Jongere schreef:Ja! In ieder geval met hummel & rochus, en wie weet met nog meer Refoforummers...Hendrikus schreef:wico?Jongere schreef:Ze zit op de C.S.F.R. in Groningen. Vanaf donderdag heb ik haar emailadres denk ik.
Wist je dat ...[6]
-
Wilma van den Berg
- Berichten: 3849
- Lid geworden op: 17 okt 2005, 16:24
Bedankt voor deze informatie. Weten jullie meer van haar, dan hoop ik dit van jullie te horen...mentos schreef:Je bent me net voor, Zita, dit had ik ook net ontdekt...Zita schreef:Janke Reitsma is zo vriendelijk op Hyves haar boek te promoten, dus info over haar is op die manier niet moeilijk te vinden :mrgreen: Haar hyves is http://janke1988.hyves.nl/Wilma van den Berg schreef:...ik een vraag heb?
...er een boek geschreven is, met als titel: Laura's litteken
...dit geschreven is door Janke Reitsma
...ik van deze naam nog niet eerder gehoord had
...graag meer informatie over haar zou willen krijgen :!:
...ik jullie wil vragen me hiermee te helpen
...jullie alvast heel hartelijk bedankt worden
Edit: ben zelf geen hyvesfan, maar mensen maken het je wel heel gemakkelijk om meer over ze te weten te komen...
Ons geloof wankelt weleens maar Gods trouw nooit!
Vanmorgen schoot me een oud mopje te binnen.
Een predikant ziet in het dorp een gemeentelid lopen, iemand die nu niet bepaald uitblinkt door z'n trouwe kerkgang. Hij besluit de man daarop aan te spreken. Als antwoord op de vraag waarom hij zo weinig ter kerke gaat, zegt de man: "Ach dominee, die preken van u, dat gáát nog wel, daar is eigenlijk niks mis mee. Maar die liederen... 't is altijd hetzelfde!" De predikant, die vindt dat hij altijd erg z'n best doet op de liturgie en de liedkeuze, zegt: "Hoezo, altijd hetzelfde?" "Nou, 't is altijd en altijd maar 'Stille nacht' en 'Ere zij God'...."
Vanmorgen zijn er weer heel wat mensen ter kerke gegaan die je verder zelden of nooit ziet. Laten we hopen en bidden dat ze nu zó geraakt zijn door het Woord dat ze ook het verlangen krijgen om váker te komen. Óók als er gezongen wordt "Jezus, Uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart" of " Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheên heb ik van mijn God genoten, 'k roem in vrije gunst alleen."
Een predikant ziet in het dorp een gemeentelid lopen, iemand die nu niet bepaald uitblinkt door z'n trouwe kerkgang. Hij besluit de man daarop aan te spreken. Als antwoord op de vraag waarom hij zo weinig ter kerke gaat, zegt de man: "Ach dominee, die preken van u, dat gáát nog wel, daar is eigenlijk niks mis mee. Maar die liederen... 't is altijd hetzelfde!" De predikant, die vindt dat hij altijd erg z'n best doet op de liturgie en de liedkeuze, zegt: "Hoezo, altijd hetzelfde?" "Nou, 't is altijd en altijd maar 'Stille nacht' en 'Ere zij God'...."
Vanmorgen zijn er weer heel wat mensen ter kerke gegaan die je verder zelden of nooit ziet. Laten we hopen en bidden dat ze nu zó geraakt zijn door het Woord dat ze ook het verlangen krijgen om váker te komen. Óók als er gezongen wordt "Jezus, Uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart" of " Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheên heb ik van mijn God genoten, 'k roem in vrije gunst alleen."
-
Wilma van den Berg
- Berichten: 3849
- Lid geworden op: 17 okt 2005, 16:24
Met vuur naar de hemel schieten
donderdag 27 december 2007 08:16 | J. Mastenbroek
Ds Fraanje. Foto RD
Nog een enkele dag en het is weer oud en nieuw. Het oude jaar is voorbijgegaan, met al zijn vreugde en verdriet. Het is altijd weer een wat weemoedig stemmend ogenblik, als rond middernacht de kerkklokken beieren en het gebed van Mozes, de man Gods, wordt gelezen. Terwijl om ons heen het vuurwerk knalt en knettert.
Het was zijn laatste oudejaarsavondpreek in Rotterdam. Ds. J. Fraanje heeft in die stad maar drie van zulke preken gehouden; hij diende de gereformeerde gemeente in de Maasstad van 7 december 1913 tot 2 april 1916. In die preek waarschuwde hij tegen het afsteken van vuurwerk. „Nu schieten ze met vuur naar den hemel, maar eenmaal zal God met vuur van den hemel schieten”, zei hij woordelijk.Het misbruik lijkt onuitroeibaar. Het milieu gooit hoge ogen in de politieke arena en in diverse organisaties, maar op oudejaarsavond hoor je daar geen mens over. Eén avond in het jaar maakt, hoe huichelachtig, schijnbaar niemand zich druk over milieuvervuiling.
Datheen
Vuurwerk en oud en nieuw. Ze schijnen bij elkaar te horen. Niet alleen in de letterlijke betekenis. We willen even stilstaan bij twee psalmberijmingen. Twee van de vele. De berijming van ds. Petrus Dathenus en de ’nieuwe’ berijming van 1773. Oud en nieuw. Ook dáár kwam soms vuurwerk aan te pas!
De invoering van de nieuwe berijming had heel wat voeten in de aarde. Sommige mensen bleven vasthouden aan Datheen. Hun goed recht. In ons gezin hebben we ’s zondagsavonds na de maaltijd de hele Datheenberijming gezongen. Daar waren we dan een paar jaar mee bezig. Ik heb nog steeds een zwak voor de inhoud ervan, hoewel het literaire gehalte onder de maat is. Maar men zingt niet om de kunst, maar om de gunst.
Wanneer kwam er dan vuurwerk bij? Wel, rond de invoering van de berijming van 1773. Die werd in verscheidene gemeenten door een aantal kerkgangers niet geaccepteerd. Niet uit nostalgische overwegingen, of omdat oud synoniem zou zijn voor goed. Nee, het ging zulke mensen om de inhoud, om de zaken van de woorden. Deze berijming ging wel mee de brandstapels op, heeft de vuurproef doorstaan.
En dat vuurwerk dan? Dat kwam door sommige licht ontvlambare heethoofden die, in plaats van hun bezwaren op kerkelijke wijze bekend te maken, niet meezongen uit de berijming van 1773. Kort na de invoering van de nieuwe berijming kwam dat op veel plaatsen voor. Zelfs in de vorige eeuw nog. Ds. W. C. Lamain vertelde eens dat bij de afschaffing van Datheens berijming in Meliskerke op 1 maart 1963 er een man was die de oude rijm bleef zingen, ook al zong de hele gemeente die van 1773.
En in Grand Rapids waren er immigranten van ledeboeriaanse afkomst die nooit de nieuwe psalmen meezongen. Maar zulke protesten kun je nog geen ”vuurwerk” noemen. Het ging er wel heter aan toe.
Consternatie
Zoals in Sint Laurens op Walcheren. Daar voerde ds. Everhardus Kampmeijer op 29 juni 1774 de nieuwe psalmen in. De vaste voorzanger is er die zondagochtend niet. Zijn plaatsvervanger stoort zich niet aan wat de dominee opgeeft en leest gewoon Datheen voor. Vervolgens zet hij in: Datheen. Verwarring alom. Grote consternatie.
In de middagdienst is het opnieuw onrustig. Een Datheenliefhebber heeft een psalmboek in de nieuwe rijm opengeslagen op de kanseltrap gelegd. Met de bedoeling dat de predikant als hij de preekstoeltrap opgaat, erop zal trappen. Naar zijn mening zijn de nieuwe psalmen het waard om vertrapt te worden. Er zijn veel geestverwanten in de kerk die reikhalzend kijken naar wat de dominee doet. Die stapt er rustig overheen.
Verre van stichtelijk, daar in Sint Laurens. Ook dat was nog geen vuurwerk. Daarvoor moeten we naar Maassluis, waar een psalmenoproer ontstond. Niet alleen over oude of nieuwe rijm, maar ook over het zingen „op verkorte wijze.” En in Westkapelle, ook al op Walcheren, vond in 1776 een dergelijke kerkelijke rel plaats.
Inmiddels is de vertrouwde berijming van 1773 ook al enkele malen links ingehaald. Hijgende herten werden moede hinden. Vaak wordt, als het gaat om nieuwe berijmingen of vertalingen, het motief gebruikt dat de jeugd het allemaal niet meer begrijpt en moeite heeft met lastige woorden. Om dat dan allemaal stukken duidelijker te maken wordt eikenbossen vertaald door terebinten en stadhouders door satrapen!
Wild geraas
Eens was er op een kantoor een gesprek tussen een nog maar een enkele week in dienst zijnde jongste bediende en een oudere collega. ’t Was eind november. Die collega zag snel wat voor vlees hij in de kuip had. „O, jij hoort bij de zwartekousenkerk? Daar zingen ze nog van die oude psalmen op hele noten waarbij je in slaap valt, vol moeilijke woorden die geen kind meer begrijpt! Dat jullie toch geen nieuwe berijming gebruiken, begrijp ik niet!”
De jongen keek de man eens aan. „Doet u aan sinterklaas? Ja? Noem eens een kinderversje.” Prompt kwam een reactie: „Ziet, de maan schijnt door de bomen.” De man viel in zijn eigen zwaard. „Dan moet u dat uw kinderen toch wel uitleggen, want welk kind begrijpt nu nog wat „makkers” zijn en wat „staakt uw wild geraas” betekent? Hebt u zich nog nooit druk gemaakt over een nieuwe berijming?”
Einde discussie…
BRON:refdag.nl
donderdag 27 december 2007 08:16 | J. Mastenbroek
Ds Fraanje. Foto RD
Nog een enkele dag en het is weer oud en nieuw. Het oude jaar is voorbijgegaan, met al zijn vreugde en verdriet. Het is altijd weer een wat weemoedig stemmend ogenblik, als rond middernacht de kerkklokken beieren en het gebed van Mozes, de man Gods, wordt gelezen. Terwijl om ons heen het vuurwerk knalt en knettert.
Het was zijn laatste oudejaarsavondpreek in Rotterdam. Ds. J. Fraanje heeft in die stad maar drie van zulke preken gehouden; hij diende de gereformeerde gemeente in de Maasstad van 7 december 1913 tot 2 april 1916. In die preek waarschuwde hij tegen het afsteken van vuurwerk. „Nu schieten ze met vuur naar den hemel, maar eenmaal zal God met vuur van den hemel schieten”, zei hij woordelijk.Het misbruik lijkt onuitroeibaar. Het milieu gooit hoge ogen in de politieke arena en in diverse organisaties, maar op oudejaarsavond hoor je daar geen mens over. Eén avond in het jaar maakt, hoe huichelachtig, schijnbaar niemand zich druk over milieuvervuiling.
Datheen
Vuurwerk en oud en nieuw. Ze schijnen bij elkaar te horen. Niet alleen in de letterlijke betekenis. We willen even stilstaan bij twee psalmberijmingen. Twee van de vele. De berijming van ds. Petrus Dathenus en de ’nieuwe’ berijming van 1773. Oud en nieuw. Ook dáár kwam soms vuurwerk aan te pas!
De invoering van de nieuwe berijming had heel wat voeten in de aarde. Sommige mensen bleven vasthouden aan Datheen. Hun goed recht. In ons gezin hebben we ’s zondagsavonds na de maaltijd de hele Datheenberijming gezongen. Daar waren we dan een paar jaar mee bezig. Ik heb nog steeds een zwak voor de inhoud ervan, hoewel het literaire gehalte onder de maat is. Maar men zingt niet om de kunst, maar om de gunst.
Wanneer kwam er dan vuurwerk bij? Wel, rond de invoering van de berijming van 1773. Die werd in verscheidene gemeenten door een aantal kerkgangers niet geaccepteerd. Niet uit nostalgische overwegingen, of omdat oud synoniem zou zijn voor goed. Nee, het ging zulke mensen om de inhoud, om de zaken van de woorden. Deze berijming ging wel mee de brandstapels op, heeft de vuurproef doorstaan.
En dat vuurwerk dan? Dat kwam door sommige licht ontvlambare heethoofden die, in plaats van hun bezwaren op kerkelijke wijze bekend te maken, niet meezongen uit de berijming van 1773. Kort na de invoering van de nieuwe berijming kwam dat op veel plaatsen voor. Zelfs in de vorige eeuw nog. Ds. W. C. Lamain vertelde eens dat bij de afschaffing van Datheens berijming in Meliskerke op 1 maart 1963 er een man was die de oude rijm bleef zingen, ook al zong de hele gemeente die van 1773.
En in Grand Rapids waren er immigranten van ledeboeriaanse afkomst die nooit de nieuwe psalmen meezongen. Maar zulke protesten kun je nog geen ”vuurwerk” noemen. Het ging er wel heter aan toe.
Consternatie
Zoals in Sint Laurens op Walcheren. Daar voerde ds. Everhardus Kampmeijer op 29 juni 1774 de nieuwe psalmen in. De vaste voorzanger is er die zondagochtend niet. Zijn plaatsvervanger stoort zich niet aan wat de dominee opgeeft en leest gewoon Datheen voor. Vervolgens zet hij in: Datheen. Verwarring alom. Grote consternatie.
In de middagdienst is het opnieuw onrustig. Een Datheenliefhebber heeft een psalmboek in de nieuwe rijm opengeslagen op de kanseltrap gelegd. Met de bedoeling dat de predikant als hij de preekstoeltrap opgaat, erop zal trappen. Naar zijn mening zijn de nieuwe psalmen het waard om vertrapt te worden. Er zijn veel geestverwanten in de kerk die reikhalzend kijken naar wat de dominee doet. Die stapt er rustig overheen.
Verre van stichtelijk, daar in Sint Laurens. Ook dat was nog geen vuurwerk. Daarvoor moeten we naar Maassluis, waar een psalmenoproer ontstond. Niet alleen over oude of nieuwe rijm, maar ook over het zingen „op verkorte wijze.” En in Westkapelle, ook al op Walcheren, vond in 1776 een dergelijke kerkelijke rel plaats.
Inmiddels is de vertrouwde berijming van 1773 ook al enkele malen links ingehaald. Hijgende herten werden moede hinden. Vaak wordt, als het gaat om nieuwe berijmingen of vertalingen, het motief gebruikt dat de jeugd het allemaal niet meer begrijpt en moeite heeft met lastige woorden. Om dat dan allemaal stukken duidelijker te maken wordt eikenbossen vertaald door terebinten en stadhouders door satrapen!
Wild geraas
Eens was er op een kantoor een gesprek tussen een nog maar een enkele week in dienst zijnde jongste bediende en een oudere collega. ’t Was eind november. Die collega zag snel wat voor vlees hij in de kuip had. „O, jij hoort bij de zwartekousenkerk? Daar zingen ze nog van die oude psalmen op hele noten waarbij je in slaap valt, vol moeilijke woorden die geen kind meer begrijpt! Dat jullie toch geen nieuwe berijming gebruiken, begrijp ik niet!”
De jongen keek de man eens aan. „Doet u aan sinterklaas? Ja? Noem eens een kinderversje.” Prompt kwam een reactie: „Ziet, de maan schijnt door de bomen.” De man viel in zijn eigen zwaard. „Dan moet u dat uw kinderen toch wel uitleggen, want welk kind begrijpt nu nog wat „makkers” zijn en wat „staakt uw wild geraas” betekent? Hebt u zich nog nooit druk gemaakt over een nieuwe berijming?”
Einde discussie…
BRON:refdag.nl
Ons geloof wankelt weleens maar Gods trouw nooit!
Da's niet einde discussie. Dat is hooguit het einde van een discussie die op de verkeerde manier gevoerd wordt. Sinterklaas en psalmberijming zijn nu eenmaal verschillende grootheden.
Het blijkt altijd weer bijzonder moeilijk te zijn, te praten over psalmberijmingen. Dat komt onder andere door:
1. de emotionele band die sommigen hebben met de vertrouwde berijming
2. de wat drammerige toon van hen die vernieuwing willen
3. het bijzonder snel afwijken in de hele discussie van waar het werkelijk om gaat: Psalmen zingen tot Gods eer.
4. in verband met alle bovenstaande: het gebruik van zeer oneigenlijke argumenten
Bij het lezen van dit stukje krijg ik een beetje de kriebels. Aan de ene kant is het geen betoog, het is alleen een column, maar toch..
De berijming van 1773 is 'links' ingehaald. Ik houd niet zo van links en rechts.
En dat hijgende hert...?
Dat is nou juist een van die voorbeelden van oneigenlijk gepraat. Want.. Psalm 42 is voor velen een van de dierbaarste psalmen. Vooral dat hijgende hert, der jacht ontkomen zíen we gewoon lopen. Maar het is wél een dichterlijk beeld dat helemaal niet in de tekst staat. Er is helemaal geen sprake van jacht. Die hebben de berijmers er voor het gemak maar bij verzonnen..
De berijming van 1773 gaat in het algemeen vrij ruim om met de onberijmde psalmen - in de zin dat er per regel onberijmd vrij veel berijmde tekst nodig is. Met soms een neiging om de nadruk op het rechtvaardig-levende van de gelovigen te leggen. Met woorden als Opperwezen, en soms wat trekjes die je arminiaans zou kunnen bestempelen. Een paar psalmen zijn ritmisch bijna niet te zingen. Waarmee ik het overigens op zich geen slechte berijming vind (met een 'gebruiksaanwijzing' kom je een heel eind).
Het is een flauwe discussietruc om het argument van duidelijkheid voor de jeugd af te doen met eikenbossen, terebinten en satrapen. Die kunnen in nieuwere berijmingen best voorkomen (ik ken geen voorbeelden dat die in mijn psalmboek staan), maar daar gaat het helemaal niet om. De vraag is of je met een nieuwere berijming beter af bent. Niet of sommige nieuwere berijmingen meer of minder consequent zijn.
Ik denk dat er voor deze tijd betere berijmingen mogelijk zijn dan die van 1773. In onze kerken (de GKv) wordt sinds een jaar of 20 een 'eigen' berijming gebruikt die een mengsel is van psalmen uit het Liedboek voor de kerken en eigen berijmingen. Criteria waren destijds: zingbaarheid en schriftgetrouwheid. Jammer vind ik wel, dat met name in de Liedboekpsalmen het woord 'Gij' nog veel voorkomt, want dat staat toch wel ver van ons dagelijkse leven af. Terwijl God daar juist middenin staat.
De invoering van deze berijming is destijds niet helemaal zonder slag of stoot gelopen. Er is eerst nog een proefbundel geweest (waar weinig van terug is te vinden in het uiteindelijke resultaat), en er zijn gevallen geweest van mensen die weigerden de nieuwe berijming te zingen. Dat schijnt er nou eenmaal bij te horen. En er zijn discussies geweest op oneigenlijke gronden.
Dat schijnt er ook bij te horen. Het is wat dat betreft jammer om te constateren dat dat ook in andere kringen zo is. Want een psalmberijming verdient beter dan vergeleken te worden met sinterklaasversjes...
Het blijkt altijd weer bijzonder moeilijk te zijn, te praten over psalmberijmingen. Dat komt onder andere door:
1. de emotionele band die sommigen hebben met de vertrouwde berijming
2. de wat drammerige toon van hen die vernieuwing willen
3. het bijzonder snel afwijken in de hele discussie van waar het werkelijk om gaat: Psalmen zingen tot Gods eer.
4. in verband met alle bovenstaande: het gebruik van zeer oneigenlijke argumenten
Bij het lezen van dit stukje krijg ik een beetje de kriebels. Aan de ene kant is het geen betoog, het is alleen een column, maar toch..
De berijming van 1773 is 'links' ingehaald. Ik houd niet zo van links en rechts.
En dat hijgende hert...?
Dat is nou juist een van die voorbeelden van oneigenlijk gepraat. Want.. Psalm 42 is voor velen een van de dierbaarste psalmen. Vooral dat hijgende hert, der jacht ontkomen zíen we gewoon lopen. Maar het is wél een dichterlijk beeld dat helemaal niet in de tekst staat. Er is helemaal geen sprake van jacht. Die hebben de berijmers er voor het gemak maar bij verzonnen..
De berijming van 1773 gaat in het algemeen vrij ruim om met de onberijmde psalmen - in de zin dat er per regel onberijmd vrij veel berijmde tekst nodig is. Met soms een neiging om de nadruk op het rechtvaardig-levende van de gelovigen te leggen. Met woorden als Opperwezen, en soms wat trekjes die je arminiaans zou kunnen bestempelen. Een paar psalmen zijn ritmisch bijna niet te zingen. Waarmee ik het overigens op zich geen slechte berijming vind (met een 'gebruiksaanwijzing' kom je een heel eind).
Het is een flauwe discussietruc om het argument van duidelijkheid voor de jeugd af te doen met eikenbossen, terebinten en satrapen. Die kunnen in nieuwere berijmingen best voorkomen (ik ken geen voorbeelden dat die in mijn psalmboek staan), maar daar gaat het helemaal niet om. De vraag is of je met een nieuwere berijming beter af bent. Niet of sommige nieuwere berijmingen meer of minder consequent zijn.
Ik denk dat er voor deze tijd betere berijmingen mogelijk zijn dan die van 1773. In onze kerken (de GKv) wordt sinds een jaar of 20 een 'eigen' berijming gebruikt die een mengsel is van psalmen uit het Liedboek voor de kerken en eigen berijmingen. Criteria waren destijds: zingbaarheid en schriftgetrouwheid. Jammer vind ik wel, dat met name in de Liedboekpsalmen het woord 'Gij' nog veel voorkomt, want dat staat toch wel ver van ons dagelijkse leven af. Terwijl God daar juist middenin staat.
De invoering van deze berijming is destijds niet helemaal zonder slag of stoot gelopen. Er is eerst nog een proefbundel geweest (waar weinig van terug is te vinden in het uiteindelijke resultaat), en er zijn gevallen geweest van mensen die weigerden de nieuwe berijming te zingen. Dat schijnt er nou eenmaal bij te horen. En er zijn discussies geweest op oneigenlijke gronden.
Dat schijnt er ook bij te horen. Het is wat dat betreft jammer om te constateren dat dat ook in andere kringen zo is. Want een psalmberijming verdient beter dan vergeleken te worden met sinterklaasversjes...
En dan nog wat. De kinderen snappen het sinterklaasversje "Ziet, de maan schijnt door de bomen." niet. De collega heeft zich nog nooit druk gemaakt over een nieuwe berijming. Kennelijk zingen die kinderen zonder dat ze zich realiseren wat ze nu eigenlijk zingen.
En dan stopt de discussie. Want ja, dan kun je toch ook niet meer met goed fatsoen commentaar leveren op mensen die oude psalmen op hele noten zingen, die zo vol moeilijke woorden staan dat geen kind die begrijpt.
Belangrijk, of je de diepe betekenis achter een sinterklaasversje snapt?
Belangrijk, of je de diepe betekenis achter een psalmvers snapt!
En dan stopt de discussie. Want ja, dan kun je toch ook niet meer met goed fatsoen commentaar leveren op mensen die oude psalmen op hele noten zingen, die zo vol moeilijke woorden staan dat geen kind die begrijpt.
Belangrijk, of je de diepe betekenis achter een sinterklaasversje snapt?
Belangrijk, of je de diepe betekenis achter een psalmvers snapt!
