Christiaan schreef:Stelde zelfde vraag maar dan wat dichter bij huis, mogen alleen bekeerde christenen op het orgel van de kerk spelen?
![:wink:](//cdn.jsdelivr.net/gh/twitter/twemoji@latest/assets/svg/1f609.svg)
Je blijft bezig
Ik neem aan dat je bedoelt: tijdens de eredienst. En niet zoals in onderstaand bericht:
Radio Rijnmond schreef:http://www.radiorijnmond.nl/Homepage/Re ... emid=39612
Black metal uit orgel Laurenskerk
In de Laurenskerk in Rotterdam klinken op 9 november de donkere klanken van black metal. Het gaat om het project Sacred Selections van de Britse performancekunstenaar Matt Stokes.
Stokes liet drie muziekstromingen, de Engelse northern soul, de dancemuziek happy hardcore en de hardrock black metal bewerken voor orgeluitvoering. Dat maakte organisator kunstcentrum Witte de With donderdag bekend.
Volgens Stokes zijn bewerkingen van black metal het lastigst voor de organisten. Het genre is vooral hard en heeft weinig melodie. Happy hardcore staat bekend om de snelle beat van 160 bpm (beats per minute). De bewerkers moesten vooral zoeken naar melodie en vocalen. Ook de rauwe uithalen van de northern soul, een Britse variant van de Amerikaanse zwarte soul, vroegen om speciale oplossingen.
In Rotterdam worden de bewerkingen uitgevoerd door de organist van de Laurenskerk Hayo Boerema en Wim Hazeu van de St. Agneskerk in Den Haag. Sacred Selections begint 9 november om 21.00 uur.
Maar dit terzijde :shock:
Mag de collecte alleen worden opgehaald door bekeerde collectanten? Mag de kerkdeur alleen worden geopend door bekeerde kosters?
De vraag stellen is haar beantwoorden. Nee dus.
Maar het is wel ontegenzeglijk een pré als de organist "verstaat wat hij/zij speelt". Kerkelijk orgelspel is niet alleen het indrukken van de juiste toets op het juiste moment. Het vereist ook een stuk invoelingsvermogen.
Ik ben zéér terughoudend als het gaat om "profeten op de orgelbank" en over "organisten die zo vanuit het hart spelen": dat leidt al gauw tot sentimentele toestanden en geestelijke smartlapperij.
Maar een gezond evenwicht tussen verstand en gevoel, waarbij de "klankkleur" bepaald wordt door een doorleefd geloof en een dienstbare grondhouding: dat is naar mijn overtuiging de ideale kerkmusicus.
Helaas worden organisten langzamerhand schaars en moeten veel kerken genoegen nemen met mensen die nog een A van een B kunnen onderscheiden.
Dat is de schaduwkant van de muzikale emancipatie van de gereformeerde gezindte: àls er al muziekles werd gevolgd, dan was dat vroeger als vanzelfsprekend het orgel, maar tegenwoordig pakken ze net zo gemakkelijk de viool of de harp.
Mensen hebben niet te oordelen over het hart van anderen. Maar afgezien daarvan: menig kerk is tegenwoordig al blij als ze überhaupt iemand hebben die zondags de gemeentezang nog kan en wil begeleiden. Naar kerkelijke kleur, bevoegdheid of bekering wordt niet gevraagd!