Huisbezoek, hoe ga jij ermee om?

[Lourens]

De één ziet uit naar het huisbezoek om bemoedigd te worden. Vertroost te worden. Of om eindelijk de kritiek eens te kunnen spuien.
De ander schuift de datum steeds verder voor zich uit en stelt uit, bang om aangesproken te worden.

Hoe ervaar jij het huisbezoek?
Hoe is de verdeling ouderen/jeugd?
Wie komen er en met hoeveel?
Wat is het belangrijkste onderwerp op huisbezoek?
Wat is het dóel van het huisbezoek?

Zomaar wat onderwerpen om over na te denken.

[Mister]

Huisbezoeken zijn fijne en mooie ontmoetingen waarbij je van hart tot hart met een ambtsdrager mag spreken over de zaken van het Koninkrijk van God en je persoonlijke geloof. Ik vind het daarom altijd fijn om huisbezoek te ontvangen. Hier komt de wijkouderling met een zgn. bezoekbroeder.

[Hendrikus]

Ik heb huisbezoeken meegemaakt waar je niks hoefde te zeggen en waar het blijkbaar ook niet op prijs werd gesteld als je iets zei. Ouderling en diaken hielden een monoloog / dialoog vol cliché's en waarheden-als-een-kudde-koeien, en voordat men de deur uitging werd er nog even een gebedje gedaan. Dat komt voor.

Ik heb ook huisbezoeken meegemaakt waarin duidelijk te merken was dat kerkenraadsleden worstelden met dezelfde zaken als wij, maar dat men er in kerkenraadsverband niks mee kon. Men gaf ons volkomen gelijk, maar gaf tegelijkertijd ook aan dat er in de kerkenraad geen begrip voor zou zijn.

En ik maak nu ook huisbezoeken mee met broeders. Ja, met mensen die luisteren, die je niet komen vertellen hoe het moet, maar die met je mee denken en worstelen. Die niet direct met een oordeel klaar staan, maar die samen met je in gebed willen gaan als er vragen leven waarop we met z'n allen geen antwoord weten.

[Luther]

Ik heb huisbezoeken meegemaakt waar je niks hoefde te zeggen en waar het blijkbaar ook niet op prijs werd gesteld als je iets zei. Ouderling en diaken hielden een monoloog / dialoog vol cliché's en waarheden-als-een-kudde-koeien, en voordat men de deur uitging werd er nog even een gebedje gedaan. Dat komt voor.

Meen je dit echt?? Of overdrif je nu? Dat kan toch niet!

En ik maak nu ook huisbezoeken mee met broeders. Ja, met mensen die luisteren, die je niet komen vertellen hoe het moet, maar die met je mee denken en worstelen. Die niet direct met een oordeel klaar staan, maar die samen met je in gebed willen gaan als er vragen leven waarop we met z'n allen geen antwoord weten.

Zo hoort het volgens mij ook te zijn.

[Mister]

Ik heb huisbezoeken meegemaakt waar je niks hoefde te zeggen en waar het blijkbaar ook niet op prijs werd gesteld als je iets zei. Ouderling en diaken hielden een monoloog / dialoog vol cliché's en waarheden-als-een-kudde-koeien, en voordat men de deur uitging werd er nog even een gebedje gedaan. Dat komt voor.

Meen je dit echt?? Of overdrijf je nu? Dat kan toch niet!

Het kan niet, nee, dat klopt. Helaas weet ik dat deze gesprekken ook voorkomen. Overigens bestaan er ook huisbezoeken waarbij er nauwelijks een geestelijk woord gesproken wordt. Wat evengoed niet klopt.

[Luther]

Ik ben een beetje groen misschien, maar ik heb eigenlijk alleen nog maar huisbezoeken meegemaakt die gelijk waren aan wat Mister net zei.

Huisbezoeken zijn fijne en mooie ontmoetingen waarbij je van hart tot hart met een ambtsdrager mag spreken over de zaken van het Koninkrijk van God en je persoonlijke geloof. Ik vind het daarom altijd fijn om huisbezoek te ontvangen.

[Lassie]

@Luther, daar mag je echt blij mee zijn.

Helaas heb ik het zelfde ook vaak mee moeten maken wat Hendrikus hier schreef.

Maar ook fijne gesprekken.

1 keer was het zo bond dat ik na die tijd nooit meer m'n mond heb open gedaan tijdens een huisbezoek.

[Erasmiaan]

Ik heb huisbezoeken meegemaakt waar je niks hoefde te zeggen en waar het blijkbaar ook niet op prijs werd gesteld als je iets zei. Ouderling en diaken hielden een monoloog / dialoog vol cliché's en waarheden-als-een-kudde-koeien, en voordat men de deur uitging werd er nog even een gebedje gedaan. Dat komt voor.

Ik heb ook huisbezoeken meegemaakt waarin duidelijk te merken was dat kerkenraadsleden worstelden met dezelfde zaken als wij, maar dat men er in kerkenraadsverband niks mee kon. Men gaf ons volkomen gelijk, maar gaf tegelijkertijd ook aan dat er in de kerkenraad geen begrip voor zou zijn.

En ik maak nu ook huisbezoeken mee met broeders. Ja, met mensen die luisteren, die je niet komen vertellen hoe het moet, maar die met je mee denken en worstelen. Die niet direct met een oordeel klaar staan, maar die samen met je in gebed willen gaan als er vragen leven waarop we met z'n allen geen antwoord weten.

Laat me raden: die eerste was GerGem die tweede ook en de laatste PKN

[Auto]

Graag met respect over elkaars ervaringen spreken. En niet op de persoon!!

Denk na voordat je reageert op iemand en anders benader iemand per PB!

[Marco]

Een huisbezoek heeft een aantal doelen. Onder andere:
- de kerkenraad op de hoogte houden hoe het er voorstaat met het (geloofs)leven van de leden. Dit om te bepalen of er speciale aandacht nodig is. Maar ook of de betrokken gemeenteleden hun talenten in de gemeente in kunnen zetten.
- om elkaar op te bouwen en op te scherpen in het geloof. Bemoediging is een kernwoord wat dit betreft.
- en om dat niet alleen in een gesprek te doen, maar ook in het gebed

Het heeft dus weinig zin als een ouderling alleen maar komt preken. Hij komt vooral om te luisteren, en als het goed is, om samen te werken aan de eer van God.

Het 'leuke' van een goed bezoek is ook, dat de ouderling er zelf (ook!) wat aan heeft. En dan kan het best zijn dat er scherpe woorden gezegd moeten worden. Daar hoeft een bezoek niet slecht van te worden. Van een goed bezoek wordt ook de ambtsdrager gebouwd.

Is dat allemaal niet het geval, dan hoor je de ouderling daarop aan te kunnen spreken (en wellicht ook jezelf). En dat kan een barriere zijn. Want in sommige kerken is de ouderling nog een 'instituut' waar men zo hoog tegenop kijkt dat kritiek bij voorbaat uitgesloten is.

Dat is niet goed. Een ouderling verdient respect vanwege zijn ambt. Hij komt op een andere manier binnen dan de buurman of -vrouw die even komt kleppen. Maar als de verhouding zo scheef komt te liggen dat een open gesprek onmogelijk wordt dan verstoort die het functioneren van die ouderling. De ouderling zal zich bewust moeten zijn van zijn rol, en zelf ook moeten zorgen voor een houding waarin enerzijds respekt voor het ambt blijft, maar wel openheid in een gesprek kan zijn.

[Zita]

Het kan niet, nee, dat klopt. Helaas weet ik dat deze gesprekken ook voorkomen. Overigens bestaan er ook huisbezoeken waarbij er nauwelijks een geestelijk woord gesproken wordt. Wat evengoed niet klopt.

ik herken eigenlijk alleen deze variant. Een uurtje babbelen over de alledaagse dingen, daarna nog een halfuurtje over wat kerkelijke zaken, zoals kringen en catechisatie.
Donderdag komen ze weer.

[JolandaOudshoorn]

Ik heb huisbezoeken meegemaakt waar je niks hoefde te zeggen en waar het blijkbaar ook niet op prijs werd gesteld als je iets zei. Ouderling en diaken hielden een monoloog / dialoog vol cliché's en waarheden-als-een-kudde-koeien, en voordat men de deur uitging werd er nog even een gebedje gedaan. Dat komt voor.

Ik heb ook huisbezoeken meegemaakt waarin duidelijk te merken was dat kerkenraadsleden worstelden met dezelfde zaken als wij, maar dat men er in kerkenraadsverband niks mee kon. Men gaf ons volkomen gelijk, maar gaf tegelijkertijd ook aan dat er in de kerkenraad geen begrip voor zou zijn.

En ik maak nu ook huisbezoeken mee met broeders. Ja, met mensen die luisteren, die je niet komen vertellen hoe het moet, maar die met je mee denken en worstelen. Die niet direct met een oordeel klaar staan, maar die samen met je in gebed willen gaan als er vragen leven waarop we met z'n allen geen antwoord weten.

Laat me raden: die eerste was GerGem die tweede ook en de laatste PKN

troost je, mijn ervaring is dat de laatste ook in de PKN voorkomen.

[JolandaOudshoorn]

Huisbezoek, soms vraag ik mij af wat de functie ervan is. Als er iets is, dan stap ik vaak zelf even naar een ouderling of predikant toe. En een geestelijk gesprek kan je met andere mensen ook hebben. Bovendien ken ik meerdere ouderlingen persoonlijk of werk ik regelmatig met hen samen, zodat ik op een huisbezoek eigenlijk weinig nieuws kan vertellen.
Overigens vind ik huisbezoek wel fijn. En realiseer ik mij ook dat veel mensen niet in dezelfde positie sta als ik.

[Ander]

Ik waardeer het huisbezoek ook zeer. Bij ons komen er twee ambtsdragers en er wordt hoofdzakelijk gesproken over zaken die eeuwigheidswaarde hebben. Bijzonder waardevol, al zie ik er wel tegenop wanneer ze komen.
In een vorige gemeente waar ik lid was deden ze het zo: ze begonnen het huisbezoek met een gebed en een gedeelte uit Gods Woord en de broeders probeerden vanuit dat gelezen Woord een gesprek op gang te brengen. Ik vond dat een mooie manier. Je verzandt dan niet snel in praatjes over koetjes en kalfjes.

[Mister]

Ik waardeer het huisbezoek ook zeer. Bij ons komen er twee ambtsdragers en er wordt hoofdzakelijk gesproken over zaken die eeuwigheidswaarde hebben. Bijzonder waardevol, al zie ik er wel tegenop wanneer ze komen.
In een vorige gemeente waar ik lid was deden ze het zo: ze begonnen het huisbezoek met een gebed en een gedeelte uit Gods Woord en de broeders probeerden vanuit dat gelezen Woord een gesprek op gang te brengen. Ik vond dat een mooie manier. Je verzandt dan niet snel in praatjes over koetjes en kalfjes.

Waar zit het er tegen op zien dan in? Heeft het te maken met het geestelijke component of met de personen die langskomen?