Wat zie jij als je uit het raam kijkt?

[Wilma van den Berg]

regen regen regen regen regen

[Gijs83]

een flinke hoosbui, maar ik zit lekker binnen(en we kregen zojuist doorweekte post, o o die collega toch )

[judith]

Regen!!!

[Lassie]

een flinke hoosbui, maar ik zit lekker binnen(en we kregen zojuist doorweekte post, o o die collega toch )

ze hebben bij TNT toch wel regenpakken (hoop ik).

Die heb ik vandaag gelukkig niet nodig gehad (tussen de regendruppels door gefietst, ja ja.. had ook met de auto kunnen gaan maar die heb ik lekker thuis laten staan).

[Rens]

Ik zie een strálende zon tegen grote stukken strak blauwe luchten................en de bomen en struiken die flink schudden in de toch wel vrij stevige wind.

[Gijs83]

een flinke hoosbui, maar ik zit lekker binnen(en we kregen zojuist doorweekte post, o o die collega toch )

ze hebben bij TNT toch wel regenpakken (hoop ik).

Die heb ik vandaag gelukkig niet nodig gehad (tussen de regendruppels door gefietst, ja ja.. had ook met de auto kunnen gaan maar die heb ik lekker thuis laten staan).

Jazeker, maar dit was zo'n enorme hoosbui, daar ga je als postbode gewoon even voor schuilen! Maar dat deed hij niet. Je kunt mensen toch geen doornatte post bezorgen?

[Gijs83]

Net zag ik Gabrielle met d'r dochtertje voorbij fietsen . Ze fietste iets te hard voor haar dochtertje!

[Lassie]

...ik zag net een regenboog.

[Wilma van den Berg]

...ik zag net een regenboog.

Gistermiddag zag ik er ook twee...schitterend! (waarvan een zeer helder)

[-DIA-]

Ik zie vallende bladeren...

Het doet me denken aan een gedicht van Marinus Nijsse:


HERFST

Het bos zwijgt stil, de zieke blaren vallen.
De korte zomer is voorgoed voorbij.
Verdreven zijn de zangers, die zo blij
de hele dag hun liederen lieten schallen.

Het woud poogt nog zijn schoonheid uit te stallen,
veel kleuriger dan in de prille mei.
Het is van korte duur in 't afgaand tij:
de blaren dekken 't mos met duizendtallen.

De oude wandelt door de najaarslaan,
hij ziet met weemoed al dit sterven aan,
het vluchtig vlieden van de jaargetijden.

Het leven is een komen en een gaan.
Hij heeft de herfsttaal duidelijk verstaan.
Zwaar zal het vallen om voorgoed te scheiden.

[Oude-Waarheid]

Ik zie vallende bladeren...

Het doet me denken aan een gedicht van Marinus Nijsse:


HERFST

Het bos zwijgt stil, de zieke blaren vallen.
De korte zomer is voorgoed voorbij.
Verdreven zijn de zangers, die zo blij
de hele dag hun liederen lieten schallen.

Het woud poogt nog zijn schoonheid uit te stallen,
veel kleuriger dan in de prille mei.
Het is van korte duur in 't afgaand tij:
de blaren dekken 't mos met duizendtallen.

De oude wandelt door de najaarslaan,
hij ziet met weemoed al dit sterven aan,
het vluchtig vlieden van de jaargetijden.

Het leven is een komen en een gaan.
Hij heeft de herfsttaal duidelijk verstaan.
Zwaar zal het vallen om voorgoed te scheiden.

Bij het lezen van dit gedicht moet ik denken aan "De najaarslaan"
http://www.pastoralekroes.nl/Terzijde/Najaarslaan.html

[judith]

De..........Zon!!

[MarthaMartha]

een snel minder wordende voorraad kachelhout.....
ik heb het ook zóóó koud de hele dag.

[Lourens]

Dat wordt morgen hout hakken. Ben je zo weer warm.

[Ariene]

Ik zie vallende bladeren...

Het doet me denken aan een gedicht van Marinus Nijsse:


HERFST

Het bos zwijgt stil, de zieke blaren vallen.
De korte zomer is voorgoed voorbij.
Verdreven zijn de zangers, die zo blij
de hele dag hun liederen lieten schallen.

Het woud poogt nog zijn schoonheid uit te stallen,
veel kleuriger dan in de prille mei.
Het is van korte duur in 't afgaand tij:
de blaren dekken 't mos met duizendtallen.

De oude wandelt door de najaarslaan,
hij ziet met weemoed al dit sterven aan,
het vluchtig vlieden van de jaargetijden.

Het leven is een komen en een gaan.
Hij heeft de herfsttaal duidelijk verstaan.
Zwaar zal het vallen om voorgoed te scheiden.

Deed mij ook denken aan dit gedicht:

De dood heeft mij een brief geschreven;
Ik las hem op het dorrend blad,
Dat, door den stormwind voortgedreven,
Op 't vensterglas had postgevat.
Dus las ik: «Wand'laar, rep uw schreden!
Uw avond komt, uw nacht daalt neêr.
Doe wat gij nog kunt doen op heden,
Want morgen daagt u dra niet meer.
Torsch willig wat gij nog moet dragen!
Haast valt het kruis uw schouders af.
En wacht van 't eeuwig welbehagen
Uw kroon aan d'andre zij' van 't graf!»

En 'k schreef terug: «Dank, schrikbre Koning!
Dat gij uw moeden onderdaan
Bij 't naad'ren aan zijn laatste woning
Een kalmen blik Vooruit doet slaan.
Ik hoor het ruischen van uw voeten,
Maar 'k sidder voor uw aanblik niet.
'k Mag als Bevrijder u begroeten,
die mij voor onrust Ruste biedt.
Bleek vrij dit hart, verdoof mijn zinnen,
Ja, blusch mijn laatste levensstraal!
Verwonnen zal ik overwinnen,
En - Dood! Waar blijft úw zegepraal? »


(J.J. van Oosterzee)