De mens in het OT vergeleken met de mens in het NT

[memento]

Nu moeten we dat niet te absoluut verstaan, maar het geeft toch iets aan dat sinds God mens werd, God dichterbij gekomen is dan ooit te voren, en in Zijn Geest ook dichtbij gebleven is.

Nu moeten we dat niet te absoluut zien. Ik denk aan de hier eerder genoemde psalmen, maar ook aan bv. Jesaja (naar de parafrase van het kerstliedje):

Waar woont God?
Bij het zwakke, bij het kleine,
Die stuk zijn van verdriet

Mag ik dit typisch gereformeerde vaagheid noemen?
Ik ben blij dat Afgewezen toegeeft dat we te weinig oog hebben voor het verschil tussen OT en NT. Dat is logisch omdat dit onderscheid door Augustinus (die Origenus daarin volgde) is weggepoetst. Met de Reformatie heeft men dat vastgehouden.
Door alle eeuwen heen zijn we door de kerk een beetje verjoodst (wet-verbond).
Dat vind je dus o.a. terug in dit soort vraagstukken. We zijn het niet gewend om verschillen op te merken tussen het OT en NT.

Er zijn wel zeker verschillen tussen OT en NT. Maar niet zulke rigoureuze als dat het dispensationalisme ziet. De psalmen en de profeten spreken wel degelijk over God die woont in/bij mensen. Alleen: de nadruk ligt op Gods hoogheid en verhevenheid, en op de plaats waar God woont.

Wie dat niet ziet, komt in problemen met de calvinistische rechtvaardigingsleer. Abram geloofde God, en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus benadrukt sterk de continuïteit van het OT met het NT. En ook de evangeliën. Kohlbrugge heeft hier een aardig boekje over geschreven, Waartoe het Oude Testament, wat ik zeer kan aanbevelen. Hij betoogd hier op basis van de Schrift (het is dus meer een bewijs-boekje dan een stichtelijk boekje) dat het OT niets anders leerde dan dat in het NT vervuld is. Ja, dat Paulus en de apostelen in ieder geval géén wezenlijk verschil tussen hun geloof en dat van het OT zagen.

[Fjodor]

Nu moeten we dat niet te absoluut verstaan, maar het geeft toch iets aan dat sinds God mens werd, God dichterbij gekomen is dan ooit te voren, en in Zijn Geest ook dichtbij gebleven is.

Nu moeten we dat niet te absoluut zien. Ik denk aan de hier eerder genoemde psalmen, maar ook aan bv. Jesaja (naar de parafrase van het kerstliedje):

Waar woont God?
Bij het zwakke, bij het kleine,
Die stuk zijn van verdriet

Mag ik dit typisch gereformeerde vaagheid noemen?
Ik ben blij dat Afgewezen toegeeft dat we te weinig oog hebben voor het verschil tussen OT en NT. Dat is logisch omdat dit onderscheid door Augustinus (die Origenus daarin volgde) is weggepoetst. Met de Reformatie heeft men dat vastgehouden.
Door alle eeuwen heen zijn we door de kerk een beetje verjoodst (wet-verbond).
Dat vind je dus o.a. terug in dit soort vraagstukken. We zijn het niet gewend om verschillen op te merken tussen het OT en NT.

Er zijn wel zeker verschillen tussen OT en NT. Maar niet zulke rigoureuze als dat het dispensationalisme ziet. De psalmen en de profeten spreken wel degelijk over God die woont in/bij mensen. Alleen: de nadruk ligt op Gods hoogheid en verhevenheid, en op de plaats waar God woont.

Wie dat niet ziet, komt in problemen met de calvinistische rechtvaardigingsleer. Abram geloofde God, en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus benadrukt sterk de continuïteit van het OT met het NT. En ook de evangeliën. Kohlbrugge heeft hier een aardig boekje over geschreven, Waartoe het Oude Testament, wat ik zeer kan aanbevelen. Hij betoogd hier op basis van de Schrift (het is dus meer een bewijs-boekje dan een stichtelijk boekje) dat het OT niets anders leerde dan dat in het NT vervuld is. Ja, dat Paulus en de apostelen in ieder geval géén wezenlijk verschil tussen hun geloof en dat van het OT zagen.

Maar hoe interpreteer je dan die belofte die in Hebreeën 8 aangehaald wordt? En de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees? Want vooral Hebreeën 8 lijkt mij wél een wezenlijk verschil te zien tussen het geloof van de apostelen en het geloof ten tijde van het OT.

[Gian]

Wie dat niet ziet, komt in problemen met de calvinistische rechtvaardigingsleer. Abram geloofde God, en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus benadrukt sterk de continuïteit van het OT met het NT. En ook de evangeliën. Kohlbrugge heeft hier een aardig boekje over geschreven, Waartoe het Oude Testament, wat ik zeer kan aanbevelen. Hij betoogd hier op basis van de Schrift (het is dus meer een bewijs-boekje dan een stichtelijk boekje) dat het OT niets anders leerde dan dat in het NT vervuld is. Ja, dat Paulus en de apostelen in ieder geval géén wezenlijk verschil tussen hun geloof en dat van het OT zagen.

Dat boekje van Kohlbrugge zal ik eens achteraan gaan.
Het geloof is uiteraard een overeenkomst. Het geloof is altijd het middel geweest tot het heil in alle tijden. Vanaf Adam is er immers een belofte geweest.
Dat de rechtvaardigheidsleer in het geding zou komen ben ik niet zo bang voor. Paulus is er duidelijk genoeg in.

[Joannah]

Nu moeten we dat niet te absoluut verstaan, maar het geeft toch iets aan dat sinds God mens werd, God dichterbij gekomen is dan ooit te voren, en in Zijn Geest ook dichtbij gebleven is.

Nu moeten we dat niet te absoluut zien. Ik denk aan de hier eerder genoemde psalmen, maar ook aan bv. Jesaja (naar de parafrase van het kerstliedje):

Waar woont God?
Bij het zwakke, bij het kleine,
Die stuk zijn van verdriet

Mag ik dit typisch gereformeerde vaagheid noemen?
Ik ben blij dat Afgewezen toegeeft dat we te weinig oog hebben voor het verschil tussen OT en NT. Dat is logisch omdat dit onderscheid door Augustinus (die Origenus daarin volgde) is weggepoetst. Met de Reformatie heeft men dat vastgehouden.
Door alle eeuwen heen zijn we door de kerk een beetje verjoodst (wet-verbond).
Dat vind je dus o.a. terug in dit soort vraagstukken. We zijn het niet gewend om verschillen op te merken tussen het OT en NT.

Er zijn wel zeker verschillen tussen OT en NT. Maar niet zulke rigoureuze als dat het dispensationalisme ziet. De psalmen en de profeten spreken wel degelijk over God die woont in/bij mensen. Alleen: de nadruk ligt op Gods hoogheid en verhevenheid, en op de plaats waar God woont.

Wie dat niet ziet, komt in problemen met de calvinistische rechtvaardigingsleer. Abram geloofde God, en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus benadrukt sterk de continuïteit van het OT met het NT. En ook de evangeliën. Kohlbrugge heeft hier een aardig boekje over geschreven, Waartoe het Oude Testament, wat ik zeer kan aanbevelen. Hij betoogd hier op basis van de Schrift (het is dus meer een bewijs-boekje dan een stichtelijk boekje) dat het OT niets anders leerde dan dat in het NT vervuld is. Ja, dat Paulus en de apostelen in ieder geval géén wezenlijk verschil tussen hun geloof en dat van het OT zagen.

Maar hoe interpreteer je dan die belofte die in Hebreeën 8 aangehaald wordt? En de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees? Want vooral Hebreeën 8 lijkt mij wél een wezenlijk verschil te zien tussen het geloof van de apostelen en het geloof ten tijde van het OT.

Hebreeen (joden) 8:8,9,10. heeft het over het huis Israels, en het huis van Juda.
Calvijn hing ook de vervangingstheologie aan, en dacht dat Israels plaats in de wereld er niet meer toe deed.
Maar accepteren wij wel dat God bezig is met Zijn volk, vraag ik me wel eens af?
Dat nieuwe Verbond met Zijn volk gaat nog plaatsvinden, dus.
let ook op het tijdsbestek"na die dagen" in vers 10

[memento]

Wie dat niet ziet, komt in problemen met de calvinistische rechtvaardigingsleer. Abram geloofde God, en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Paulus benadrukt sterk de continuïteit van het OT met het NT. En ook de evangeliën. Kohlbrugge heeft hier een aardig boekje over geschreven, Waartoe het Oude Testament, wat ik zeer kan aanbevelen. Hij betoogd hier op basis van de Schrift (het is dus meer een bewijs-boekje dan een stichtelijk boekje) dat het OT niets anders leerde dan dat in het NT vervuld is. Ja, dat Paulus en de apostelen in ieder geval géén wezenlijk verschil tussen hun geloof en dat van het OT zagen.

Dat boekje van Kohlbrugge zal ik eens achteraan gaan.
Het geloof is uiteraard een overeenkomst. Het geloof is altijd het middel geweest tot het heil in alle tijden. Vanaf Adam is er immers een belofte geweest.
Dat de rechtvaardigheidsleer in het geding zou komen ben ik niet zo bang voor. Paulus is er duidelijk genoeg in.

Paulus legt er juist de nadruk op dat Abraham door het geloof gerechtvaardigd is. Zijn punt is dat Abraham niet op een andere manier gerechtvaardigd is dan ten tijde van het NT. Wie dat ontkent (zoals het dispensationalisme doet) mist het hele punt van zowel de evangelie-schrijvers als Paulus, die steeds benadrukken dat wat in het NT gebeurt de vervulling is van het OT, zowel van de OT-profetie als van de OT cultus-dienst. Ja, mist daarmee het punt wat Bijbelse rechtvaardiging inhoudt.

De zinspeling op het OT komt ZEER VEEL voor in het NT. Neem bv het recent verschenen Commentary of the New Testament Use Of the Old Testament, waarin men meer dan 1000 blz heeft kunnen vullen met verwijzingen of zinspelingen van het NT op het OT. Wat in het NT staat is uniek in de zin dat zichtbaar wordt wat in het OT bedekt was. Maar inhoudelijk zijn er veel meer overeenkomsten dan verschillen, veel meer continuïteit dan discontinuïteit.

[Fjodor]

Hebreeen (joden) 8:8,9,10. heeft het over het huis Israels, en het huis van Juda.
Calvijn hing ook de vervangingstheologie aan, en dacht dat Israels plaats in de wereld er niet meer toe deed.
Maar accepteren wij wel dat God bezig is met Zijn volk, vraag ik me wel eens af?
Dat nieuwe Verbond met Zijn volk gaat nog plaatsvinden, dus.
let ook op het tijdsbestek"na die dagen" in vers 10

Ok. Maar volgens mij laat vers 13 zien dat het gaat over het nieuwe verbond. Dat slaat duidelijk op het punt dat alle volken door Christus tot God komen kunnen.
En de heidenen zijn geënt op de oude tronk, daarom denk ik dat wij ons ook bij het huis Israëls kunnen rekenen. Dit zegt verder niet zoveel over de Israëlvisie.

[Fjodor]

Paulus legt er juist de nadruk op dat Abraham door het geloof gerechtvaardigd is. Zijn punt is dat Abraham niet op een andere manier gerechtvaardigd is dan ten tijde van het NT. Wie dat ontkent (zoals het dispensationalisme doet) mist het hele punt van zowel de evangelie-schrijvers als Paulus, die steeds benadrukken dat wat in het NT gebeurt de vervulling is van het OT, zowel van de OT-profetie als van de OT cultus-dienst. Ja, mist daarmee het punt wat Bijbelse rechtvaardiging inhoudt.

De zinspeling op het OT komt ZEER VEEL voor in het NT. Neem bv het recent verschenen Commentary of the New Testament Use Of the Old Testament, waarin men meer dan 1000 blz heeft kunnen vullen met verwijzingen of zinspelingen van het NT op het OT. Wat in het NT staat is uniek in de zin dat zichtbaar wordt wat in het OT bedekt was. Maar inhoudelijk zijn er veel meer overeenkomsten dan verschillen, veel meer continuïteit dan discontinuïteit.

Memento, wil je nog kijken of je hier op in kan gaan?

Maar hoe interpreteer je dan die belofte die in Hebreeën 8 aangehaald wordt? En de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees? Want vooral Hebreeën 8 lijkt mij wél een wezenlijk verschil te zien tussen het geloof van de apostelen en het geloof ten tijde van het OT.

[Joannah]

Hebreeen (joden) 8:8,9,10. heeft het over het huis Israels, en het huis van Juda.
Calvijn hing ook de vervangingstheologie aan, en dacht dat Israels plaats in de wereld er niet meer toe deed.
Maar accepteren wij wel dat God bezig is met Zijn volk, vraag ik me wel eens af?
Dat nieuwe Verbond met Zijn volk gaat nog plaatsvinden, dus.
let ook op het tijdsbestek"na die dagen" in vers 10

Ok. Maar volgens mij laat vers 13 zien dat het gaat over het nieuwe verbond. Dat slaat duidelijk op het punt dat alle volken door Christus tot God komen kunnen.
En de heidenen zijn geënt op de oude tronk, daarom denk ik dat wij ons ook bij het huis Israëls kunnen rekenen. Dit zegt verder niet zoveel over de Israëlvisie.

Dat stemt dan niet overeen met de wetten die in die in hun verstand zullen worden gegeven en de voorzegde kennis die zij zullen bezitten, zonder dat deze hen geleerd is!(vers 10,11)

[Afgewezen]

In het Oude Testament werden ook mensen vervuld met de Geest: koningen treden krachtiger op door de Geest van de Heere en profeten doen hun voorspellingen als ze zijn gegrepen door de Geest van God (lees Num. 24:2 en Mi. 3:8).

In de bediening van de vroege profeten (Samuël, David, Elia, Elisa en de profetengroepen) zie je de Heilige Geest werken op een manier, die heel veel overeenkomsten vertoont met het Nieuwe testament. De meeste profeten worden blijvend vervuld met de Heilige Geest, al zijn er ook verfrissingen mogelijk. De wonderen en tekenen, genezingen, voedselvermeerderingen, dodenopwekkingen verschillen niet van die in het NT, zij het, dat de naam van Jezus nog niet wordt genoemd.

Wat betreft David. Zijn profetische psalmen hem behoren tot de weinige opgeschreven profetieën uit deze tijdsperiode Uit zijn psalm van schuldbelijdenis naar aanleiding van de affaire Batseba leren we, hoe hij de werking van de Heilige Geest heeft ervaren. Verberg uw aangezicht voor mijn zonden, delg al mijn ongerechtigheden uit. Schep in mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een vaste geest; Verwerp mij niet van Uw aangezicht, en neem uw Heilige Geest niet van mij; Hergeef mij de blijdschap over Uw heil, en laat een gewillige geest mij schragen. Het blijkt, dat Davids beleving van de Heilige Geest nauwelijks verschilde van de onze. Ook hij merkte, hoe de Heilige Geest hem hielp om in het gebed voor Gods aangezicht te verschijnen. Ook hij kende de blijdschap, die Gods Geest ons geeft over het heil van God. Ook hij kende de bedroefdheid van de Heilige Geest, wanneer er zonde tussen ons en God in staat. Ook hij kende de worsteling van de zwakke menselijke geest, die vaak niet bereid is werkelijk te kiezen voor God.

Dus eigenlijk maakte het helemaal niet zoveel uit dat de Heilige Geest is uitgestort? Hij was er toch wel. Johannes zegt wel van niet, maar dat hij dan toch wel mis: kijk maar naar het OT.
Dat er geen verschil was wat betreft geloof en rechtvaardiging tussen OT en NT, staat buiten kijf. Maar ik geloof, op grond van wat het OT en NT ons leren, dat er in het NT een dimensie is toegevoegd die er in het OT nog niet was. Dat er een inzicht is in het heilsplan van God en een blijdschap hierover die men in het OT zó niet kende. Wij zijn zo gewend aan de dingen, dat wij het verschil tussen 'belofte' en 'vervulling' van weinig waarde vinden. Dat Jezus er niet was en later wel en dat nu de Heilige Geest gekomen is, daar zijn we zo aan gewend, dat we alles maar gelijk trekken, mogelijk onder het motto 'als we maar geloven'.
Maar dan heeft Jezus zwaar overdreven toen Hij sprak over de Geest en ook de schrijvers van het NT zijn dan toch een tikje te hooggestemd geweest...
Ligt hier niet een gebied waarop voor ons gereformeerden nog wel wat te onderzoeken valt?

[memento]

Maar hoe interpreteer je dan die belofte die in Hebreeën 8 aangehaald wordt? En de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees? Want vooral Hebreeën 8 lijkt mij wél een wezenlijk verschil te zien tussen het geloof van de apostelen en het geloof ten tijde van het OT.

Je moet Hebreeën 8 lezen in het licht van met name Jeremia (en ook Jesaja). Hier wordt namelijk Jeremia 31:31–34 geciteerd. Opvallend dat Jeremia direct naar dit gedeelte er op laat volgen in vs 36: Als deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des HEREN, dan zal ook het nageslacht van Israël ophouden al de dagen een volk te zijn voor mijn ogen.

Lezen we verder in hoofdstuk 9 van de Hebreeënbrief, dan zien we:
1. Het beeld van de OT-eredienst: 6 Dit was dan aldus ingericht, en de priesters kwamen bij het vervullen van hun diensten voortdurend in de voorste tent, 7 maar in de tweede alleen de hogepriester, eenmaal in het jaar, niet zonder bloed, dat hij offerde voor zichzelf en voor de zonden door het volk in onwetendheid bedreven. 8 Daarmede gaf de heilige Geest te kennen, dat de weg naar het heiligdom nog niet openlag, zolang de eerste tent nog bestond

2. Paulus gaat vervolgens verder om te stellen dat in Christus dit allemaal veranderd is, daarmee ook een eind makend aan het "oude": 11 Maar Christus, opgetreden als hogepriester der goederen, die gekomen zijn, is door de grotere en meer volmaakte tabernakel, niet met handen gemaakt, dat is, niet van deze schepping, 12 en dat niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed, eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf.

3. Paulus spreekt vervolgens verder over Mozes en de wet, en past dit toe op Christus.

Kortom, Paulus ziet heel duidelijk met de komst van Christus het nieuwe verbond vervult, en hij haalt alles uit de kast om te laten zien dat het hele OT heenwees naar Christus (de Middelaar van het nieuwe, betere verbond (vs 6)), dat de beelden uit het OT in Christus hun vervulling gevonden hebben. Definitief.

Zelf gebruik ik het liefst het beeld wat Paulus ook regelmatig gebruikt, namelijk dat het OT de afbeeldingen en schaduwen bevat van het NT. Sinds het NT is het licht van Gods Geest gaan schijnen over wat tot toen toe in duisternis gehuld was, en is ten volle zichtbaar geworden wat daarvoor slechts beperkt zichtbaar was. Het nieuwe verbond is gekoppeld aan Christus, en krijgt gestalte waar Christus gepredikt wordt. Jood en heiden kunnen slechts via dit verbond behouden worden. Zowel ná Christus komst, als daarvoor. Want het hele OT verwijst naar de Christus die komen zal, en gekomen is.

Wat betreft de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees, draait om het laatste gedeelte: 'over alle vlees'. De Heilige Geest was onder het OT bekend, maar zijn werk lag net als Christus werk, verborgen onder de schaduwen. Sinds het NT komt Zijn werk voller openbaar. Niet alleen aan het volk Israël, zoals onder het OT, maar aan "alle vlees". Dat het werk van de Geest pas sinds het NT in volheid openbaar komt, hoeft ons niet te verbazen, daar het werk van de Geest op Christus gericht is.

[Joannah]

Maar hoe interpreteer je dan die belofte die in Hebreeën 8 aangehaald wordt? En de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees? Want vooral Hebreeën 8 lijkt mij wél een wezenlijk verschil te zien tussen het geloof van de apostelen en het geloof ten tijde van het OT.

Je moet Hebreeën 8 lezen in het licht van met name Jeremia (en ook Jesaja). Hier wordt namelijk Jeremia 31:31–34 geciteerd. Opvallend dat Jeremia direct naar dit gedeelte er op laat volgen in vs 36: Als deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des HEREN, dan zal ook het nageslacht van Israël ophouden al de dagen een volk te zijn voor mijn ogen.

Lezen we verder in hoofdstuk 9 van de Hebreeënbrief, dan zien we:
1. Het beeld van de OT-eredienst: 6 Dit was dan aldus ingericht, en de priesters kwamen bij het vervullen van hun diensten voortdurend in de voorste tent, 7 maar in de tweede alleen de hogepriester, eenmaal in het jaar, niet zonder bloed, dat hij offerde voor zichzelf en voor de zonden door het volk in onwetendheid bedreven. 8 Daarmede gaf de heilige Geest te kennen, dat de weg naar het heiligdom nog niet openlag, zolang de eerste tent nog bestond

2. Paulus gaat vervolgens verder om te stellen dat in Christus dit allemaal veranderd is, daarmee ook een eind makend aan het "oude": 11 Maar Christus, opgetreden als hogepriester der goederen, die gekomen zijn, is door de grotere en meer volmaakte tabernakel, niet met handen gemaakt, dat is, niet van deze schepping, 12 en dat niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed, eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf.

3. Paulus spreekt vervolgens verder over Mozes en de wet, en past dit toe op Christus.

Kortom, Paulus ziet heel duidelijk met de komst van Christus het nieuwe verbond vervult, en hij haalt alles uit de kast om te laten zien dat het hele OT heenwees naar Christus (de Middelaar van het nieuwe, betere verbond (vs 6)), dat de beelden uit het OT in Christus hun vervulling gevonden hebben. Definitief.

Zelf gebruik ik het liefst het beeld wat Paulus ook regelmatig gebruikt, namelijk dat het OT de afbeeldingen en schaduwen bevat van het NT. Sinds het NT is het licht van Gods Geest gaan schijnen over wat tot toen toe in duisternis gehuld was, en is ten volle zichtbaar geworden wat daarvoor slechts beperkt zichtbaar was. Het nieuwe verbond is gekoppeld aan Christus, en krijgt gestalte waar Christus gepredikt wordt. Jood en heiden kunnen slechts via dit verbond behouden worden. Zowel ná Christus komst, als daarvoor. Want het hele OT verwijst naar de Christus die komen zal, en gekomen is.

Wat betreft de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees, draait om het laatste gedeelte: 'over alle vlees'. De Heilige Geest was onder het OT bekend, maar zijn werk lag net als Christus werk, verborgen onder de schaduwen. Sinds het NT komt Zijn werk voller openbaar. Niet alleen aan het volk Israël, zoals onder het OT, maar aan "alle vlees". Dat het werk van de Geest pas sinds het NT in volheid openbaar komt, hoeft ons niet te verbazen, daar het werk van de Geest op Christus gericht is.

Ik vind het vreemd dat je Jeremia 31:35-40 niet meeneemt.
Hieraan meen ik nl uit op te kunnen maken dat het nog geschieden moet.
de in vers 35 beschreven verordeningen zijn er nog steeds en (vers 37) Israel zal pas ophouden te bestaan als het einde van het Heelal gevonden zijn en de diepte der aarde doorgrond is.In vers 40 staan de letterlijke gedeeltes van de stadwijken van Jerusalem beschreven, en die zijn momenteel nog nieteen heiligheid voor de Heere.
Ook zijn belofte dat in eeuwigheid niets meer uitgerukt of afgebroken zal worden is nog niet geschied.

[Afgewezen]

Je moet Hebreeën 8 lezen in het licht van met name Jeremia (en ook Jesaja). Hier wordt namelijk Jeremia 31:31–34 geciteerd. Opvallend dat Jeremia direct naar dit gedeelte er op laat volgen in vs 36: Als deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des HEREN, dan zal ook het nageslacht van Israël ophouden al de dagen een volk te zijn voor mijn ogen.

Wat bedoel je hier nu mee??

Wat betreft de belofte dat de Geest uitgestort zal worden over alle vlees, draait om het laatste gedeelte: 'over alle vlees'. De Heilige Geest was onder het OT bekend, maar zijn werk lag net als Christus werk, verborgen onder de schaduwen. Sinds het NT komt Zijn werk voller openbaar. Niet alleen aan het volk Israël, zoals onder het OT, maar aan "alle vlees". Dat het werk van de Geest pas sinds het NT in volheid openbaar komt, hoeft ons niet te verbazen, daar het werk van de Geest op Christus gericht is.

Het gaat bij de komst van de Heilige Geest niet slechts over de kwantiteit, maar óók over de kwaliteit, om het zo maar eens te zeggen. De Heere Jezus zegt, ik herhaal het maar weer, "de Heilige Geest was nog niet". Ik hoor hier steeds zeggen: "de Heilige Geest was er wél." Ik houd het bij de woorden van Jezus.
Kennelijk is er iets heel specifieks in het komen van de Heilige Geest, dat er nog niet was, ook niet in het OT, ook niet voor het volk Israël, maar iets wat verborgen was tot Christus Zijn Geest uitstortte op de discipelen.
Om dat 'nieuwe' gaat het nu in deze discussie. Maar volgens velen lijkt het wel of er niets nieuws is: in het OT was dat en dat er toch ook al?

[memento]

Ik vind het vreemd dat je Jeremia 31:35-40 niet meeneemt.
Hieraan meen ik nl uit op te kunnen maken dat het nog geschieden moet.
de in vers 35 beschreven verordeningen zijn er nog steeds en (vers 37) Israel zal pas ophouden te bestaan als het einde van het Heelal gevonden zijn en de diepte der aarde doorgrond is.In vers 40 staan de letterlijke gedeeltes van de stadwijken van Jerusalem beschreven, en die zijn momenteel nog nieteen heiligheid voor de Heere.
Ook zijn belofte dat in eeuwigheid niets meer uitgerukt of afgebroken zal worden is nog niet geschied.

Dus Paulus heeft het verkeerd, als hij het nieuwe verbond in Christus vervuld ziet?

[Gian]

Paulus legt er juist de nadruk op dat Abraham door het geloof gerechtvaardigd is. Zijn punt is dat Abraham niet op een andere manier gerechtvaardigd is dan ten tijde van het NT. Wie dat ontkent (zoals het dispensationalisme doet) mist het hele punt van zowel de evangelie-schrijvers als Paulus, die steeds benadrukken dat wat in het NT gebeurt de vervulling is van het OT, zowel van de OT-profetie als van de OT cultus-dienst. Ja, mist daarmee het punt wat Bijbelse rechtvaardiging inhoudt.

Ik weet niet hoe je daaraan komt, maar iemand die in bedelingen denkt loochent toch niet dat Abraham door het geloof gerechtvaardigt is?
Misschien dat het een hyperdispensationalistisch standpunt is, ik ben er iig niet mee bekend.

[memento]

Paulus legt er juist de nadruk op dat Abraham door het geloof gerechtvaardigd is. Zijn punt is dat Abraham niet op een andere manier gerechtvaardigd is dan ten tijde van het NT. Wie dat ontkent (zoals het dispensationalisme doet) mist het hele punt van zowel de evangelie-schrijvers als Paulus, die steeds benadrukken dat wat in het NT gebeurt de vervulling is van het OT, zowel van de OT-profetie als van de OT cultus-dienst. Ja, mist daarmee het punt wat Bijbelse rechtvaardiging inhoudt.

Ik weet niet hoe je daaraan komt, maar iemand die in bedelingen denkt loochent toch niet dat Abraham door het geloof gerechtvaardigt is?
Misschien dat het een hyperdispensationalistisch standpunt is, ik ben er iig niet mee bekend.

Ik ben niet zo heel bekend met de verschillen binnen het dispensationalisme, maar ik een keer er over gelezen heb, kwam er op neer dat in het OT de rechtvaardiging NIET via Christus was, maar uit gehoorzaamheid. Het klassieke dispensationalisme ziet de OT-beloften dan ook niet heenwijzen naar Christus. Wie dat stelt, maakt echter Paulus en de Evangelisten tot leugenaar, want zij zien een duidelijke continuïteit tussen OT en NT. Buiten Jezus is geen leven, ook niet voor Israël...