Zijn we klaar met homofilie?

[Afgewezen]

het zegt uiteraard ook weer iets dat velen de post van memento beamen.

Wat zegt dat?

[sela]

dat dat de tendens van het gesprek is? ik spreek de hoop uit het gesprek niet teveel te doorkruisen.

[memento]

dat dat de tendens van het gesprek is? ik spreek de hoop uit het gesprek niet teveel te doorkruisen.

Wel, wat zou je anders willen dan wat ik voorstel?

Volgens mij is de meest gewenste situatie waarin iedereen elke ander als "gewoon" behandelt, en dat de omgang met homo's daarop geen uitzondering (zowel positief als negatief) moet maken.

[Josephus]

En dat is natuurlijk wel een beetje het punt van tegenwoordig ; Homosexuele gevoelens moeten bespreekbaar gemaakt worden , en echt in kleine vertrouwelijke kring ben ik daar voor, maar hoe dan om te gaan met hen die worstelen met pedosexuele gevoelens ? Moet daat ook zon openheid in komen ?

Gevaarlijke redenering. De overeenkomst is inderdaad dat zowel pedofilie als homofilie afwijkend zijn van heterofilie, maar het essentiële verschil is dat het bij homofilie in beginsel toch gaat om gelijkwaardige partijen, terwijl dat bij pedofilie per definitie nu juist niet het geval is (al bestrijden veel pedofielen dat natuurlijk). Ik zou daarom uiterst voorzichtig willen zijn om homofilie op een lijn te stellen met andere seksuele afwijkingen.

[Erasmiaan]

Maar toch: bij ons in de kerk zitten er op zondag gemiddeld 700 mensen in de kerk. De meest voorzichtige schattingen geven aan dat er dan 35 homo's en lesbiennes zouden moeten zijn... Ik ken er bij mij in de kerk maar twee.
Zijn we dan uitgepraat over homofilie?

Statistiek is een slechte raadgever.

Rik van Groningen van De Vluchtheuvel schatte het percentage enkele jaren geleden (tijdens een toerustingsdag voor GG-ambtsdragers) op gemiddeld 10%. 1 op de 10 dus. Binnen de orthodoxe kerken. Dan is de schatting van Denkertje nog aan de voorzichtige kant. Het punt is dat het niet alleen gaat om alleenstaande personen 'van wie we altijd al zo'n vermoeden hadden'. Er zitten ook mensen bij die keurig getrouwd zijn en kindertjes hebben.

Inderdaad!
Ik vind het eerlijk gezegd nogal uit de lucht gegrepen dat Erasmiaan deze statistieken niet voor waar aanneemt. Natuurlijk moet dat niet de enige graadmeter zijn.
Maar ik zou Erasmiaan wel willen vragen: Ken jij 5 homo's / lesbies uit jouw kerkelijke gemeente?
Waarschijnlijk is het antwoord 'nee'. Toch weet ik zeker dat er bij jouw in de gemeente meer dan 5 zijn.
Nu gaat het er niet om dat iedereen gelijk maar moet weten dat iemand homo is, maar wel gaat het om de vraag: Hoe komt het toch dat hier zo krampachtig mee omgegaan wordt?
Want er zou echt een wereld gewonnen zijn als iedereen binnen de kerken liefdevol en met warmte homosexuele jongeren (en ouderen) zou opvangen en er voor ze zou zijn! Want het gebeurt helaas nog te vaak dat deze jongeren door ouders, of familie of kerkelijke gemeenteleden als verschoppeling worden behandeld. Hoe komt dat toch?

Ik ken ook die cijfers van een op tien binnen reformatorische kerken. En het probleem is ook gegroeid en er zijn er meer dan vroeger. Hoorde het pas nog van een predikant (GG): als ik op kraambezoek ga dan hoop ik altijd maar dat het kind hetero is, want ik maak zoveel mee op dat gebied...

Maar ik weet niet of het cijfer ook echt klopt. Door de bredere acceptatie in de samenleving komen mensen makkelijker uit de kast. Ik ken gevallen van jongens, die niet zo in de smaak vielen bij de meisjes, thuis problemen hadden, geen aandacht kregen, en die homo 'geworden' zijn maar inmiddels ook weer 'homo-af' zijn. Verder heb je nog de vreemde categorie die van beide seksen houdt, mannen die het worden omdat het mode is, etc. etc. Daarom zeg ik: die cijfers, daar moet je je niet blind op staren.

[Afgewezen]

En dat is natuurlijk wel een beetje het punt van tegenwoordig ; Homosexuele gevoelens moeten bespreekbaar gemaakt worden , en echt in kleine vertrouwelijke kring ben ik daar voor, maar hoe dan om te gaan met hen die worstelen met pedosexuele gevoelens ? Moet daat ook zon openheid in komen ?

Gevaarlijke redenering. De overeenkomst is inderdaad dat zowel pedofilie als homofilie afwijkend zijn van heterofilie, maar het essentiële verschil is dat het bij homofilie in beginsel toch gaat om gelijkwaardige partijen, terwijl dat bij pedofilie per definitie nu juist niet het geval is (al bestrijden veel pedofielen dat natuurlijk). Ik zou daarom uiterst voorzichtig willen zijn om homofilie op een lijn te stellen met andere seksuele afwijkingen.

Het gaat in beide gevallen om - afwijkende - seksuele gevoelens en de vraag is maar of dat nou allemaal zo wereldkundig gemaakt moet worden.

[Luther]

Ieder mens heeft zijn/haar kruis en bij de een weegt het inderdaad zwaarder dan bij de ander, maar zoek niet het begrip bij de mensen, want daar zal je het niet krijgen.

Inderdaad, want die ander heeft ook vaak weer zijn kruis.
Ik denk dat veel mensen, in de kerk en in de maatschappij, weer eens moeten leren om in stilte te lijden, en in stilte te strijden. Inderdaad, loop niet te koop met je levensleed, maar probeer ondanks alles een 'goed mens' te zijn. En dan kun je er ook weer zijn voor de ander.

Ik neem deze posting maar als uitgangspunt voor een reactie op alle andere. (Dit topic loopt immers weer snel vol...)
Ik denk dat hier een balans van belang is. Altijd alles maar in stilte lijden, werkt bij de één prima, maar bij de meeste mensen niet. Ik zit zelf ook zo in elkaar dat het mij oplucht (als er wat is) dat ik dat met een aantal mensen bespreek. Er is juist al zoveel wat in stilte geleden wordt, en voor je er erg in hebt, denk je dat het hier op aarde eigenlijk best meevalt.

Omdat men tercht niet met zondige gevoelens te koop loopt.
Natuurlijk moet het in een pastoraal gesprek een plek kunnen hebben, maar we hoeven het niet van de daken af te schreeuwen met welke gevoelens wij worstelen.

@ Wilhelm: Ik heb in het andere topic vaak de vergelijking gemaakt met een alleenstaande die graag getrouwd zou zijn, maar dat die weg afgesloten lijkt te zijn. Zo iemand kan ook niet zijn of haar sexuele gevoelens de vrije loop laten. (Binnen het huwelijk trouwens ook niet, maar dat terzijde...) Inderdaad moeten we ons eigen kruis dragen en wat dat betreft zou ik geen bijzondere positie willen bepleten voor mijn homofiele broeder of zuster. Er is echter één grote 'maar'... Want als iedereen in de kerkelijke gemeente het maar zou zien als één van de vele kruisen die er kunnen zijn. Maar dat is nu juist niet het geval. Was dat maar zo, dan zou er ook geen reden zijn om homofilie extra te bespreken. Het venijn zit 'm er nu juist in, dat mensen die in beperkte kring hun sexuele geaardheid kenbaar maken en aangeven dat ze het daar ontzettend moeilijk mee hebben, nogal eens de kous op de kop krijgen en weggezet worden als een vuile viezerik. Daar zou ik tegen willen vechten.

Het tweede wat ik op jouw post zou willen zeggen. Jij noemt homosexuele gevoelens 'zondige gevoelens'. Misschien is dat wel een punt om wat dieper te doordenken. Want: klopt dat? Of anders gevraagd: Als je twee mannen hebt van 25 jaar, de ene is hetero en de andere is homo, ze hebben beide geen relatie. Wat is het verschil in hun sexuele gevoelens qua zondigheid?

Ik heb (n.a.v. deze discussie op RF) mijn kranten- en tijdschriftenarchief maar weer eens aangesproken en mijn mapje 'homofilie tevoorschijn gehaald. Ik lees in verschillende interviews juist dat homosexuele mannen (ook die getrouwd zijn) bijna stikken in de onmogelijkheid om hun gerichtheid kenbaar te maken, al is het maar aan een enkeling.

[Afgewezen]

Ik neem deze posting maar als uitgangspunt voor een reactie op alle andere. (Dit topic loopt immers weer snel vol...)
Ik denk dat hier een balans van belang is. Altijd alles maar in stilte lijden, werkt bij de één prima, maar bij de meeste mensen niet. Ik zit zelf ook zo in elkaar dat het mij oplucht (als er wat is) dat ik dat met een aantal mensen bespreek. Er is juist al zoveel wat in stilte geleden wordt, en voor je er erg in hebt, denk je dat het hier op aarde eigenlijk best meevalt.

Ik heb niet bedoeld te zeggen dat je nooit eens je problemen met een ander moet bespreken. Maar laat dat met één of meer intimi zijn, en ga je niet met je probleem de markt op, al dan niet erkenning, en in het geval van homoseksualiteit zelfs toestemming afdwingend.

[Luther]

Ik neem deze posting maar als uitgangspunt voor een reactie op alle andere. (Dit topic loopt immers weer snel vol...)
Ik denk dat hier een balans van belang is. Altijd alles maar in stilte lijden, werkt bij de één prima, maar bij de meeste mensen niet. Ik zit zelf ook zo in elkaar dat het mij oplucht (als er wat is) dat ik dat met een aantal mensen bespreek. Er is juist al zoveel wat in stilte geleden wordt, en voor je er erg in hebt, denk je dat het hier op aarde eigenlijk best meevalt.

Ik heb niet bedoeld te zeggen dat je nooit eens je problemen met een ander moet bespreken. Maar laat dat met één of meer intimi zijn, en ga je niet met je probleem de markt op, al dan niet erkenning, en in het geval van homoseksualiteit zelfs toestemming afdwingend.

Nee, dat laatste zeker niet.
Toch kan ik me voorstellen dat iemand de veiligheid van RF opzoekt om dit persoonlijke thema te bespreken, hoewel ik dat zelf denk ik niet zou doen, maar ja, ik ben hetero...

[Afgewezen]

Ik neem deze posting maar als uitgangspunt voor een reactie op alle andere. (Dit topic loopt immers weer snel vol...)
Ik denk dat hier een balans van belang is. Altijd alles maar in stilte lijden, werkt bij de één prima, maar bij de meeste mensen niet. Ik zit zelf ook zo in elkaar dat het mij oplucht (als er wat is) dat ik dat met een aantal mensen bespreek. Er is juist al zoveel wat in stilte geleden wordt, en voor je er erg in hebt, denk je dat het hier op aarde eigenlijk best meevalt.

Ik heb niet bedoeld te zeggen dat je nooit eens je problemen met een ander moet bespreken. Maar laat dat met één of meer intimi zijn, en ga je niet met je probleem de markt op, al dan niet erkenning, en in het geval van homoseksualiteit zelfs toestemming afdwingend.

Nee, dat laatste zeker niet.
Toch kan ik me voorstellen dat iemand de veiligheid van RF opzoekt om dit persoonlijke thema te bespreken, hoewel ik dat zelf denk ik niet zou doen, maar ja, ik ben hetero...

Zelfs daar heb ik geen problemen mee. Wel met de manier van lobbyen door sommigen.
Er móét meer dit... en er móét meer dat.... En de mensen zijn zo vol onbegrip... en de kerk is zo fout... enz. enz.

[Luther]

Zelfs daar heb ik geen problemen mee. Wel met de manier van lobbyen door sommigen.
Er móét meer dit... en er móét meer dat.... En de mensen zijn zo vol onbegrip... en de kerk is zo fout... enz. enz.

Ja, met lobbyen heb ik ook moeite. Tegelijkertijd zie ik dat onbegrip wel om me heen. Of is jouw ervaring anders?
En wat de 'foute' kerk betreft... Van wie heb ik dat vaker gehoord?

[Afgewezen]

Zelfs daar heb ik geen problemen mee. Wel met de manier van lobbyen door sommigen.
Er móét meer dit... en er móét meer dat.... En de mensen zijn zo vol onbegrip... en de kerk is zo fout... enz. enz.

Ja, met lobbyen heb ik ook moeite. Tegelijkertijd zie ik dat onbegrip wel om me heen. Of is jouw ervaring anders?
En wat de 'foute' kerk betreft... Van wie heb ik dat vaker gehoord?

Om met het laatste te beginnen: van mij. Maar dan in een ander verband.
Wat het eerste betreft: ik spreek niet zoveel mensen in de kerk over homofilie. En dat er onbegrip over is, is ook wel logisch. Het is tenslotte toch iets wat afwijkt van het normale. En daar staat de mensheid nu eenmaal altijd wat huiverig tegenover.
Overigens heeft in onze gemeente onlangs een man zijn vrouw en kinderen in de steek gelaten om met een vriend te gaan samenwonen. Daar heb ik niet zoveel begrip voor.

[Luther]

Zelfs daar heb ik geen problemen mee. Wel met de manier van lobbyen door sommigen.
Er móét meer dit... en er móét meer dat.... En de mensen zijn zo vol onbegrip... en de kerk is zo fout... enz. enz.

Ja, met lobbyen heb ik ook moeite. Tegelijkertijd zie ik dat onbegrip wel om me heen. Of is jouw ervaring anders?
En wat de 'foute' kerk betreft... Van wie heb ik dat vaker gehoord?

Om met het laatste te beginnen: van mij. Maar dan in een ander verband.
Wat het eerste betreft: ik spreek niet zoveel mensen in de kerk over homofilie. En dat er onbegrip over is, is ook wel logisch. Het is tenslotte toch iets wat afwijkt van het normale. En daar staat de mensheid nu eenmaal altijd wat huiverig tegenover.
Overigens heeft in onze gemeente onlangs een man zijn vrouw en kinderen in de steek gelaten om met een vriend te gaan samenwonen. Daar heb ik niet zoveel begrip voor.

Nee daar heb ik ook geen begrip voor, maar wat dat vreemde betreft: Ik denk toch dat we best eens wat meer aandacht mogen vragen voor de mainstream-manier van reageren op homosexualiteit.

[Wilhelm]

Het tweede wat ik op jouw post zou willen zeggen. Jij noemt homosexuele gevoelens 'zondige gevoelens'. Misschien is dat wel een punt om wat dieper te doordenken. Want: klopt dat? Of anders gevraagd: Als je twee mannen hebt van 25 jaar, de ene is hetero en de andere is homo, ze hebben beide geen relatie. Wat is het verschil in hun sexuele gevoelens qua zondigheid?

.

Dat is een goede vraag, in het licht van de Schrift zou ik toch de lijn willen volgen dat de sexuele gevoelens van een ongetrouwde man tov een ongetrouwde vrouw, of andersom natuurlijk, niet zondig behoeven te zijn. Wel wijst Paulus er in dit verband op om dan te trouwen ipv te branden.

Tegennatuurlijke gevoelens veranderen snel in zondige begeerten en fantasieen , vandaar dat je gevoelens in mijn posting ook meer moet lezen als begeerten.
De scheiding is flinterdun, wat is een gevoel in deze en wat een begeerte.
Als hetero, al is het ongetrouwd mag ik ook geen gevoelens hebben tov samenleven met meerdere vrouwen. En ook geen gevoelens richting kinderen of dieren. Daarom zijn deze gevoelens ook vaak zon strijd in het leven van andersgeaarden die willen leven overeenkomstig Gods Woord. Niet alleen omdat men het niet kan praktiseren, maar ook omdat men weet dat de begeerte al zonde is.

[Luther]

Het tweede wat ik op jouw post zou willen zeggen. Jij noemt homosexuele gevoelens 'zondige gevoelens'. Misschien is dat wel een punt om wat dieper te doordenken. Want: klopt dat? Of anders gevraagd: Als je twee mannen hebt van 25 jaar, de ene is hetero en de andere is homo, ze hebben beide geen relatie. Wat is het verschil in hun sexuele gevoelens qua zondigheid?

.

Dat is een goede vraag, in het licht van de Schrift zou ik toch de lijn willen volgen dat de sexuele gevoelens van een ongetrouwde man tov een ongetrouwde vrouw, of andersom natuurlijk, niet zondig behoeven te zijn. Wel wijst Paulus er in dit verband op om dan te trouwen ipv te branden.

Tegennatuurlijke gevoelens veranderen snel in zondige begeerten en fantasieen , vandaar dat je gevoelens in mijn posting ook meer moet lezen als begeerten.
De scheiding is flinterdun, wat is een gevoel in deze en wat een begeerte.
Als hetero, al is het ongetrouwd mag ik ook geen gevoelens hebben tov samenleven met meerdere vrouwen. En ook geen gevoelens richting kinderen of dieren. Daarom zijn deze gevoelens ook vaak zon strijd in het leven van andersgeaarden die willen leven overeenkomstig Gods Woord. Niet alleen omdat men het niet kan praktiseren, maar ook omdat men weet dat de begeerte al zonde is.

OK, je hebt het helder genuanceerd! Het ging mij inderdaad om de flinterdunne scheiding tussen gevoel en begeerte.