Waarom bestaat heiligenverering?
Waarom deze vergoddelijking van mensen? Waarom zou je een omweg nemen via heiligen? God alleen is toch onze Verlosser?
De katholieke Kerk ziet zichzelf niet slechts als een instituut, of een aardse gemeenschap van mensen of gelovigen, maar als "het heilige Volk van God", het mystieke lichaam van Christus. Dit mystieke lichaam omvat alle mensen van alle tijden en plaatsen die door God verlost zijn. De aardse Kerk maakt er slechts een klein deel van uit. Het betreft de mensen die nog op weg zijn. Daarom noemt men de aardse Kerk ook wel de pelgrimerende Kerk die op bedevaart is naar een lang en met smacht verwacht doel. Dit einddoel is het volkomen schouwen van God én leven in zijn nabijheid tot in eeuwigheid. In de hemel zijn geen gelovigen meer. Geloof en hoop zijn reeds voorbij, alleen de liefde blijft over. Alle zielen in de hemel zijn dus schouwend en wetend en hebben het stadium van geloof achter zich gelaten. Zij zijn allen heilig.
Laten wij nu terug keren naar het aardse. Om de hoop van de gelovigen te sterken geeft de Kerk "voorbeelden", die ons eeuwige thuis reeds bereikt hebben. Wanneer de Kerk dus enkele mensen heilig verklaart, dan legt ze op feestelijke wijze de harde realiteit en de echtheid van onze verlossing door Jezus Christus uit. Dit wil niet zeggen, dat de andere mensen in de hemel niet heilig zijn. De Kerk kiest echter slechts enkelen uit om van deze heilige schare te getuigen. Deze grote gemeenschap van alle verloste overledenen, die nu in de hemel, in de nabijheid van God zijn, noemen wij de gemeenschap van de heiligen. Dit mysterie belijden wij in het Credo.
Ieder mens blijft tot aan zijn dood zondaar. Dit geldt ook voor de heiligen, met uitzondering van Maria, als moeder van God. De heiligverklaarde mensen hebben in trouw aan de genade van God door daden van geloof, hoop en liefde geleefd. Zo zijn zij voor ons een voorbeeld met name voor een bepaald aspect van hun leven. Ná hun dood hebben zij de hemel bereikt, het doel van hun meest geheime wensen. Daarom verklaart de Kerk mensen pas heilig na hun dood.
De heiligenverering is dus noch een cultus, waarbij men mensen tot God maakt of zelfs aanbidt, noch een afgodendienst. Aanbidding behoort aan God. God alleen is Schepper, de bron van alle leven. In laatste instantie zijn wij alleen God dank verschuldigd voor ons leven. Deze innerlijke geesteshouding noemen wij aanbidding. Daarom kan slechts God aanbeden worden - en niet de heiligen, evenmin als Maria. De relikwieën van heiligen worden vereerd en niet aanbeden. De relikwieën zijn tastbare overblijfselen van heiligen, die door de Kerk als zeer kostbaar worden beschouwd.
Bovendien zijn de heiligen door God verloste zondaars, tot wie men zich in gebed kan wenden, zodat zij onze gebedsintenties voor de majesteit van de Drievuldige God neerleggen. Door hun bijzondere nabijheid tot God zijn zij ook onze voorsprekers. Aangezien wij onszelf helaas maar al te vaak door zonden van God verwijderd hebben, is het gebed om voorspraak van de heiligen zeer zinvol. Het geeft ons een "verzekerde succesgarantie" van onze gebeden. Hoe zou immers bijvoorbeeld Jezus zijn moeder Maria een verzoek weigeren, aangezien hij zijn Moeder zeer liefheeft (vergelijk Joh. 2, Kana)?
De heiligen zijn zodoende middelaars tussen de gelovigen en God. Hun dienstbetoon is geen hindernis of omweg naar God, maar een dienstbetoon uit liefde voor onze heiligheid. De heiligen zijn een geschenk van God om sneller en beter bij Hem te komen. Zij plaveien als het ware de weg voor ons. Het is een ingenieuze ordening van God dat wij ons tot de heiligen kunnen wenden. Wij kunnen het vergelijken met nepotisme omdat goede onderlinge betrekkingen ten voordele gebruikt worden. Alhoewel dit in de maatschappij verderfelijk is, is het in de liefde van het geloof geoorloofd. De Kerk heeft sedert het begin het benutten van relaties met de heiligen aangewend voor een effectievere voorspraak bij God, en ook uit liefde tot de hemelse Kerk. Het functioneert wonderlijk wel. Helaas proberen wij het meestal te weinig.
Waarom bestaat heiligenverering?
-
Lecram
-
Lecram
Zo kunnen ze wel heel veel dingen bedenken. WAAR in de bijbel staat dit??????Oorspronkelijk gepost door Bart-rk
Bovendien zijn de heiligen door God verloste zondaars, tot wie men zich in gebed kan wenden, zodat zij onze gebedsintenties voor de majesteit van de Drievuldige God neerleggen. Door hun bijzondere nabijheid tot God zijn zij ook onze voorsprekers. Aangezien wij onszelf helaas maar al te vaak door zonden van God verwijderd hebben, is het gebed om voorspraak van de heiligen zeer zinvol. Het geeft ons een "verzekerde succesgarantie" van onze gebeden. Hoe zou immers bijvoorbeeld Jezus zijn moeder Maria een verzoek weigeren, aangezien hij zijn Moeder zeer liefheeft (vergelijk Joh. 2, Kana)?
-
Lecram
Met alle respect, Bart, maar dit is een vreselijke verkrachting van het Woord en loochening van de enige offerande van Jezus:Oorspronkelijk gepost door Bart-rk
De heiligen zijn zodoende middelaars tussen de gelovigen en God. Hun dienstbetoon is geen hindernis of omweg naar God, maar een dienstbetoon uit liefde voor onze heiligheid. De heiligen zijn een geschenk van God om sneller en beter bij Hem te komen. Zij plaveien als het ware de weg voor ons. Het is een ingenieuze ordening van God dat wij ons tot de heiligen kunnen wenden. Wij kunnen het vergelijken met nepotisme omdat goede onderlinge betrekkingen ten voordele gebruikt worden. Alhoewel dit in de maatschappij verderfelijk is, is het in de liefde van het geloof geoorloofd. De Kerk heeft sedert het begin het benutten van relaties met de heiligen aangewend voor een effectievere voorspraak bij God, en ook uit liefde tot de hemelse Kerk. Het functioneert wonderlijk wel. Helaas proberen wij het meestal te weinig.
Johannes 14:6 Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.
en:
1 Timotheus 2:5 Want er is één God, er is ook één Middelaar Gods en der mensen, de Mens Christus Jezus
[Aangepast op 5/12/03 door Lecram]
-
Bart-rk
Waar in de bijbel staat iets over de 3 formulieren, de heidelberg catechismus of de definitie van sola scriptura
Nee Lecram zoals ik al eerder zei iedere kerk heeft zo zijn eigen dingen die buiten de bijbel omgaan maar om je toch wat mee te geven
Nee Lecram zoals ik al eerder zei iedere kerk heeft zo zijn eigen dingen die buiten de bijbel omgaan maar om je toch wat mee te geven
De getuigen die ons zijn voorgegaan in het rijk Gods1, in het bijzonder zij die de kerk als 'heiligen' erkent, nemen deel aan de levende traditie van het gebed door hun voorbeeldig leven, door de overlevering van hun geschriften en door hun gebed in het heden. Zij aanschouwen God, zij prijzen Hem en dragen onophoudelijk zorg voor hen die ze op aarde hebben achtergelaten. Door binnen te gaan 'in de vreugde' van hun meester, zijn zij 'aangesteld over veel'.(Mt. 25,21) Hun voorspraak is de meest verheven vorm van hun dienstbaarheid binnen het heilsplan van God. Wij kunnen en moeten tot hen bidden, dat ze voor ons en voor de hele wereld een voorspraak zijn.
In de gemeenschap van de heiligen zijn in de loop van de hele geschiedenis van de kerken verschillende vormen van spiritualiteit tot ontwikkeling gekomen. Het persoonlijk charisma van iemand die getuigenis aflegt van de liefde van God voor de mensen, is overdraagbaar gebleken, zoals de geest van Elia op Elisa1. (2 Kon. 2,9)
en op Johannes de Doper(Lc. 1,17) kon overgaan; zodoende kunnen leerlingen deel hebben aan die geest.3 In een spiritualiteit komen ook andere stromingen, liturgische en theologische, samen en zij getuigt van de inculturatie van het geloof in een menselijke context en zijn geschiedenis. De vormen van christelijke spiritualiteit nemen deel aan de levende traditie van het gebed en zijn onontbeerlijke leidraden voor de gelovigen. In hun rijke verscheidenheid breken ze als in een prisma het zuivere en enige licht van de heilige Geest.
-
Lecram
Indien in de 3 formulieren zaken staan die niet uit Gods Woord zijn te verklaren, dan hebben ze geen nut. Maar uit jouw uitleg merk ik heel sterk dat er een tekst uit de bijbel wordt geplukt en met enige fantasie komt er ineens een conclusie uit.Oorspronkelijk gepost door Bart-rk
Waar in de bijbel staat iets over de 3 formulieren, de heidelberg catechismus of de definitie van sola scriptura
Nee Lecram zoals ik al eerder zei iedere kerk heeft zo zijn eigen dingen die buiten de bijbel omgaan maar om je toch wat mee te geven
De getuigen die ons zijn voorgegaan in het rijk Gods1, in het bijzonder zij die de kerk als 'heiligen' erkent, nemen deel aan de levende traditie van het gebed door hun voorbeeldig leven, door de overlevering van hun geschriften en door hun gebed in het heden. Zij aanschouwen God, zij prijzen Hem en dragen onophoudelijk zorg voor hen die ze op aarde hebben achtergelaten. Door binnen te gaan 'in de vreugde' van hun meester, zijn zij 'aangesteld over veel'.(Mt. 25,21) Hun voorspraak is de meest verheven vorm van hun dienstbaarheid binnen het heilsplan van God. Wij kunnen en moeten tot hen bidden, dat ze voor ons en voor de hele wereld een voorspraak zijn.
In de gemeenschap van de heiligen zijn in de loop van de hele geschiedenis van de kerken verschillende vormen van spiritualiteit tot ontwikkeling gekomen. Het persoonlijk charisma van iemand die getuigenis aflegt van de liefde van God voor de mensen, is overdraagbaar gebleken, zoals de geest van Elia op Elisa1. (2 Kon. 2,9)
en op Johannes de Doper(Lc. 1,17) kon overgaan; zodoende kunnen leerlingen deel hebben aan die geest.3 In een spiritualiteit komen ook andere stromingen, liturgische en theologische, samen en zij getuigt van de inculturatie van het geloof in een menselijke context en zijn geschiedenis. De vormen van christelijke spiritualiteit nemen deel aan de levende traditie van het gebed en zijn onontbeerlijke leidraden voor de gelovigen. In hun rijke verscheidenheid breken ze als in een prisma het zuivere en enige licht van de heilige Geest.
Nogmaals: ook dat komt in refokringen voor, maar daarmee ben ik daar nog geen voorstander van.
Dat hele gebeuren van voorspraak en aanbidding van de heiligen staat nergens in de bijbel.
Maar ga eens in op de teksten die ik genoemd heb.
-
Bart-rk
Joh 14 6 is absoluut waar
Echter.... Sorry ik heb de vertaling niet meer maar je zult wel engels spreken
Why not pray directly to Jesus?
A: One should pray directly to Jesus. Praying to Jesus is absolutely indispensable to the Christian's prayer life. However, asking others to pray with one is entirely appropriate and beneficial. The Apostle Paul set us an example of this by repeatedly asking for others to pray on his behalf.
Consider the following verses where Paul requests that people pray for him, exhorts people to pray for him, and even assumes people will be praying for him:
· "I appeal to you, brethren, by our Lord Jesus Christ and by the love of the Spirit, to strive together with me in your prayers to God on my behalf" (Romans 15:30).
· "You also must help us by prayer, so that many will give thanks on our behalf for the blessing granted us in answer to many prayers" (2 Corinthians 1:11).
· "Pray at all times in the Spirit, with all prayer and supplication. To that end keep alert with all perseverance, making supplication for all the saints, the saints, and also for me, that utterance may be given me in opening my mouth boldly to proclaim the mystery of the gospel, for which I am an ambassador in chains; that I may declare it boldly, as I ought to speak" (Ephesians 6:18-20).
· "Yes, and I shall rejoice. For I know that through your prayers and the help of the Spirit of Jesus Christ this will turn out for my deliverance" (Philippians 1:19).
· "Continue steadfastly in prayer, being watchful in it with thanksgiving; and pray for us also, that God may open to us a door for the word, to declare the mystery of Christ, on account of which I am in prison, that I may make it clear, as I ought to speak" (Colossians 4:2-4).
· "Brethren, pray for us" (1 Thessalonians 5:25).
· "Finally, brethren, pray for us, that the word of the Lord may speed on and triumph, as it did among you, and that we may be delivered from wicked and evil men; for not all have faith" (2 Thessalonians 3:1-2).
· "At the same time, prepare a guest room for me, for I am hoping through your prayers to be granted to you" (Philemon 22).
The principle of intercessory prayer is most clearly set forth by Paul in the following passage:
· "First of all, then, I urge that supplications, prayers, intercessions, and thanksgivings be made for all men, for kings and all who are in high positions, that we may lead a quiet and peaceable life, godly and respectful in every way. This is good, and it is acceptable in the sight of God our Savior, who desires all men to be saved and to come to the knowledge of the truth" (1 Timothy 2:1-4)
Q: But doesn't the Bible says Jesus is the only Mediator between God and man?
A: Yes, it does; in 1 Timothy 2:5 "For there is one God, and there is one mediator between God and men, the man Christ Jesus", but we just quoted the four verses immediately preceding this one, and you will remember that in them Paul said: "I urge that supplications, prayers, intercessions, and thanksgivings be made for all men."
So the fact that Jesus is the one Mediator between God and man does not prevent other people from acting as intercessors. And we know intercessory prayer certainly does not displease God, for in the same passage we just cited, Paul tells us: "This is good, and it is acceptable in the sight of God our Savior."
I am sometimes stunned at how people can hop up and down about what Paul says in 1 Timothy 2:5 and yet miss the subject of intercessory prayer, which is not only the topic of the preceding four verses, but the segue into the discussion of Jesus' unique Mediatorship.
Jesus is the only Mediator between God and man in two senses. First, because he is the only God-man, the only Person who himself forms a living bridge between the earth and heaven (something Jesus himself pictured when he represented himself as Jacob's Ladder; John 1:51), but this does not prevent other people from praying for us.
Second, he is the only Mediator between God and man because he is the Mediator of the New Covenant, by which we obtain salvation. This sense of his unique Mediatorship, however, does not prevent other people from being mediators in a parallel sense, for Moses is described as the mediator of the Old Covenant (Galatians 3:19-20), just as Jesus is the Mediator of the New Covenant (Hebrews 8:6, 9:15, 12:24; note that the Greek word used in the Galatians and Hebrews passages, mesites = mediator, is the same as in 1 Timothy 2:5. However, since the Mosaic covenant is now defunct, that leaves Jesus as the only covenant Mediator today.
But there can certainly be no doubt that Jesus' Mediatorship in no way prevents intercessory prayer, for Jesus himself describes this as an essential part of being a son of God:
· "But I say to you, Love your enemies and pray for those who persecute you, so that you may be sons of your Father who is in heaven; for he makes his sun rise on the evil and on the good, and sends rain on the just and on the unjust" (Matthew 5:44-45)
The unique Mediatorship of Christ thus no more prevents our brother and sister Christians in heaven from praying for us than it prevents our brother and sister Christians here on earth from praying for us. It is intercessory prayer in both cases.
Q: Why not just ask other Christians here on earth to pray for you, then?
A: Again, one can and should ask other Christians here on earth to pray for one. However, the more people one has praying for one, the better, as their devotion to God is added to ours.
In fact, the saints in heaven are even more suited to this than living Christians (the saints on earth) because they have undivided devotion toward God. Here on earth we are afflicted with lethargy, distractions, difficulty in concentration, and lack of fervor in prayer, but in heaven none of these are the case. Our brothers and sisters in heaven are the perfect prayer warriors, having been freed of the distractions of the body.
One may also cite in this regard admonition of James:
· "The prayer of a righteous man has great power in its effects" (James 5:16b).
The saints in heaven, having been perfectly sanctified (saintified), are even more righteous than us, and so their prayers should have corresponding power in its effects. They are even better able to pray for us than we ourselves.
Q: But doesn't the Bible say that it is the job of the Holy Spirit to intercede for us?
A: It certainly says that the Holy Spirit intercedes for us (Romans 8:26-27), and for this we are to be very thankful. But it nowhere says that this is exclusively his task.
In fact, the very same chapter in Romans also says that Jesus himself makes intercession for us (Romans 8:34), a fact which is emphasized elsewhere in the New Testament (e.g., Hebrews 7:25, 1 John 2:1).
And one certainly cannot cite the intercessory role of the Holy Spirit as evidence against the universal intercession of all Christians for each other, which we have already documented so clearly.
Q: Okay, I'm convinced that intercessory prayer is okay, but I'm confused. You've been talking about asking the saints to pray for you. Why do you call this praying to the saints?
A: Because the verb "to pray" means "to ask." The English word "pray" originally simply meant "ask," and so when one would ask God for something, one was praying to God, and in the same way when one asked another to ask on your behalf, you were praying to them to pray for you.
This usage began to change in English after the Protestant Reformation, when the people running the English language became Protestants. The idealized form of English is "the King's English," and the king of England was the head of the Protestant Church of England. In the same way, all of the universities in England went Protestant, and so English began to take on a Protestant ideological bent
One of the Protestantisms that was introduced into English was to begin to restrict the verb "to pray" to God alone, and the semantic range of the word began to shrink in most circumstances. Still, however, there were survivals of the older, broader usage.
One of them is found, for example, in the British expression, "prithee," as in "Prithee, fetch the book" or "Prithee, do tell." "Prithee" is a contraction of "I pray thee" or, more contemporarily, "I ask you." (There are a lot of English contractions like that; "goodbye" is a contraction of "God be with ye" and "zounds!" is a contraction of "by God's [Christ's] wounds!" Check a dictionary.)
In America, where the movers and shakers of the English language were also Protestants, even this usage dropped off, but even here there are survivals of the older, broader use of the term, for example, in court documents.
Once back when I was a Protestant I had occasion to file a motion with a court, and when I got the paperwork my lawyer had submitted, I was stunned to see him writing things like "My client prays that the court will do thus and so." My Protestant sensibilities were shocked! "Your client does nothing of the sort!" I thought. But I was only encountering a survival of the older, broader use of the word "pray," of which I was at that time unaware, thanks to the efforts of my Protestant forebears in amputating it from the English language.
Another survival of the older usage of "pray," and the one which concerns us here, is of course its use in Catholic circles. English-speaking Catholics never dropped the older usage when the Protestants around them began to restrict its meaning, and so Catholics still today speak of praying to the saints and meaning by it simply asking the saints to intercede for us.
[Aangepast op 5/12/03 door Bart-rk]
Echter.... Sorry ik heb de vertaling niet meer maar je zult wel engels spreken
Why not pray directly to Jesus?
A: One should pray directly to Jesus. Praying to Jesus is absolutely indispensable to the Christian's prayer life. However, asking others to pray with one is entirely appropriate and beneficial. The Apostle Paul set us an example of this by repeatedly asking for others to pray on his behalf.
Consider the following verses where Paul requests that people pray for him, exhorts people to pray for him, and even assumes people will be praying for him:
· "I appeal to you, brethren, by our Lord Jesus Christ and by the love of the Spirit, to strive together with me in your prayers to God on my behalf" (Romans 15:30).
· "You also must help us by prayer, so that many will give thanks on our behalf for the blessing granted us in answer to many prayers" (2 Corinthians 1:11).
· "Pray at all times in the Spirit, with all prayer and supplication. To that end keep alert with all perseverance, making supplication for all the saints, the saints, and also for me, that utterance may be given me in opening my mouth boldly to proclaim the mystery of the gospel, for which I am an ambassador in chains; that I may declare it boldly, as I ought to speak" (Ephesians 6:18-20).
· "Yes, and I shall rejoice. For I know that through your prayers and the help of the Spirit of Jesus Christ this will turn out for my deliverance" (Philippians 1:19).
· "Continue steadfastly in prayer, being watchful in it with thanksgiving; and pray for us also, that God may open to us a door for the word, to declare the mystery of Christ, on account of which I am in prison, that I may make it clear, as I ought to speak" (Colossians 4:2-4).
· "Brethren, pray for us" (1 Thessalonians 5:25).
· "Finally, brethren, pray for us, that the word of the Lord may speed on and triumph, as it did among you, and that we may be delivered from wicked and evil men; for not all have faith" (2 Thessalonians 3:1-2).
· "At the same time, prepare a guest room for me, for I am hoping through your prayers to be granted to you" (Philemon 22).
The principle of intercessory prayer is most clearly set forth by Paul in the following passage:
· "First of all, then, I urge that supplications, prayers, intercessions, and thanksgivings be made for all men, for kings and all who are in high positions, that we may lead a quiet and peaceable life, godly and respectful in every way. This is good, and it is acceptable in the sight of God our Savior, who desires all men to be saved and to come to the knowledge of the truth" (1 Timothy 2:1-4)
Q: But doesn't the Bible says Jesus is the only Mediator between God and man?
A: Yes, it does; in 1 Timothy 2:5 "For there is one God, and there is one mediator between God and men, the man Christ Jesus", but we just quoted the four verses immediately preceding this one, and you will remember that in them Paul said: "I urge that supplications, prayers, intercessions, and thanksgivings be made for all men."
So the fact that Jesus is the one Mediator between God and man does not prevent other people from acting as intercessors. And we know intercessory prayer certainly does not displease God, for in the same passage we just cited, Paul tells us: "This is good, and it is acceptable in the sight of God our Savior."
I am sometimes stunned at how people can hop up and down about what Paul says in 1 Timothy 2:5 and yet miss the subject of intercessory prayer, which is not only the topic of the preceding four verses, but the segue into the discussion of Jesus' unique Mediatorship.
Jesus is the only Mediator between God and man in two senses. First, because he is the only God-man, the only Person who himself forms a living bridge between the earth and heaven (something Jesus himself pictured when he represented himself as Jacob's Ladder; John 1:51), but this does not prevent other people from praying for us.
Second, he is the only Mediator between God and man because he is the Mediator of the New Covenant, by which we obtain salvation. This sense of his unique Mediatorship, however, does not prevent other people from being mediators in a parallel sense, for Moses is described as the mediator of the Old Covenant (Galatians 3:19-20), just as Jesus is the Mediator of the New Covenant (Hebrews 8:6, 9:15, 12:24; note that the Greek word used in the Galatians and Hebrews passages, mesites = mediator, is the same as in 1 Timothy 2:5. However, since the Mosaic covenant is now defunct, that leaves Jesus as the only covenant Mediator today.
But there can certainly be no doubt that Jesus' Mediatorship in no way prevents intercessory prayer, for Jesus himself describes this as an essential part of being a son of God:
· "But I say to you, Love your enemies and pray for those who persecute you, so that you may be sons of your Father who is in heaven; for he makes his sun rise on the evil and on the good, and sends rain on the just and on the unjust" (Matthew 5:44-45)
The unique Mediatorship of Christ thus no more prevents our brother and sister Christians in heaven from praying for us than it prevents our brother and sister Christians here on earth from praying for us. It is intercessory prayer in both cases.
Q: Why not just ask other Christians here on earth to pray for you, then?
A: Again, one can and should ask other Christians here on earth to pray for one. However, the more people one has praying for one, the better, as their devotion to God is added to ours.
In fact, the saints in heaven are even more suited to this than living Christians (the saints on earth) because they have undivided devotion toward God. Here on earth we are afflicted with lethargy, distractions, difficulty in concentration, and lack of fervor in prayer, but in heaven none of these are the case. Our brothers and sisters in heaven are the perfect prayer warriors, having been freed of the distractions of the body.
One may also cite in this regard admonition of James:
· "The prayer of a righteous man has great power in its effects" (James 5:16b).
The saints in heaven, having been perfectly sanctified (saintified), are even more righteous than us, and so their prayers should have corresponding power in its effects. They are even better able to pray for us than we ourselves.
Q: But doesn't the Bible say that it is the job of the Holy Spirit to intercede for us?
A: It certainly says that the Holy Spirit intercedes for us (Romans 8:26-27), and for this we are to be very thankful. But it nowhere says that this is exclusively his task.
In fact, the very same chapter in Romans also says that Jesus himself makes intercession for us (Romans 8:34), a fact which is emphasized elsewhere in the New Testament (e.g., Hebrews 7:25, 1 John 2:1).
And one certainly cannot cite the intercessory role of the Holy Spirit as evidence against the universal intercession of all Christians for each other, which we have already documented so clearly.
Q: Okay, I'm convinced that intercessory prayer is okay, but I'm confused. You've been talking about asking the saints to pray for you. Why do you call this praying to the saints?
A: Because the verb "to pray" means "to ask." The English word "pray" originally simply meant "ask," and so when one would ask God for something, one was praying to God, and in the same way when one asked another to ask on your behalf, you were praying to them to pray for you.
This usage began to change in English after the Protestant Reformation, when the people running the English language became Protestants. The idealized form of English is "the King's English," and the king of England was the head of the Protestant Church of England. In the same way, all of the universities in England went Protestant, and so English began to take on a Protestant ideological bent
One of the Protestantisms that was introduced into English was to begin to restrict the verb "to pray" to God alone, and the semantic range of the word began to shrink in most circumstances. Still, however, there were survivals of the older, broader usage.
One of them is found, for example, in the British expression, "prithee," as in "Prithee, fetch the book" or "Prithee, do tell." "Prithee" is a contraction of "I pray thee" or, more contemporarily, "I ask you." (There are a lot of English contractions like that; "goodbye" is a contraction of "God be with ye" and "zounds!" is a contraction of "by God's [Christ's] wounds!" Check a dictionary.)
In America, where the movers and shakers of the English language were also Protestants, even this usage dropped off, but even here there are survivals of the older, broader use of the term, for example, in court documents.
Once back when I was a Protestant I had occasion to file a motion with a court, and when I got the paperwork my lawyer had submitted, I was stunned to see him writing things like "My client prays that the court will do thus and so." My Protestant sensibilities were shocked! "Your client does nothing of the sort!" I thought. But I was only encountering a survival of the older, broader use of the word "pray," of which I was at that time unaware, thanks to the efforts of my Protestant forebears in amputating it from the English language.
Another survival of the older usage of "pray," and the one which concerns us here, is of course its use in Catholic circles. English-speaking Catholics never dropped the older usage when the Protestants around them began to restrict its meaning, and so Catholics still today speak of praying to the saints and meaning by it simply asking the saints to intercede for us.
[Aangepast op 5/12/03 door Bart-rk]
-
limosa
Bart,
Ik probeer zonder vooroordelen te lezen maar krijg toch sterk de indruk dat de heiligen in de eerste plaats de functie hebben het instituut kerk in stand te houden. In de Bijbel zijn toch voldoende "voorbeelden" opgenomen? Waarom toch is het nodig dat de kerk daar heiligen aan toevoegt? Probeer ook nog eens op de teksten die Lecram noemt in te gaan? Zonder hele lappen engelse tekst te hakkuh en plakkuh liefst.
[Aangepast op 8/12/03 door limosa]
Ik probeer zonder vooroordelen te lezen maar krijg toch sterk de indruk dat de heiligen in de eerste plaats de functie hebben het instituut kerk in stand te houden. In de Bijbel zijn toch voldoende "voorbeelden" opgenomen? Waarom toch is het nodig dat de kerk daar heiligen aan toevoegt? Probeer ook nog eens op de teksten die Lecram noemt in te gaan? Zonder hele lappen engelse tekst te hakkuh en plakkuh liefst.
[Aangepast op 8/12/03 door limosa]
-
capricornus
Houden de heiligen de kerk in stand? Limosa, je kan die indruk hebben, maar dan kan ik beter Hindu worden en een olifant of een aap vereren.
Willen we het bij het credo/apostolicum houden, de wijsheden van Nicea, als we elkaar daar nu eens terugvonden, dan vinden we onze traditie, ons verleden én onze toekomst terug. Want het huidige heidendom zal er helemaal niets van overlaten, tenzij wat beelden, kaarsjes, cd's en lege rituelen, stukjes brood en slokjes wijn waarmee door leken gezeuld wordt in kleren die de hunne niet zijn en niet passen.
Het heidendom van vandaag en morgen zou ons, overblijvende gelovigen, moeten samenbrengen in plaats van onze tegenstellingen aan te blazen.
Ik laat dat van die heiligen rustig aan mij voorbij gaan; de zuiderling die ermee tot God komt, is een gelovige meer. De noorderling die zich er aan ergert, is een ongelukkige op die dag meer. Bidt dan tot de ware Heer : vergeef hen, maar gooi hen niet weg. Dat is toch ook naastenliefde. Zonder grote woorden.
Willen we het bij het credo/apostolicum houden, de wijsheden van Nicea, als we elkaar daar nu eens terugvonden, dan vinden we onze traditie, ons verleden én onze toekomst terug. Want het huidige heidendom zal er helemaal niets van overlaten, tenzij wat beelden, kaarsjes, cd's en lege rituelen, stukjes brood en slokjes wijn waarmee door leken gezeuld wordt in kleren die de hunne niet zijn en niet passen.
Het heidendom van vandaag en morgen zou ons, overblijvende gelovigen, moeten samenbrengen in plaats van onze tegenstellingen aan te blazen.
Ik laat dat van die heiligen rustig aan mij voorbij gaan; de zuiderling die ermee tot God komt, is een gelovige meer. De noorderling die zich er aan ergert, is een ongelukkige op die dag meer. Bidt dan tot de ware Heer : vergeef hen, maar gooi hen niet weg. Dat is toch ook naastenliefde. Zonder grote woorden.