Prostitueebezoek uit taboesfeer

[Jo-Ann]

Haal prostitueebezoek uit taboesfeer
25-09-2009 20:41

...schuld en schaamte weerhouden prostitueebezoekers ervan geheim te delen...

Prostitueebezoek en seksverslaving komen onder christenen evengoed voor als onder niet-christenen. Toch wordt er in veel kerken nauwelijks over gepraat. Openheid en praktische hulpverlening zijn daarom hard nodig, betogen Lana van Es en Gertjan de Jong.

„In de kerk hoor je vaak: „Bij ons komt dat niet voor.” Maar vergis je niet: één op de vijf à zes prostitueebezoekers die ik aanspreek, heeft een kerkelijke achtergrond.” Dat zegt Roel de Wilde, hulpverlener onder prostitueebezoekers in Den Haag. Hij merkt dat prostitueebezoek en seksverslaving ook in kerken een serieus probleem is.

Toch krijgt hij nauwelijks de kans om in de kerk zijn verhaal te doen. „Pas had ik een uitnodiging van een pastoraal team om te vertellen over mijn werk. Uiteindelijk trok het team de uitnodiging in. Het onderwerp was „niet relevant genoeg.” Ik vermoed eerder dat het onderwerp té relevant was. Het kwam te dichtbij.”

Het lijkt erop dat veel christenen terughoudend zijn om zonden concreet te benoemen. Met uitspraken over de volkomen verdorvenheid van de menselijke natuur sla je in menig kerk geen mal figuur. Integendeel. Maar wonderlijk genoeg stuit je met concrete voorbeelden van (seksuele) zonden vooral op weerstand en verlegenheid. Of zoals een dominee eens vertelde: „Toen ik in een preek over prostitueebezoek begon, viel er een dodelijk stilte. Niemand wist er raad mee.”

Geheim

„Wij durven geen zondaren te zijn”, constateerde de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer eind jaren dertig. „De ontsteltenis bij vele christenen zou ontzettend zijn, als plotseling een echte zondaar onder de vromen terecht zou komen. Daarom blijven wij met onze zonde alleen, in de leugen en de huichelarij; want we zijn nu eenmaal zondaren.”

Eenzaamheid. Isolatie. Dat is volgens Bonhoeffer het gevolg van deze hypocrisie. Want „de zonde wil met de mens alleen zijn. Ze onttrekt hem aan de gemeenschap. Hoe eenzamer een mens wordt, des te verwoestender wordt de macht van de zonde over hem, en naarmate de binding aan de zonde weer sterker wordt, des te wanhopiger wordt dan de eenzaamheid.”Recent onderzoek toont dat deze woorden nog steeds actueel zijn. Marc Verkerk, student management in de zorg, sprak in opdracht van Tot Heil des Volks diverse seksuologen en andere hulpverleners over prostitueebezoek en seksverslaving. Uit die gesprekken en aanvullend literatuuronderzoek blijkt dat zo’n 90 procent van de prostitueebezoekers zijn prostitueebezoek geheimhoudt voor de omgeving. Schuld- en schaamtegevoelens weerhouden hen ervan het geheim te delen en zorgen voor een geïsoleerd bestaan. Ze moeten steeds meer trucjes en leugens gebruiken om hun geheim te verbergen.

Dat geheime leven heeft grote invloed op de sociale relaties. De bordeelbezoeker besteedt steeds meer tijd aan zijn geheime leven. Een ex-bezoeker in een vraaggesprek met Verkerk: „Op een gegeven moment kon ik nog maar twee uur met vrienden afspreken, want daarna moest ik weer de spanning opzoeken. De onophoudelijke drang naar seks heeft mij banen en vriendschappen gekost.”

Juist in de eenzaamheid ontkiemt zonde, leert het onderzoek van Verkerk. Porno kijk je eerder op een kamer achter gesloten gordijnen dan in een park op een zonnige lentedag. Een ouderling die regelmatig vertier zoekt op de wallen, wordt daar liever niet gezien door bekenden.

Geen krachtpatsers

Zonde schuwt licht en gemeenschap. Dat is ook de ervaring van predikant Jan-Willem Roosenbrand. Jarenlang worstelde hij met pornoverslaving. De belangrijkste les die hij leerde: „God wilde mij duidelijk maken dat ik andere mensen nodig heb. Ik moest niet zo trots zijn te denken dat ik het alleen met Hem wel kon. Daarvoor heeft Hij een gemeente gegeven.” (Nederlands Dagblad, 30 juni 2006.)


Een waardevolle les. Soms is de schaamte echter te groot om het probleem bij een gemeentelid aan te kaarten. Vooral bordeelbezoekers houden hun activiteiten angstvallig verborgen. Gespecialiseerde christelijke hulpverlening kan in zo’n geval uitkomst bieden.

Dit ontslaat de kerk echter niet van haar verantwoordelijkheid. De gemeente van Christus is geen plek van krachtpatsers en heldhaftige zondebestrijders. Juist in de kerk zou je mannen en vrouwen moeten vinden die geen hoge pet op hebben van hun eigen kracht en vroomheid. Zonde, zwakte en falen, ze weten er alles van. Ze moeten het helemaal van de genade hebben.

Een christelijke gemeenschap wordt pas sterk als ze het lef heeft om zwak te zijn. Wanneer gelovigen hun trots, schaamte en eigendunk overwinnen. Wanneer ze hulp zoeken bij elkaar, in vertrouwen en gebed. Alleen in een gemeenschap die eerlijk haar zwakheid erkent, kan de genade van Jezus Christus schitteren.

De auteurs zijn respectievelijk projectleider van CHAP Amsterdam (Christelijke Hulp aan Pornoverslaafden en Prostitueebezoekers) en redactioneel medewerker bij Tot Heil des Volks. Het project CHAP van Tot Heil des Volks gaat dit najaar van start.

Wat vinden jullie hiervan? Moet dit meer bespreekbaar gemaakt worden? Feit is dat deze zonde bestaat. Mij trof vooral de dikgedrukte regel. Zou het minder voorkomen als er meer openheid zou zijn?

[Luther]

Ik heb het ook gelezen. Ik weet het niet of dit de juiste weg is?
Het pastoraat in de gemeente dient zo vertrouwenwekkend en laagdrempelig te zijn, dat dit automatisch bespreekbaar wordt in zeer kleine kring.

[Gijs83]

Ik heb het ook gelezen. Ik weet het niet of dit de juiste weg is?
Het pastoraat in de gemeente dient zo vertrouwenwekkend en laagdrempelig te zijn, dat dit automatisch bespreekbaar wordt in zeer kleine kring.

Is het dat ook vraag ik me af. Je moet ook weer niet te open, want dat is de kans op vulgair taalgebruik heel groot en heeft juist weer een negatief effect. Ik twijfel persoonlijk wat.

[Jo-Ann]

Ik ben er ook niet over uit.
Ik denk dat het voor mensen moeilijker is om ervoor uit te komen als het in de taboesfeer ligt. Als er meer voorlichting en openheid over het onderwerp komt, is het voor mensen wellicht gemakkelijker om ermee voor de dag te komen. Daarmee hoeven we het niet goed te praten, maar zien we misschien de mens die in nood zit en hulp nodig heeft.
Hoewel, ik weet het niet...
Maar zeker als het gaat over die mensen die zoveel stiekem moeten doen, weten dat het zondig is, maar het toch doen, zich schuldig voelen hierover. Verslaafd, zeg maar. Zou het niet goed zijn als daar in de reformatorische gezindte meer aan te doen? Om meer begrip voor deze mensen te kweken? Ik bedoel dit niet om het goed te praten, maar om het bespreekbaar te maken.

[Gian]

Laten we eerst eens het internetmisbruik eens bespreekbaar maken.
Ik weet wel zeker dat dit een veel groter probleem is, en het opstapje naar prostitueebezoek.

[Luther]

Ik heb er vandaag nog eens wat verder over zitten denken. Want wat stond me tegen in het artikel? Dat was dan toch dat prostitué-bezoekers voor een deel als 'zielig' werden beschouwd. Dat gaat mij toch echt te ver. Ik kan me bij een internet-porno-verslaving veel meer voorstellen dan een bij een prostitué-verslaving. Je moet daarvoor toch minstens je auto instappen, een eindje rijden, alibi's regelen, etc. etc. Dat doe je dan denk ik zo super bewust en berekenend. Terwijl als je mensen hoort over hun pornoverslaving (ik heb er eens iemand over horen spreken) dan gaat dat sluipenderwijs, terwijl ze toch al achter de PC zaten en verstrikt raakten. Het is beide even zondig, maar het verslavingskarakter en daarmee de hulpverleningsnoodzaak is bij de PC denk ik veel meer aan de orde.

[Jo-Ann]

Ik heb er vandaag nog eens wat verder over zitten denken. Want wat stond me tegen in het artikel? Dat was dan toch dat prostitué-bezoekers voor een deel als 'zielig' werden beschouwd. Dat gaat mij toch echt te ver. Ik kan me bij een internet-porno-verslaving veel meer voorstellen dan een bij een prostitué-verslaving. Je moet daarvoor toch minstens je auto instappen, een eindje rijden, alibi's regelen, etc. etc. Dat doe je dan denk ik zo super bewust en berekenend. Terwijl als je mensen hoort over hun pornoverslaving (ik heb er eens iemand over horen spreken) dan gaat dat sluipenderwijs, terwijl ze toch al achter de PC zaten en verstrikt raakten. Het is beide even zondig, maar het verslavingskarakter en daarmee de hulpverleningsnoodzaak is bij de PC denk ik veel meer aan de orde.

ik denk dat je gelijk hebt.
prostitueebezoek gaat veel verder en er moet veel meer gedaan worden om dat bedekt te houden. En toch heb ik met iemand te doen die verslaafd is, dit eigenlijk niet meer wil, en er niet mee in het openbaar durft te komen.
Wel moeten we overeind houden dat zowel internetverslaving als prostitueebezoek zonde is. Het ligt in elkaars verlengde en het laatste gaat net een stapje verder.

Ik ben op dit moment, door omstandigheden, ook een beetje met het onderwerp bezig. Daarom nog een andere vraag: Zou je iemand die erg gericht is op seks op dezelfde lijn kunnen zetten met iemand die homofiele gerichtheid heeft? Waarmee je de daad afkeurt, maar de persoon zelf niet afschrijft.

[MarthaMartha]

wat mij trof in dit stuk is het stukje van Bonhoeffer "we durven geen zondaar meer te zijn". En het feit dat juist in de kerk mensen zouden moeten zijn die geen hoge pet ophebben van zichzelf en hun eigen kunnen. Is dát niet het probleem? Dat we met zijn allen de schijn ophouden heiligen te zijn? wat in de bijbel staat: "belijdt elkaar de misdaden" en daarbij het steunen van elkaar in de strijd tegen de zonden gaat verloren als we weten en / of kunnen vermoeden eerder schande dan medestrijden te wachten bij het belijden. 't zou wel eens een grote struikelblok in heiligmaking kunnen zijn en dan niet alleen op dit gebied.

[Luther]

Ik heb er vandaag nog eens wat verder over zitten denken. Want wat stond me tegen in het artikel? Dat was dan toch dat prostitué-bezoekers voor een deel als 'zielig' werden beschouwd. Dat gaat mij toch echt te ver. Ik kan me bij een internet-porno-verslaving veel meer voorstellen dan een bij een prostitué-verslaving. Je moet daarvoor toch minstens je auto instappen, een eindje rijden, alibi's regelen, etc. etc. Dat doe je dan denk ik zo super bewust en berekenend. Terwijl als je mensen hoort over hun pornoverslaving (ik heb er eens iemand over horen spreken) dan gaat dat sluipenderwijs, terwijl ze toch al achter de PC zaten en verstrikt raakten. Het is beide even zondig, maar het verslavingskarakter en daarmee de hulpverleningsnoodzaak is bij de PC denk ik veel meer aan de orde.

ik denk dat je gelijk hebt.
prostitueebezoek gaat veel verder en er moet veel meer gedaan worden om dat bedekt te houden. En toch heb ik met iemand te doen die verslaafd is, dit eigenlijk niet meer wil, en er niet mee in het openbaar durft te komen.
Wel moeten we overeind houden dat zowel internetverslaving als prostitueebezoek zonde is. Het ligt in elkaars verlengde en het laatste gaat net een stapje verder.

Ik ben op dit moment, door omstandigheden, ook een beetje met het onderwerp bezig. Daarom nog een andere vraag: Zou je iemand die erg gericht is op seks op dezelfde lijn kunnen zetten met iemand die homofiele gerichtheid heeft? Waarmee je de daad afkeurt, maar de persoon zelf niet afschrijft.

Ja, die neiging heb ik eigenlijk t.o.v. al mijn naasten, omdat in mij exact hetzelfde leeft, maar ik voor veel bewaard wordt door Gods genade.

[Luther]

wat mij trof in dit stuk is het stukje van Bonhoeffer "we durven geen zondaar meer te zijn". En het feit dat juist in de kerk mensen zouden moeten zijn die geen hoge pet ophebben van zichzelf en hun eigen kunnen. Is dát niet het probleem? Dat we met zijn allen de schijn ophouden heiligen te zijn? wat in de bijbel staat: "belijdt elkaar de misdaden" en daarbij het steunen van elkaar in de strijd tegen de zonden gaat verloren als we weten en / of kunnen vermoeden eerder schande dan medestrijden te wachten bij het belijden. 't zou wel eens een grote struikelblok in heiligmaking kunnen zijn en dan niet alleen op dit gebied.

Ja, daar heb je ook wel weer gelijk in. Maar toch houd ik dan mijn reserves m.b.t. de wijze waarop bepaalde zonden uit de taboesfeer gehaald zouden moeten worden.

[MarthaMartha]

wat mij trof in dit stuk is het stukje van Bonhoeffer "we durven geen zondaar meer te zijn". En het feit dat juist in de kerk mensen zouden moeten zijn die geen hoge pet ophebben van zichzelf en hun eigen kunnen. Is dát niet het probleem? Dat we met zijn allen de schijn ophouden heiligen te zijn? wat in de bijbel staat: "belijdt elkaar de misdaden" en daarbij het steunen van elkaar in de strijd tegen de zonden gaat verloren als we weten en / of kunnen vermoeden eerder schande dan medestrijden te wachten bij het belijden. 't zou wel eens een grote struikelblok in heiligmaking kunnen zijn en dan niet alleen op dit gebied.

Ja, daar heb je ook wel weer gelijk in. Maar toch houd ik dan mijn reserves m.b.t. de wijze waarop bepaalde zonden uit de taboesfeer gehaald zouden moeten worden.

dat klopt hoor, ik gaf ook meer aan wat mij raakt uit het stukje.... zegt nog verder niets over wat en hoe....

[Jo-Ann]

Ja, die neiging heb ik eigenlijk t.o.v. al mijn naasten, omdat in mij exact hetzelfde leeft, maar ik voor veel bewaard wordt door Gods genade.

Ik wil niet graag de indruk wekken dat ik me beter voel dan anderen. Maar misschien lees ik iets wat niet bedoeld wordt.

wat mij trof in dit stuk is het stukje van Bonhoeffer "we durven geen zondaar meer te zijn".

Ik vond die andere stukken van Bonhoeffer ook erg lezenswaardig. Het zijn uitspraken om over na te denken. Iedereen ligt voor alles bloot, ook voor zonden die in de taboesfeer liggen. Juist als iemand eenzaam is, de gevoelens boven komen, ligt de zondedaad aan de deur.
Maar in de reformatorische gezindte is het volgens mij nog moeilijker om dit bespreekbaar te maken. idd MM: dat we met zijn alle de schijn ophouden heiligen te zijn...

[memento]

Ik denk dat het beter is om de pastores te leren ermee om te gaan, dan dat het uit de taboesfeer moet gehaald worden. Een goede pastor moet immers in staat zijn een open gesprek op gang te brengen over vele onderwerpen die in de taboesfeer zitten...

[Marco]

Let niet te erg op de titel van dit topic. Wat hier voorgesteld wordt is om de zonde gewoon bij name te noemen. En om ex-seksverslaafden in de kerk te laten vertellen hoe deze zonde hun leven verstikt heeft.

Daar is niets op tegen. Het past wellicht niet in onze kerkcultuur (hoewel in de GKv in Delft weleens over vergelijkbare zaken getuigd is), maar kan een sterke stimulans zijn om van deze zonde weg te blijven of voor anderen die met deze zonde te maken hebben daarover te laten vertellen.

Want het is bijbels om zonden op te biechten. Niet zozeer in de roomse vorm, maar dan toch. Dan moeten we niet een sfeer hebben dat bepaalde zonden onbespreekbaar zijn. Die zijn daarmee ook onbiechtbaar. Zoals gezegd: de zondaar komt daarmee in een isolement te zitten. En niemand die hem meer op Christus wijst, om met zijn specifieke zonde naar Hem te gaan.

En waarom zou de ene zonde erger zijn dan de ander. Wie zijn wij om te bepalen dat je over de ene misstap wel mag praten en de andere niet? Zijn we dan met onze balk niet bezig over de naaste met een splinter te oordelen?

[Tiberius]

Ik denk dat het beter is om de pastores te leren ermee om te gaan, dan dat het uit de taboesfeer moet gehaald worden. Een goede pastor moet immers in staat zijn een open gesprek op gang te brengen over vele onderwerpen die in de taboesfeer zitten...

Hier ben ik het mee eens.
Elke zonde is zonde en daar moet in een pastoraal gesprek over gesproken kunnen worden. We moeten niet allerlei deelgebiedjes naar voren gaan zitten halen.
Vooral op het gebied van het zevende gebod liggen er veel verschillende zonden, velen voorstelbaar, sommige onvoorstelbaar. Daarover moet een open gesprek over mogelijk zijn. Maar wel binnen een pastorale relatie.