot Christus. Dit is overigens ook hetgeen Ds Heemskerk aangeeft in zijn boek over de DL. De worden wonderlijk, verborgen en onuitsprekelijke zouden juist een tegenstelling vormen van het ervaren.

Het citaat gaat niet over de uitwerking maar over de wedergeboorte zelf. Immers, daarna komt:

Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Het is een verborgen werking: dat ziet op het feit dat er staat: God werkt het zonder ons in ons. We doen zelf niet mee in het stuk van zalig worden! De ouden zeiden vroeger weleens: als een vogeltje uit de boom geschoten. En dat is wat onze vaderen hier proberen te beschrijven.

Hoe kan je iets ervaren dat verborgen (en niet te benoemen) is?

Het wordt wel benoemd, dus dat gedeelte heb ik maar even tussen haakjes gezet. Maar als iemand jou neerschiet, van achteren, heb je dan de kogel aan zien komen? Toch ervaar je dat je geraakt wordt. Zo kan het dus dat je iets verborgens ervaart.

Nogmaals ik kan het met geen mogelijkheid lezen in de DL zoals jij het bedoeld.

Artikel 12: En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift , die van den Auteur van deze werking is ingegeven,, in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Artikel 12 gaat over wat is de wedergeboorte, vervolgens wordt toegelicht dat het een krachtige werking is. De gelovige wordt hier alleen als het object gemoemd waar deze krachtige werking in plaatsvindt. Tot slot van artikel 12 wordt aangegeven wat deze krachtige werking (wedergeboorte) uitwerkt namelijk Geloof en bekering.

Artikel 13: De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

Vervolgens gaat artikel 13 iets over de wijze van deze werking in de gelovigen zeggen. M.i. verwijst het woord deze naar het woord werking in het voorgaande artikel 12. Dan staat er gelijk dat de gelovigen deze werking niet kunnen begrijpen. Wat wij nu aan het doen zijn is deze werking begrijpelijk te maken door er een aan te wijzen moment van te maken.

Maar dan geeft de DL antwoord op vraag: Als wedergeboorte noodzakelijk is om het Koninkrijk de Hemelen in te gaan hoe kunnen wij dan verzekerd (gerust stellen) zijn. Dan is het antwoord niet: Noem de tijd en plaats waar je het ervaren hebt. Maar: dat zij weten en gevoelen (beide), dat zij met het hart geloven en hun zaligmaker liefhebben.

[Erasmiaan]

Maar dan moet er toch een moment in het leven geweest zijn dat die Zaligmaker verklaard en geopenbaard is? Anders weten ze niet in Wien ze geloven. Hij openbaart Zichzelf aan hun zieleoog en terstond is er dat zaligmakende geloof dat hem aangrijpt. Daar moet een moment in je leven zijn dat je overging van het donker naar het Licht, en dat is geschied door een kracht zoals daar in de Dordtse Leerregels over geschreven wordt.

[Bert Mulder]

Maar dan moet er toch een moment in het leven geweest zijn dat die Zaligmaker verklaard en geopenbaard is? Anders weten ze niet in Wien ze geloven. Hij openbaart Zichzelf aan hun zieleoog en terstond is er dat zaligmakende geloof dat hem aangrijpt. Daar moet een moment in je leven zijn dat je overging van het donker naar het Licht, en dat is geschied door een kracht zoals daar in de Dordtse Leerregels over geschreven wordt.

Misschien een misplaatste vraag, maar....


Spreek je over de bevinding, of uit de bevinding, broeder Erasmiaan?

[Democritus]

Maar dan moet er toch een moment in het leven geweest zijn dat die Zaligmaker verklaard en geopenbaard is? Anders weten ze niet in Wien ze geloven. Hij openbaart Zichzelf aan hun zieleoog en terstond is er dat zaligmakende geloof dat hem aangrijpt.

Is dat wat van een mens gevraagd wordt omdat moment te weten en te kunnen beschrijven? De wedergeboorte is iets wat God soeverein in de mens werkt. Het is een krachtige werking, want het stenen hart van een zondaar moet gebroken worden. Maar deze wedergeboorte werkt geloof en bekering uit. Laat dat nu net zijn wat Bijbel van ons vraagt.

Ik geloof wel dat ieder kind van God, die in de tijd op bewuste leeftijd tot geloof komt, zich het moment kan herinneren dat deze zichzelf overgaf aan Christus en zich vastklampte aan het Woord van die Christus. Maar om dan met eigen woorden Brakel na te zeggen: Indien men de wedergeboorte legt bij de eerste geloofsdaad dan is mijn waarschijnlijk te laat. Wanneer men het legt bij de 1e overtuiging van zijn zonde en ellende dan is het waarschijnlijk te vroeg.

Daar moet een moment in je leven zijn dat je overging van het donker naar het Licht, en dat is geschied door een kracht zoals daar in de Dordtse Leerregels over geschreven wordt.

Dat een dergelijk moment er is en dat het wel een kracht moest zoals de DL beschrijven, onderschrijf ik van harte. Maar dat het moment er geweest zie ik achteraf. Ik was blind maar nu weet ik dat ik zie. Zoals Bert Mulder al ergens aangaf 'in de achteruitkijkspiegel'.

[Fjodor]

Maar dan moet er toch een moment in het leven geweest zijn dat die Zaligmaker verklaard en geopenbaard is? Anders weten ze niet in Wien ze geloven. Hij openbaart Zichzelf aan hun zieleoog en terstond is er dat zaligmakende geloof dat hem aangrijpt. Daar moet een moment in je leven zijn dat je overging van het donker naar het Licht, en dat is geschied door een kracht zoals daar in de Dordtse Leerregels over geschreven wordt.

Misschien een misplaatste vraag, maar....


Spreek je over de bevinding, of uit de bevinding, broeder Erasmiaan?

Dat is helemaal geen misplaatste vraag.

[Afgewezen]

Maar dan moet er toch een moment in het leven geweest zijn dat die Zaligmaker verklaard en geopenbaard is? Anders weten ze niet in Wien ze geloven. Hij openbaart Zichzelf aan hun zieleoog en terstond is er dat zaligmakende geloof dat hem aangrijpt. Daar moet een moment in je leven zijn dat je overging van het donker naar het Licht, en dat is geschied door een kracht zoals daar in de Dordtse Leerregels over geschreven wordt.

Misschien een misplaatste vraag, maar....


Spreek je over de bevinding, of uit de bevinding, broeder Erasmiaan?

En dit is, waarde Bert, op de persoon spelen. En dat zouden we niet meer doen, toch?

[Afgewezen]

Maar dat het moment er geweest zie ik achteraf. Ik was blind maar nu weet ik dat ik zie. Zoals Bert Mulder al ergens aangaf 'in de achteruitkijkspiegel'.

En toch is dat vreemd. Je merkt het toch wanneer het licht je opgaat? Als de Zaligmaker wordt geopenbaard aan de ziel, waar Erasmiaan terecht op wijst, dan is dat iets wat 'gebeurt', niet iets dat je achteraf concludeert. Dat spreekt uit de aard der zaak.
En of je dat gevraagd wordt? Ja, dat word je gevraagd. Want op dat moment wordt namelijk het geloof ontstoken in je hart, waarmee je je Christus toe-eigent en alle in Hem vindt (NGB). En om dat geloof gaat het. En een geloof dat wel gelooft, maar nooit ergens 'begonnen' is, is geen geloof. Dan is het een geloof dat de krachten der natuur niet te boven gaat.

[Gian]

Als de Heere Jezus het over de wind heeft die we wel horen, zonder te weten waar hij vandaan komt, en waar hij heengaat, waarom moeten we dan altijd dit wonder zo uitpluizen? Het Woord geeft ons geen bijzondere specificaties.
Het Woord zegt dat wij ons moeten bekeren, dat wij moeten geloven dat God ons (lees mij) Zijn genade wil geven, en dat alles uit God is. Dit moeten we laten staan, en van het wonder moeten we afblijven.
Ik gruwel van de logica die sommigen een ander willen opleggen!

[Afgewezen]

Als de Heere Jezus het over de wind heeft die we wel horen, zonder te weten waar hij vandaan komt, en waar hij heengaat, waarom moeten we dan altijd dit wonder zo uitpluizen? Het Woord geeft ons geen bijzondere specificaties.
Het Woord zegt dat wij ons moeten bekeren, dat wij moeten geloven dat God ons (lees mij) Zijn genade wil geven, en dat alles uit God is. Dit moeten we laten staan, en van het wonder moeten we afblijven.
Ik gruwel van de logica die sommigen een ander willen opleggen!

Is dat uitpluizen, als je zegt dat je het toch weet als je Gods genade ontvangt? En als dat niet zo is, dat het dan de vraag of je die genade ooit ontvangen hebt?