6 jaar reformatorisch

[Kaw]

En 1 jaar lid van de HHK.

FF een terugblik dan maar...
Wat vind ik positief of begin ik positief te vinden?:
- De zucht naar onbegrensde puurheid.
In de reformatorische kerken is wereldgelijkvormigheid nog een zonde. Een zonde die ook daar helaas heel veel voor komt en waar ik de definitie vaak wat eenzijdig vertaalt vind worden naar uitgaan van de jeugd en sport terwijl wereldgelijkvormigheid daar niet stopt, maar men strijdt er tenminste nog tegen.
- Echt moet ook echt zijn.
Men accepteerd geen gewoontegeloof of geloof zonder vruchten. Alhoewel ik ook hier weer anders denk over de vruchten van een gezond geloof. Ik zie die vruchten meer in liefde tot God en de naaste en minder in uiterlijke regeltjes.
- Mensen zijn lief.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar als ik het vergelijk met de wereld, dan zijn sociale contacten een stuk minder zakelijk. Bij ons op de opleiding hing eens een bordje: "Een vriend is iemand waar je aan verdiend" en dat blijkt nu in het 'echte' leven echt zo te werken. Wereldse mensen denken over het algemeen steeds bij vriendschap: "wat heb ik daar aan?" en niet "ik vind je lief". Het is fijn om in de kerk dan te ontdekken dat het over het algemeen anders onder ons werkt, al zie ik uitzonderingen. Mensen die terstond aanpappen met dominees of ouderlingen en vervolgens schaamteloos die connecties gebruiken om hun eigen plek in de gemeente te versterken. Carrière in de kerk blijkt te bestaan. Maar goed... Voor de rest over het algemeen vriendelijk en lieve mensen.
- De bijbel is nog onbeschadigd.
De bijbel is de maatstaf. Heerlijk. Geen oeverloze discussies of je dat nu wel zo letterlijk moet nemen. Gewoon de bijbel.
- Het huwelijk en het gezin wordt op waarde geschat en zijn heilig.
- Een bewuste omgang met media, al is dat in mijn ogen doorgeslagen naar demonisering van media waarin het mij opvalt dat de reformatorische media de definitie van vrije persvoering niet kan dragen.

Wat vind ik niet zo positief?:
- Halve kerken vol met mensen die de bijbel geloven, maar op één of andere manier ook weer niet, want anders had dat wel een uitwerking op hun leven. Die mensen vinden zich vaak ook nog normaal christen en de dominees preken wel dat het anders moet, maar ten diepste wordt de verantwoordelijkheid bij God gelegt die deze staat gecreeert zou hebben en mensen berusten dan daar ook vervolgens in. Ik vind dit echt een hele erge situatie. Nog nooit in de geschiedenis van de Schrift of het christendom hebben er bekommerden (of mensen die bewust zijn dat het anders moet) bestaan die op God moesten wachten, maar nu kom je ze ineens met bosjes tegen en noemt men het Sola Gratia.
- De bijbel wordt wel letterlijk genomen, maar op sommige punten wordt het toegestaan om interpretaties aan te nemen die je op het eerste gezicht niet zou nemen, maar die wel worden gebruikt ten behoeve van de dogmatie. Ik hou daar echt niet van.
- Men beseft niet de waarde van het gemeente-zijn en hoeveel kracht daarin ligt. Een gemeente is niet een vereniging die 2 keer op zondag bijeen komt en een bestuur en lidmaatschapskosten heeft, maar eigenlijk een groot gezin dat elkaar helpt in alles en hartelijk verbonden is aan elkaar.
- Verder wat dingen die je ook elders voorkomt, maar toch wel genoemd mogen worden denk ik: materialisme, roddel en ghetto-vorming.

[J.C. Philpot]

Helemaal mee eens. Ik ben sinds enkele jaren weer reformatorisch (uit overtuiging), en deze waarnemingen komen overeen met mijn eigen ervaring.

[Jongere]

Welk gevoel overheerst er bij je, als je het totaal zo eens bekijkt?

[Tiberius]

- Mensen zijn lief.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar als ik het vergelijk met de wereld, dan zijn sociale contacten een stuk minder zakelijk. Bij ons op de opleiding hing eens een bordje: "Een vriend is iemand waar je aan verdiend" en dat blijkt nu in het 'echte' leven echt zo te werken. Wereldse mensen denken over het algemeen steeds bij vriendschap: "wat heb ik daar aan?" en niet "ik vind je lief". Het is fijn om in de kerk dan te ontdekken dat het over het algemeen anders onder ons werkt, ....

In dit gedeelte kan ik niet 100% meekomen. De zonde van Dan (zie Genesis 49 : 17) komt alleen maar in de kerk voor: zich voordoen als een engel des lichts en dan stiekem als een slang in de verzenen van het paard bijten.

[Mister]

- Mensen zijn lief.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar als ik het vergelijk met de wereld, dan zijn sociale contacten een stuk minder zakelijk. Bij ons op de opleiding hing eens een bordje: "Een vriend is iemand waar je aan verdiend" en dat blijkt nu in het 'echte' leven echt zo te werken. Wereldse mensen denken over het algemeen steeds bij vriendschap: "wat heb ik daar aan?" en niet "ik vind je lief". Het is fijn om in de kerk dan te ontdekken dat het over het algemeen anders onder ons werkt, ....

In dit gedeelte kan ik niet 100% meekomen. De zonde van Dan (zie Genesis 49 : 17) komt alleen maar in de kerk voor: zich voordoen als een engel des lichts en dan stiekem als een slang in de verzenen van het paard bijten.

Waarom weer zo negatief?
Als je vanuit het bedrijfsleven in de kerk terecht komt lijkt me het een warm bad. En natuurlijk, mensen blijven mensen, ook in de kerk. Dat ontkent Kaw ook niet.

[JaCa]

Nóg een positief punt

Veel jongeren/mensen nemen niet alles meer voor lief.
Gaan zelf onderzoeken, en gaan ontdekken wat voor waarheden en in de Bijbel staan.
Onder de jongere generatie zie ik echt een opleving!

[Tiberius]

Sorry als het negatief overkwam. Maar ik heb het zelf een aantal keren van nabij meegemaakt dat mensen gewoon compleet uit de groep geroddeld werden. Dus dan is voor mij de conclusie "Mensen zijn lief" in de kerk een beetje te kort door de bocht.

[JaCa]

Sorry als het negatief overkwam. Maar ik heb het zelf een aantal keren van nabij meegemaakt dat mensen gewoon compleet uit de groep geroddeld werden. Dus dan is voor mij de conclusie "Mensen zijn lief" in de kerk een beetje te kort door de bocht.

Understand

[Kaw]

Welk gevoel overheerst er bij je, als je het totaal zo eens bekijkt?

Positief, al heb ik zorgen over de groeiende invloed van dode orthodoxie. Als de reformatorische kerken weer levende gemeenten weten te worden, dan worden wij (in tegenstelling tot wat vaak wordt gezegt over de evangelischen) de pilaren onder het christendom in Nederland of misschien wel West-Europa. De wereldgelijkvormigheid gaan de evangelischen of kerkverbanden die zich daar toe aangetrokken voelen eens nekken. Maar wij moeten oppassen dat de wereldvervreemding ons niet eens gaat nekken. De "Ik ben Bas"-boekjes vind ik een schitterend voorbeeld. Bas gaat naar de markt en op de markt lopen enkel hele nette vrouwen met rokken tot over de knie. Het kind wordt groter, gaat zelf naar de markt en ziet dat het in het echt toch anders is. Vervolgens krijgt die tweedeling ook vorm in zijn leven. "Met zijn zondagse pak trekt hij op zondag het christendom aan en 'savonds gaat het christendom met het zondagse pak weer de kast in.": zei eens een GGiN'er die tot bewustwording was gekomen. Daarvoor moet worden opgepast.
Innerlijk zijn veel mensen op en top wereldgelijkvormig, maar qua uiterlijk houden mensen de schijn hoog. Een paar treffende voorbeeldjes die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt:
1. Ik ben met een kamp mee geweest. (Nee, geen Daniël. Ik ga hier niet namen noemen) Daar waren meiden die echt tegen broeken waren. Op zondag heb ik mijn netste bloes en broek aan getrokken. Dezelfde meiden zaten op zondag in bikini te giegelen onder het gebed van de dominee op het bandje. Nee, ze hadden geen rok bij zich en op zondag schoten ze geen foto's en zeker niet tijdens de kerkdienst, maar een bikini was geen probleem, want er was namelijk nog nooit tegen hun gezegd dat het niet mocht of niet netjes was. Wel zong de gemeente op het bandje wel erg snel. Tijdens het foto's nemen tijdens de rest van de vakantie werd goed opgelet dat er geen meiden op kwamen met broeken, want dat zouden hun ouders niet leuk vinden.
2. Een stelletje kocht een nieuw huis en toen was het geld bijna op. Ze konden nog 1 ding opknappen. Eigenlijk moest de badkamer echt opgeknapt worden, want het was daar een puinzooi. Ze kozen voor de tuin, want andere mensen kwamen toch niet in hun badkamer en hun tuin was wel voor iedereen te zien. Ergo: het is allemaal zo op het uiterlijk gericht.

Ik las eens een boekje van een niet-reformatorische vrouw die een boekje had geschreven over haar belevenissen in de reformatorische (puber-)wereld. Een positief boekje, maar waar ze commentaar op had en wat ik heel treffend vond was dat ze enkel begrenzing zag en geen koersbepaling. Als je alleen aangeeft wat niet mag en niet aangeeft hoe het moet of dat de voorbeelden daarvan in de nabije praktijk missen, dan krijg je problemen. Dan wordt geloof vooral theoretisch en vul je je leven niet met dingen waar het om gaat, maar met het zoeken naar de grenzen.

@Tiberius:
Ik noem roddel ook als 1 van de negatieve punten, maar gelukkig is er ook een hoop liefde te ontdekken. Als je geen liefde vind in je gemeente, dan zou ik als ik jou was heel snel vertrekken, want dan woont daar enkel de satan.

[JaCa]

@Tiberius:
Ik noem roddel ook als 1 van de negatieve punten, maar gelukkig is er ook een hoop liefde te ontdekken. Als je geen liefde vind in je gemeente, dan zou ik als ik jou was heel snel vertrekken, want dan woont daar enkel de satan.

Ooops......!
Maar volgens mij heb je wel gelijk
Dit is overigens ook een beetje één van de dingen die ik bedoelde met het topic over Avondmaal (v)oordeel in deze context...

[Tiberius]

@Tiberius:
Ik noem roddel ook als 1 van de negatieve punten, maar gelukkig is er ook een hoop liefde te ontdekken. Als je geen liefde vind in je gemeente, dan zou ik als ik jou was heel snel vertrekken, want dan woont daar enkel de satan.

Het was niet in onze eigen gemeente. Daar heerst gelukkig wel veel onderlinge liefde en verbondenheid.

[Kaw]

@Tiberius:
Ik noem roddel ook als 1 van de negatieve punten, maar gelukkig is er ook een hoop liefde te ontdekken. Als je geen liefde vind in je gemeente, dan zou ik als ik jou was heel snel vertrekken, want dan woont daar enkel de satan.

Het was niet in onze eigen gemeente. Daar heerst gelukkig wel veel onderlinge liefde en verbondenheid.

Nou precies... Zie je dat het meevalt? Kom op zeg... Ben ik een keertje positief

[Marnix]

Sorry als het negatief overkwam. Maar ik heb het zelf een aantal keren van nabij meegemaakt dat mensen gewoon compleet uit de groep geroddeld werden. Dus dan is voor mij de conclusie "Mensen zijn lief" in de kerk een beetje te kort door de bocht.

Misschien verschilt dat ook wel weer per kerk, of mensen lief zijn, of juist niet, of te lief (kan ook verkeerd zijn

[albion]

Welk gevoel overheerst er bij je, als je het totaal zo eens bekijkt?

1. Ik ben met een kamp mee geweest. (Nee, geen Daniël. Ik ga hier niet namen noemen) Daar waren meiden die echt tegen broeken waren. Op zondag heb ik mijn netste bloes en broek aan getrokken. Dezelfde meiden zaten op zondag in bikini te giegelen onder het gebed van de dominee op het bandje. Nee, ze hadden geen rok bij zich en op zondag schoten ze geen foto's en zeker niet tijdens de kerkdienst, maar een bikini was geen probleem, want er was namelijk nog nooit tegen hun gezegd dat het niet mocht of niet netjes was. Wel zong de gemeente op het bandje wel erg snel. Tijdens het foto's nemen tijdens de rest van de vakantie werd goed opgelet dat er geen meiden op kwamen met broeken, want dat zouden hun ouders niet leuk vinden?

Ik vind dit ongelooflijk. Hadden ze helemaal geen rok bij zich???? Konden ze die niet meer even aan gaan trekken? Denk je nu echt dat hun ouders daar mee eens zouden zijn geweest? Als je geen lange broek mag dragen van je ouders, mag je doorgaans ook geen bikini dragen denk ik.

eneen reactie op de opmerking over de zondagse pak die maandag weer de kast ingaat:

Ik ben het wel eens met de opmerking. Maar ik zie mijn zoon toch wel graag met een nette broek en blouse/trui/overhemd naar de kerk gaan. Hij wil maar naar de kerk in zijn oude sloffie, want als er een zwerver in de kerk zit dan kijkt de Heere ook niet naar zijn kleren, maar hoe hij van binnen is. Het is dus niet belangrijk wat hij aan doet. En mijn zoon vind het dus niet nodig om zijn 'zondagse pak' aan te doen. Dat is het andere uiterste waar ik dan tegen aan loopt. En waar menig woord over gevallen is.

[Jongere]

Laat er niet te veel woorden over vallen. Volgens mij is het een tik van de leeftijd en is het belangrijkst dat zo'n jongen voelt en ervaart (ook thuis) dat God ook ècht naar het binnenste kijkt. En dat dat centraal staat in het leven, niet hoe we eruit zien of hoe andere kerkmensen over ons denken (als ouders) als wij of onze kinderen er niet zo netjes uit zien. Ik denk dat het uiterlijk vanzelf wel weer goed komt, over een paar jaar. Tenminste - als het innerlijk dan "goed" zit.