Eert uw vader en uw moeder

[Tiberius]

Ik durf wel te stellen, dat je je kinderen alleen maar echt kunt liefhebben, als je de liefde van Christus bevindelijk kent.

Maar dat geldt voor alles! In alle relaties geldt dat er alleen een werkelijke liefde is, als die liefde geput wordt uit de Liefde van Jezus Christus!

Klopt. Anders is het ten diepste een geciviliseerde vorm van eigenliefde.

[zusterelly]

Uit: Hoe lief heb ik Uw wet, ds R van Kooten

H13 Een onredelijke vader en een lastige moeder.

Je kunt een harde vader hebben, die de naam van vader niet waard is; je kunt een moeder hebben, die met haar toestanden altijd het gezinsleven onderdruk zet, een onredelijke moeder. Het is dan mogelijk om heel gefundeerd kritiek op hen te leveren. Je hebt dan helemaal gelijk: ze doen het ernstig verkeerd. Ieder handboek over christelijke opvoeding zal dat bevestigen. En toch geeft dat niet het recht om zelf met hen af te rekenen. Zij blijven van Godswege je wettige regering. Maar realiseer je met Christus 2 dingen:

1. Je moet hen gehoorzamen niet omdat zij het goed doen. Wat dan? Doe het voor de Heere. Zo spreekt ook Paulus van gehoorzamen van ouders in de Heere. De Heere vraagt niet van jou om recht te noemen wat krom is, maar enkel en alleen om Christus' voorbeeld te volgen en niet eigenmachtig falend gezag omver te werpen. Dit kan alleen door de Heere te erkennen als het hoogste gezag.
Hierbij mag en moet je als kind je moeite en je verdriet aan de Heere vertellen en aan Hem vragen wat je nodig hebt om toch niet revolutionair in opstand te komen en eveneens om er niet stuk aan te gaan.
En als wij zo proberen innerlijk helemaal los te komen van hen die het gezag in plaat van te gebruiken misbruiken, dan is het toch mogelijk dat onze persoonlijkheid door dit kruis niet misvormd maar door Gods genade juist tot ontplooing en rijpheid gebracht wordt.

2. Je moet in de 2e plaats beseffendat de Heere dit verdrietige niet goedkeurt. Hij zal alle gezagsdragers oordelen naar de wijze waarop zij het gezag gebruikt ofte wel misbruikt hebben. De Heere zal de moeder oordelen die haar plaats niet innam as een Sara, als een stille geest die kostelijk is voor God. de Heere zal de vader oordelen dien er niet op lette of ij zijn kinderen niet verhinderde om in te gaan. God zal alle onrecht straffen. Hij zalook alle gehoorzaamheid aan Hem belonen. Dat doet Hij niet op mijn tijd en niet op mijn wijze, maar op Zijn eigen Goddelijke wijze.
Dit is een worsteling. Daar hebben wij de Heere Jezus voor nodig. Maar wat is dat rijk. Dan worden wij innerlijk vrij. Het kan moeilijk zijn maar de Heere maakt het toch rijk door Zijn gunst en liefde, door gemeenschap met de Zaligmaker te doen ervaren.......


De grens:
Als een gebod of verbod van een mens ingaat tegen Gods geopenbaarde wil, dan mag, dan moet een christen gehoorzaamheid weigeren.

[eilander]

Tsjonge, ik schrik hier echt van... Ik snapte altijd al wel dat dit gebod bij sommige mensen gevoelig kan liggen, maar dat het zó erg is... Dit geeft nog maar eens aan hoe verantwoordelijk werk het opvoeden is.

[Jo-Ann]

Uit: Hoe lief heb ik Uw wet, ds R van Kooten

En als wij zo proberen innerlijk helemaal los te komen van hen die het gezag in plaat van te gebruiken misbruiken, dan is het toch mogelijk dat onze persoonlijkheid door dit kruis niet misvormd maar door Gods genade juist tot ontplooing en rijpheid gebracht wordt.

Ik vind het een duidelijk stukje elly, maar ik ben bang dat dit niet opgaat. Iets wordt in de kiem gevormd of misvormd. Als dit vanaf jonge jaren gebeurt is het zodanig misvormd dat het niet meer kan ontplooien.
Juist op godsdienstig gebied kan er zoveel fout gaan, waarbij het vijfde gebod er overal als een paraplu boven wordt gehangen om al het 'foute' goed te praten.

[MarthaMartha]

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Maar goed, in de praktijk kan het welhaast tot onoverkomelijke problemen leiden, daar ben ik in de naaste omgeving zeer bekend mee.

een vader die geen vader is en een moeder die geen moeder is? Hoe kan je dan je vader en je moeder eren?

In dit vijfde gebod ligt allereerst de opdracht aan ouders om ook werkelijk ouders te zijn.
Ja, wij worden opgeroepen onze ouders te eren, maar wel in zoverre als dit bijbelse gehoorzaamheid is.

Wanneer ouders het onmogelijke van hun kinderen vragen, wanneer ouders hun kinderen willen meeslepen in zonde, wanneer ouders hun kinderen brengen of verleiden tot zonden, dán hoeft een kind niet te gehoorzamen, de zonde in de ouders verdienen geen eer. Wél geduld voor zover het om 'zwakheden en gebreken gaat', maar altijd binnen de bijbelse kaders.

Wat Ariene zegt is waar, fouten van je ouders geef je (vaak) door aan je kinderen, in dezelfde vorm, óf in de tegengestelde vorm. Tenzij je het verleden onder ogen ziet en er afstand van neemt, niet meer het slachtoffer bent van je eigen verleden.

[Jongere]

Toch vind ik iets lastig, wat ik zal proberen onder woorden te brengen.

Ik heb soms een beetje het gevoel dat we heel wat redeneren en daarmee simpelweg het gebod uit het oog verliezen.

Wat voorbeelden van dingen die me de laatste tijd opvielen als het hier over gaat:
- Als het gaat om de hulp aan daklozen en zwervers vind ik het onvoorstelbaar dat christenen beweren dat zij geen hulp verplicht zijn aan die mensen, omdat zij het er toch zelf naar hebben gemaakt. Terwijl dat de essentie is van het christelijk geloof. Ondanks dat wij het 'er naar hebben gemaakt', met andere woorden: zelf schuld hebben, is er genade te verkrijgen. Waar komt de puur menselijke redenatie (juist bij veel reformatorische christenen) vandaan dat we alleen hulp moeten verlenen als men er niets aan kan doen?
- Als het gaat om vergeving schenken, hoor ik heel vaak zeggen dat dat pas kan als de ander zijn excuses heeft aangeboden. Maar gaat het bij vergeving niet juist om het schenken ondanks de daad van de ander? Ook dat is één van de pijlers van het geloof, lijkt me. Toch overheersen de puur menselijke redenaties altijd in de discussie met christenen.

Dit is misschien heel wat anders. Toch bekruipt me de gedachte: zegt het gebod niet genoeg? Ondanks alles? Ik lees in de Bijbel juist oproepen aan dienstknechten die harde bazen hebben om hen te dienen, bijvoorbeeld. Logisch, want voor anderen moet het niet moeilijk vallen om te dienen. Is dit gebod er ook niet juist voor de mensen voor wie het wèl moeilijk valt om dat eren ook echt te doen?

Ik begrijp dat ik wellicht makkelijk te praten heb, ik weet het ook niet zeker. Maar ik lees die oproep wel herhaaldelijk in de Bijbel: dat het niet zo moeilijk is om goed te doen als je goed ontmoet, maar juist op de momenten dat je niets ontmoet het te doen. Een passage in die strekking:
Maar Ik zeg ulieden, die dit hoort: Hebt uw vijanden lief; doet wel dengenen, die u haten.
Zegent degenen, die u vervloeken, en bidt voor degenen, die u geweld doen.
Dengene, die u aan de wang slaat, biedt ook de andere; en dengene, die u den mantel neemt, verhindert ook den rok niet te nemen.
Maar geeft een iegelijk, die van u begeert; en van dengene, die het uwe neemt, eist niet weder.
En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks.
En indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat dank hebt gij? Want ook de zondaars hebben lief degenen, die hen liefhebben.
En indien gij goed doet dengenen, die u goed doen, wat dank hebt gij? Want ook de zondaars doen hetzelfde.
En indien gij leent dengenen, van welke gij hoopt weder te ontvangen, wat dank hebt gij? Want ook de zondaars lenen den zondaren, opdat zij evengelijk weder mogen ontvangen.
Maar hebt uw vijanden lief, en doet goed, en leent, zonder iets weder te hopen; en uw loon zal groot zijn, en gij zult kinderen des Allerhoogsten zijn; want Hij is goedertieren over de ondankbaren en bozen.

Is dat niet één van de moeilijkste opdrachten voor de christen in dit leven (waarmee het wel een opdracht is)? Een navolger te zijn van Christus in de essentie van Zijn komst:
Want nauwelijks zal iemand voor een rechtvaardige sterven; want voor den goede zal mogelijk iemand ook bestaan te sterven.
Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren.
Namelijk zonder enige voorwaarde onzerzijds toch liefde en eer geven.

---
Ps. Ouders gehoorzamen vind ik iets anders dan eren. Het lijkt me duidelijk dat we onze ouders niet in alles kunnen gehoorzamen, de Bijbel moet voorop staan.

[arti]

Bedankt voor al jullie reacties. Ik zal proberen om hier en daar antwoord te geven.

Mishandeld/misbruikt?

Tja, wanneer ben je dat? En tot wanneer kun je nog spreken van menselijke fouten?

En ergens voel ik me er schuldig onder dat ik het niet helemaal met de dominee eens ben. Dat hoort toch als je ergens lid bent?

Beste Arti,
Het is met name de bovenstaande opmerking waarop ik wil reageren. Kennelijk ben je opgegroeid/opgevoed met de gedachte dat het fout is om het niet met de dominee eens te zijn. Maar dominees maken ook fouten! Het zijn even feilbare en mensen als jij en ik. Ze hebben een bijzondere taak gekregen, maar 't zijn geen heiligen! Kortom: als een dominee iets zegt waarmee jij het niet eens bent, hoef je je daar absoluut niet schuldig over te voelen. Breng het bij de Heere, vertel Hem hoe moeilijk je het hiermee hebt.
Sterkte!

Toch is dit ook iets waar ik nog los van moet komen. Want ook ambtsdragers zijn besloten in het vijfde gebod. Zo werd er bij ons thuis ook nooit negatief over ambtsdragers gesproken. Ik vind dat aan één kant een goede eigenschap, maar het maakt je aan de andere kant ook kritiekloos.

Zelf ontwijk ik die preken meestal ook.
Eert uw vader en moeder, want anders... gruwelijk vind ik dat.
Ze vergeten daarbij ook de tekst aan te halen: "Gij zult uw kinderen niet tot toorn verwekken."

Dit kwam er nu wel in voor hoor Lapressa. Maar dan nog... Het wordt zijdelings aangehaald, terwijl er juist op dit punt ook problemen liggen.

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Dus gewillig 'ja en amen' zeggen op alle klappen? Gelukkig ben ik uit die situatie, maar als je er middenin zit, kom hier dan maar mee.

[Erasmiaan]

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Dus gewillig 'ja en amen' zeggen op alle klappen? Gelukkig ben ik uit die situatie, maar als je er middenin zit, kom hier dan maar mee.

Beetje flauw om mijn volgende zin weg te laten en mij eenzijdig te citeren. Lees ook eens de opmerkingen van Jongere. Simpelweg een gebod aan de kant schuiven; dat gaat mij een beetje, nee, heel erg te ver.

Ps. Ouders gehoorzamen vind ik iets anders dan eren. Het lijkt me duidelijk dat we onze ouders niet in alles kunnen gehoorzamen, de Bijbel moet voorop staan.

!!!!!

[Tiberius]

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Dus gewillig 'ja en amen' zeggen op alle klappen?

Nee, dat zeker niet.
Omdat je ouders dan zelf tegen Gods geboden in gaan: ze komen dan al gauw in de sfeer van het zesde gebod en misschien zelfs het zevende (als het een oudere dochter betreft).

Verder ben ik het met Jongere en Erasmiaan eens, dat we niet zomaar een gebod opzij kunnen schuiven.

Wel moet je als ouders nooit dreigen met geboden, het vijfde niet, maar ook het vierde niet, etc. Dat vind ik absoluut niet kunnen.
We hebben zelf kinderen in de leeftijd van een baby tot aan de volwassenheid toe, en we hebben dat gelukkig nooit gedaan en ik hoop dat we dat nooit zullen doen ook.

[Ariene]

HET OUDERLIJK HUIS VERLATENGedurende het grootste deel van mijn leven heb ik Jezus' oproep om mijn vader en moeder, broers en zusters, te verlatenomwille van zijn Naam (vgl. Mt 19,29) vrij ruim opgevat. Ik zag die woorden als een oproep je los te maken van het gezin: zelfstandig te worden, te gaan trouwen, in het klooster tetreden of als missionaris naar een ver land te gaan. Ofschoon ik nog steeds bemoedigd en geïnspireerd word doormensen die hun familie verlaten omwille van Jezus' Naam,ben ik toch, naarmate ik ouder word, gaan ontdekken dat dit'verlaten' een diepere zin heeft.Ik ben me er steeds meer van bewust geworden hoezeerons gevoelsleven wordt beïnvloed door onze band met onzeouders, broers en zusters. Dikwijls is die invloed zo sterk datwe, zelfs als volwassenen die het ouderlijk huis allang hebbenverlaten, emotioneel aan onze ouders gebonden blijven.Onlangs besefte ik dat ik nog altijd mijn vader wilde veranderen,in de hoop dat hij mij de aandacht zou schenkenwaarnaar ik altijd verlangd had. Ook nog maar kort geledenben ik gaan merken hoe het innerlijke leven van veel vanmijn vrienden nog steeds wordt beheerst door gevoelens vanboosheid, wrok of ontgoocheling die voortkomen uit hungezinsrelaties. Zelfs als ze hun ouders in lange tijd niet heb-ben gezien, ja, zelfs als hun ouders al dood zijn, hebben ze hetouderlijk huis niet werkelijk verlaten.Dat is vaak het geval bij mensen die gaan beseffen dat ze slachtoffer zijn geweest van kindermishandeling. Dezeontdekking kan de vroegere thuissituatie plotseling op eenondraaglijk pijnlijke wijze in de herinnering terugroepen.In deze context krijgt Jezus' oproep om vader en moeder,broers en zusters, te verlaten een geheel nieuwe beteke-nis. Zijn wij bereid en in staat onszelf te ontdoen van deemotioele banden die ons beletten onze diepste roeping tevolgen? Deze vraag is van grote betekenis voor ons emotio-nele en geestelijke welzijn.

Bovenstaand stukje heeft mij toendertjd geraakt.Dit heeft geresulteerd in emotionele afstand, maar er is wel een zekere vorm van liefde (soms ook meelij) voor terug gekomen.Ik denk dat je zelfs je ouders beter kan eren wanneer je werkelijk je ouderlijk huis verlaten heb.maar ik spreek hier volledig voor mijzelf, bij een ander kan het ook heel anders liggen.Wel hoop ik dat het stukje jullie ook een nieuw inzicht biedt

[David J]

Ik durf wel te stellen, dat je je kinderen alleen maar echt kunt liefhebben, als je de liefde van Christus bevindelijk kent.

Maar dat geldt voor alles! In alle relaties geldt dat er alleen een werkelijke liefde is, als die liefde geput wordt uit de Liefde van Jezus Christus!

Klopt. Anders is het ten diepste een geciviliseerde vorm van eigenliefde.

Ik vind dit vreselijk boud gesproken. Je zegt hiermee eigenlijk dat ongelovige ouders hun kinderen niet echt liefhebben. Hoe arrogant denk je dat dat overkomt, moch een ongelovige deze post lezen? Natuurlijk besef ik wel dat jullie het niet zo bedoelen, maar toch.

Ik geloof bovendien niet dat het waar is. Er zijn gelukkig veel ongelovige ouders die veel van van hun kinderen houden en hun uiterste best om goede ouders te zijn. Het is inderdaad zo dat dat alle goede gaven die we hebben, ook die van de liefde, van God afkomstig zijn. Het is ook zo dat het gezamenlijk dienen van God een dimensie toevoegt aan liefde. Maar dat betekent niet dat ongelovigen niet in staat zijn tot echte liefde.

Zouden jullie ook zeggen dat een bakker alleen goed brood kan bakken als hij een gelovige is? Indien niet: waarom zou voor de gave van liefde iets anders gelden dan voor die van brood bakken?

[zusterelly]

Uit: Hoe lief heb ik Uw wet, ds R van Kooten

En als wij zo proberen innerlijk helemaal los te komen van hen die het gezag in plaat van te gebruiken misbruiken, dan is het toch mogelijk dat onze persoonlijkheid door dit kruis niet misvormd maar door Gods genade juist tot ontplooing en rijpheid gebracht wordt.

Ik vind het een duidelijk stukje elly, maar ik ben bang dat dit niet opgaat. Iets wordt in de kiem gevormd of misvormd. Als dit vanaf jonge jaren gebeurt is het zodanig misvormd dat het niet meer kan ontplooien.
Juist op godsdienstig gebied kan er zoveel fout gaan, waarbij het vijfde gebod er overal als een paraplu boven wordt gehangen om al het 'foute' goed te praten.

Maar bij de Heere is toch niets onmogelijk? En ik weet dat het niet altijd makkelijk zal zijn om dit dan los te laten (bij de Heere te laten).

[Ariene]

Uit: Hoe lief heb ik Uw wet, ds R van Kooten

En als wij zo proberen innerlijk helemaal los te komen van hen die het gezag in plaat van te gebruiken misbruiken, dan is het toch mogelijk dat onze persoonlijkheid door dit kruis niet misvormd maar door Gods genade juist tot ontplooing en rijpheid gebracht wordt.

Ik vind het een duidelijk stukje elly, maar ik ben bang dat dit niet opgaat. Iets wordt in de kiem gevormd of misvormd. Als dit vanaf jonge jaren gebeurt is het zodanig misvormd dat het niet meer kan ontplooien.
Juist op godsdienstig gebied kan er zoveel fout gaan, waarbij het vijfde gebod er overal als een paraplu boven wordt gehangen om al het 'foute' goed te praten.

Maar bij de Heere is toch niets onmogelijk? En ik weet dat het niet altijd makkelijk zal zijn om dit dan los te laten (bij de Heere te laten).

het gaat wellicht niet in álle gevallen op.
Maar sluit niet uit dat het niet wél zo kan zijn.
Moeten we soms niet zeggen dat we bepaalde positieve eigenschappen ook juist te danken hebben aan
de moeilijke jeugd?

Net zoals mensen met een handicap weleens zeggen; ik zou het niet meer willen missen want...?

[Lassie]

Ik vind dit vreselijk boud gesproken. Je zegt hiermee eigenlijk dat ongelovige ouders hun kinderen niet echt liefhebben. Hoe arrogant denk je dat dat overkomt, moch een ongelovige deze post lezen? Natuurlijk besef ik wel dat jullie het niet zo bedoelen, maar toch.

Ik geloof bovendien niet dat het waar is. Er zijn gelukkig veel ongelovige ouders die veel van van hun kinderen houden en hun uiterste best om goede ouders te zijn. Het is inderdaad zo dat dat alle goede gaven die we hebben, ook die van de liefde, van God afkomstig zijn. Het is ook zo dat het gezamenlijk dienen van God een dimensie toevoegt aan liefde. Maar dat betekent niet dat ongelovigen niet in staat zijn tot echte liefde.

Zouden jullie ook zeggen dat een bakker alleen goed brood kan bakken als hij een gelovige is? Indien niet: waarom zou voor de gave van liefde iets anders gelden dan voor die van brood bakken?

Ik wist even niet hoe ik moest beantwoorden. Maar je hebt redelijk goed weer gegeven.

ik ben het wel met je eens.

[hmprff]

je ouders eren... hoe moeilijk is dat als je er zelf middenin zit. Omdat je niet alles wil slikken wat er tegen je gezegd word, zet je een brutale mond op. Achteraf zie je dat het verkeerd is. eerlijk gezegd vind ik het niet eens zo erg dat ik mijn ouders niet eer (op die momenten, die helaas te vaak voorkomen), ik vind het wel erg dat ik God er verdriet mee doe. Alleen daarom zou ik er mee willen stoppen, maar het lukt niet