Maar de vrucht van de Geest is: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Daartegen richt de wet zichniet.
Maar wie van Christus zijn, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. Als wij door de Geest leven, laten wij dan ook in het spoor van de Geest gaan.
Laten wij geen mensen met eigendunk worden, elkaar niet uitdagen en benijden.
Galaten 5 vers 22-26 (HSV)
Het eerste Liefde:
Dit is een kernbegrip in de bijbel, zo wordt er gesproken over de liefde van God. Die zondaarsliefde voor grondeloze van Hem,
zoals Romeinen 5 vers 8 spreek: God bevestigd Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is als wij nog zondaars waren. God is zelfs liefde! God kan ook toornen maar toch is en blijft staan wat de Schrift ons zeg namelijk dat God liefde is.
Van Gods liefde zijn er tal van teksten, denk maar aan Ik heb u lief gehad met een eeuwige liefde, of denk ook aan de onbegrijpelijke en onbeschrijvelijke liefde tussen God de Vader en God de Zoon.
Tussen God, in Zijn drie-eenheid.
Nu naar ons, een christen zonder liefde is geen christen.
God is het uitnemendste voorbeeld van ware liefde, Hij roept ons ook op Hem en elkander lief te hebben.
De apostelen spreken ook veel over de liefde, de apostel der liefde
spreekt ook van dat wij zonder liefde geen navolger van Christus kunnen zijn:
1 joh 4: 20-21: Indien iemand zegt: Ik heb God lief, en haat zijn broeder, die is een leugenaar, want die zijn broeder niet lieheeft, die hij gezien heeft, hoe kan hij God liefhebben Dien hij niet gezien heeft?
Petrus op een andere plaats: waar hij opwekt tot liefde:
Maar vooral hebt vurige liefde tot elkander; want deliefde zal menigte van zonden bedekken.
Paulus spreek ook in 1 Korinthe 13 over de liefde
De liefde is geduldig
zij is vriendelijk
de liefde is niet jaloers
de liefde pronkt niet
zij doet niet gewichtig
zij handeld niet ongepast
zij zoekt niet haar eigen belang
zij wordt niet verbitterd
zij rekent het kwaad niet toe
zij verblijdt zich niet over ongerechtigheid
zij verheugd zich echter over de waarheid
alle dingen bedekt zij
alle dingen gelooft zij
alle dingen hoopt zij
alle dingen verdraagt zij.
De bijbel legt een verband tussen de liefde naar God toe en de liefde naar mensen, Johannes spreekt ook over liefde en vergevingsgezindheid.
Deze liefde wordt gewerkt door de Geest, toch gaat het niet buiten onze verandwoordelijkheid om. Het is voluit werk van de Geest,
maar wij moeten ook de genademiddelen gebruiken.
De bijbel zet hoog in zeker ook als je Paulus zijn opsomming leest.
Wij kunnen God en de naast ook nooit volmaakt liefhebben,
toch vraagt God dat wel van ons.
Als wij God hebben mogen leren kennen en dus de liefde van de Heilige Geest in onze harten is uit gestort moeten we een beginsel van die liefde zeker wel kennen.
Wij nemen er dan ook geen genoegen mee dat we geen volmaakte liefde kennen, dan gaan we ook in dit streven naar volmaakte liefde.
Houden wij ons nog bezig met deze Vrucht van de Geest?
De eerst die ik hier nader heb toegelicht maar ook de totale vrucht van de Geest.
Kunnen anderen aan ons zien dat wij Christenen zijn?
Deze Christelijke deugden zijn niet meer zo intrek, het is veel meer dat men over de gaven dan over de vrucht van de Geest spreekt en Gods Woord bestudeerd aangaande deze dingen.
Zijn ze bij ons ook niet intrek? Of doet het ons pijn dat aan de vrucht van de Geest zo weinig aandacht wordt geschonken
De Vrucht van de Geest
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
De Vrucht van de Geest
Laatst gewijzigd door Christiaan op 30 jul 2007, 22:59, 1 keer totaal gewijzigd.
Bij het lezen van de bijbel zijn twee fouten mogelijk: men neemt alles letterlijk of met vergeestelijkt alles (Blaise Pascal)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Wij zijn bedelaars, dat is waar. (Dr. Maarten Luther)
Re: De Vrucht van de Geest
Ja Chr. die pijn is er inderdaad. Maar de moed om daarover binnen en buiten de kerk te spreken is als kleinmoedig te kwalificeren.Christiaan schreef:Kunnen anderen aan ons zien dat wij Christenen zijn?
Deze Christelijke deugden zijn niet meer zo intrek, het is veel meer dat men over de gaven dan over de vrucht van de Geest spreekt en Gods Woord bestudeert aangaande deze dingen.
Zijn ze bij ons ook niet intrek? Of doet het ons pijn dat aan de vrucht van de Geest zo weinig aandacht wordt geschonken
En wat is de aanleiding voor dit gedrag: Klein( geen) geloof.
Gebrek (volledig) aan 's mensen kant.
Wat een wonder dat Hij voor die ellendige/gebrekkige Kerk wil zorgen.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
-
Christiaan
- Berichten: 2057
- Lid geworden op: 01 sep 2006, 10:03
- Locatie: Zeeland
Iedereen die 's avonds terugkijkt op de dag zal tot de conclusie komen dat hij/zij tekort geschoten is in liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. En als het goed is doet dat pijn, ja.
Of er zoveel aandacht is voor de gaven van de Geest en niet voor de vrucht? Op zich niet, maar je hebt gelijk dat er teveel over de gaven wordt gepraat zonder dat men zich realiseert dat dat tot de vrucht moet leiden.
De vraag of anderen aan ons kunnen zien of we Christenen zijn, dan..
Hoe moet je dat kunnen zien? Door goed, netjes en 'degelijk' te leven? Dat doet mijn ongelovige buurman ook. OK, hij gaat 's zondags niet naar de kerk. Maar hij betaalt netjes belasting, groet vriendelijk op straat en helpt de buren-van-verderop als dat nodig is.
Misschien moet je deze vraag daarom wel een stuk concreter maken: Hoe kan mijn buurman / mijn collega / mijn -vulmaarin- aan mij zien dat ik meedeel in de liefde van Christus? Dus dat hij mij liefhheeft, en dat ik - hoe gebrekkig ook - die liefde heb en uitdraag. Vraag voor jezelf eens af, of je buren, collega's of -vulmaarin - weten dat je Christen bent. En zo ja, of je liefde uitstraalt, of wellicht het beeld uitdraagt dat Christenen mensen zijn van saaie kerkdiensten en regeltjes rond zondag en kleding (en wellicht nog een boel meer...).
En als je tot de conclusie komt dat je daarin - net als ik - tekort schiet, schiet dan niet in paniek. Breng ook dat voor Hem en weet dat zelfs dat in Liefde wordt bedekt. Alleen al dat besef moet toch bijdragen aan een liefhebbend christen-zijn.
Of er zoveel aandacht is voor de gaven van de Geest en niet voor de vrucht? Op zich niet, maar je hebt gelijk dat er teveel over de gaven wordt gepraat zonder dat men zich realiseert dat dat tot de vrucht moet leiden.
De vraag of anderen aan ons kunnen zien of we Christenen zijn, dan..
Hoe moet je dat kunnen zien? Door goed, netjes en 'degelijk' te leven? Dat doet mijn ongelovige buurman ook. OK, hij gaat 's zondags niet naar de kerk. Maar hij betaalt netjes belasting, groet vriendelijk op straat en helpt de buren-van-verderop als dat nodig is.
Misschien moet je deze vraag daarom wel een stuk concreter maken: Hoe kan mijn buurman / mijn collega / mijn -vulmaarin- aan mij zien dat ik meedeel in de liefde van Christus? Dus dat hij mij liefhheeft, en dat ik - hoe gebrekkig ook - die liefde heb en uitdraag. Vraag voor jezelf eens af, of je buren, collega's of -vulmaarin - weten dat je Christen bent. En zo ja, of je liefde uitstraalt, of wellicht het beeld uitdraagt dat Christenen mensen zijn van saaie kerkdiensten en regeltjes rond zondag en kleding (en wellicht nog een boel meer...).
En als je tot de conclusie komt dat je daarin - net als ik - tekort schiet, schiet dan niet in paniek. Breng ook dat voor Hem en weet dat zelfs dat in Liefde wordt bedekt. Alleen al dat besef moet toch bijdragen aan een liefhebbend christen-zijn.