Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[helma]

Christen zijn in het dagelijks leven
J C Ryle
Aanrader!!

[jakobmarin]

Ach ja, vroeger was ook niet alles beter...

In de toekomst wordt het alleen maar beter!! D'r komt zelfs een nieuwe hemel en nieuwe aarde! Wat treurig?!? Niks treurig, maar juist blijdschap met zo'n mooi vooruitzicht!
Hopelijk eindigen die 6 artikelen op dergelijke wijze?

En wat is dit voor zin: Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid. ?
Ik mag hopen dat er voor een ware christen wel degelijk hoop is ten opzichte van de zaligheid

[henriët]

Christen zijn in het dagelijks leven
J C Ryle
Aanrader!!

absoluut ja!

[Jongere]

En wat is dit voor zin: Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid. ?
Ik mag hopen dat er voor een ware christen wel degelijk hoop is ten opzichte van de zaligheid

Ik hoop inderdaad dat het anders bedoeld is dan zoals het hier staat. De Dordtse Leerregels veroordelen het ontkennen van zekerheid van onze kant als ernstige dwaling.

[Ariene]

Ik ben nu GEEN BOEK aan het lezen, maar een oude jaargang van De Saambinder (1962). Maar aangezien ik er zelf een boek van gemaakt heb, reken ik dit toch ook een boek.

Een lezenswaardig stuk van wijlen ds. W.C. Lamain
over de tekenen der tijden.
De titel luidt: IS ER NOG TOEKOMST?
Al in 1962 ziet ds. Lamain de grote afval, de
grote algemene verharding van zowel de jeugd
als de ouderen.

Ik zou er bijna zin in krijgen het hele stuk hier te plaatsen!
Maar ja het zijn maar liefst stuk of 6 artikelen! Niet te doen
dus...

Een enkel citaat dan:
De wereld is vol beroering, en het is of diezelfde geest, als een wind de kerk doorwaait. Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil. Wat wordt er weinig gehoord van nieuw leven, van doorbrekend werk, van oefeningen des geloofs, en van bevestiging in de staat der genade. God is vertoornd vanwege de zonde van hart en huis, land, volk en kerk. God wordt van alle kanten weggebannen, en wie neemt het ter harte?
Godsdienst is er genoeg, en aan uitwendige belijdenis en beschouwing ontbreekt het niet. Er worden wat kerken gebouwd. Maar och, als we het eens recht zien mochten, gebouwen verrijzen er, maar Gods huis ligt woest. Om de berg Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen, Klaagliederen 5 vers 18.
Over de vraag of God met ons optrekt, wordt er niet veel meer wakker gelegen. Het is allemaal de mens maar, doch als we eens eerlijk gemaakt werden, dan zouden we wel uitroepen met de studenten van Elia: De dood is in de pot.
Vanzelf, waar God gemist wordt, daar heerst niet anders dan de dood. En waar Christus Zijn scepter niet zwaait, daar regeert de mens. Waar Gods Geest gemist wordt, daar heeft onze geest de overhand. En dan weten wij het wel wat er naar voren komt. Welk een droevige aanblik vertoont Gods kerk, niet alleen onder het opkomend geslacht, en de ouderen van dagen, maar och, wat is het op de preekstoel, en in de ouderlingen- en diakenenbanken.
Gods kerk moet gediend worden, en de Heere kan de geringste middelen zegenen, doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan. En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Is er nog toekomst?
Er wordt meer geroemd dan geklaagd. Meer gezongen dan geweend, meer gedanst dan in het stof gebogen. De roeiers hebben ons in grote wateren geroeid, maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is.
Waar zal God Zijn weg heen richten? De toekomst is donker en onheilspellend. De toekomst des Heeren genaakt. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe, en die vuil is, dar hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde. Openbaring 22 vers 11. Wat zijn er van onze kant weinig tekenen van hoop. Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.
Dat is klaar genoeg, dat is in het paradijs, in onze diepe zondeval alles afgesneden, doch wat ik daarmee op het oog heb, is hetzelfde als wij lezen in Hosea 5 vers 15 en andere plaatsen meer.

(een klein citaat anno domini 1962)

-DIA-

Ik heb dit stuk gelezen, nog eens gelezen en nog eens gelezen...

Toen heb ik het op me in laten werken en nagedacht wat ik hier nu voor mijn ziel aan mag hebben.
Ik vind niets...
Toen rees er een andere vraag,
Al deze woorden:
Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil
doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan
En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Er wordt meer geroemd dan geklaagd.
Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.

Doen wij hier God niet te kort mee?
Staat er niet dat er vreugde zal zijn over één zondaar die zich bekeerd?

En als je dit nu altijd hoort, komt er dan geen lijdelijkheid?

en als laatste, de preek gaat vast verder, maar ik hoop dat er dan wel gesproken wordt over de andere weg.
Als ik dan lees; maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is. dan denk ik: Die weg ís er nog steeds!! We kunnen zo terug. En velen wandelen op de weg van Gods Woord. Wijs ze die weg, maak ze jaloers op een leven met de Heere. Spoor ze aan God te zoeken en laat wat zien van de Liefde die in u is!
Wanneer je uit bevinding mag weten dat dié weg je rust en vrede geeft, ondanks alle gebrokenheid, dan wil je toch niets liever dan dat uitdragen? En natuurlijk is het goed om de tijd te benoemen, maar dan toch niet op deze bagataliserende manier?

[freek]

Vorige week deze boeken (uit)gelezen

Horatius Bonar, Hoe zal ik tot God gaan
Dietrich Bonhoeffer, Beter dan het leven
A.M. Berkhof, De wederkomst van Christus
Thomas Watson, Alles is uwe. De heerlijke voorrechten van de kinderen Gods

[J.C. Philpot]

C.M. Sheldon - In Zijn voetspoor

[Ariene]

C.M. Sheldon - In Zijn voetspoor

Geweldig!!

Die kàn je eigenlijk niet aan het lezen zíjn.
Daar begin je in en stopt niet eerder dan dat hij uit is.

En vervolgens hebben we héél véél huiswerk!

[freek]

C.M. Sheldon - In Zijn voetspoor

Geweldig!!

Die kàn je eigenlijk niet aan het lezen zíjn.
Daar begin je in en stopt niet eerder dan dat hij uit is.

En vervolgens hebben we héél véél huiswerk!

Gaat het over die dominee die besluit om met zijn ingeslapen gemeente een maand lang na te denken over de vraag 'wat zou Jezus doen', in elke concrete omstandigheid, nadat een zwerver de kerk was binnengelopen?

[Ariene]

C.M. Sheldon - In Zijn voetspoor

Geweldig!!

Die kàn je eigenlijk niet aan het lezen zíjn.
Daar begin je in en stopt niet eerder dan dat hij uit is.

En vervolgens hebben we héél véél huiswerk!

Gaat het over die dominee die besluit om met zijn ingeslapen gemeente een maand lang na te denken over de vraag 'wat zou Jezus doen', in elke concrete omstandigheid, nadat een zwerver de kerk was binnengelopen?

Ja, het begon met de zwerver die de gemeente aanklaagde omdat iedereen hem de deur gewezen had...

[Erasmiaan]

Ik ben nu GEEN BOEK aan het lezen, maar een oude jaargang van De Saambinder (1962). Maar aangezien ik er zelf een boek van gemaakt heb, reken ik dit toch ook een boek.

Een lezenswaardig stuk van wijlen ds. W.C. Lamain
over de tekenen der tijden.
De titel luidt: IS ER NOG TOEKOMST?
Al in 1962 ziet ds. Lamain de grote afval, de
grote algemene verharding van zowel de jeugd
als de ouderen.

Ik zou er bijna zin in krijgen het hele stuk hier te plaatsen!
Maar ja het zijn maar liefst stuk of 6 artikelen! Niet te doen
dus...

Een enkel citaat dan:
De wereld is vol beroering, en het is of diezelfde geest, als een wind de kerk doorwaait. Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil. Wat wordt er weinig gehoord van nieuw leven, van doorbrekend werk, van oefeningen des geloofs, en van bevestiging in de staat der genade. God is vertoornd vanwege de zonde van hart en huis, land, volk en kerk. God wordt van alle kanten weggebannen, en wie neemt het ter harte?
Godsdienst is er genoeg, en aan uitwendige belijdenis en beschouwing ontbreekt het niet. Er worden wat kerken gebouwd. Maar och, als we het eens recht zien mochten, gebouwen verrijzen er, maar Gods huis ligt woest. Om de berg Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen, Klaagliederen 5 vers 18.
Over de vraag of God met ons optrekt, wordt er niet veel meer wakker gelegen. Het is allemaal de mens maar, doch als we eens eerlijk gemaakt werden, dan zouden we wel uitroepen met de studenten van Elia: De dood is in de pot.
Vanzelf, waar God gemist wordt, daar heerst niet anders dan de dood. En waar Christus Zijn scepter niet zwaait, daar regeert de mens. Waar Gods Geest gemist wordt, daar heeft onze geest de overhand. En dan weten wij het wel wat er naar voren komt. Welk een droevige aanblik vertoont Gods kerk, niet alleen onder het opkomend geslacht, en de ouderen van dagen, maar och, wat is het op de preekstoel, en in de ouderlingen- en diakenenbanken.
Gods kerk moet gediend worden, en de Heere kan de geringste middelen zegenen, doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan. En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Is er nog toekomst?
Er wordt meer geroemd dan geklaagd. Meer gezongen dan geweend, meer gedanst dan in het stof gebogen. De roeiers hebben ons in grote wateren geroeid, maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is.
Waar zal God Zijn weg heen richten? De toekomst is donker en onheilspellend. De toekomst des Heeren genaakt. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe, en die vuil is, dar hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde. Openbaring 22 vers 11. Wat zijn er van onze kant weinig tekenen van hoop. Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.
Dat is klaar genoeg, dat is in het paradijs, in onze diepe zondeval alles afgesneden, doch wat ik daarmee op het oog heb, is hetzelfde als wij lezen in Hosea 5 vers 15 en andere plaatsen meer.

(een klein citaat anno domini 1962)

-DIA-

Ik heb dit stuk gelezen, nog eens gelezen en nog eens gelezen...

Toen heb ik het op me in laten werken en nagedacht wat ik hier nu voor mijn ziel aan mag hebben.
Ik vind niets...
Toen rees er een andere vraag,
Al deze woorden:
Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil
doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan
En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Er wordt meer geroemd dan geklaagd.
Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.

Doen wij hier God niet te kort mee?
Staat er niet dat er vreugde zal zijn over één zondaar die zich bekeerd?

En als je dit nu altijd hoort, komt er dan geen lijdelijkheid?

en als laatste, de preek gaat vast verder, maar ik hoop dat er dan wel gesproken wordt over de andere weg.
Als ik dan lees; maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is. dan denk ik: Die weg ís er nog steeds!! We kunnen zo terug. En velen wandelen op de weg van Gods Woord. Wijs ze die weg, maak ze jaloers op een leven met de Heere. Spoor ze aan God te zoeken en laat wat zien van de Liefde die in u is!
Wanneer je uit bevinding mag weten dat dié weg je rust en vrede geeft, ondanks alle gebrokenheid, dan wil je toch niets liever dan dat uitdragen? En natuurlijk is het goed om de tijd te benoemen, maar dan toch niet op deze bagataliserende manier?

Fijn hoor!

[freek]

Ik ben nu GEEN BOEK aan het lezen, maar een oude jaargang van De Saambinder (1962). Maar aangezien ik er zelf een boek van gemaakt heb, reken ik dit toch ook een boek.

Een lezenswaardig stuk van wijlen ds. W.C. Lamain
over de tekenen der tijden.
De titel luidt: IS ER NOG TOEKOMST?
Al in 1962 ziet ds. Lamain de grote afval, de
grote algemene verharding van zowel de jeugd
als de ouderen.

Ik zou er bijna zin in krijgen het hele stuk hier te plaatsen!
Maar ja het zijn maar liefst stuk of 6 artikelen! Niet te doen
dus...

Een enkel citaat dan:
De wereld is vol beroering, en het is of diezelfde geest, als een wind de kerk doorwaait. Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil. Wat wordt er weinig gehoord van nieuw leven, van doorbrekend werk, van oefeningen des geloofs, en van bevestiging in de staat der genade. God is vertoornd vanwege de zonde van hart en huis, land, volk en kerk. God wordt van alle kanten weggebannen, en wie neemt het ter harte?
Godsdienst is er genoeg, en aan uitwendige belijdenis en beschouwing ontbreekt het niet. Er worden wat kerken gebouwd. Maar och, als we het eens recht zien mochten, gebouwen verrijzen er, maar Gods huis ligt woest. Om de berg Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen, Klaagliederen 5 vers 18.
Over de vraag of God met ons optrekt, wordt er niet veel meer wakker gelegen. Het is allemaal de mens maar, doch als we eens eerlijk gemaakt werden, dan zouden we wel uitroepen met de studenten van Elia: De dood is in de pot.
Vanzelf, waar God gemist wordt, daar heerst niet anders dan de dood. En waar Christus Zijn scepter niet zwaait, daar regeert de mens. Waar Gods Geest gemist wordt, daar heeft onze geest de overhand. En dan weten wij het wel wat er naar voren komt. Welk een droevige aanblik vertoont Gods kerk, niet alleen onder het opkomend geslacht, en de ouderen van dagen, maar och, wat is het op de preekstoel, en in de ouderlingen- en diakenenbanken.
Gods kerk moet gediend worden, en de Heere kan de geringste middelen zegenen, doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan. En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Is er nog toekomst?
Er wordt meer geroemd dan geklaagd. Meer gezongen dan geweend, meer gedanst dan in het stof gebogen. De roeiers hebben ons in grote wateren geroeid, maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is.
Waar zal God Zijn weg heen richten? De toekomst is donker en onheilspellend. De toekomst des Heeren genaakt. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe, en die vuil is, dar hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde. Openbaring 22 vers 11. Wat zijn er van onze kant weinig tekenen van hoop. Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.
Dat is klaar genoeg, dat is in het paradijs, in onze diepe zondeval alles afgesneden, doch wat ik daarmee op het oog heb, is hetzelfde als wij lezen in Hosea 5 vers 15 en andere plaatsen meer.

(een klein citaat anno domini 1962)

-DIA-

Ik heb dit stuk gelezen, nog eens gelezen en nog eens gelezen...

Toen heb ik het op me in laten werken en nagedacht wat ik hier nu voor mijn ziel aan mag hebben.
Ik vind niets...
Toen rees er een andere vraag,
Al deze woorden:
Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil
doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan
En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Er wordt meer geroemd dan geklaagd.
Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.

Doen wij hier God niet te kort mee?
Staat er niet dat er vreugde zal zijn over één zondaar die zich bekeerd?

En als je dit nu altijd hoort, komt er dan geen lijdelijkheid?

en als laatste, de preek gaat vast verder, maar ik hoop dat er dan wel gesproken wordt over de andere weg.
Als ik dan lees; maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is. dan denk ik: Die weg ís er nog steeds!! We kunnen zo terug. En velen wandelen op de weg van Gods Woord. Wijs ze die weg, maak ze jaloers op een leven met de Heere. Spoor ze aan God te zoeken en laat wat zien van de Liefde die in u is!
Wanneer je uit bevinding mag weten dat dié weg je rust en vrede geeft, ondanks alle gebrokenheid, dan wil je toch niets liever dan dat uitdragen? En natuurlijk is het goed om de tijd te benoemen, maar dan toch niet op deze bagataliserende manier?

Fijn hoor!

Inhoudsvolle bijdrage

[refo]

Ik ben nu GEEN BOEK aan het lezen, maar een oude jaargang van De Saambinder (1962). Maar aangezien ik er zelf een boek van gemaakt heb, reken ik dit toch ook een boek.

Een lezenswaardig stuk van wijlen ds. W.C. Lamain
over de tekenen der tijden.
De titel luidt: IS ER NOG TOEKOMST?
Al in 1962 ziet ds. Lamain de grote afval, de
grote algemene verharding van zowel de jeugd
als de ouderen.

Ik zou er bijna zin in krijgen het hele stuk hier te plaatsen!
Maar ja het zijn maar liefst stuk of 6 artikelen! Niet te doen
dus...

Een enkel citaat dan:
De wereld is vol beroering, en het is of diezelfde geest, als een wind de kerk doorwaait. Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil. Wat wordt er weinig gehoord van nieuw leven, van doorbrekend werk, van oefeningen des geloofs, en van bevestiging in de staat der genade. God is vertoornd vanwege de zonde van hart en huis, land, volk en kerk. God wordt van alle kanten weggebannen, en wie neemt het ter harte?
Godsdienst is er genoeg, en aan uitwendige belijdenis en beschouwing ontbreekt het niet. Er worden wat kerken gebouwd. Maar och, als we het eens recht zien mochten, gebouwen verrijzen er, maar Gods huis ligt woest. Om de berg Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen, Klaagliederen 5 vers 18.
Over de vraag of God met ons optrekt, wordt er niet veel meer wakker gelegen. Het is allemaal de mens maar, doch als we eens eerlijk gemaakt werden, dan zouden we wel uitroepen met de studenten van Elia: De dood is in de pot.
Vanzelf, waar God gemist wordt, daar heerst niet anders dan de dood. En waar Christus Zijn scepter niet zwaait, daar regeert de mens. Waar Gods Geest gemist wordt, daar heeft onze geest de overhand. En dan weten wij het wel wat er naar voren komt. Welk een droevige aanblik vertoont Gods kerk, niet alleen onder het opkomend geslacht, en de ouderen van dagen, maar och, wat is het op de preekstoel, en in de ouderlingen- en diakenenbanken.
Gods kerk moet gediend worden, en de Heere kan de geringste middelen zegenen, doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan. En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Is er nog toekomst?
Er wordt meer geroemd dan geklaagd. Meer gezongen dan geweend, meer gedanst dan in het stof gebogen. De roeiers hebben ons in grote wateren geroeid, maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is.
Waar zal God Zijn weg heen richten? De toekomst is donker en onheilspellend. De toekomst des Heeren genaakt. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe, en die vuil is, dar hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde. Openbaring 22 vers 11. Wat zijn er van onze kant weinig tekenen van hoop. Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.
Dat is klaar genoeg, dat is in het paradijs, in onze diepe zondeval alles afgesneden, doch wat ik daarmee op het oog heb, is hetzelfde als wij lezen in Hosea 5 vers 15 en andere plaatsen meer.

(een klein citaat anno domini 1962)

-DIA-

Waarom krijg je bijna zin om dat te plaatsen? Tamelijk deprimerend zou ik zeggen. Bovendien ontbreekt het belangrijkste.

[albion]

Ik ben nu GEEN BOEK aan het lezen, maar een oude jaargang van De Saambinder (1962). Maar aangezien ik er zelf een boek van gemaakt heb, reken ik dit toch ook een boek.

Een lezenswaardig stuk van wijlen ds. W.C. Lamain
over de tekenen der tijden.
De titel luidt: IS ER NOG TOEKOMST?
Al in 1962 ziet ds. Lamain de grote afval, de
grote algemene verharding van zowel de jeugd
als de ouderen.

Ik zou er bijna zin in krijgen het hele stuk hier te plaatsen!
Maar ja het zijn maar liefst stuk of 6 artikelen! Niet te doen
dus...

Een enkel citaat dan:
De wereld is vol beroering, en het is of diezelfde geest, als een wind de kerk doorwaait. Van de wind des Heiligen Geestes wordt weinig vernomen, het land zit en het is stil. Wat wordt er weinig gehoord van nieuw leven, van doorbrekend werk, van oefeningen des geloofs, en van bevestiging in de staat der genade. God is vertoornd vanwege de zonde van hart en huis, land, volk en kerk. God wordt van alle kanten weggebannen, en wie neemt het ter harte?
Godsdienst is er genoeg, en aan uitwendige belijdenis en beschouwing ontbreekt het niet. Er worden wat kerken gebouwd. Maar och, als we het eens recht zien mochten, gebouwen verrijzen er, maar Gods huis ligt woest. Om de berg Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen, Klaagliederen 5 vers 18.
Over de vraag of God met ons optrekt, wordt er niet veel meer wakker gelegen. Het is allemaal de mens maar, doch als we eens eerlijk gemaakt werden, dan zouden we wel uitroepen met de studenten van Elia: De dood is in de pot.
Vanzelf, waar God gemist wordt, daar heerst niet anders dan de dood. En waar Christus Zijn scepter niet zwaait, daar regeert de mens. Waar Gods Geest gemist wordt, daar heeft onze geest de overhand. En dan weten wij het wel wat er naar voren komt. Welk een droevige aanblik vertoont Gods kerk, niet alleen onder het opkomend geslacht, en de ouderen van dagen, maar och, wat is het op de preekstoel, en in de ouderlingen- en diakenenbanken.
Gods kerk moet gediend worden, en de Heere kan de geringste middelen zegenen, doch wat is het veel een behelpen van onszelf. Met het woord 'Amen' is de meeste tijd alles gedaan. En wat zijn er een gemeenten waar nooit meer wat gehoord wordt. Vanzelf, ga maar eens een pomp plaatsen als er geen wel is.
Is er nog toekomst?
Er wordt meer geroemd dan geklaagd. Meer gezongen dan geweend, meer gedanst dan in het stof gebogen. De roeiers hebben ons in grote wateren geroeid, maar och, konden we nog maar eens terug naar de eenvoud, naar de vernedering, naar de vreze Gods, naar de eerbied voor God en Zijn geboden, terug naar Gods Woord en wet, terug naar die oude paden, terug naar dat ootmoedige, kinderlijke, oprechte leven, dat uit God is.
Waar zal God Zijn weg heen richten? De toekomst is donker en onheilspellend. De toekomst des Heeren genaakt. Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe, en die vuil is, dar hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde. Openbaring 22 vers 11. Wat zijn er van onze kant weinig tekenen van hoop. Ik wil daarmee niet zeggen, dat er aan ’s mensen zijde ooit enige hoop is ten opzichte van de zaligheid.
Dat is klaar genoeg, dat is in het paradijs, in onze diepe zondeval alles afgesneden, doch wat ik daarmee op het oog heb, is hetzelfde als wij lezen in Hosea 5 vers 15 en andere plaatsen meer.

(een klein citaat anno domini 1962)

-DIA-

Waarom krijg je bijna zin om dat te plaatsen? Tamelijk deprimerend zou ik zeggen. Bovendien ontbreekt het belangrijkste.

Ik denk maar zo dat wij er ook misschien wat uit kunnen leren.

[Zita]

Neveldijk!!! Voor €5,- op Marktplaats, en nu kan ik ervan genieten op de momenten dat mij ma het niet onder haar beheer heeft genomen...