een uitdrukking

[huisman]

Ik weet niet hoor, Petrus had Jezus net drie maal verloochend nadat hij eerst had gezegd dat hij Hem nooit zou verlaten. En Jezus vraagt vervolgens 3x aan Petrus of hij van Hem houdt. Maar Jezus maakt Petrus geen verwijt. Ik zie ook niet dat Petrus in twijfel wordt gebracht. Hij wordt verdrietig omdat hij 3x het antwoord moet geven op een vraag, op iets wat voor hem vast staat. Hij houdt van Jezus.

De beleving van Petrus is hier dan ook niet anders dan de Bijbelse waarheid. Petrus zal achteraf niet zeggen: Toen was ik een poosje uit het hart van Jezus en daarna werd ik er weer in teruggebracht.

Ik denk dat Petrus toen hartelijk kon instemmen met de woorden van Salomo:
...Ik deed mijn Liefste open, maar mijn Liefste was geweken, Hij was doorgegaan; mijn ziel ging uit vanwege Zijn spreken; ik zocht Hem, maar ik vond Hem niet, ik riep Hem, doch Hij antwoordde mij niet... (...) Toen was ik in Zijn ogen als een, die vrede vindt.

Volgens mij slaan jullie de eerste ontmoeting van de opgestane Christus met Petrus over.
Lukas 24:34 en 1 Kor 15 : 4 en 5

34 Welke zeiden: De Heere is waarlijk opgestaan, en is van Simon gezien .

4 En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften;
5 En dat Hij is van Cefas gezien, daarna van de twaalven.

Wat daar gezegd is tussen Christus en Petrus is ons niet geopenbaard maar de ontmoeting die Marnix noemt was niet de eerste waar Christus met Petrus spreekt na zijn verloochening.

[Afgewezen]

Maar éen ding, ik zou heel graag eens van iemand horen die dit heeft beleefd en ik denk hier serieus over na.

Je zou de levensbeschrijving van ds. W.C. Lamain eens kunnen lezen, daarin wordt het duidelijk beschreven.

Ik heb die levensbeschrijving gelezen, maar heb dat er niet in aangetroffen. Wel dat erover gesproken wordt, maar niet hoe het beleefd wordt.
Overigens kan ik deze link aanbevelen (een heel bekende brief, níét van de beheerder van De Woeste Weg, al heeft die hem gepubliceerd):
http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... koster.pdf

[Tiberius]

Maar éen ding, ik zou heel graag eens van iemand horen die dit heeft beleefd en ik denk hier serieus over na.

Je zou de levensbeschrijving van ds. W.C. Lamain eens kunnen lezen, daarin wordt het duidelijk beschreven.

Ik heb die levensbeschrijving gelezen, maar heb dat er niet in aangetroffen. Wel dat erover gesproken wordt, maar niet hoe het beleefd wordt.

Je bedoelt toch wel de levensbeschrijving door Lamain, Beijeman en Natzijl?

[Afgewezen]

Maar éen ding, ik zou heel graag eens van iemand horen die dit heeft beleefd en ik denk hier serieus over na.

Je zou de levensbeschrijving van ds. W.C. Lamain eens kunnen lezen, daarin wordt het duidelijk beschreven.

Ik heb die levensbeschrijving gelezen, maar heb dat er niet in aangetroffen. Wel dat erover gesproken wordt, maar niet hoe het beleefd wordt.

Je bedoelt toch wel de levensbeschrijving door Lamain, Beijeman en Natzijl?

Dat dikke, grijze boek toch?

[Tiberius]

Deze: http://www.deboekenkamer.nl/lamainbeije ... -2319.html

[Afgewezen]

Deze: http://www.deboekenkamer.nl/lamainbeije ... -2319.html

Ja, precies, die. Maar daar staat het niet in. Er staat wel in hoe bijv. een keer 'old Eppien' het Onze Vader gaat bidden en dan zegt, "U bent mijn Vader geworden 35 jaar geleden op de Zuiderzee", maar er staat niet hoe hij dat beleefde.
De bekering van ds. Lamain zelf staat al helemaal incompleet in het boek.

[huisman]

Wordt idd gezien als een nadere verzekering van het kindschap. Waarbij er niet alleen persoonskennis van de Middelaar is ontvangen maar nu ook van de Vader die dan gekend wordt als een persoonlijke Vader die we als kind mogen benaderen. In sommige kringen is dit dan ook pas het moment dat er voor het eerst het volmaakte gebed gebeden mag worden.

Zelf geloof ik niet dat dit een nadere weldaad is die standelijk in het leven van Gods volk geleerd kan worden. Wel ben ik er van overtuigd dat in de mate van verzekering van de staat , sommige van Gods kinderen op een vertrouwelijkere en vrijmoedigere manier omgaan met de Vader in het gebed.Maar dat heeft voornamelijk te maken met de mate van het geloof en niet met de "stand"

en misschien ook wel door de manier waarop er in je omgeving mee omgegaan wordt

als er altijd de nadruk ligt op het 'dat mag je zomaar niet zeggen' dan kan de schroom om het wel te doen groot zijn.

Met het gevaar dat ik iets zeg wat al gezegd is in dit topic (Was door vakantie niet in de gelegenheid eerder te reageren)
Wat zegt Jezus over het gebruik van de Vadernaam tegen zijn discipelen die Hem later allemaal zullen verlaten of verloochenen.

7 En als gij bidt, zo gebruikt geen ijdel verhaal van woorden, gelijk de heidenen ; want zij menen, dat zij door hun veelheid van woorden zullen verhoord worden.
8 Wordt dan hun niet gelijk; want uw Vader weet, wat gij van node hebt, eer gij Hem bidt.
9 ¶ Gij dan bidt aldus: Onze Vader

Laten wij toch ook schroom hebben om na ontvangen genade de Vadernaam niet te gebruiken, als je in beginsel Zijn kind geworden bent door wedergeboorte mag je de Vadernaam gebruiken. Dit hangt niet af van de stand van het geloof maar of wij van staat verwisseld zijn. Toen de Heere Jezus Zijn discipelen het Onze Vader leerde moesten ze nog zoveel leren over Zijn lijdensweg , Zijn sterven en Zijn opstanding en toch mochten deze beginnelingen in de genade de Vadernaam gebruiken.

[Erasmiaan]

Deze: http://www.deboekenkamer.nl/lamainbeije ... -2319.html

Ja, precies, die. Maar daar staat het niet in. Er staat wel in hoe bijv. een keer 'old Eppien' het Onze Vader gaat bidden en dan zegt, "U bent mijn Vader geworden 35 jaar geleden op de Zuiderzee", maar er staat niet hoe hij dat beleefde.
De bekering van ds. Lamain zelf staat al helemaal incompleet in het boek.

Inderdaad, dat viel me ook op, bij het lezen van dat boek.

Maar waar je het wel kunt lezen is in de levensbeschrijving van ds. M. Heikoop.