Afgelopen week zat ik in de Hartebrugkerk in Leiden. De kerk was niet in het geheel open alleen de dagkapel, voorin.
Heerlijk om daar even rustig te zitten en te luisteren naar de orgelmuziek die gedraaid werd.
Uiteraard in deze RK-kerk de mogelijkheid om een kaarsje te branden, maar wat mijn aandacht trok was het prikbord met briefjes met gebeden die mensen konden opprikken.
Sommige gebedsverzoeken lees je hoofdschuddend, hoe dwaalt die RK;
sommige verzoeken lees je met een glimlach, een kinderhandschrift wat vraagt om een nieuw konijn omdat de vorige dood is
sommige verzoeken lees je met emotie, wat een eenzaamheid wat een ellende spreekt daar uit. Een schreeuw om liefde en geborgenheid.
Een briefje sprong eruit. Misschien oneerbiedig maar ik probeerde er een fotootje van te maken:
Tekst is niet goed leesbaar:
Meneer, ik geloof in U
Wat ze ook zeggen.
Groet
Anoniem
Wat een rijke God mogen we dienen, Hij weet wie het is.
Ik heb gebeden of Hij door Zijn Geest in het hart van 'anoniem' mocht werken.