Ik begrijp jou niet. Een ware gelovige zegt: Zeg Gij tot mijn ziel en die zoekt niet de handen opgelegd te worden door mensen die maar aanzien wat voor ogen is.
Die gaat het ook niet om aantal, maar om waarheid.
Dat is zeker zo. Het gaat er in deze ook niet om mensen die anderen het geloof aanpraten, maar om mensen die het geloof van anderen miskennen.
Ik hoop dat we in de GG getrouw mogen blijven om in prediking en pastoraat liefdevol maar ook ernstig te wijzen op het mogelijze zielsbedrog bij hen waarbij hun geloof en liefde in hun 'bekeringsverhaal' een meer centrale plaats lijken in te nemen dan wat God aan hun ziel gedaan had.
Dat wijzen op het zielsbedrog moet wel bijbels zijn en niet doorslaan in het opwerpen van blokkades. Ik ben bang dat de GG visie op het genadeverbond een dergelijke blokkade is
Ik begrijp je tegenstelling tussen "geloof en liefde in hun 'bekeringsverhaal" en "wat God aan hun ziel gedaan had" niet. Voor zover ik weet werkt God het geloof en de liefde in de ziel van de zondaar.
Waarachtige bekering?!
Ik kan het grotendeels eens zijn met de inzender Memento. Vooral punt 2 ontbreekt nog wel eens, Hoe kan men de Weg [=Christus] vinden als men er niet naar toe wordt gebracht? Christus mag [en is!] dan de weg tot het leven zijn, van nature wandelen wij op een heel andere weg waardoor wij gewezen moeten worden op de enigste weg tot Het Leven. Dit moet in prediking en pastoraat meer naar voren komen.Oorspronkelijk gepost door memento
Well, t lijkt me niet echt tegensprekend. Dat het woord van God ook zn beslag legt onder jongeren lijkt me duidelijk; er zijn genoeg jongeren die serieus met bijbel en kerkgang omgaan, en waarschijnlijk later allemaal nette kerkmensen worden. Om één of andere reden is men toch overtuigd door de waarheid van de Schrift, en kiest men ervoor bij de kerk te blijven.
Echter, zulk een beslag van het woord in niet zaligmakend. Hoe weinig bekeerden kom je nog tegen in een gemiddelde rechtse kerk, vandaag de dag, zowel onder ouderen als onder jongeren. Het grote probleem is dat onbekeerd zijn normaal word gevonden.
Maar: daar kunnen we moeilijk de jeugd de schuld van geven:
1. Hebben zij ooit goede voorbeelden gezien van bekeerde mensen (die écht leefden tot Gods eer, en in zachtmoedigheid met de naasten; zonder een complete waslijst van wetten anderen op te leggen)?
2. Word hun wel gepredikt dat geloof en bekering absoluut noodzakelijk is, en dat men zonder de kennis van Christus als je Borg en Zaligmaker verloren blijft liggen. Dat God met ernst van hun eist dat ze MOETEN geloven en bekeren. Als een opdracht; niet iets om op te gaan zitten wachten?
3. Praten we niet vaker over traditie dan over geloof; en drijven we de jeugd daarmee niet tot óf dood wetticisme óf anderzijds tot wereldgelijkvormigheid?
Kortom, ik vind dat er altijd nogal makkelijk geschopt word richting de jeugd, zonder dat men beseft dat de jeugd nix anders is dan een product van eigen opvoeding (zowel opvoeding van ouders als van de kerk). Wie de jeugd wil veranderen, zal zn eigen handelen moeten veranderen.
Maargoed, gelukkig is en blijft er hoop. God gaat door met werken, daar staan geen mensen Hem voor in de weg!
Ook kan ik uit mijn persoonlijk leven zeggen dat de wegen die Brakel beschrijft wel met de mond worden beleden maar niet worden geloofd. Oorzaak is het verfoeilijke systeem van 'standen in het genade leven'. Als er maar één standje verkeerd staat is er geen sprake van waarachtige bekering, ook als is er sprake van de drieslag ellende, verlossing en dankbaarheid. Laten wel wel wezen, als de toestand van dankbaarheid aanwezig is [let wel ná ellende en verlossing] is het toch normaal dat daar de nadruk op ligt?. Dit alles wordt niet geaccepteerd. Vervolgens wordt geklaagd tijdens visitatie dat er weinig doorbrekend werk is [en wel volle avondmaalstafels] dan is het logisch dat in overkoepelende organen dit naar buiten komt.
Het klinkt allemaal een beetje negatief, maar het is gewoon mijn persoonlijke ervaring, ik had het ook graag anders gewild.
Wel wil ik hier nog een lans breken voor het lezen van 'goede' boeken zoals die van de oudvaders, niks mis mee om die te lezen, maar ook hier geldt dat matigheid een goede deugd is, met de gedachte dat ze zijn geschreven door verlichte doch feilbare mensen, maar bovenal dat we bij het lezen van zowel Het Woord als de oudvaders verlichting van boven nodig hebben.
-
Barryvrouw
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
-
Lecram
kZal het proberen:Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw???? Leg eens uit.Oorspronkelijk gepost door Lecram
Deze mensen komen in de GG doorgaans niet verder, omdat ze hun bekering niet kunnen meten met datgene wat verkondigd wordt.
Wanneer in de verkondiging sterk de nadruk wordt gelegd op een bepaalde manier van de bekering beleven, loopt men een groot risico dat een bepaalde groep mensen, die de zaken net of behoorlijk anders beleven zich niet herkennen hierin.
Dat kan enerzijds leiden tot het weggaan van deze mensen naar een gemeente waar wel herkenning is, of dat deze mensen geen vrijmoedigheid hebben om te geloven dat Jezus ook voor hen is gestorven. Zij beleven immers niet 'wat Gods volk beleeft'. Althans, dat gaan ze denken. Dus blijven ze de tobber die van verre blijft staan, zonder tot ruimte te komen. Dat bedoel ik met 'niet verder komen'.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Zoals een mens in het dagelijks leven met twee ogen ziet, zo is het ook noodzakelijk om in het geloofsleven beide ogen te gebruiken [een geschonken gebruik].
Of om het anders te schrijven, we moeten met twee woorden spreken. 'schuld en verzoening', 'zonde en vergeving'.
In het land der blinden is eenoog koning, zo ook in het land waar eenzijdig gesproken wordt, of van het één of van het ander.
Wel heeft dit enige correctie nodig, want Jezus sprak zelf in Zijn gelijkenis over de kleine en grote schuld. Wie was er nu dankbaarder? Enfin, het antwoord weten we, maar is er dan één ding hierdoor duidelijk dan is het wel dat een zondaar die met twee woorden heeft leren spreken, niets anders doet dan roemen in het kruis van Christus Jezus. Dáár ligt zijn hart. Dat stapt of huppelt niet over de zonde heen, o nee, want hij heeft Zijn Jezus horen uitroepen in de totale Godverlatenheid 'Mijn God, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten', dus hij mag weten wat zijn zonde Hem gekost heeft. Deze wetenschap moet hem wel klein houden.
Vrienden, wat zou het rijk zijn voor de kerk, als er voortdurend en veel geroemd werd zoals Paulus deed in Christus Jezus. Zeg nou eens eerlijk, broeder en zuster in Jezus Christus, waar gaat uw verlangen naar uit? Is dan de volgende zin 'geef mij Jezus of ik sterf, want buiten is geen leven maar een eeuwig zielsverderf' geen waarheid meer voor u? Als dat zo is, dan raken we over Hem niet meer uitgesproken en dan mag de kerk nog een lichtend licht en een zoutend zout zijn, ook voor de kerk van nu! Is dat ook jouw, uw en mijn verlangen?
Of om het anders te schrijven, we moeten met twee woorden spreken. 'schuld en verzoening', 'zonde en vergeving'.
In het land der blinden is eenoog koning, zo ook in het land waar eenzijdig gesproken wordt, of van het één of van het ander.
Wel heeft dit enige correctie nodig, want Jezus sprak zelf in Zijn gelijkenis over de kleine en grote schuld. Wie was er nu dankbaarder? Enfin, het antwoord weten we, maar is er dan één ding hierdoor duidelijk dan is het wel dat een zondaar die met twee woorden heeft leren spreken, niets anders doet dan roemen in het kruis van Christus Jezus. Dáár ligt zijn hart. Dat stapt of huppelt niet over de zonde heen, o nee, want hij heeft Zijn Jezus horen uitroepen in de totale Godverlatenheid 'Mijn God, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten', dus hij mag weten wat zijn zonde Hem gekost heeft. Deze wetenschap moet hem wel klein houden.
Vrienden, wat zou het rijk zijn voor de kerk, als er voortdurend en veel geroemd werd zoals Paulus deed in Christus Jezus. Zeg nou eens eerlijk, broeder en zuster in Jezus Christus, waar gaat uw verlangen naar uit? Is dan de volgende zin 'geef mij Jezus of ik sterf, want buiten is geen leven maar een eeuwig zielsverderf' geen waarheid meer voor u? Als dat zo is, dan raken we over Hem niet meer uitgesproken en dan mag de kerk nog een lichtend licht en een zoutend zout zijn, ook voor de kerk van nu! Is dat ook jouw, uw en mijn verlangen?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Gisteren beluisterde ik een preek over 1 Kor. 15:6 waar gesproken wordt over de verschijning van Christus aan 500 broeders.
De (GG-)predikant haalde aan dat als we onszelf als minste achten en als we dicht bij de Heere en Zijn genade leven, dat we dan sneller mensen zullen vinden waar de Heere ook in werkt. Als we hoog in de boom zitten met allerlei bevindingen etc, dan zullen in onze ogen de meeste getuigenissen te kort komen. Want 'die hebben dit-en-dat nog niet meegemaakt, dus dat is het ware werk niet'.
Een waarschuwing om niet onze eigen bekering en bepaalde bevindingen tot maat te verheffen. Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
De (GG-)predikant haalde aan dat als we onszelf als minste achten en als we dicht bij de Heere en Zijn genade leven, dat we dan sneller mensen zullen vinden waar de Heere ook in werkt. Als we hoog in de boom zitten met allerlei bevindingen etc, dan zullen in onze ogen de meeste getuigenissen te kort komen. Want 'die hebben dit-en-dat nog niet meegemaakt, dus dat is het ware werk niet'.
Een waarschuwing om niet onze eigen bekering en bepaalde bevindingen tot maat te verheffen. Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
-
Barryvrouw
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
Dit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
Gods volk is er nog, gelukkig. Maar we horen zo weinig van waarachtige bekeringen. De meeste jongeren horen nooit meer kinderen van God die met elkaar spreken over de dienst van de Heere.â€
Met je gedachten ergens anders, ben je altijd overal.
Dit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door BarryvrouwOorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
Gods volk is er nog, gelukkig. Maar we horen zo weinig van waarachtige bekeringen. De meeste jongeren horen nooit meer kinderen van God die met elkaar spreken over de dienst van de Heere.â€
Het is zeker niet gemakkelijk daar heb je volkomen gelijk in, in het materiele leven niet en zeker niet in het geestelijk leven. Wij willen niet van genade leven.Oorspronkelijk gepost door BarryvrouwDit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
De ware genade leer je niet van anderen, Pim bedoelt ws ook niet dat je je eigen genade uit het leven van een ander moet leren kennen/afmeten. Het is al meer gezegd, als het goed is zal God je bevestigen, waarom zou God Zijn kinderen zo lang in het onzekere houden? Je leert toch ook in het natuurlijke leven een kind als eerste wie zij/haar vader en moeder is! 19 jaar een bekommerd leven is te lang van het goede, kun je je afvragen of de begin datum wel goed geweest is.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Egbert/Barryvrouw,Oorspronkelijk gepost door EgbertHet is zeker niet gemakkelijk daar heb je volkomen gelijk in, in het materiele leven niet en zeker niet in het geestelijk leven. Wij willen niet van genade leven.Oorspronkelijk gepost door BarryvrouwDit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
De ware genade leer je niet van anderen, Pim bedoelt ws ook niet dat je je eigen genade uit het leven van een ander moet leren kennen/afmeten. Het is al meer gezegd, als het goed is zal God je bevestigen, waarom zou God Zijn kinderen zo lang in het onzekere houden? Je leert toch ook in het natuurlijke leven een kind als eerste wie zij/haar vader en moeder is! 19 jaar een bekommerd leven is te lang van het goede, kun je je afvragen of de begin datum wel goed geweest is.
Ik bedoelde deze opmerking in het licht van de voorgaande discussie dat in Nederland en Noord Amerika (in GG-kringen) zo weinig van ware bekeringen gehoord wordt.
-
Lecram
We moeten het lang in onzekere niet aan God toeschuiven. Gods Woord is daar heel helder over: geen ruimte voor onzekerheid. De onzekerheid ligt in de hardheid van ons hard, maar zeker ook in de leiding die we van onze geestelijke 'leidslieden' krijgen.Oorspronkelijk gepost door EgbertHet is zeker niet gemakkelijk daar heb je volkomen gelijk in, in het materiele leven niet en zeker niet in het geestelijk leven. Wij willen niet van genade leven.Oorspronkelijk gepost door BarryvrouwDit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
De ware genade leer je niet van anderen, Pim bedoelt ws ook niet dat je je eigen genade uit het leven van een ander moet leren kennen/afmeten. Het is al meer gezegd, als het goed is zal God je bevestigen, waarom zou God Zijn kinderen zo lang in het onzekere houden? Je leert toch ook in het natuurlijke leven een kind als eerste wie zij/haar vader en moeder is! 19 jaar een bekommerd leven is te lang van het goede, kun je je afvragen of de begin datum wel goed geweest is.
Pim ga ik te ver als ik de conclusie trek uit jouw woorden dat wanneer een predikant weinig genade herkent ook weinig genade kent ?Oorspronkelijk gepost door PimEgbert/Barryvrouw,Oorspronkelijk gepost door EgbertHet is zeker niet gemakkelijk daar heb je volkomen gelijk in, in het materiele leven niet en zeker niet in het geestelijk leven. Wij willen niet van genade leven.Oorspronkelijk gepost door BarryvrouwDit maakt het niet makkelijker (terwijl de predikant dat vast niet zo bedoeld zal hebben). Wie bewijst dat hij de ware genade kent? Of ben ik nu te moeilijk aan het denken?Oorspronkelijk gepost door Pim
Maar als je enkel en alleen van genade leeft, dan pas herken je de genade in het leven van anderen......
De ware genade leer je niet van anderen, Pim bedoelt ws ook niet dat je je eigen genade uit het leven van een ander moet leren kennen/afmeten. Het is al meer gezegd, als het goed is zal God je bevestigen, waarom zou God Zijn kinderen zo lang in het onzekere houden? Je leert toch ook in het natuurlijke leven een kind als eerste wie zij/haar vader en moeder is! 19 jaar een bekommerd leven is te lang van het goede, kun je je afvragen of de begin datum wel goed geweest is.
Ik bedoelde deze opmerking in het licht van de voorgaande discussie dat in Nederland en Noord Amerika (in GG-kringen) zo weinig van ware bekeringen gehoord wordt.
Ja, dan ga je te ver.Oorspronkelijk gepost door Loyalus
Pim ga ik te ver als ik de conclusie trek uit jouw woorden dat wanneer een predikant weinig genade herkent ook weinig genade kent ?
Het kan een teken zijn dat hij niet van genade, maar van bevindingen, leeft (dus of hij genade kent, genade ontvangen heeft, daar oordeel ik niet over, ik ga er van uit dat hij een kind van God is). Hij zoekt dan ook niet naar genade, maar naar bepaalde bevindingen.
Dit geldt overigens voor iedereen denk ik. Niet alleen voor predikanten!
Ik vraag dit nl. omdat ik in mijn omgeving de opmerking of juister gezegd de vraag hoor of bepaalde predikanten wel genade kennen als men die niet herkent. Ik zelf vind die vraag ook te ver gaan. Ook voor ons geldt het woord "oordeelt niet want met welk oordeel gij oordeelt zult gij geoordeelt worden".Oorspronkelijk gepost door PimJa, dan ga je te ver.Oorspronkelijk gepost door Loyalus
Pim ga ik te ver als ik de conclusie trek uit jouw woorden dat wanneer een predikant weinig genade herkent ook weinig genade kent ?
Het kan een teken zijn dat hij niet van genade, maar van bevindingen, leeft (dus of hij genade kent, genade ontvangen heeft, daar oordeel ik niet over, ik ga er van uit dat hij een kind van God is). Hij zoekt dan ook niet naar genade, maar naar bepaalde bevindingen.
Dit geldt overigens voor iedereen denk ik. Niet alleen voor predikanten!
-
Lecram