Ander schreef:
'k Ben het helemaal met je eens, Helma! Volgens mij is wat je schrijft ook de bedoeling van ds. Uitslag. Hoe ons hart tegenover de Heere is zal uitkomen in ons leven, zeg je. En zo is het maar net. Ik heb het boek nog niet gelezen maar ds. Uitslag zegt in het interview dat hij een steen in de vijver gooit. Dus concrete zaken worden benoemd. Ze zijn hier al langsgekomen. Maar we mogen elkaar toch wijzen op wat we zien?
Wat ik naar voren heb proberen te brengen is dat in gemeenten waar meer mensen getuigen het ware geloof te bezitten de wereldgelijkvormigheid niet kleiner is. Dus ik trek nu bewust geen vergelijking. En mijn vraag is: hoe komt dat? Dat is toch een legitieme vraag? Gallio heeft daar inmiddels wat zinnige dingen over gezegd.
En, 't is waar, ik heb mijn handen meer dan vol aan eigen tekortkomingen.
Is het niet omdat iedereen zijn eigen invulling geeft aan het begrip wereldgelijkvormigheid?
Ik merk dat we zo snel geneigd zijn om dan bij de ander meer wereldgelijkvormigheid te zien dan bij onszelf
Maar de wereld zit in ons hart. En bij de een komt dat op een andere wijze openbaar dan bij de ander. Wat voor de een wereldgelijkvormig is hoeft het voor de ander niet te zijn.
Dat is ook afhankelijk van het soort klimaat waarin men zich begeeft.
In de ene gemeente wordt wereldgelijkvormigheid gezien als uiterlijke keuzes. Dan noemt men dus een lange broek en oorbellen het bewijs van wereldgelijkvormigheid.
In een andere gemeente zijn die dingen meer of wel geaccepteerd en zien ze andere dingen als wereldgelijkvormig.
Bijvoorbeeld elk seizoen een nieuw donkergekleurd mantelpakje inclusief hoed bij Speksnijder of Collegestyle
Weer een andere gemeente heeft het helemaal niet over uiterlijke dingen als kleding maar zien een lux en overdadig leven als wereldgelijkvormig.
Dus ik denk zelf niet dat het nuttig is om naar andere gemeentes of naar een ander te kijken.
Uiteindelijk is toch de Bijbel maatstaf; en dan eerlijk kijken wat de Bijbel zegt en er niet uitplukken wat bij ons past.
Ik ben met de kinderen een gedeelte uit
Lukas 12 aan t leren en daar staat o.a. wat de Heere wereldgelijkvormig noemt.
En ik heb het idee dat dat juist is waar de gereformeerde Gezindte, hoe rechtzinnig en zwaar de gemeente dan ook is, mank aan gaan.
We voelen ons teveel thuis in de wereld, we genieten volop van het leven/de luxe wat de wereld meebrengt. We zetten onze pinnen vast in. Ieder op zijn eigen wijze en manier; al of niet donker gekleed. We leven niet vanuit eeuwigheidperspectief.
We moeten meer vanuit het besef leven dat de Heere ons hart aanziet. Want ik kan keuzes maken die iedereen respecteert maar waarin ik toch heel subtiel uiteindelijk mezelf en m’n eigen imago op het oog heb. En dan schrik je zo van je eigen hart als de Heere je dat eens laat zien. Want we kunnen heel wat lijken, maar voor de Heere zijn onze motieven helder en klaar.
Dan rest alleen nog de bede: Heere doorgrond Gij mijn hart. Zie of er bij
mij een schadelijke weg is en leidt U mij op de eeuwige weg