Gedichten

[caballero]

asperger-lied vind ik echt gaaf

[albion]

Asperger-lied
312 maal 3754 is 1171248
Ik maak wel mijn eigen lied
Want ik ben wel heel erg slim
Maar mensen snap ik niet

Gilles de la Tourette-lied
Drie maal drie is negen
Ieder *tic* ieder zingt z’n eigen *tic* eigen *tic* eigen lied
Als ik nu maar heel snel zing
Dan scheld ik misschien @#$%@#$$ niet
Oeps… Te laat *tic* laat *tic* laat…



(Die laatste is misschien niet heel geschikt voor refoforum)
Ze komen uit: Storm in mijn hoofd en ik vond ze hier

Leuk Mathilde en hartelijk dank, jammer genoeg moet ik eerst inloggen anders kan ik de gedichten niet lezen

[Jongere]

Een beetje 'LKteG'-achtig. Ik heb niet zoveel verstand van de technische kant van het dichten, maar volgens mij is dit meer een rijmpje dat nog niet eens lekker loopt. (En met uuuuberbevindelijke uitdrukkingen, maar goed, dat mag geen reden zijn om iets af te wijzen)

Prachtige gedichten.

Leg eens uit waarom, albion. Een gedicht is meer dan de inhoud, toch?

[freek]

Een beetje 'LKteG'-achtig. Ik heb niet zoveel verstand van de technische kant van het dichten, maar volgens mij is dit meer een rijmpje dat nog niet eens lekker loopt. (En met uuuuberbevindelijke uitdrukkingen, maar goed, dat mag geen reden zijn om iets af te wijzen)

Prachtige gedichten.

Leg eens uit waarom, albion. Een gedicht is meer dan de inhoud, toch?

Ik ben ook benieuwd naar je reactie Albion. Als ik deze gedichten vergelijkt met de andere van Caballero, dan verschilt dat nogal (in negatieve zin). Maar goed, hij/zij erkent zelf ook dat ze geen literair gehalte hebben, dus wat zeuren we (lees: ik) eigenlijk.

[caballero]

zijn laatste project


toen hij nog jong was - de driften veel en het
hart onrein - kon hij uren en nachten heftig dis-
puteren met de groten der aarde en messiaans-
achtige dorpelingen - die ook maar de derk be-

wonen - dan verdedigde hij zijn ongewone open-
baringen die het een mens werd geacht niet te
ervaren als gewone sterveling en erveling van
wie weet hoe rode draden lopen in een lijn

nu hij oud is - der dagen zat en ook zijn nimmer
aflatende driften - is hij met zijn laatste project
bezig in bronzen woorden te gieten tot een te-

ken dat beelden alleen kunnen spreken als
de mensheid rijp is om te zwijgen tijdens de
hypnose door het digitale leugenlicht

[Lapressa]

Lieve Vader,

Wat bent U toch goed voor mij!
U loopt steeds aan mijn zij.
Verdient heb ik het zeker niet
Ik doe U veel verdriet!
Toch heeft U aan mij gedacht
En mij aan Uw voeten gebracht!
Elke keer als ik weg zakte
Was U het die mijn hand vast pakte!
Ik dank U vanaf deze dag,
Omdat ik U Vader noemen mag!
Ik dank U voor altijd,
Voor die druppel van Uw heerlijkheid
Ik dank U elk moment,
Voor het feit dat U mij kent!

Uw zoon/dochter

[albion]

Een beetje 'LKteG'-achtig. Ik heb niet zoveel verstand van de technische kant van het dichten, maar volgens mij is dit meer een rijmpje dat nog niet eens lekker loopt. (En met uuuuberbevindelijke uitdrukkingen, maar goed, dat mag geen reden zijn om iets af te wijzen)

Prachtige gedichten.

Leg eens uit waarom, albion. Een gedicht is meer dan de inhoud, toch?

Juist om die uuuuberbevindelijke uitdrukkingen spreken ze me aan.

En ik was op dat moment wat geïrriteerd vanwege die kleine lettertjes van jou.

[caballero]

zwanenzang

zij zagen de bui al hangen eerder dan iedereen
dacht en in de aankomende nacht zullen wij
het vernemen dat het spelen met vuur niet
tot eindeloos vermaak de zwanenzang kan

smoren - want zij waren het - en nimmer te-
voren wisten de dorpelingen dat ondanks de
achterkamertwisten zo plots de laatste touw-
tjes niet meer te verbinden waren tussen

adem en het dodenvadem waarvan slechts
een moment de diepte is te peilen na het
verwijlen in het tijdloze niets tot het eeuwig

iets in de zeven bazuinstoten wordt uit-
gegoten tot ontzetting en verbazing na
de smakeloze mammonverdwazing



9 juli 2008

[Jongere]

Persoonlijk vind ik dit veel te scheutig gebruik maken van emjambementen (zo heet dat toch?), maar ik vind dit verder echt goed! Er zit zeker potentie in; wat Hendrikus zegt: kijk of je je ergens bij aan kunt sluiten waar men feedback kan leveren op je gedichten. In het begin kan dat lastig zijn, maar daar wordt het alleen maar beter van.

[caballero]

het heet enjambementen

[Jongere]

het heet enjambementen

daswaar

[caballero]

eeuwig ontwaken

hij verlangde naar de donkere luchten vol
dreiging en woeste winden - hij verlangde
naar het flitsend licht en de ratelende don-
der- hij verlangde naar de stem die hij niet

kon verstaan dan alleen de almacht die
erin klonk ondanks de wetenschappelijke
benadering ervan - hij verlangde naar de
stilte erna en het nabewonderen van zijn

onrustig hart dat dan weer even wist dat het
leven niet een feestje is om altijd in weg te
zwijmelen in eigen bedachte realiteiten die

maar woorden zijn van onaanvaard bewustzijn
dat iedere ademtocht een gave is en weer
genomen wordt bij het eeuwig ontwaken




2 juli 2008

[Jongere]

Neem, Heer, mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’eeuw’ge stranden
De ruste vind.
Te zwaar valt m’elke schrede,
Als ‘k U verlaat.
O, neem mij met U mede,
Daar waar Gij gaat.

O, doe genaad’ ervaren
Aan ’t bevend hart,
En breng het tot bedaren
Bij vreugd en smart.
Laat m’aan Uw voeten rusten,
Mij, hulp’loos kind,
Vertrouwen en berusten,
Voor d’uitkomst blind.

En blijft m’ook soms verborgen
Uw grote macht,
Gij voert mij tot de morgen,
Ook door de nacht.
Neem dan mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’eeuw’ge stranden
De ruste vind.

Friedrich Silcher (1789-1860)
Tekst: Julie von Hausmann (1826-1901)

[MarthaMartha]

Neem, Heer, mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’eeuw’ge stranden
De ruste vind.
Te zwaar valt m’elke schrede,
Als ‘k U verlaat.
O, neem mij met U mede,
Daar waar Gij gaat.

O, doe genaad’ ervaren
Aan ’t bevend hart,
En breng het tot bedaren
Bij vreugd en smart.
Laat m’aan Uw voeten rusten,
Mij, hulp’loos kind,
Vertrouwen en berusten,
Voor d’uitkomst blind.

En blijft m’ook soms verborgen
Uw grote macht,
Gij voert mij tot de morgen,
Ook door de nacht.
Neem dan mijn beide handen
En leid Uw kind,
Tot ik aan d’eeuw’ge stranden
De ruste vind.

Friedrich Silcher (1789-1860)
Tekst: Julie von Hausmann (1826-1901)

Blijft indrukwekkend mooi!

[Joopszjuh]

Hey mooie gedichten hier
ben gek op gedichten
ik kwam pas nog een mooie tegen
zal even kijken of ik hem kan vinden

Slu